تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833847075
از انتخاب مهناز افشار و حامد کمیلی بسیار راضی هستم
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: گفت و گو با رامبد جوان به بهانه اکران «پسر آدم، دختر حوا»؛ منطق و استدلال مصاحبه با یکی از طنازترین افراد سینما و تلویزیون و همچنین صحبت پیرامون یکی از شیرین ترین کمدی های سالهای اخیر این را حکم می کرد که مصاحبه ای شیرین همراه با خنده های گاه و بی گاه داشته باشیم ولی هزاران افسوس که این مصاحبه به دلیل مسائل رایج در سینمای ایران به یکی از تلخ ترین مصاحبه های نگاره بدل شد . رامبد جوان شوخ طبع که در هر شرایطی { حتی دشوار ترین موقعیت های زندگی} دست از شوخی و بیان لطیف مسائل بر نمی داشت این روزها به دلیل اتفاقات پشت صحنه سینمای ایران چندان سر حال و پر انرژی نیست و این برای سینمایی که همیشه از داشتن کمدین های خوب زجر می کشد خبر بسیار دردناکی است . به هر تقدیر صحبت های من و رامبد جوان در پاره ای از موارد به این حاشیه ها کشیده شد و در پایان مصاحبه برخی از آنها به درخواست وی از متن اصلی حذف گردید: این روزها از جانب برخی از همکاران بنده یک مغلطه ای پیرامون فیلم متاخر شما صورت می گیرد . این دوستان در نوشته های خود پسر آدم دختر حوا را یک کمدی آبرومند ارزیابی می کنند و می گویند در جامعه ای که افراطی ها و اخراجی ها تمام پرده های سینما را پر کرده حضور فیلم شما غنیمتی بس بزرگ است . در حالی که فیلم شما اصلاً در گونه ای دیگر از سینما جای می گیرد ، پسر آدم دختر حوا بیشتر یک کمدی – رمانس آمریکایی است که در اصطلاح خودشان لایت کمدی ارزیابی می شود در حالی که افراطی ها و .. بیشتر وام دار تئاترهای لاله زاری دهه چهل و پنجاه ایران هستند . البته این به معنی بد بودن فیلم شما نیست . با این مقدمه می خواستم از علاقه خود به این نوع کمدی بگوید فیلمها و سریالهای شما عموماً با همین نوع شیوه روایی پرداخت شده اند؟ اصولاً کمدی ژانر مورد علاقه من است ، کمدی ژانری است که به نسبت کارهای که کردم درصد بیشتری را به خود اختصاص می دهد ، اینکه تو بتوانی شوخی خلق کنی و این شوخی هوشمندانه و دارای یک اعتبار نزد تماشاگر خود باشد یعنی به واسطه آن شوخی بخندد و از خندیدن به آن شوخی احساس توهین ، خنگی و بی احترامی نکند . حالا تمامی این نکات می تواند در روابط تمامی انسانها شکل بگیرد از یک زن و شوهر تا دو همکار و هر آنچه که ما می توانیم متصور شویم امکان شوخی کردن دارد و یک چیزی که من بسیار به آن معتقد هستم این است که در ایران متاسفانه با وجود تولید زیاد آثار سینمایی و تلویزیونی نسبت به برخی از کشورها مردم هنوز نسبت به شوخی ها حساسیت دارند ، قشر های حرفه ای هنوز نسبت به شوخی ها حساسیت دارند این شاید بیشتر از این منظر قابل ارزیابی باشد که هنوز ما فکر می کنیم شوخی کردن خیلی کار مودبانه ای نیست ما بسیار این جمله را شنیدیم که می گویند : فلانی مگر من با تو شوخی دارم؟ یا مگه من پسر خالتم که با من شوخی می کنی؟ حتی آدمهای عبوس در جامعه ما دارای یک نوع منزلت و جایگاه ویژه ای هستند دقیقاً ، گویی آن آدم خیلی خیلی دارای وجاهت و جایگاه است در حالی که اصلاً به این چیزها ربطی ندارد اینها همگی از روحیه انسانها نشات می گیرد ، یک روحیه شاد و با هوش از تمامی موقعیت هایش شادی و شوخی خلق می کند این شوخی ها می تواند یک سرگرمی ذهنی برای تمامی آدمها باشد ، شما فکر کنید آدمی که شوخ طبع است و به نوعی شوخی ها را کشف می کند در برخی موارد فقط این شوخی ها را برای خود نگه می دارد به نظر من این یک نوع لذت انسانی و فکری است ، اینکه شما فکر می کنید یک واقعه در نوع دیگر خود می تواند چگونه باشد ، شوخی می تواند نظم را بهم بزند و این مسئله نشان می دهد که خالق شوخی روی تمامی جنبه های یک موضوع چقدر اشراف دارد که می تواند آن جنبه ای که دیده نمی شود را بکشد بیرون و با آن شوخی کند. اما همانگونه که گفته شد در جامعه ما اینگونه جا افتاده که شوخی کردن کار چندان مودبانه ای نیست من وقتی با شما شوخی می کنم دلیلش توهین کردن به شما نیست بلکه من دارم با حضور شما یک شوخی جدید را خلق می کنم که به نظرم این مسئله به هوش نیاز دارد شاید عدم یک نگاه استراتژیک به مقوله شوخی و طنز در سینما و تلویزیون سبب پیدایش این گارد در جامعه ایران شده یک دلیلش هم می تواند این باشد، شاید به خاطر اینکه ما هیچ وقت شوخی هایمان را پرورش نمی دهیم و از آنجایی که ذات سینما همواره می گوید کار گروهی و سینما امروز ثابت کرده یک فیلم با مجموعه ای از نویسندگان طرف است و همواره یک فیلمنامه توسط یک گروه نوشته می شود و همین گروه همدیگر را پرورش و ارتقا می دهند، مثلاً در ژانر کمدی افرادی هستند که تخصصشان فقط نوشتن شوخی است و یا عده ای فقط طراحی قصه را بر عهده دارند و ... خب همانطور که گفتم ما در کشورمان با فقدان این موضوع روبه رو هستیم و یکی از افرادی که این کار را انجام می دهد پیمان قاسم خانی و تیم نویسندگانش است که به این نکته رسیده اند که شوخی چیز بسیار مهمی است و می توان با شوخی چیز های مهمی را عنوان کرد به گونه ای که به آدمها بر نخورد و حتی بعد از تماشای اثر به فکر هم فرو بروند. از زاویه دیگر ما به دلیل اینکه شوخی هایمان را پرورش نمی دهیم و به خاطر اینکه از همان ابتدا برای خود یک سری محدودیت ایجاد کردیم چه از جانب سیاست گذاران و چه خودمان نتیجه ای جز لوس شدن در بر ندارد و در برخی موارد تبدیل به بی ادبی می شود و نا خوداگاه به خود می گوییم من نمی توانم با کسی شوخی کنم پس بهتر است به سراغ یک آدم معمولی بروم ولی آن آدم معمولی هم انسان است پس چرا باید یک انسان توسط شوخی برخی افراد مورد تمسخر قرار بگیرد ؟ چرا باید ضعف هایش جوری به رخش کشیده شود که احساس عدم امنیت کند ؟ پس همین شوخی ها کم کم تبدیل می شوند به گستاخی و بی ادبی و در مجموع باعث می شود همان اتفاق اول یعنی گارد گرفتن افراد نسبت به هر نوع شوخی را سبب می شود راه حل را چه می دانید؟ اول اینکه فرهنگ خودمان را بالا ببریم یعنی اگر من دارم با سیاست شوخی می کنم منظورم نفی کردن ذات سیاست نیست ، از نظر من سیاست لازمه یک دولت ، کشور و فرد در شهر نشینی مدرن است فکر نمی کنید این نوع برخورد ثمره جولان دهی افراد نا شایست در حیطه طنز است؟ از پیمان قاسم خانی مثال آوردید ایشان مرد هزار چهره را برای مهران مدیری نوشت که با همه اصناف مهم کشور شوخی می کرد اما کسی شکایتی نداشت و همه از پخش این سریال راضی بودند؟ به نظر شما چرا نابلد ها امکان بروز در سینما وتلویزیون پیدا می کنند؟ به نظر من بخشی از این مسئله ناشی از سرمایه گذاری روی اینگونه آثار است به هر حال پیمان قاسم خانی ، داریوش مهرجویی و ناصر تقوایی که استعداد خود را در طنز نشان داده اند نیروهای گرانتری نسبت به فلان کارگردان جوان و تازه کار هستند من کمی ریشه ای تر به این ماجرا نگاه می کنم ، ببینید تلویزیون خیلی موثر است در فرهنگ سازی اجتماعی ، همان کسانی که به تماشای تلویزیون می نشیند می روند و فیلمهای سینمایی را می بینند گاهی اوقات سیاست بر این است که تلویزیون شروع می کند به ساخت آثار طنزهر شبکه چیزی حدود چهار تا پنج برنامه طنز باید بسازد و در کل یک فصل باید چیزی حدود 15 کارساخته شود و از آنجایی که ما 15 گروه که هیچ 15 نویسنده درجه یک طنز هم نداریم موضوع کمیت ارجع می شود به مقوله کیفیت . وقتی شما قرار است به این مقدار تولید داشته باشید می روید به سراغ آدمهای درجه دو ، سه و حتی چهار نتیجه چنین رویکردی بالا رفتن حجم تولیدات معمولی است در بین صحبت های خود عنوان کردید طنز قابلیت پرداخت به مسائل سیاسی را هم دارد و این به منزله نفی سیاست نیست . شاید چنین دیدگاهی سبب پیدایش سکانس راهپیمایی زنان جلوی شورای نگهبان در فیلم شما است ما زمانی که فیلم می سازیم دلمان می خواهد چیزهای را که دوست داریم به تصویر بکشیم وگر نه زندگی معمولی و عادی که در جریان است ، شما بعضی وقت ها فیلم می سازید که بگوید دوست داشتم کشورم این شکلی بود ، دوست داشتم دو انسان تا این مرز بتوانند پیش بروند . چه ایرادی دارد آدمها سرقانونی که برای آنها وضع شده است و روی زندگی آنها تاثیر جدی می گذارد با قانون گذارشان ارتباط برقرار کنند و با حضور اکثری مردم این قانون که برای ما وضع شده است تغییر کند ، زندگی امروز مردم با رشد اجتماعی و فرهنگی گاهی اوقات این را به قانون گذاران نشان می دهد که برخی از قوانین نیاز به تغییر دارند و نمی تواند یک چیز ثابت باشد . از سوی دیگر مردم هم می توانند راهپیمایی کنند بدون اینکه خشونت به خرج دهند و پلیس هم مثل همه جای دنیا تا زمانی که جمعیت دچار هیجان نشده می تواند کنار آنها باشد ، می دانید قضیه گستاخی مردم نیست بلکه قضیه خواسته های آنها است سوال اول مصاحبه بی جواب ماند به ساخت کمدی – رمانس علاقه دارید؟ خیلی زیاد! به نظرم ژانر بسیار لذت بخشی است و اصولاً ژانر خوش کیفتی است و می توان حرفهای خوبی در آن زد ، به خانواده و ارتباط آدمها ربط دارد و در نهایت خیلی هم امکان کمدی در آن وجود دارد و به نظرم اصلاً مشکلی هم ندارد و با همین لحن و بیان می توان کمدی های زیادی را خلق کرد حتی وقتی با کمدی – رمانس های آمریکایی و اروپایی رو به رو می شویم به خود می گوییم که ما هم می توانستیم این فیلم را بسازیم ولی نساختیم چیزی که هنگام تماشای فیلم من را اندکی آزار داد حضور بی مورد برخی از کارکترها بود ، واقعاً هنوز نمی توانم دلیلی برای حضور شخصیت لیلا اوتادی در فیلم پیدا کنم وجود عناصر محرک و مخالف شخصیت اصلی خیلی به درام کمک می کنند مثلاً وقتی دو آدم در حال جدل با یکدیگر هستند و در آن پشت یک رابط عاطفی در حال شکل گیری باشد وقتی یک نفر به عنوان شخص دوم بیاد و شخصیت یک از وجود او احساس خطر کند می تواند خیلی در پیشبرد داستان موئثر باشد . ما سکانس برای خانم اوتادی باز داشتیم ولی متاسفانه به دلیل حجیم بودن فیلمنامه در طول فیلم تصمیم گرفیم برخی از سکانسها را حذف کنیم یکی از سکانسهای که حذف شد مربوط به حضور خانم اوتادی بود که اگر بود شاید بیشتر کمک می کرد البته من اوتادی را مثال آوردم ، این اتفاق برای شخصیت مرحوم کیومرث ملک مطیعی هم می افتد و به جز یک سکانس لوزمش در فیلمنامه احساس نمی شود وقتی شما دو پرسوناژ اصلی دارید و درام روی شانه این شخصیت ها سوار است فکر می کنی نیاز است چند آدم کناری هم وجود داشته باشد که دنیا مختص این دو آدم نباشد ، مثل اینکه زندگی دیگری هم وجود دارد مثلاً شخصیت مرحوم ملک مطیعی چند مورد استفاده دارد یکی آن شوخی با دندان مصنوعی است ، یکی قصه نردبان است و دیگری آنجا است که آقای کمیلی در را بر روی خانم افشار قفل می کند و او نمی تواند از اتاق خارج شود و شخصیت ملک مطیعی می آید و در را باز می کند شاید این نکته ای که می گویید دلیلش این باشد که ما باید کمتر به این شخصیت می پرداختیم ولی از سوی دیگر اگر کمتر به ماجرای پیرمرد می پرداختیم شاید این شخصیت زیاد جا نمی افتاد و برای مخاطب سوال ایجاد می شد که اصلاً این شخصیت کی است؟ در آثار شما همواره یک نوع تجربه گرایی در انتخاب بازیگران دیده می شود . از حسن معجونی در سریال مسافران تا مانی حقیقی در ورود آقایان ممنوع و البته حامد کمیلی در پسر آدم دختر حوا فکر نمی کنید می توانستید برای شخصیت مینا بازیگر متفاوت تری را انتخاب کنید به هرحال مهناز افشار به دلیل حضور در آثاری چون آتش بس و کلاغ پر کمی شمایل تکراری را از خود بروز می دهد به نظر شما چه بازیگرانی قابلیت ایفای این نقش را داشتند؟ ترانه علیدوستی و تا حدودی مریلا زارعی من خودم از انتخاب مهناز افشار بسیار راضی هستم ، خانم افشار آنقدر در طول فیلم به کارگردانش کمک می کند و آنقدر باهوش است که کارگردان با او در حین کار احساس امنیت می کند خب این تجربه گرای در کمیلی هم وجود دارد پس چرا آنجا نگران نشدید؟ ما با حامد کلی تمرین کردیم و به یقین رسیدم که می تواند از پس این نقش بربیاید کمیلی چند سکانس معرکه در این فیلم دارد مثل غافلگیری پشت در کمیلی خیلی بازیگر خوبی است و برای کار خود بسیار انرژی می گذارد و سخن آخر ؟ امیدوارم فقط فیلم خوب بفروشد سینمای ما - پویا نبی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 427]
-
گوناگون
پربازدیدترینها