واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
راسخون: با دلایل خاصی که برای خودم داشتم دیگر نمیخواستم در ورزش باشم وبیشتر علاقه مند بودم در رشته تخصصی خودم که بخش ساخت وساز و صنعت است که بیش از 34 سال در آن تجربه دارم فعالیت داشته باشم.خودم از رئیسجمهور خواستم که دیگر در سازمان ورزش نباشم. آن زمان هنوز سه یا چهار ماهی به انتخابات مانده بود. میگفتم جنس کار من ساخت و ساز است و بهتر است که در حیطهای فعالیت کنم که 30 سال تجربه حضور در آن را داشتهام.» محمد علیآبادی این جمله را میگوید رئیس پیشین سازمان تربیت بدنی در دولت نهم که با روی کار آمدن دولت دهم جای خود را به علی سعیدلو داد تا تنها ارتباطش با ورزش، ریاست کمیته ملی المپیک باشد. همشهری ماه در شماره 59 خود چند روزی مانده به بازیهای آسیایی گوانگژو و در دل دعواهای سازمان ورزش با ریاست کمیته ملی المپیک، با علیآبادی گفتگو کرده که بخشهایی از این گفتگو در ادامه میآید:
• کمیته ملی المپیک ازرسمیت نخواهد افتاد، کمیته ملی المپیک یک واقعیت است که نظام آن را پذیرفته، مجلس شورای اسلامی اساسنامه آن را تأیید کرده و سالهاست دارد کار میکند و تنها مرجع ارتباط با ورزش جهانی است. جز کمیته ملی المپیک جایگاه دیگری برای ارتباط با ورزش جهانی وجود ندارد، حتی اعزام یک ورزشکار به مسابقات رسمی فقط با تایید کمیته ملی المپیک مقدور است و هیچ راه کار دیگری ندارد. • به هر حال مدیران خوب ما در فدراسیونها در چهار سالی که من در خدمتشان بودم با یک همراهی و هم دلی بسیار نزدیک به این نتیجه رسیدیم که ما در یک سری از رشتهها مثل کشتی، تکواندو، جودو... مدال به اندازه کافی بهدست آوردهایم و یقینا برای بالا بردن مدالها در مورد این 12 رشتهای که مدالآور هستیم زحمتمان را میکشیم اما واقعیت این است که اگر بخواهیم تراز ورزشی کشور را در سطح جهانی ارتقا بدهیم باید کاری میکردیم تا در رشتههایی که مدالآور نیستیم به مدال برسیم. بنابراین از سال 1384، 1385 ما برنامه ریزی را شروع کردیم برای اینکه در رشتههای جدید و رشتههای که فعال هستیم ولی کم مدال هستیم مثل ووشو، دو و میدانی و یا در رشتههای که مدال نداریم مثل قایقرانی،تیراندازی، شنا،ژیمناستیک بتوانیم مدال بیاوریم. • آقای کیومرث هاشمی از مدیران برجسته، شایسته و با سابقه در جبهه و جهاد و جانباز جنگ و بسیار پیگیر وبا علاقه هستند و امروز خوشحال هستم که خدمت مردم شریف ایران اعلام کنم که کشور جمهوری اسلامی ایران شاید جزء پنج یا ده کشوری باشد که دارای کاملترین و جامعترین مجموعه تیراندازی در جهان است و خوشبختانه فعالیتهای که ما آن زمان در ساخت سالنها شروع کردیم تعداد زیادی سالن تیراندازی در سراسر کشور ساخته شد نیروهای نظامی و انتظامی، آموزش و پرورش و نیروهای خصوصی استقبال کردند و تعداد زیادی هم در حال ساخت است و من این نوید را به شما میدهم که ما در بازیهای آسیای دوره بعد یقینا جایگاه بهتری از این دوره خواهیم داشت و قطعا یک پرش و خیز را خواهیم کرد چون هم قایقرانی ما به اوج خود خواهد رسید هم تیراندازی با کمان واسلحه به اوج خود خواهد رسید و هم در رشتههای دیگر در دو میدانی بهطور قاطع و توانا درمسابقات شرکت خواهد کرد و ما یک جایگاه مطمئنی رادر دوره بعد پیدا خواهیم کرد ولی این دفعه نگران این نباشیم که11 یا 12 بشویم و بتوانیم جزء چهار، پنج تیم اول آسیا قرار بگیریم. • برای ما رتبه یکم ودوم وسوم شدن در بازیهای آسیای برای ما سخت است ولی محال نیست اگر ما توانستیم در کشتی، جودو، تکواندو، تیراندازی، دوومیدانی و شطرنج... توانستیم ورزشکارانی پیدا کنیم که بتوانند مدال بگیرند چرا نتوانیم ورزشکارانی را در شنا، ژیمناستیک، قایقرانی پیدا کنیم. • این بحث که ما نیمی از این مدالها را نداریم را قبول دارم، همه ما میدانیم که مدالهای بانوان را نمیتوانیم در خیلی از رشتهها داشته باشیم که در هر حال دیدگاههای اعتقادی ما هرگز اجازه نمیدهد که در رشتههایی که با باورهای ما در تضاد هستند شرکت کنیم. • فرض بر اینکه ما تنها با ورزشکاران آقا شرکت بکنیم، واقعیت این است که ما ظرفیت چهارم شدن را تنها با وجود ورزشکاران آقا داریم. ما کشور بزرگی هستیم و جوانان قدرتمندی را داریم و آبوهواهای مختلفی را داریم و از جهت منابع مالی و انسانی کشور توانایی هستیم. ضمن این که بچههای ما بچههای پیشرو و تکاملطلبی هستند آدمهای نشستهای نیستند و انسانهایی هستند که میخواهند رو به جلو حرکت کنند و شما نشانههای آن را میتوانید در المپیادهای علمی و در انرژی اتمی در بایو تکنولوژی در نانو تکنولوژی در بسیاری از بخشهای دیگر دارید مشاهده میکنید در حالی که تمامی عوامل جهانی استکبار به ما فشار میآورند و سعی میکنند فکرها و ذهنهای ما را بدزدند اما ما یک حرکت شتاب آلود رو به جلو را داریم و انشاالله این شتاب روزبهروز افزایش مییابد. ظرفیت ما برای چهارم شدن است ولی این اتفاق زمانی میافتد که یک دوره هشت ساله با یک ایده و فکر برای ورزش کشور با برنامه کار کند و روبهجلو برود اگر این اتفاق بیفتد ما میتوانیم در دوره بعد بالاتر از آنچه این دوره بهدست میآوریم بایستیم. • در زمان کاری بنده 3000 ورزشگاه در کشور ساخته میشود ولی یکباره دیده میشود در جراید اصل ساخت این 3000 ورزشگاه فراموش میشود و به این نکته اشاره میکردند در یک ورزشگاه موزائیکها مشکل دارند یا چمن آن مشکل دارد. • من از چهار ماه مانده به انتخابات دوره دوم خدمت رئیسجمهور رفتم واعلام کردم که من در دوره بعد در ورزش نخواهم بود و رئیسجمهور چون به کار من در ورزش اعتقاد داشتند در طول چهار سال بارها وبارها در دولت در سخنرانیهایشان از مجموعه ورزشی کشور تشکر کردند. من این احساس را کردم که نمیتوانم در ورزش باشم و تصمیم گرفتم که فضا را عوض کنم. • با دلایل خاصی که برای خودم داشتم دیگر نمیخواستم در ورزش باشم وبیشتر علاقه مند بودم در رشته تخصصی خودم که بخش ساخت وساز و صنعت است که بیش از 34 سال در آن تجربه دارم فعالیت داشته باشم. • در دوره آقای مهرعلیزاده هم فعالیتهایی صورت گرفته بود و من فکر میکنم برگ برنده من برای اینکه جایگاه ششم را بتوانیم بدست بیاوریم این بوده است که اصلا در موضع تضاد ومبارزه با فعالیتهای نفر قبل از خودم قرار نگرفتم بلکه روش اجرایی آن فرد را گرفتم و به صورت رو به جلو حرکت کردم و در طول زمان آن را تغییر دادم. در حالی ما جایگاه ششم را بدست آوردیم که در جامعه ورزشی هیچکس باور این را نداشت که بتوانیم ششم بشویم اما با مدیرانی که از دوره قبل در سازمان بودند و مدیرانی که بنده به روی کار آورده بودم، اولین کاری که کردیم همدلی رفاقت و صمیمیت را ایجاد کردیم و دومین کارایجاد هدفگذاری بود و ما خواستیم وهمین خواستن است که توانستن را به همراه میآورد. ورزشکار هم یک روحیه مثبت موفقیت را پیدا کرد، شما خودتان میدانید که در جهت تعریف توانایی ورزش کار یکی از ضرایبهای مهم و تاثیرگذار مسئله روانی او است. این دوره هم ما به ششم فکر میکنیم به دلیل این که در سه رشته دیگر ما مدالآور شدیم. البته اتفاقات ورزشی خیلی هم قابل پیشبینی نیست و ما فعلا روی ششم فکر کنیم،من امیدوار هستم که انشاالله خداوند کمک بکند وروحیه مثبت هم در بچهها باشد و این گونه حرفها که گاهی بدون شناخت از قانون و به دور از منطق مدیریت یک مجموعه صحبت میشود، گفته نشود و همه نگاهها به سمتی برود که همه را تشویق کنیم و حرکت بدهیم به سمت بالاتر. آن موقع ورزشکاری که با این روحیه برود به بازیهای گوانگجو خیلی موفق تر از ورزشکاری است که احساس کند که نمیتواند وتماما در حال دعوا و در گیری ودر حال انکار همه چیز باشد این ورزشکار احساس ضعف می کند و پیروز نخواهد شد همه باید این نگاه را داشته باشیم و اگر این همدلی و همیاری ایجاد بشود حتما خداوند هم کمک خواهد کرد و ما میتوانیم به بالاتر هم نگاه بکنیم. 999 منتظر اخبار ، انتقاد وپیشنهاد شما هستیم:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 293]