به قلم دانشجو.../ برادر، اين جبهه همرزم مي‌خواهد

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به قلم دانشجو.../ برادر، اين جبهه همرزم مي‌خواهد
اين احساس كه فردي آماده است در هر زمان و در هر عرصه اي كه به او نياز باشد حضور پيدا كند هر جا و در هر زماني به شما نياز هست، آنجا حاضر باشيد اين مي شود بسيجي، بسيج يعني اين... شناخت منهاي ايمان به همانجايي مي رود كه عقل مبتني بر تجربه (عقل منفصل از وحي) رفته است. هر كدام از اين دو مؤلفه حذف شود معناي بسيجي از بين مي رود و در نگاه افراطي با حذف هر يك از اين دو مؤلفه مي توان دو حالت عالم متهتك و جاهل متنسك را در نظر آورد...

سرويس دانشگاه و تشكل برنا/ محمد ثنايي
مطالبي كه مي نويسم چيز تازه اي نيست، تنها كامل كردن قطعات يك پازل است. چه بايد كرد. به راستي چه بايد كرد؟ در ميان انبوه دغدغه ها و نيازها وظيفه ما چيست؟ به عبارت بهتر تكاليف ما (بسيجي دانشجو ) چيست؟

راز اين سوال در عبارت دو كلمه اي بسيجي دانشجو است؟ شايد هم دانشجوي بسيجي؟ در حالت دوم ما دانشجويي هستيم كه وصف يا قيد بسيجي بر آن عارض شده است و اين در حالي است كه لفظ بسيجي ناظر به يك نوع تفكر، فرهنگي و نگرش است.
تفكري كه با جان و روح آدمي عجين شده است. تفكري كه سرمنشأ آن اعتقادات عميق ديني است. حقيقت آن است كه انسان ها همان چيزي هستند كه مي انديشند و هستي آنها با افكارشان اوج مي گيرد.

لذا منطقي است كه ما لفظ عرفي دانشجو (كه تنها منحصر به برهه اي از بازه زماني زندگي است) را بر لفظ بسيجي كه مي تواند ناظر به تمام دوران حيات آدمي باشد، عارض كنيم نه بالعكس.

حالا مي توانيم اين سوال را از خود بپرسيم كه بسيج چيست؟ و يا بسيجي كيست؟ براي اينكه زودتر به نتيجه برسيم و از زياده گويي بپرهيزيم تنها به چند جمله از مقام معظم رهبري در تعريف بسيج و بسيجي اكتفا مي كنيم.
بسيج يعني به صحنه آمدن و به ميدان آمدن، چه ميداني؟ ميدان چالش هاي حياتي و اساسي. (5/3/84) بسيجي بودن به ميدان آوردن همه توانايي هاي خود در راه آرمان هاي نظام اسلامي است. به تكاپوي اميدوارانه و هدفدار و سلوك مؤمنانه و رو به كمال است (1/6/85) فرق اين تشكل با تشكل هاي ديگر اينست: بسيج به معناي فرد يا مجموعه آماده برآوردن نيازهاي انقلاب است در هر زمان و از هر نوع، اين معناي بسيج است. (31/2/86)

اين احساس كه فردي آماده است در هر زمان و در هر عرصه اي كه به او نياز باشد حضور پيدا كند هر جا و در هر زماني به شما نياز هست، آنجا حاضر باشيد اين مي شود بسيجي، بسيج يعني اين. (31/2/86)

دو مؤلفه مهم و اساسي بسيجي را از غير آن متمايز مي كند: اول آمادگي براي به ميدان آوردن همه توانايي ها و دوم استفاده از توانايي ها جايي كه نياز باشد. جايي كه نظام اسلامي با چالش هاي حياتي و اساسي روبرو است. مولفه اول ناظر به يك حالت روحي است كه در گفتمان ما تنها منشأ آن اعتقادات ديني است، ايمان و تقوا است و البته اين حالت روحي حالت كمال يافته يك انسان مؤمن است.
مؤلفه دوم را مي توان به بينش و بصيرت تعبير كرد. چرا كه براي استفاده از توانايي ها نياز به شناخت نيازهاي حياتي و اساسي نظام اسلامي است.

متناظر اين دو مؤلفه را مي توان در سوره مباركه والعصر يافت. (والعصر، ان الانسان لفي خسر، الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر)

براي مؤلفه دوم "تواصوا بالحق" و براي مؤلفه اول "تواصوا بالصبر" و البته همانطور كه ذكر شد مؤلفه اول حالت كمال يافته يك انسان مؤمن است و شايد از همين روست كه با مفروض بودن ايمان و انجام عمل صالح، تواصوا بالصبر بعد از تواصوا بالحق است. يعني صبر در انجام راه شناخته شده. چرا كه ايمان فرآيند شناخت را بيمه مي كند.
به عبارت ديگر شناخت منهاي ايمان به همانجايي مي رود كه عقل مبتني بر تجربه (عقل منفصل از وحي) رفته است. هر كدام از اين دو مؤلفه حذف شود معناي بسيجي از بين مي رود و در نگاه افراطي با حذف هر يك از اين دو مؤلفه مي توان دو حالت عالم متهتك و جاهل متنسك را در نظر آورد. حال چگونه مي توان نيازهاي نظام اسلامي را شناخت.

واقعيت اين است كه در حال حاضر ما (ملت ايران) در جايگاه فرماندهي جبهه حق قرار گرفته ايم و در مقابل جبهه باطل (استكبار جهاني) است كه در مقام فرماندهي آن نيز دولت ايالات متحده قرار دارد. و اين دو جبهه در تمام محورها با هم درگير هستند.

يعني محور فكري، فرهنگي، علمي، سياسي، اقتصادي و حتي نظام. البته با توجه به اين نكته كه شدت درگيري در تمام اين محورها همزماني با هم مساوي نيست و هر بار در بخشي از اين محورها درگيري شدت پيدا مي كند. طبيعي است كساني كه در جايگاه فرماندهي اين جبهه قرار دارند بايد به كل اين محورهاي درگيري احاطه داشته باشند.
به عبارت ديگر نياز است كه اين محورها با يك نگاه تركيبي در نظر گرفته شود. ويژگي اين نگاه است كه از بالا به اين محورها نگريسته مي شود. حال يك بسيجي دانشجو با توجه به جايگاهش در جايگاه فرماندهي جبهه حق و باطل چيست؟ به عبارت ديگر يك بسيجي كه مقيد به قيد دانشجويي است چه جايگاهي دارد تا با توجه به جايگاهش در رفع نيازهاي حياتي و اساسي نظام بكوشد؟

طبيعي است كه با توجه به مقدمات گذشته ما زماني مي توانيم نيازها را بشناسيم كه به محورهاي ديگر جبهه حق و باطل اشراف داشته باشيم تا با توجه به جايگاهمان در رفع نيازها بكوشيم. به نظر مي رسد كه دو راه وجود دارد: يك راه اين است كه خودمان جبهه را بشناسيم و بالطبع با توجه به شناختمان تكاليف و وظيفه مان را عمل كنيم. راه ديگر آن است كه از كسي كه جبهه را خوب مي شناسد و در عين حال جايگاه دانشجو را در اين جبهه مي داند، بجوييم.

مسير بحث ايجاب مي كند كه ابتدا راه دوم را بررسي كنيم. با توجه به اعتقادات ديني تنها كسي كه مي تواند مورد مددجويي ما قرار گيرد و تكليف براي ما مشخص كند، ولي فقيه است؛ كسي كه رهبري جايگاه فرماندهي جبهه حق و باطل را بر عهده دارد.

بد نيست در اين ميان به جمله اي از شهيد قمصري اشاره كنم كه مقصود را به خوبي بيان كرده است. "زندگي هدفدار آن است كه هيچ چيز جز رضايت الله رعايت نشود و تشخيص اقتضاي هدف و در خط هدف بودن با ولي فقيه است كه مجتهد زنده اسلام است."

اگر كمي دقت كنيم مي توانيم ببينيم كه رهبري به عنوان استراتژيست اين جبهه چگونه در قالب استراتژي هاي تهاجمي و تدافعي (تك و پاتك) اين جبهه را هدايت مي كند.

بطور مثال هنگامي كه دشمن درصدد ايجاد تفرقه در ميان مسلمانان است و در عين حال قصد دارد تا با تاكيد بر هويت ها اتحاد داخلي را هدف قرار دهد، رهبري نظام استراتژي اتحاد ملي و انسجام ملي را در نظر مي گيرد. و يا زماني كه دشمن مي كوشد تا با كمرنگ نشان دادن و تشكيك در پيشرفت هاي نظام اسلامي كه در عرصه هاي مختلف ظهور و بروز داشته است، مردم را نااميد كند، رهبري موضوع اعتماد به نفس ملي را مطرح مي كند.

چيزي كه در اين ميان براي ما پيش مي آيد، تعدد ظاهري تكاليفي است كه از جانب رهبري مطرح مي شود. جنبش نرم افزاري مربوط به عدالتخواهي، ايجاد بينش و بصيرت سياسي و ... تكاليفي است كه در برهه هاي مختلف توسط ايشان مطرح مي شود.

نگاه ساده انگارانه بخش نگري است يعني تكاليف خودمان را تنها يكي از اينها بدانيم و مابقي را بطور كامل ترك كنيم. يا اينكه به بيانات رهبري به صورت ناسخ و منسوخ نگاه كنيم. به طوري كه با مطرح شدن يك وظيفه جديد كارها را تعطيل كنيم و درصدد انجام تكاليف جديد باشيم.

اما واقعيت اين است كه اينها قطعات مختلف يك پازل است و شبكه است كه البته در عرض هم نيستند. بعضي از آنها مبنايي تر مي باشد نظير عدالتخواهي، بين بعضي از آنها رابطه تقدم و تأخر رتبي وجود دارد و...

تعدد تكاليف يا مطرح شدن وظيفه جديد را مي توان ناشي از تغيير جبهه دانست. به عبارت صحيح تر درگيري از يك محور به محور ديگر انتقال مي يابد و البته به اين معنا نيست كه درگيري در يك محور خاتمه پيدا كند.

براي تبيين بيشتر مطلب به اختلاف بين دانشجويان مي پردازم كه عده اي عدالتخواهي را تنها وظيفه بسيج يا جنبش دانشجويي مي دانند و عده اي جنبش نرم افزاري و توليد علم را. در اينجا با توجه به مبنايي تر بودن شعار عدالت ابتدا به نقد كساني مي پردازيم كه تنها عدالتخواهي را وظيفه خود مي دانند البته با يك نوع قرائت خاص از آن.

كساني كه امروز شعار عدالتخواهي مي دهند تنها عدالت را در مطالبه از مسئولين مي جويند و حال آن كه ما هنوز معناي دقيق عدالت را در عرصه هاي مختلف نمي دانيم و هيچگاه هم حاضر نشديم كه در قالب مجموعه هاي انديشه ورز به تبيين و تنقيح آن مفهوم اساسي بپردازيم تا بفهميم عدالت اقتصادي، اجتماعي، سياسي و ... چيست و تنها در تعريف عدالت به جمله امير المومنين علي(ع) كه مي فرمايد: "اعطاء كل ذي حق حقه" اكتفا كرديم و بر مبناي احساس خويش از اين جمله به مطالبه عدالت پرداختيم.
اگر در معناي عدالتخواهي تنها به اين كار اكتفا كنيم نوعي تنبلي را براي دانشجو تجويز كرده ايم. تنبلي كه حاصل آن است كه دانشجو فقط و فقط مي خواهد و حاضر نيست كوچكترين اقدام عملي در اين راه انجام دهد.

منظور از اقدام عملي اين است كه دانشجو براي رفع بي عدالتي، خودش نيز فعاليت كند. بطور مثال در قالب ارائه نظريات و راهكارهاي جديد براي جايگزيني با نظرياتي كه متضمن بي عدالتي است، اردوهاي جهادي در مناطق محروم و ... .
اين نگاه زماني كامل مي شود كه در كنار آن جنبش نرم افزاري و توليد علم هم در نظر گرفته شود. تنها در اين حالت است كه مي توان اميد به تحقق عدالت داشت. يعني علاوه بر مطالبه جدي عدالت از مسئولان، بايد دانشجويان به عنوان آينده سازان نظام اسلامي به تقويت خود در عرصه هاي اخلاقي و علمي و سياسي بپردازند و با تلاش مجدانه سعي در ارائه راهكار و راه حل براي نيازهاي حياتي و اساسي انقلاب داشته باشند.

در مقابل اين نگاه كساني قرار دارند كه تنها وظيفه خود را جنبش نرم افزاري و توليد علم مي دانند.
واقعيت آن است كه هدف اين نوشتار نقد اين دو نگاه نمي باشد. بلكه هدف آن است تا در باب وظيفه اي مهم صحبت شود و اهميت آن تبيين شود.
بنابراين راه اول راهي است كه رهبري نظام بارها بر آن تاكيد كرده اند. اما بهتر آن است كه قبل از اينكه رهبري تكليف مان را ياد آوري كند خودمان تكاليفمان را بفهميم تا بتوانيم به خوبي در عرصه هاي مختلف اين نبرد ظاهر شويم اينجاست كه مي توان عنوان متين بسيجي پيشرو را به يدك كشيد.

چنانچه توانمندي كسب شود اين حيرت و سردرگمي ناشي از تعداد ظاهري تكاليف از بين مي رود و باعث آزاد شدن پتانسيل جنبش دانشجويي و هم افزايي در انجام تكاليف مي شود.
***
يکشنبه 2 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]