به بهانه جشنواره توليدات صدا و سيماي استان ها،خبر محوري،آفت سيماي مركز فارس

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: به بهانه جشنواره توليدات صدا و سيماي استان ها،خبر محوري،آفت سيماي مركز فارس

خبرگزاري دانشجويان ايران - فارسجشنواره توليدات صدا و سيماي استان ها در حالي پنج شنبه شب به كار خود پايان داد كه پيش از آن و در 11 مهرماه سال گذشته تلويزيون ايران وارد 50 سالگي خود شده بود. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه فارس، نخستين فرستنده تلويزيوني تاريخ ايران ساعت پنج بعدازظهر يازدهم مهرماه سال 1337 خورشيدي آغاز به كار و نخستين برنامه خود را پخش كرد، اما پيش از آن 38 سال در ايالات متحده طول كشيده بود تا تلويزيون به مرز 50 ميليون مخاطب برسد. در آن سال ها در حالي كه كشورهاي مختلف دنيا يكي پس از ديگري فرستنده هاي تلويزيوني خود را به كار مي انداختند، دولت وقت ايران سرگرم تدارك زمينه سازي و طرح ريزي براي ايجاد تلويزيون بود كه حبيب الله ثابت پاسال، از تجار مشهور و صاحب نام تهران كه سفرهاي زيادي به كشورهاي اروپايي و ايالات متحده كرده بود پيش دستي كرد و پيشنهاد تأسيس يك ايستگاه فرستنده تلويزيوني را ارائه كرد. از آنجا كه ثابت روابط خوبي با دربار پهلوي داشت و مورد اعتماد شخص شاه هم بود، پيشنهاد او خيلي زود مورد قبول واقع شد و براي آنكه كار جنبه قانوني داشته باشد، مجلس شوراي ملي در تيرماه 1337 ماده اي را با چهار تبصره به تصويب رساند كه به موجب آن اجازه داده مي شد يك فرستنده تلويزيوني زيرپوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن در تهران ايجاد شود؛ اين فرستنده تا پنج سال از پرداخت ماليات معاف بود و كليه برنامه هاي آن از مقررات اداره كل انتشارات پيروي مي كرد. اين فرستنده كه « تلويزيون ايران » ناميده مي شد، ابتدا هر روز از 6 بعدازظهر تا 10 شب برنامه داشت. تلويزيون ايران به صورت يك بخش كاملاً خصوصي اداره مي شد و متكي به درآمد خود از آگهي هاي تجاري و تبليغاتي بود. « تلويزيون ايران » پس از يكسال، فعاليت برنامه هاي خود را در تهران به 5 ساعت افزايش داد و سال 1340 نخستين مركز شهرستاني تلويزيون در آبادان و يك فرستنده تقويتي در اهواز تأسيس كرد. به گزارش ايسنا رونق كار « تلويزيون ايران » و قابليت چشمگير چنين رسانه اي به عنوان وسيله اي اساسي در نشر و گسترش تبليغات و شكل دلخواه دادن به انديشه و رفتار مردم، تصميم حكومت را در تأسيس يك شبكه تلويزيوني سراسري قطعي تر كرد. بنابراين سال 1343 يك گروه فرانسوي از سوي سازمان برنامه و بودجه مأمور بررسي و طراحي يك مركز تلويزيوني شد.سرانجام پس از تصويب طرح ايجاد « تلويزيون ملي ايران » ، يك ايستگاه كوچك به وجود آمد و با امكاناتي ساده پخش برنامه هاي خود را از سال 1345 آغاز كرد. مدتي كمتر از دو سال از تأسيس « تلويزيون ملي ايران » نمي گذشت كه 17 مرداد 1347 نخستين مركز شهرستاني تلويزيون ملي در «اروميه »و متعاقب آن مركز تلويزيوني «بندرعباس» به كار افتاد. مراكز تلويزيوني به تدريج يكي بعد از ديگري در شهرستان هاي مختلف ايران شروع به فعاليت كردند و پيام هاي سياسي، فرهنگي و... را طبق مأموريت هايي كه برنامه ريزان حكومت تعيين كرده بودند به قشرهاي وسيع تري از مردم رساندند. تقريباً همزمان با سومين دوره « جشن هنر شيراز » مركز تلويزيوني شيراز نيز با هدف پوشش دادن اين جشن آغاز به كار نمود و بعدها همزمان با « جشن هاي 2500 ساله » امكانات آن گسترش يافت. امكانات فني اين مركز در آغاز يك استوديو، سه دوربين و دو دستگاه ضبط مغناطيسي بود. به گزارش ايسنا، به دنبال گسترش امكانات فني، نصب و راه اندازي مركز مخابرات ماهواره اي اسدآباد همدان در سال 1348 ، امكان تبادل برنامه هاي تلويزيوني با ايستگاه هاي خارجي هم فراهم شد. برخلاف مركز راديويي فارس كه مستقيم تحت نظر ستاد فرماندهي ارتش در فارس اداره مي شد مركز تلويزيوني فارس غيرمستقيم زيرنظر ارتش بود. چنين رويه اي تا پيروزي انقلاب ادامه داشت، در حالي كه اين مركز به غير از برنامه هاي جشن هنر شيراز، مراسم و جشن هاي حكومتي و سفر شاه و مقامات دولتي و حكومتي به شيراز كه به طور تمام وقت به انعكاس و پخش آن رويدادها مي پرداخت در بقيه طول سال فقط صبح هاي جمعه به پخش برنامه مبادرت مي نمود. به گزارش خبرنگار راديو و تلويزيون ايسنا منطقه فارس،« تلويزيون ملي ايران » در سال هاي پس از انقلاب با تغيير نام به «سيماي جمهوري اسلامي ايران» در قالب 2 شبكه برنامه هاي خود را پي گرفت. پس از انقلاب، مقدمه قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران مصوب همه پرسي آذرماه 1358 درباره نقش و جايگاه صدا و سيما چنين بيان مي كند: « وسايل ارتباط جمعي (راديو ـ تلويزيون) بايستي در جهت روند تكامل انقلاب اسلامي در خدمت اشاعه خدمت اسلامي قرار گيرد و در اين زمينه از برخورد سالم و انديشه هاي متفاوت بهره جويد. پيروي از اصول چنين قانوني كه آزادي و كرامت ابناي بشر را سرلوحه اهداف خود دانسته و راه رشد و تكامل انسان را مي گشايد برعهده همگان است و لازم است كه امت مسلمان ايران با انتخاب مسئولين كاردان و وظيفه شناس و مؤمن و نظارت مستمر بر كار آنها به طور فعالانه در ساختن جامعه اسلامي مشاركت جويند، به اميد اينكه در بناي جامعه نمونه اسلامي (اسوه) كه بتواند الگو و شهيدي بر همگي مردم جهان باشد موفق گردد». به گزارش ايسنا، در سال هاي آغازين پس از انقلاب بيشترين زمان برنامه هاي تلويزيون فارس كه عمدتاً صبح هاي جمعه پخش مي شد به مستندهاي سياسي از پرونده هاي سياسي از عوامل رژيم سابق در استان و... و اخبار استاني و نماز جمعه شيراز اختصاص داشت. برنامه هاي اين مركز در سال هاي دهه 60 با پخش فيلم هاي سينمايي دوبله، اخبار استاني ـ عصرها ساعت پنج بعدازظهر ـ و نماز جمعه شيراز سپري شد. پخش مداوم هفتگي فيلم هاي سينمايي كه عمدتاً از آثار شاخص دوبله فارسي در سال هاي پيش از انقلاب محسوب مي شد از پرتماشاگرترين و پرطرفدارترين برنامه هاي پيش از انقلاب تا به الان به شمار مي رود. نمايش و پخش اين فيلم ها در حالي كه شبكه هاي سراسري در آن سال ها عمدتاً به پخش فيلم هاي مستند و سخنراني مقامات و مسئولين مي پرداختند و از تنوعي هم برخوردار نبودند مورد استقبال قشرهاي مختلف مردم قرار گرفت. به گزارش ايسنا، فيلم هايي كه در طول اين سال ها از تلويزيون مركز فارس به روي آنتن رفت و ديگر هيچگاه نظير آن مشاهده نشد، به لحاظ كيفيت (ارزش هنري) و تداومي كه به لحاظ پخش هفتگي داشت بي نظير بود. تلويزيون مركز فارس در دهه 70 ظاهراً با همان شكل و ترتيب برنامه هاي دهه 60 به راه خود ادامه داد، اما به غير از اخبار استاني و نماز جمعه شيراز ديگر از آن فيلم ها خبري نبود. پخش فيلم هاي ايراني رو به فزوني گذاشت و فيلم هاي خارجي به شكل چشمگيري كاهش يافت. به گزارش ايسنا، همانگونه كه در دهه هفتاد با تأسيس شبكه سه سيما انحصار شبكه هاي يك و دو شكسته شد، شبكه هاي استاني نيز به تدريج با هدف جذب بيشتر، پوشش منطقه اي و توجه به مناسبات درون گروهي شهرستان ها و استان ها شروع به فعاليت كردند. شبكه استاني فارس نيز در سال 1378 به عنوان هشتمين شبكه استاني شروع به فعاليت نمود. اين اتفاق در مقطع زماني رخ داد كه مدتها بود از آزاد شدن ويدئو مي گذشت، سينماها رونق نسبي مجددي پيدا كرده بودند و بازار ويدئو كلوپ ها و انواع CD نيز بسيار گرم بود. بنا بر گزارش خبرنگار ايسنا، در شرايطي كه مخاطبين فرصت انتخاب بيشتري داشتند و فضاي جامعه در حال دگرديسي و دگرگوني به سمت و سويي كاملاً متفاوت با دهه 60 بود، شبكه استاني فارس با تبليغات بسيار گسترده، كار خود را با هدف جذب مخاطبين بيشتر آغاز كرد. پخش برنامه هاي اين شبكه ديگر به صبح روزهاي جمعه محدود نمي شد و تمامي بعدازظهرها تا پاسي از شب به پخش برنامه مي پرداخت. بنابراين تنها پخش اخبار و نماز جمعه نمي توانست جوابگوي اين شبكه تازه تأسيس باشد، پخش هر روزه فيلم سينمايي هم كه امكان پذير نبود و نماز جمعه هم كه فقط محدود به همان روزهاي جمعه مي شد. از اين رو برنامه هاي توليد از كانال فكري نيروهاي بومي و محلي در دستور كار برنامه سازان اين شبكه قرار گرفت. اين برنامه ها كه بيشتر برنامه هاي طنز ـ به تقليد از ساعت خوش ـ و بعضاً از نوع جُنگ بودند در ابتدا به دليل گستردگي تبليغات بر روي افتتاح و راه اندازي شبكه تلويزيوني استان فارس با استقبال گسترده مردم روبرو شدند. يكي از اين مجموعه برنامه، مجموعه طنز « حباب » به كارگرداني شهريار باقري نژاد بود كه آشكارا از روي مجموعه « ساعت خوش » كپي برداري شده بود. اين مجموعه در سري اول با استقبال گسترده خانواده ها روبرو شد اما در سري دوم و سوم خود به دست فراموشي سپرده شد. بنا بر گزارش خبرنگار راديو و تلويزيون ايسنا، در دهه هشتاد، حتي ديگر از همان برنامه هاي طنز نيز خبري نبود. مجموعه هاي خانوادگي توليد شبكه استاني فارس نيز كه گهگاه ساخته و به روي آنتن مي رفتند نيز به دست فراموشي سپرده شد. بر روي خروجي شبكه استاني فارس از توليدات بومي و محلي فقط مي شد از برنامه انتقادي اما پرطرفدار « بازتاب » نام برد. بنا براين گزارش، برنامه « بازتاب » به عنوان يك برنامه انتقادي در هر قسمت با انتخاب يك موضوع اجتماعي از معضلات و مشكلات شهري و استاني و با دعوت از يكي از مسئولين استان آنها را در يك برنامه زنده و رودر رو با مردم به چالش مي كشد. اگر برنامه اي انتقادي مثل « بازتاب » الگوي مديران و برنامه سازان اين مركز تلويزيوني نيز قرار مي گرفت مي توانست جاي اميدواري باشد. چراكه يكي از اهداف تأسيس شبكه هاي تلويزيوني استاني بازتاب و انعكاس مشكلات شهري و منطقه اي در سطحي وسيع و به چالش كشاندن مسئولين در جهت حل اين مشكلات و معضلات است. بقيه برنامه ها چه فيلم ها، چه سريال ها و چه مجموعه هاي داستاني و مستند همه از برنامه هاي شبكه تهران هستند كه در اختيار شبكه فارس قرار مي گيرند يا از آن شبكه خريداري مي شوند. در واقع شبكه استاني فارس تبديل شد به شبكه اي از شبكه تهران، با همان برنامه ها و آيتم ها! به گزارش ايسنا، از اوايل دهه هفتاد ميلادي در كنار شبكه هاي تلويزيوني بزرگ و اسم رسم دار ـ كه امروز از غول هاي رسانه هاي تصويري دنيا محسوب مي شوند ـ كه قاعدتاً حرف او را به لحاظ پوشش تصويري و همين طور امكانات و تجهيزات در دنياي رسانه ها مي زدند، شبكه هاي محلي در گوشه و كنار كشورهاي اروپايي و همين طور ايالات متحده آمريكا شروع به فعاليت كرد. در حال حاضر تعداد اين شبكه هاي تلويزيوني در تمامي نقاط دنيا به شكل چشمگيري افزايش يافته است. اين شبكه هاي تلويزيوني غالباً به شكل مستقل و هر كدام با اهدافي متفاوت و با توجه به شرايط شهر، استان يا منطقه خود راه اندازي شده اند و همگي نيز به صورت خصوصي اداره مي شوند. حتي ممكن است در يك شهر كوچك آلمان مثل آخن يا اولم 3 يا 4 شبكه تلويزيوني به طور همزمان فعاليت داشته باشند. ارزش و اهميت چنين شبكه هايي در هنگام انتخابات و رويداد و حوادث شهري و منطقه اي دو چندان هم مي شود و اين درست به دليل مستقل بودن اين مراكز تلويزيوني است. البته اين شكبه هاي تلويزيوني در زمان رويدادهايي مانند انتخابات رياست جمهوري، شهرداري، پارلمان و... چندان بي طرف نمي مانند و به دليل اداره شدن آنها از سوي بخش خصوصي و كسب درآمد آنها از محل تبليغات به طور طبيعي به سمت و سوي گروه ها و جناح هاي سياسي مختلف گرايش پيدا مي كنند، مگر اينكه شبكه اي در مالكيت و انحصار حزب يا گروه خاصي باشد.انتهاي پيام
شنبه 1 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]