واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: پدر و مادرهاي زيادي هستند كه از سرنوشتي كه فرزندشان پيدا كرده، راضي نيستند و آن را تنها نتيجه ذات و سرشت او ميدانند. مطالعات جديد نشاندهنده نقش مهم سرشت كودكان در سرنوشت رفتاري آنها در بزرگسالي است، اما در عين حال، نقش رفتار و برخوردهاي والدين را هم در شكلگيري رفتار كودك، جدي و مهم ميداند. به اين ترتيب كه وقتي مادران در دوران كودكي تعامل بيشتري با فرزندشان داشته باشند، بيشتر با او حرف بزنند، بيشتر او را بيرون ببرند و آنجا هم بيشتر با او حرف بزنند، همچنين با او بازي كنند، احتمال اينكه كودك در سنين مدرسه به مشكلات رفتاري دچار شود، كمتر ميشود. اين نتايج، حاصل مطالعه جامعي است كه محققان دانشگاه شيكاگو روي بيش از هزار و 800 كودك و مادرانشان انجام دادهاند. خبرگزاري رويترز، گزارش داده كه در اين مطالعه تحقيقاتي، به منزل خانوادههاي مورد مطالعه رفتند تا از نزديك شاهد فضاي خانه و رفتار مادران با فرزندانشان باشند. همچنين از مادران خواسته شد به پرسشنامهاي در مورد اخلاق و روحيات بچهها، پاسخ دهند. اين مطالعات، از سنين شيرخوارگي بچهها شروع شد و تا دوران مدرسه آنها ادامه پيدا كرد. جمعبندي اطلاعات به دستآمده نشان داد بچههايي كه از دوران شيرخوارگي بهانهگير و تحريكپذيرند يا نميتوان واكنش آنها را در موقعيتهاي مختلف پيشبيني كرد، بيشتر از ساير بچههاي خوشاخلاق امكان دارد كه در مدرسه مشكل رفتاري پيدا كنند. اين مشكلات، شامل تقلب، دروغگويي، قلدري با ساير كودكان و نيز نافرماني از والدين و اولياي مدرسه بود. نكته مهم در اين نتايج، اين بود كه والديني كه چنين بچههايي داشتند، اما در دورههاي ويژه آموزشي شركت كرده بودند و رفتار درست با فرزند بهانهگيرشان را آموخته بودند، توانسته بودند احتمال بروز اين مشكلات را در او به حداقل برسانند و اين نشاندهنده نقش مهم آموزش والدين در شكلگيري شخصيت كودك است. محققان در اين مطالعه همچنين دريافتند وارد كردن محركهاي فكري از سوي والدين، مانند كتاب خواندن، بيرون رفتن با كودك بهطور منظم و نيز بازي كردن با او، ميتواند احتمال بروز اين مشكلات را بسيار كم كند. محققان البته اشاره ميكنند كه شايد اينگونه تعامل با كودك، نشانه اين حقيقت باشد كه اين والدين راه برخورد با كودك را به خوبي ميدانند؛ اما از سوي ديگر ممكن است وارد كردن اينگونه محركها، باعث تكامل بهتر مهارتها و رشد كلامي كودك شده و نهايتا ارتباط بهتر و مؤثرتر او را با محيط اطراف در دورههاي بعدي و در فضاي مدرسه، موجب شده باشد؛ چرا كه خبر از تاثيرگذاري وسيع رفتارهاي ما بزرگترها روي بچهها دارد؛ تاثيري كه در كنار سرشت و ذات بچهها، كه عمدتا از راه ژنتيك به كودك ميرسد، ميتواند سرنوشت خوب يا بد او را رقم بزند. نكته قابلتوجه اينكه مشكلات رفتاري بررسيشده در اين مطالعه، به همين جا ختم نميشود و ميتواند سرمنشا بسياري از مشكلات و حتي بيماريهاي رفتاري كودك در آينده باشد. بررسيهاي پيشين در دانشگاه بريگام، نشان داده بود كه بچههاي اول، يعني بچههايي كه والدين وقت بيشتري براي آنها گذاشتهاند، كمتر در معرض گرايش به سمت رفتارهاي پرخطر و خلافكاري و بزهكاري اجتماعي ميروند. در اين مطالعه كه چند ماه پيش در نشريه «منابع انساني» منتشر شده بود، مشخص شده بود وقتي والدين براي فرزندانشان وقت نميگذارند و براي تفريح و موارد ديگر با آنها بيرون نميروند، بچهها خودشان را با ابزارهاي ديگري، مانند تلويزيون و رايانه سرگرم ميكنند و ميزان نشستن آنها پاي اين دستگاهها، بهطور نگرانكنندهاي افزايش مييابد كه البته كاملا قابلانتظار است. از جمع اين نتايج ميتوان اين طور نتيجه گرفت كه اگر ميخواهيم فرزندان سالمي، چه به لحاظ جسمي و چه به لحاظ رفتاري و اخلاقي داشته باشيم، بهتر است براي آنها بيشتر وقت بگذاريم و سعي كنيم برنامه تفريحات مشترك با هم داشته باشيم. همشهری آنلاین
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 460]