تهمینه میلانی :فیلمنامه ام تحت تاثیر کتاب «دا» خانم حسینی است

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

تهمینه میلانی، کارگردان نام‌آشنای سینمای ایران از چهره‌های متفاوت و خاص عرصه هنر هفتم است که کارهای او عموما مورد استقبال واقع شده است؛ کارهایی همچون «بچه‌های طلاق، افسانه آه، دیگه چه خبر، دو زن، واکنش پنجم، نیمه پنهان، زن زیادی، تسویه حساب، کاکادو، آتش بس» و این آخرین کارش با نام «سوپر استار» که هرچند دیدگاه‌های مخالف و موافق با آن در عرصه سینما مدتها مورد بحث و چالش بود اما استقبال خوب مردمی نشان داد که او در شناسایی ذایقه مخاطب موفقیت چشمگیری داشته است. میلانی به همراه همسرش محمد نیک بین، تهیه کننده آخرین فیلمش برای شرکت در جشنواره بین‌المللی «منبر طلایی» تا ساعاتی دیگر، رهسپار تاتارستان روسیه خواهند شد تا با فیلم سوپر استار در جشنواره‌ای با محوریت فیلم‌های «معنای زندگی» شرکت کنند؛ جشنواره ای که سال پیش و با حضور فیلم «به همین سادگی» رضا میرکریمی و به دست آوردن جوایز متعدد تصویر خوبی نسبت به فیلم‌های ایرانی در تاریخچه خود دارد. تهمینه میلانی، کارگردان منتقد سینمای ایران که هم دانشگاهی بودنش با چهره‌هایی مانند رئیس جمهور کنونی، وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی و آقایان ‌هاشمی ثمره و شمقدری از مشاوران رئیس جمهور نیز در نوع خودش جالب است، در گفت‌وگویی اختصاصی با «تابناک» به پرسش‌های گوناگونی که این روزها پیرامون سینمای ایران و فعالیت‌های وی مطرح است پاسخ داد که در ادامه می‌خوانید. میلانی در پاسخ به اینکه دیدگاهش درباره کمرنگ شدن حضور فیلم‌های ایرانی تولید داخل و در مقابل پررنگ تر شدن فیلم‌های تولید خارج از ایران چیست گفت: من از آن دست افرادی هستم که نسبت به اینکه کسی در داخل یا خارج از ایران فیلمی تولید کند که به جامعه و مسائل ایران ربط داشته باشد حساسیتی ندارم بلکه حساسیتم به کیفیت و پیامی است که فیلم می‌رساند. متاسفانه طی چند سال اخیر تعاملات و تبادلات فرهنگی سینمای ما با دنیا روند نزولی داشته است.من و بسیاری از همکارانم در سالهای گذشته در جشنواره‌های مختلف بین‌المللی فیلم به عنوان شرکت کننده و یا داور حضور پیدا می‌کردیم اما اگر خوب دقت کنید طی سال‌های اخیر این حضور خیلی کمتر شده است. برای نمونه من امسال تاکنون تنها در جشنواره «میل ولی» در سانفراسیسکو و جشنواره «شیکاگو»، حضور دیگری نداشته‌ام، این در حالی است که اثری چون سوپر استار، بیش از هشت یا نه ماه است که عرضه شده است. وی در ادامه گفت: این یک واقعیت است که فیلم‌های تولید داخل ما که به هر حال با رعایت الزاماتی و بر پایه قوانین داخلی تولید می‌شوند الان حضور کمتری در رویداد‌های بین‌المللی دارند، اما با لحاظ اینکه قبلا هم گفتم برای من این موضوع که فیلم تولید داخل باشد یا خارج اهمیتی ندارد، بلکه محتوا و پیامش مهم است، می‌بینیم که کارگردانان در خارج از کشور هر موضوعی که دلخواهشان باشد را بدون هیچ محدودیتی و با دست باز به تصویر می‌کشند و متأسفانه در این فضای بین‌المللی سیاست زده می‌بینیم که از یک طرف مسائل فرهنگی و فنی در انتخاب فیلم‌ها برای حضور در جشنواره‌های بین‌المللی به ویژه در مورد فیلم‌های مربوط به ایران کاملا متاثر از مسائل سیاسی است و از طرف دیگر احساس می‌شود که مسئولان مربوطه در ایران نیز تمایل چندی به حضور فیلم‌های ایرانی در این عرصه‌ها ندارند که این موضوع به نفع سینمای داخلی ما نیست. با این توصیف، به نظر می‌رسد این نیاز کاملا محسوس است که مسئولان مربوطه باید تلاش‌هایشان را برای تسهیل حضور فیلم‌های داخلی در جشنواره‌های بین‌المللی بیشتر کنند. وی در ادامه و در پاسخ به اینکه جدیدترین حضورش در جشنواره‌های بین‌المللی مربوط به چه فیلم و جشنواره ای می‌شود پاسخ داد: من در روزهای آینده با فیلم سوپر استار به همراه همسرم آقای نیک بین که تهیه کننده این فیلم است در جشنواره فیلم‌های با مضمون معنای زندگی با نام جشنواره منبر طلایی به تاتارستان روسیه خواهم رفت، البته قرار بود آقای شهاب حسینی نیز ما را همراهی کنند که به دلیلی حضورش در برنامه دیگری از حضور در این جشنواره انصراف دادند. این کارگردان زن سینمای ایران درباره مضمون این فیلم و شباهتش به رویکرد جدید در سینمای کشورمان با عنوان «سینمای معناگرا» نیز گفت: اینگونه جشنواره‌ها بر اساس جستجوی حقیقت شکل می‌گیرند؛ یعنی نگاهشان به معناگرایی در واقع یافتن معنا و نگاه جدیدی نسبت به زندگی است این معنا چیزی خاص تر از یافتن نگاهی است که در فیلم‌های جنگی، مذهبی و امثال آن دنبال می‌شود. به عبارتی دیگر این‌ها نیز معناگرا هستند، اما فیلم‌های معناگرا فقط همین‌ها نیستند بلکه هر فیلمی که بتواند معنا و مفهوم نو و جدیدی از زندگی بدهد، در این دسته می‌گنجد؛ برای نمونه دو سال پیش فیلم به همین سادگی آقای میرکریمی در همین جشنواره شرکت کرده و مورد استقبال خوبی قرار گرفته، اگر شما این فیلم را دیده باشید و به ساخت آن توجه کرده باشید منظور من را بهتر درک می‌کنید. اما در ادامه تهمینه میلانی به موضوع گفت‌وگوی چند ماه پیش خود با صدای آمریکا و فضای حاکم بر آن پرداخت، میلانی گفت، موضوع آنگونه که منعکس شده است نبوده و در این میان کم لطفی‌هایی به او شده است: حقیقت ماجرا اینگونه بود که من بنا بر توافق چند ماه قبل از آن، در اواخر خردادماه قرار اکران فیلم سوپر استار را در لس آنجلس و منطقه معروف «بورلی هیلز» در سینما میوزیکال گذاشته بودم. این موضوع همزمان شد با مسائل پس از انتخابات، همه می‌دانند که من اصولا آدم سیاسی نیستم اما کشورم و مردمش در هر شرایطی برایم عزیز و مهم هستند. فردای روزی که من به آمریکا رسیدم در مراسم باشکوهی که برای افتتاحیه این اکران تدارک دیده شده بود، خبرگزاری‌ها و رسانه‌های گوناگونی که عموما هم آمریکایی بودند حضور داشتند مثل «ان بی سی»، «ای بی سی» و همچنین صدای آمریکا و کانال‌های دیگر، من برای اطلاع‌رسانی درباره فیلمم و توضیح در خصوص کیفیت و دلایل ساختش با همه آنها صحبت کردم، از اساس هم بحث‌های مطرح شده فنی و پیرامون فیلم بود یعنی هیچ یک از رسانه‌ها اصولا وارد بحث‌های سیاسی نشد، چون که من آدم سیاسی نبودم اما در این میان صدای آمریکا نظر مرا در باره حوادث پس از انتخابات پرسید، به هر حال من آدم احساسی هستم و آنچه در آن شرایط از حوادث ایران نمایش داده می‌شد خیلی ناراحت کننده بود. هر چند من در ایران نبودم، اما از سوی رسانه‌های آنجا دنبال می‌کردم، نگرانی و ناراحتی من از اوضاع پیش آمده به گونه ای بود که بیماری آسمم وارد مرحله حادی شده بود. من در پاسخ به این پرسش گفتم که من اصلا هیچ یک از طرف‌های درگیر در حوادث را قبول ندارم. در واقع این به نوعی واکنش احساسی من بود به مسائلی که در کشورم رخ داده بود و مردم به واسطه آن در شرایط خوبی نبودند کل ماجرا همین بود؛ اما من بعدا شنیدم که گفته شده من در استودیو صدای آمریکا حضور پیدا کردم؛ موضوعی که به هیچ وجه حقیقت نداشت، البته خیلی‌ها تلاش کردند از این موضوع علیه من جوسازی کنند، اما همان گونه که گفتم من آدم سیاسی نیستم و تنها به عشق مردمی که دوستشان دارم، کار می‌کنم و این موضعگیری هم چیزی جز بیان احساسی خاص آن روزهای من در مورد حوادث یاد شده نبود. خانم میلانی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره فعالیت جدیدش گفت و افزود: هم‌اکنون فیلم نامه ای را با نام «تنهایی پر هیاهو» در حال آماده سازی دارم.در واقع این فیلمنامه تحت تاثیر یا برگرفته از کتاب «دا» خانم حسینی است. من به خانم حسینی ارادت خاصی دارم، به همین دلیل چند بار با او در این باره صحبت کردم و فیلم نامه را در اختیار حوزه هنری قرار دادم تا به ایشان برسانند، در واقع هرچند فیلم نامه جدید من عین داستان کتاب خانم حسینی نیست، اما تحت تاثیر کتاب ایشان نوشته شده است، به همین دلیل تصمیم گرفتم برای احترام به ایشان نظرشان را جویا شوم، اگر ایشان این اثر جدید را مستقل تشخیص دادند که من با نگاهی که در این فیلم نامه دارم کار را آغاز می‌کنم، وگرنه با نظر وی تحت عنوان اقتباس یا روایتی از این کتاب کار را شروع خواهم کرد. وی در پایان درباره ویژگی‌های این فیلم، مشارکت کنندگان در تولید آن و انگیزه‌اش از ساخت آن نیز اینگونه توضیح داد: این فیلم یک ویژگی منحصر به فرد دارد و آن هم این است که، در این فیلم برای نخستین بار، تلاش می‌شود در روایتی از جنگ تحمیلی بین جوانان امروز و جنگ تلفیقی ایجاد شود. در واقع، این می‌تواند نخستین فیلم در مورد جنگ تحمیلی با نگاهی که گفتم باشد. ببینید من معتقدم ارزش‌هایی در جامعه ما وجود دارد که بین همه مشترک است مانند سرزمین،خاک میهن، شهدا و جانبازانی که برای این خاک و مردم از همه چیزشان گذشتند. به هر حال من فکر نمی‌کنم با همه اختلافاتی که ما ممکن است با هم داشته باشیم در این موارد همه اتفاق نظر داریم، من هم با این فیلم می‌خواهم سهمی در قدر شناسی از این عزیزان داشته باشم. در واقع این فیلم را قرار است من برای حوزه هنری بسازم، اما احتمال دارد جاهایی مثل انجمن دفاع مقدس هم در آن مشارکت کنند فعلا منتظر تأمین منابع مالی هستیم، اما من برای شروع کار آماده‌ام. منبع : برنا /1001/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 372]