آيا هند سياست خارجي خود را به آمريكا واگذار كرده است؟

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، شوبان سكسنا در آغاز مقاله خود به كنايه مي نويسد: ما به متخصصان كامپيوتري مان در (شهرهاي)بنگلور و حيدرآباد افتخار مي كنيم، چرا كه به اشتباه فكر مي كنيم مركز كنترل اقتصاد آمريكا اكنون در هند است و آمريكايي ها تا زماني كه فردي در هند دكمه اي را فشار ندهد نمي توانند كاري كنند. اين روزنامه نگار هندي مي افزايد: بدون شك، هزاران جوان هندي هر روز به صدها هزار آمريكايي مي گويند كه چگونه با كارت اعتباري خود پرداخت كنند يا چگونه از يك ماده پاك كننده دستشويي استفاده كنند، اما احمقانه خواهد بود كه فكر كنيم ما آمريكا را اداره مي كنيم. سكسنا نوشت: واقعيت اين است كه اقتصاد ما وابسته به شركت هاي آمريكايي است كه كار خود را به ما واگذار مي كنند و اگر آمريكايي ها استخدام كارگران ارزان قيمت ما را متوقف كنند، اين هند است كه آسيب مي بيند نه آمريكا. هر وقت كه يكي از رهبران آمريكا عليه واگذاري مشاغل به كارگران كشورهاي ديگر صحبت مي كند، روساي شركت هاي متولي اين نوع خدمات از ترس شروع به لرزيدن مي كنند اما اين واگذاري يكطرفه نيست. آمريكايي ها شايد از ما در اداره آزمايشگاه هاي نرم افزاري، آشپزخانه ها، كلينيك ها و مغازه هاي خواروبار فروشي خود استفاده كنند، اما در عوض ما سياست خارجي خود را به واشنگتن واگذار كرده ايم. دفاع از منافع هند ديگر هدف سياست خارجي هند نيست، بلكه هدف سياست خارجي هند عبارت است از حفظ و خدمت به منافع آمريكا. مقام هاي بلندپايه سياست خارجي ما ديگر از ذهن و فكر خود استفاده نمي كنند، آنان براي دريافت الهام، راهنمايي و دستورات به واشنگتن نگاه مي كنند. هفته گذشته شاهد نمونه بسيار خوبي از اين تسليم و خيانت كامل بوديم، وقتي كه هند از اعزام نماينده به كنفرانس بين المللي تروريسم تهران خودداري كرد. به نوشته تايمز آو اينديا ، محمود احمدي نژاد، رئيس جمهوري ايران، دعوتنامه اي براي معاون رئيس جمهوري هند ارسال كرد، دولت نه تنها مانع از شركت حامد انصاري در كنفرانس شد، بلكه از معرفي جايگزين هم خودداري كرد. در ادامه اين مقاله ادعا شده است: ايران در سال هاي اخير دست كم دو بار از نخست وزير من موهان سينگ دعوت كرده و وي اصلاً پاسخ نداده است و در نتيجه، هيچ شركت كننده هندي در جلسه منطقه اي (- بين المللي )مهمي در خصوص موضوع حياتي و مهمي همچون تروريسم حضور نداشت. دليلي وجود نداشت كه دولت هند كه مسئولانش شاهد تهديد ترور در همه جا هستند، دعوت ايران را رد كند بديهي است كه اين تصميم تحت فشار آمريكا اتخاذ شد و دهلي نو نمي خواهد به عنوان كشوري شناخته شود كه روابط دوستانه با كشوري دارد كه مخالف شديد آمريكا است. سردبير تايمز آو اينديا مي نويسد: در خصوص اين مشكل مي توان گفت كه هند پس از آنكه يك نفر از واشنگتن با دهلي نو تماس گرفت از شركت در كنفرانس خودداري كرد، اما رهبران هند خيلي خوب مي دانند كه چه چيزي آمريكايي ها را خوشحال يا چه چيزي آنان را ناراحت و عصباني مي كند. لذا وزارت خارجه هند براي خوشحال كردن اربابان خود در واشنگتن تصميم گرفت كه ايران را برنجاند. هند تنها كشوري نبود كه براي عدم شركت در كنفرانس تحت فشار بود و دولت هاي پاكستان و افغانستان نيز هم از طرف آمريكا و هم از طرف عربستان سعودي تحت فشار بودند تا دعوت ايران را رد كنند. اما نه تنها حامد كرزي، رئيس حمهوري افغانستان، و آصف علي زرداري، رئيس جمهوري پاكستان، در اين كنفرانس شركت كردند، بلكه جلسه سه جانبه اي نيز با ايران داشتند و بر ضرورت همكاري بيشتر ميان كشورهاي منطقه و همسايه تأكيد كردند. آنها متعهد شدند كه همكاري هاي خود در حوزه هاي سياسي، امنيتي، اقتصادي و فرهنگي و همچنين مبارزه با تروريسم و دخالت هاي خارجي را گسترش دهند. كرزي در اظهاراتي كاملاً صريح و روشن بر نقش ايران در ايجاد صلح و ثبات در منطقه تأكيد كرد و گفت كه ملت افغانستان خواستار خروج نيروهاي خارجي از كشورشان هستند. در اين شرايط، ايران و پاكستان مي توانند نقش مهمي در برقراري صلح در افغانستان داشته باشند. و زرداري گفت كه روابط ايران و پاكستان سابقه فرهنگي و تاريخي مستحكمي دارد و اين روابط آينده بسيار روشن تري خواهد داشت. اين براي هند چه معنايي دارد؟ به اين معني است كه هند به يك غير بازيگر در افغانستان تبديل شده و ايران را به سمت پاكستان سوق داده است. هند در 10 سال گذشته با هدف كاهش نفوذ پاكستان در افغانستان، ميليون ها دلار در افغانستان خرج كرده است و اكنون از اظهارات كرزي كاملاً روشن است كه هند اصلاً هيچ نقشي در افغانستان ندارد. چرا؟ چون مسئولان و ديپلمات هاي هند كه كوركورانه از سياست خارجي آمريكا پيروي مي كنند، با زبان آمريكا در خصوص افغانستان صحبت و نقش وردست نادان و بي فكر را براي برادر بزرگتر، يعني آمريكا بازي كرده اند. اكنون زماني كه آمريكايي ها براي امضاء قرارداد با طالبان و خروج از افغانستان برنامه ريزي مي كنند، هند، بازنده و گيج و مبهوت مانده است. همه كشورهاي منطقه - ايران، پاكستان، تاجيكستان - و آمريكا در ميدان حضور دارند، اما هند خارج از ميدان است و همچون يك بازيگر غير دولتي نگاه مي كند. با گره زدن سياست خارجي مان با منافع آمريكا، هند اكنون در آستانه از دست دادن دوستان قديم و ايجاد دشمنان جديد است. روابط دوستانه و فرهنگي ما با ايران به قرن ها پيش بر مي گردد، اما اكنون ما شروع به پذيرفتن تبليغات غرب در باره ايران كرده ايم. حتي مردم عادي هند ممكن است فكر كنند كه ايران يك سياه چاله قرون وسطايي است كه توسط اذهان شيطاني اداره مي شود. اين روزنامه نگار نوشت : من در ژوئن 2008 زماني كه ايران آماده انتخابات رياست جمهوري مي شد، در تهران بودم. شاهد بودم كه دموكراسي چگونه در اين كشور كار مي كند. مناظره هاي تلوزيوني بين چهار كانديداي رياست جمهوري برگزار مي شد؛ پسران و دختران جوان تا اواخر شب در خيابان ها بودند و فعاليت هاي تبليغاتي مي كردند؛ گروه هاي مختلف هر روز اجتماعات سياسي برگزار مي كردند؛ و رأي گيري تا جايي كه ممكن بود آزاد و عادلانه بود. اما پس از برخي ناآرامي ها در تهران، رسانه هاي غربي كل نظام ايران را غير قانوني و غير مشروع جلوه دادند، در حاليكه در همان زمان دولت هاي غربي از دولت هاي فاسد، قرون وسطايي و غير قانوني در جهان عرب، از موراكو تا مصر و تا عربستان سعودي و بحرين حمايت مي كردند. روزنامه تايمز آو اينديا مي نويسد: واقعيت اين است كه ايران تنها دموكراسي فعال و كارآمد در كل منطقه خاورميانه و تنها كشوري است كه از تسليم منابع (نفت و گاز) خود به شركت هاي حريص آمريكايي خودداري كرده است. به همين دليل است كه آمريكا دشمن ايران است. به همين دليل است كه آمريكا قصد نابود كردن صنعت نفت ايران را دارد و هند تحت فشار آمريكا، طي شش ماه گذشته هيچ پولي بابت خريد نفت به ايران نداده است. به نوشته اين روزنامه : هند 5 ميليارد دلار به ايران بدهكار است و نفت هر روز مي آيد، اما هند هيچ تمايلي به پرداخت پول آن نشان نمي دهد. هند اين كار را به رغم اين واقعيت انجام مي دهد كه نفت ايران تحت تحريم هاي سازمان ملل نيست چين و كشورهاي اروپايي در حال خريد نفت از ايران هستند، اما هند هر روز با آوردن بهانه هاي جديد، در حال اثبات وفاداري خود به آمريكاست. وي در پايان نوشت: اين دولت مي خواهد هند را كشور تحت الحمايه آمريكا كند و با روشي كه در پيش گرفته ممكن است روزي رويايش در نوكري دست به سينه آمريكا محقق شود، اما اين امر با هزينه بسيار سنگين از دست دادن دوستان حقيقي و قابل اعتماد در همسايگي مستقيم مان به دست خواهد آمد. يادآوري مي شود، اين مقاله درپايگاه اينترنتي روزنامه تايمز آو اينديا و در بخش وبلاگ هاي خبرنگاران اين روزنامه چاپ شده است. آساق **589**310

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]