لابي مرگ

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: لابي مرگ
كتاب «سوداگري مرگ - ناگفته هاي جنگ ايران و عراق» كه نام اصلي آن «لابي مرگ - چگونه غرب عراق را تجهيز كرد» است، از آثار مشهور نويسنده امريكايي، كنت تيمرمن است كه در سال 1991 و همزمان با جنگ خليج فارس و حمله امريكا و متحدانش به عراق منتشر شد. در اين كتاب براي نخستين بار، اطلاعات دقيق و مستندي از كمك هاي تسليحاتي، اطلاعاتي و مالي امريكا، اروپا و ساير كشورهاي دنيا به رژيم صدام در طول دو دهه 70 و 80 ميلادي به ويژه در طول جنگ عراق عليه ايران افشا شد. برخي اطلاعات مربوط به محل نگهداري تسليحات شيميايي و سلاح هاي كشتار جمعي و كارخانجات ساخت اين سلاح ها در عراق به قدري دقيق بود كه در جريان بازرسي تيم هاي بازرسان سازمان ملل (آنسكام) در دهه 90 از اطلاعات مندرج در اين كتاب استفاده زيادي شد و حتي از اين كتاب به نام انجيل بازرسان آنسكام در محافل سياسي نام برده شد. متن ذيل تنها بخشي از فصل نهم اين كتاب در خصوص سلاح هاي شيميايي و كاربرد آن عليه ايران در سال هاي 1984 و 1985 است.در روز سي ام مارس 1984 (دهم فروردين 1363)، نيويورك تايمز با استناد به «منابع اطلاعاتي امريكايي» در گزارشي يادآور شد يك شركت آلماني، كارخانه توليد سلاح شيميايي در عراق ايجاد كرده است. هلموت كهل صدراعظم آلمان غربي در يك بيانيه مطنطن كه شعله هاي خشم از آن زبانه مي كشيد وعده داد به موضوع رسيدگي كند. خشم كهل، غدر اصلف از نيويورك تايمز و سياي امريكا بود كه موجب نشت «اطلاعات جاسوسي حساس» به خارج شده بودند. حساسيت موضوع هم بدان سبب بود كه معاملات مضاعف دولت آلمان غربي را برملا مي ساختند. شركت هلندي كي بي اس در ماه مارس يك قلم سفارش از عراق دريافت كرد. رقم اين سفارش آنچنان بزرگ بود كه جي. آ. براون باوئر مدير شركت (كه از افسران سابق ارتش بود) به وزارت امور خارجه كشور در لاهه مراجعه كرد تا بپرسد آيا صدور آن همه مواد به عراق، كار درستي است يا نه؟ براون باوئر فهرست سفارش خريد عراق را به دوستي در آزمايشگاه دلفت نيز نشان داد و دوستش به او گفت با اين مواد مي توان تمام درختان و بوته هاي سراسر خاورميانه را به مدت پنج سال سمپاشي كرد. صدها تن تيوديگليكول براي تهيه گاز خردل، 250 تن اكسي كلرور فسفر (POC13 ) عنصر مهم متشكله تابون و مقادير عظيمي تري متيل فسفريت و فلوئور پتاسيم بخشي از اقلام سفارشي را تشكيل مي دادند. به گفته هربرت كرازني محقق بي بي سي، عراقي ها كوشيدند براون باوئر را مجاب كنند كه اين مواد صرفاً براي مقاصد غيرنظامي است؛ اما تا اينجا تلاش شان بيهوده بود. دكتر العاني در تلكسي به تاريخ 20 مارس 1984 به كي بي اس مي گويد از مواد شيميايي براي توليد «لاستيك، دارو، حشره كش، كود شيميايي، كاغذ، قند، روغن نباتي، باتري، باتري خشك و مواد پتروشيمي استفاده مي شود.» العاني وقتي فهميد كه كي بي اس نمي تواند همه سفارش هاي خريد عراق را تامين كند، به شركت ديگر شيميايي هلندي به نام مل كمي مراجعه كرد. از هشت قلم ماده سفارشي كه در 9 مارس (19 اسفند 1362) به دفتر مل كمي در آرنم تلكس شده، به احتمال زياد شش قلم آن براي كارخانه هاي گاز سمي بوده، هرچند عراقي ها با احتياط زياد مقصد تمامي اينها را مراكز غيرنظامي و به منظور مصرف در صنايع غيرنظامي ذكر مي كردند. مثلاً ادعا كرده بودند يكي از اقلام سفارشي را «براي سياه كردن شيشه و مواد پتروشيمي» مي خواهند. طبق دفاتر شركت، در فهرست سفارش خريد عراق، يك هزار تن كلرور تيونيل، 20 تن فلوئور هيدروژنه پتاسيم، 60 تن اكسي كلرور فسفر، 5 تن اسيد فلوئوريدريك و 150 تن الكل ايزوپروپيل به چشم مي خورد. اسناد دادگاه آلمان نشان مي دهد همه اين مواد به مجتمع سامره رفته و به احتمال زياد همه در توليد گاز خفه كننده مورد استفاده قرار گرفته اند. اما عراقي ها دست بردار نبودند. اگر منبعي مي خشكيد، يا در حمل محموله يي تاخير مي شد، آنها مي دانستند براي از بين بردن آفت هاي «ايراني ها» به كجا رجوع و ماده مرگبار را تهيه كنند. در سال 1990 دادگاهي دكتر ورنر ويشارز مهندس شيمي سوئيسي را براي تحليل اسناد و مدارك مربوط به توليد فرآورده هاي مجتمع سامره استخدام كرد. ويشارز در پايان به اين نتيجه رسيد كه «در مجتمع سامره، حتي يك كارخانه يافت نمي شود كه براي توليد آفت كش هاي جديد به كار گرفته شده باشد.» توليد حشره كش، يك پوشش صرف بود تا اذهان را از آن همه تجهيزات و دستگاه هاي پيچيده و پيشرفته منحرف سازند. در حالي كه تنها هدف اين مجتمع توليد گاز خردل، تابون و اسيد پروسيك بوده است. در پايان سال 1984 كارخانه هاي توليدكننده گاز خفه كننده در سامره به توليد كامل رسيدند. بنا به برآورد منابع اطلاعاتي انگليسي و امريكايي، هر ماه 60 تن گاز خردل توليد مي شد. توليد مواد سمي تابون و سارين تازه آغاز شده بود و طبق برنامه در طول يك سال توليد ماهانه اينها نيز به 8 تن بالغ مي شد. عراق براي تداوم بخشيدن به كار اين كارخانه هاي مرگ به مقادير هر چه بيشتري مواد شيميايي نياز داشت. در آن زمان به رغم محدوديت هاي جديد صادراتي در آلمان، هلند، بريتانيا و بازار مشترك در مجموع عراق نيازهاي خود را از اين كشورها تامين مي كرد. مدافعان توجيه كننده اين تجارت نظير مارتين ترابريچ از انجمن صنايع شيميايي بريتانيا، به حجم عظيم تجارت بين المللي مواد شيميايي اشاره مي كردند و مي گفتند سالانه 9 هزار ماده شيميايي به ارزش 150 ميليارد دلار در جهان معامله مي شود و با اين حساب پيدا كردن مواد شيميايي مورد نياز در ساختن سلاح شيميايي در ميان اين همه داد و ستد مشروع و قانوني مواد شيميايي «مثل جست وجو براي يافتن يك سوزن در ميان انبوهي سوزن است.» بي بي سي در يكي از برنامه هاي «جام جهان نما»ي خود در سال 1986 اولين بار از جزييات معامله اين مواد شيميايي مرگبار پرده برداشت. «جام جهان نما» مفاد نامه يي را پخش كرد كه گمرك هلند در تاريخ 26 فوريه 1985 هنگام بازرسي دفتر مل كمي در آرنم و خانه سه تن از مقامات شركت به دست آورده بود. در قسمتي از نامه آمده بود؛ «چون ما هيچ نوع اجازه صادرات از جانب دولتمان را نداريم، پيشنهاد مي كنيم بازپرداخت مالي اين فرآورده هم مثل همان موردي باشد كه براي فلوئور هيدروژنه پتاسيم و فلوئور پتاسيم به توافق رسيده بوديم. تنها راه ارسال اكسي كلرور فسفر بدون برخورد با هيچ مشكلي همين است.»
يکشنبه 2 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 287]