پيچيدگي و جرقه ها مغز و نه بزرگي آن هوش جانوران هوشمند را رقم مي زند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: پيچيدگي و جرقه ها مغز و نه بزرگي آن هوش جانوران هوشمند را رقم مي زند
تهران-خبرگزاري جمهوري اسلامي (ايرنا): يك گزارش علمي تازه مي گويد سير بي توقف تكامل به سوي ايجاد گونه هاي باهوشتر، ممكن است نه تنها در فرآيند بزرگتر شدن مغز ، بلكه با پيچيده تر شدن فزاينده روش باصطلاح "سيم كشي" ميان سلولهاي مغز صورت گرفته باشد.

خبرگزاري فرانسه از پاريس گزارش داد دانشمندان در انگلستان كه در پي مبدا و سرچشمه اوليه مغز انسان مي گردند، توجه خود را به نقش "سيناپس ها" معطوف كرده اند .
سيناپس ها اتصالات بين اعصابي هستند كه سيگنالهاي الكتريكي ( و اطلاعات) را از طريق زنجيره اي از سوييچ هاي بيو شيميايي از يك سلول مغز به يك سلول ديگر مي رسانند.
تاكنون در بيشتر تحقيقات فرض بر اين بوده است كه سيناپس ها، كه از جنس پروتيين هستند، اساسا در همه جانوران، از موجود كوچك و ساده اي مانند كرم خاكي گرفته تا بالاترين پله نردبام تكامل يعني انسان، يكسان است.
با اين منطق، آنچه برخي گونه ها را از گونه هاي ديگر باهوشتري مي كند، صرف توده مغز است به عبارت ديگر، هر قدر شمار سلولهاي عصبي يا نرون ها بيشتر باشد، ظرفيت داده پردازي مغز بيشتر مي شود.
"سث گرنت" مسوول ارشد اين تحقيق گفت مطالعه ما اين ديدگاه را كه "وجود عصب هاي بيشتر " مي تواند قدرت بيشتر مغز را توجيه كند، تاييد نمي كند.
گرنت و تيم محققانش بيش از 600نوع پروتيين سيناپس را كه در پستانداران يافت مي شود، آزمايش كردند و سپس دقت كردند كه ببينند از اين ميان، چند پروتيين به شكل هاي عقب مانده تر حيات به ويژه مخمرهاي تكي سلولي و يا مگس ميوة تبديل مي شوند.
گرنت گفت ما با شگفتي دريافتيم كه تنها 50درصد اين پروتيين هاي سيناپتيك در سيناپس هاي بي مهرگان نيز يافت مي شود و حدود 25درصد در جانواران تك سلولي كه آشكارا اصلا مغزي ندارند وجود دارد.
اين تفاوتها با مسير تكاملي سيناپس ها در طول زمان مطابق است و به دو جهش بزرگ در مسير پيچيده تر شدن شكل حيات اشاره دارد كه احتمالا بعدها تخصصي شدن بخش هاي مختلف مغز را امكان پذير ساختند.
اين پژوهشگران به اين نتيجه رسيده اند كه گذار ژنتيكي از ارگانيسم هاي تك سلولي به پر سلولي و سپس دوباره تكامل از بي مهرگي به مهره دار،با افزايش هاي عظيم در پيچيدگي ساختاري و ظرفيت سيگنال دهي سيناپس ها همراه بوده است.
ريشار ايمس ز دانشگاه كيل در انگلستان و دومين نويسنده اين گزارش علمي مي گويد "شگفت آور است كه چگونه يك فرآيند تكامل دارويني با برخي جرح و تعديلات و اصلاحات ....سيناپس هاي پيچيده اي در پستانداران به وجود آورده است كه قدرت آموختن و شناخت را به همراه دارد.
مطالعات رفتاري در حيواناتي كه جلوي برخي از ژنهاي خاص سيناپسهاي آنها از طريق جهش گرفته شده است، اين ديدگاه را تقويت مي كند كه ظهور پروتيين هاي پيچيده تر سيناپسي در مهره داران باعث آن شد كه اين جانوران عمكردهاي مغزي سطح بالاتري پيدا كنند.
براي مثال يكي از اين ژن هاي"نوآوري هاي در مهره داران" به نام SAP102 بايد وجود داشته باشد تا يك موش بتواند بياموزد كه در داخلي يك ماز چگونه راهش را پيدا كند. اگر در انسانها اين ژن اشكال داشته باشد به شكل نوعي عقب افتادگي خود را نشان مي دهد.
گرنت مي گويد سير تكامل سيناپس ها مانند سير تكامل تراشه هاي رايانه ها است. در عالم رايانه، پيچيده تر شدن فزاينده تراشه ها به آنها قدرت بسيار بيشتري بخشيده و آن دسته حيوانات كه قوي ترين "تراشه ها" را دارند، بيشترين عملكرد مغزي را مي توانند داشته باشند."
يافته هاي جديد به دانشمندان كمك مي كند كه از عملكرد معمولي مغز انسان درك بهتري پيدا كنند و در نهايت انسان به درمانهايي براي برخي بيماريها دست يابد.
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]