به بهانه پايان برنامه مثلث شيشه اي، گامي در راه تعميق شكاف ميان سينما و تلويزيون

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: به بهانه پايان برنامه مثلث شيشه اي، گامي در راه تعميق شكاف ميان سينما و تلويزيون
حسن معظمي- برنامه تلويزيوني مثلث شيشه‌اي كه موضوع گفت وگو با اهل تئاتر و سينما را از طريق مصاحبه‌هاي چالشي را دنبال مي‌كرد، شب گذشته در حالي در شبكه تهران پايان يافت كه به نظر مي‌رسد جز به ايجاد نارضايتي و تعميق شكاف ميان اهالي سينما و تلويزيون كمك نكرده است.

مثلث شيشه‌اي كه توسط رضا رشيدپور اجرا مي‌شد، در طول ‪ ۳۵‬برنامه در شبكه پنج تلاش داشت تا با ايجاد فضايي هيجاني و چالشي هنگام گفت وگو با هنرمندان و بالابردن ميزان پيامكهاي دريافتي، به رقابت با برنامه‌هاي پرطرفدار تلويزيوني نظير ‪ ۹۰‬برخيزد و همين امر، موجب شد كه به عقيده كارشناسان رسانه، از هدف اصلي خود كه نقد عالمانه و كارشناسي وضعيت سينماي ايران و كمك به بهبود آن باشد، باز بماند.

اين نتيجه در حالي حاصل شد كه حضور چهره‌هايي نظير مهران مديري ، ابراهيم حاتمي كيا، بهرام رادان و مانند آنها در برنامه مثلث شيشه‌اي كه با وجود انتشار خبرهاي بسيار درباره آنان در مطبوعات مختلف، كمتر حاضر به مصاحبه‌هاي عمقي و جدي مي‌شوند، مي‌توانست به گفت وگوهايي پربار و پرثمر بينجامد. در چنين شرايطي، مجري برنامه با طرح سوالات سطحي و عمق نبخشيدن به آن مانند اينكه چرا سينما اينطوري شده، چرا فيلم‌ها آن طوري شدند، چرا دستمزدها بالا رفته، چرا ژانر، گونه شده يا چرا ...؟ ، نگاهي كاملا يكجانبه و غيركارشناسي را در برنامه دنبال كرد و مثلث شيشه‌اي از اطلاع رساني درست درباره كارهاي انجام شده در عرصه سينماي ايران در طول سالهاي اخير بازماند.

تلاش مجري در اين برنامه براي وادار كردن ميهمانان به موضعگيري عليه سينما ، يعني جايي كه از آنجا ارتزاق مي‌كنند و محبوبيت و شهرت خود را به هر اندازه كه باشد، وامدار آن هستند، شائبه هدفدار بودن اين برنامه را در تشديد كينه و خصومت ميان تلويزيون و سينما آنهم در زماني كه شعار دولت عدالت طلبي و مهرورزي است، دامن مي‌زند.

اكنون كه سينما در مقابل انبوه وعده‌هاي تحقق نيافته دست اندركاران رسانه ملي براي توليد فيلم ، پخش نكردن تبليغات تلويزيوني فيلم‌هاي سينمايي، افزايش تعرفه تبليغ، كشاندن فيلمسازان با دادن وعده‌هاي گران براي توليد انبوه تله فيلم و افزايش كاذب هرينه توليد با گشاده دستي به نظاره نشسته ، حقير شمردن نقش سينماگران و مشي سينما در يك برنامه شبانه تلويزيوني از انصاف بدور است .

مديريت سيما سال ‪ ۸۵‬از اختصاص مبلغ پنج ميليارد ريال براي توليد فيلم‌هاي سينمايي خبر داد كه تاكنون محقق نشده است.

از همين رو، شماري از كارشناسان اعتقاد دارند تلويزيون براي پوشاندن ضعف خود در تامين برنامه ها، از يك سو و از سوي ديگر، انحراف ذهن سينمادوستان از پيگيري مطالبات سينما از سيما و جلوگيري از توجه رسانه‌اي به توليد انبوه تله فيلم نازل كه با نام فيلم سينمايي ساخته مي‌شود، هجمه به سينما را در برخي برنامه‌ها از جمله مثلث شيشه‌اي دستمايه كار قرار داده اند.

بسياري از كارشناسان معتقدند بودجه‌اي كه تلويزيون صرف توليد فيلم و سريال‌هاي درجه دو و سه مي‌كند اگر در سينما تزريق مي‌شد، چهره اين بخش از هنر- صنعت كشور كاملا دگرگون و تفاوت‌ها در اين دو رسانه بخوبي مشهود مي گشت.

حال كه تلويزيون كمك به سينما را در دستور كار ندارد و به جاي آن ، سرمايه‌گذاري و صرف هزينه گزاف در بخش خريد و پخش انبوه فيلم و سريال‌هاي خارجي و توليد فيلم‌هاي تلويزيوني نازل را پيگيري مي‌كند، ايجاد رقابت نفس گير و نابرابر با سينماي كشور منطقي به نظر نمي‌رسد.

مثلث شيشه‌اي مي‌توانست با توجه به اصرار گردانندگان آن به بيطرفي و انصاف، اين مقوله را در مقابل سينما در دستور قرار دهد و برنامه‌اي جذاب و مخاطب محور باشد .

آسيب شناسي و نگاه كارشناسي وظيفه رسانه است اما در جائي كه كه رسانه خود در مظان اتهام نباشد! زيرا رفتار تلويزيون با سينما و انتظار آن از اين بخش، به عقيده بسياري از دست اندركاران صنعت سينما، يادآور روايت‌هاي سياه از نامادري و ناپدري از نگاه سنتي است.

سينما با توجه به توفيق‌هاي بي‌شمارش براي فرهنگ و هنر كشور به تعبير فيلمسازان، بچه سر راهي نيست كه هر بخش در صورت ناكامي خود، چوب فرافكني و ناتواني خود را بر سر او بكوبد.

به عقيده صاحب نظران، برنامه مثلث شيشه‌اي به جاي آنچه انجام داد، مي بايست ريشه‌هاي ناكامي حوزه تصوير و كم مخاطبي شبكه‌هاي مختلف سيما و سكوت مخاطب خاموش سينما را در جايي ديگر و در لابلاي سياستگذاري‌هاي دوره اي كه رسانه را دائم در معرض آزمون و خطا قرار مي‌دهد، جستجو مي‌كرد.

بيژن بيرنگ از كارگردانان سينما و برنامه سازان تلويزيوني معتقد است كه تعامل دو رسانه سينما و سيما براي ايجاد موقعيت مناسب در جهت پركردن اوقات فراغت مخاطب امري ضروري است.

وي گفت: حوزه فرهنگ به دليل مشكلات خاص خود و بودجه ناچيز نبايد محل مجادله براي رسانه‌ها باشد ، بلكه بايد از امكانات محدود آن نهايت استفاده را براي توليد و عرضه آثار كيفي به مخاطب كرد.

به عقيده اين كارگردان، نفي عملكرد مثبت و قرار دادن سينما در موضع دفاع با توجه به مشكلات موجود در اين حوزه ، منطقي به نظر نمي‌رسد.

پوران درخشنده كارگردان سينما نيز مي‌گويد: تلويزيون در ابتدا بايد خود را براي مخاطب ثابت كند و در مرحله دوم به نقد ديگران در برنامه هايش بپردازد.

كارگردان فيلم روياي خيس ادامه داد: نمي‌توان عيب خود را نديد و براي جذب مخاطب از ديگران عيب جويي كرد.سينما بيش از عيب جويي نيازمند حمايت است.

غلامرضا رمضاني ديگر كارگردان سينما نيز مي‌گويد: برنامه‌سازي با محوريت جذب مخاطب مناسب است اما جلب توجه ديگران نبايد به قيمت تخريب ساير بخش هاي فرهنگ و هنر كشور نظير سينما تمام شود.

وي افزود: سينما بيش از اينكه مورد نقد قرار گيرد به حمايت و سرمايه گذاري در عرصه توليد و نمايش نياز دارد و تلويزيون مي‌تواند در اين زمينه پيشقدم باشد.

تهمينه ميلاني ديگر كارگردان سينماي ايران هم با ابراز بي‌تفاوتي در مقابل توليد انبوه تله فيلم در تلويزيون گفت: سينما رقيب تلويزيون نيست و امكانات اين دو با يكديگر غير قابل مقايسه است.
شنبه 8 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 300]