روزشمار ولایت پذیری یا سیاه نمایی ؟

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
روزشمار ولایت پذیری یا سیاه نمایی ؟

در فضاي غبارآلود کنوني که برخي همصدا با بيگانگان از آن به بحران ياد کردند ، شخص احمدي نژاد را نشانه گرفته به گونه اي که وي متهم به «ولايت ستيزي» (!) شد و بنگاه هاي خبرپراکني(الف) «روزشمار ولايت پذيري» تعبيه کردند تا از اين رهگذر ، شائبه عدم باورمندي رييس دولت اصولگرا به ولايت فقيه را به واقعيت مطلوب خود بدل کرده و با راست نمايي دروغ، پنجه به صورت دولت کشند. درحاليکه ديري است ملت تاريخ ساز ايران به دنبال "توهم پيروزي" اصلي ترين بازنده در رقابت گفتماني با احمدي نژاد، موج اهانت ها به ارکان نظام اسلامي و رييس جمهور منتخب و محبوب خود را به نظاره نشسته اند ؛ فضاي سياسي کشور به سمتي سوق يافته که دور جديدي از «بي بند و باري در حرف زدن» عليه دولت خدمتگزار آغاز شده است. انتصاب اسفنديار رحيم مشايي به عنوان معاون اول رييس دولت دهم، آنچنان براي بسياري گران آمد که در ميان منتقدان ، نه فقط جريان مخالفان دولت و احمدي نژاد بلکه برخي چهره هاي شاخص اصولگرا نيز ديده مي شوند. گروه نخست، شبکه تخريب دولت را از فرداي سوم تير 84 سازماندهي کردند اما مرزبندي ميان اصولگرايان از آن هنگام رخ نمود که احمدي نژاد در هنگام معرفي کابينه نهم ، حاضر به باج دهي نشد و اين شکاف در زمان انتخابات دهم عينيت جدي تري به خود گرفت. هرچند در ميان اصولگرايان منتقد دولت، نصايح مشفقانه نيز ديده مي شود اما موج فزاينده اين سخنان ، در فضاي غبارآلود کنوني که برخي همصدا با بيگانگان از آن به "بحران" ياد کردند ، شخص احمدي نژاد را نشانه گرفته به گونه اي که وي متهم به «ولايت ستيزي» (!) شد و بنگاه هاي خبرپراکني «روزشمار ولايت پذيري» تعبيه کردند تا از اين رهگذر ، شائبه عدم باورمندي رييس دولت اصولگرا به ولايت فقيه را به واقعيت مطلوب خود بدل کرده و با راست نمايي دروغ، در آستانه رأي اعتماد مجلس هشتم به کابينه دهم، پنجه به صورت دولت کشند. روي سخن نه با مخالفان ديرينه احمدي نژاد - که تکليف آنها از پيش روشن است - بلکه با اصولگراياني است که در اعتقاد احمدي نژاد به ولي فقيه ترديد افکني مي کنند. آناني که هنوز تلخي سياست هاي "ضد فرهنگي" دولت اصلاحات را از خاطر نبرده اند و هشدارهاي رهبري معظم را مبني بر «مسموميت فضاي فکري و فرهنگي کشور» (1) به ياد دارند ؛ هنجارستيزي و آنارشيسم فرهنگي که در پي انتصاب عطاء الله مهاجراني به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي جمهوري اسلامي ايران در دولت هفتم، تهاجم وسيع و سازماندهي شده عليه بنيان هاي فکري و اعتقادي ملت را نشانه رفته بود و هر روز که از عمر دولت اصلاحات مي گذشت، بر گستره اين جبهه نيز افزوده مي شد. دولتي که خود را مصمم به توسعه سياسي، ايجاد جامعه مدني و بسط دموکراسي در کشور مي دانست با حمايت هاي مبهم از آزادي ها، بسترساز يک حرکت نيرومند تخريبي عليه ارزش ها و مقدسات ديني شد و مسلم ترين باورهاي اعتقادي مردم را به چالش کشيد. "تسامح و تساهل" ترجيع بند سخنان وزير ارشادي بود که بعدها تشت رسوايي اخلاقي اش از بوم افتاد و او را روانه "فرنگستان" و همنشيني با معاندين انقلاب نمود ؛ فضاي فرهنگي کشور را به سمت اباحه گري سوق داد و سياست هايش، ترجمان اهداف و خواسته هاي دشمنان انقلاب اسلامي بود. در حاليکه مقام معظم رهبري بارها از وجود تهاجم فرهنگي و «فرهنگ وارداتي غرب» و در عين حال از عدم پذيرش برخي مسئولين سخن به ميان آوردند (2) مهاجراني برخلاف هشدارهاي رهبري، صريحاً وجود هر نوع توطئه فرهنگي عليه نظام جمهوري اسلامي را نفي و آن را محصول نوعي "توهم" مي دانست که اين نگاه، بارها از سوي مقام معظم رهبري تخطئه و مورد انتقاد شديد قرار گرفت. معظم له آن هنگام که عرصه فرهنگ را جولانگه عده اي يافتند که آشکارا با بي اعتنايي به بنيان هاي ارزشي ملت، اسب ترواي خويش را به سمت نابودي آن مي تازند؛ تصريح کردند:‌ من از بعضي از بخش هاي دولتي گله دارم و چند بار گفته ام، معتقدم کم کاري مي شود. در محيط کار فرهنگ ما به عنوان اسلام، خيلي کم کاري شده است ... آقاي مهاجراني ظاهراً در اين جلسه نيستند، خودشان را راحت کردند. فرق نمي کند باشند يا نباشند... الآن [نمايش هايي] مرتب در سالن هاي وابسته به وزارت ارشاد نمايش داده مي شود، بعضي ها صد در صد ضد دين است، ضد انقلاب است. اگر در کنار اين همه، چند نمونه تاتر و فيلم اسلامي مي ساختند که اين مبلغ اسلام است من اعتراض نمي کردم. من از وزارت ارشاد راضي نيستم. (3) روايت علي اکبر ناطق نوري در مقام رييس مجلس پنجم از استيضاح مهاجراني به خوبي فضاي آن روزها را ترسيم مي کند: «مبناي استيضاح آقاي مهاجراني همان تذکرات رهبري بود و توجيهي که نمايندگان براي استيضاح مهاجراني داشتند، حرفهاي آقا بود. ايشان چه در شوراي انقلاب فرهنگي و چه در دولت تصريح کرده و به خودش خطاب کرده بودند؛ همچنين به رييس دولت هم گفته بودند. نمايندگان هم بر مبناي فرمايشات رهبري و اشکالات فراوان در حوزه هاي فرهنگي و مديريتي آقاي مهاجراني، استيضاح را امضا و در مجلس مطرح کردند .... چپي هايي که خودشان را خط امامي و ارزشي مي دانستند مخالف استيضاح بودند. علي القاعده چپ ارزشي بايد که به استيضاح مهاجراني رأي مي داد چون او اباحه گري را ترويج مي کرد؛ اما در ظاهر سياسي بودن بر ايدئولوژيک بودن غلبه کرد. بعضي از چپ هاي ارزشي به دفاع از مهاجراني سخنراني و حمايت کردند که براي من مايه تعجب بود کسي که خط امامي و ارزشي بود يک دفعه به دفاع از آقاي مهاجراني صحبت کرد.» (4) هرچند مهاجراني به لطايف الحيلي که محمدرضا سرشار از آن به «تطميع» برخي نمايندگان و «تلاش عده اي از وزراي کابينه آقاي خاتمي در مجلس» ياد مي کند (5) توانست در برابر 121 رأي مخالف ، به ساختمان ميدان بهارستان بازگردد اما ادامه همان سياست هاي پيشين موجب خيزش عظيم مردم انقلابي در سراسر کشور به ويژه تحصن طلاب و فقهاي حوزه علميه قم در مسجد اعظم حرم حضرت معصومه (س) و با حضور شخصيت ها و علمايي چون آيت‌الله نوري همداني، آيت‌الله مشکيني، آيت‌الله جوادي آملي و ... گرديد. با وجود همه اين فراز و نشيب ها ، اکنون که در سايه حمايت هاي رهبري عظيم الشأن و بيداري ملت و خلق حماسه هايي چون سوم تير 84 و 22 خرداد 88 «گفتمان امام و انقلاب اسلامي» جان تازه اي گرفته و رييس جمهور مکتبي با وجود هجمه بي سابقه تخريب و سياه نمايي، ذره اي از مواضع اصولگرايانه که به جوهر خدمت صادقانه آغشته است، عقب ننشسته، در موج جديدي که اين بار نيز بخشي از اصولگرايان هدايت آن را به عهده دارند؛ به ولايت ستيزي متهم شده است. حافظه تاريخي ايرانيان هنوز به ياد دارد که مقام معظم رهبري دولت نهم را دولتي خواندند که « شعار و گفتمان کلى آن منطبق بر شعار و گفتمان امام و منطبق بر شعارها و گفتمان هاى انقلاب است» (6) و از "نزديکي" مواضع رييس جمهور به ديدگاه هاي خود سخن به ميان آوردند. (7) با مقايسه آنچه از عملکرد دولت هاي خاتمي و احمدي نژاد دريافت مي شود و نيز تفاوت نگاه دو رييس جمهور به مقام عظماي ولايت که يکي در عين بي اعتنايي به تذکرات صريح مقام معظم رهبري، عضو کابينه را پس از کناره گيري، در جايگاه ديگري ابقا مي کند و رييس دولتي که بلافاصله بعد از تأکيد علني مقتدايش مبني بر انتصابي «بر خلاف مصلحت دولت» ، حکم صادره را ملغي مي نمايد؛ استنباط پذيرش امر ولايت از سوي احمدي نژاد چندان هم نيازي به هوش سرشار يا ذکاوت ندارد و دقيقاً اينجاست که محک ولايتمداري خالص و ناخالص مشخص مي شود. با اين همه، سخن مقام معظم رهبري مبني بر اينکه « نبايد به کسي بيهوده تهمت زد و او را به خاطر يک امر از همه آن چيزهايي که صلاحيت محسوب مي شود ، نفي کرد» (8) مؤيد آن است که دستور لغو انتصاب رحيم مشايي از جانب ايشان، علاوه بر آنکه نافي برخي ويژگي هاي مثبت نامبرده نيست بلکه گوياي «مصلحت سنجي» معظم له به منظور عدم ايجاد «اختلاف و سرخوردگي ميان علاقه مندان» به احمدي نژاد ارزيابي مي شود. ----------------------------------------------------------------------------------- (1) : بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي ‏در ديدار جمع کثيري از مردم قم ، 19 دي ماه 1379 ‏ (2) : بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى ‏در جمع دانشجويان و اساتيد دانشگاه صنعتى امير کبير ، 9 اسفندماه 1379 (3) : سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامي ‏در ديدار با اعضاي شوراي انقلاب فرهنگي ، 24 آذر 1378 (4) : خاطرات علي اکبر ناطق نوري، تدوين : مرتضي ميردار، مرکز اسناد انقلاب اسلامي، جلد اول (5) : حکايت من و عطاء الله مهاجراني؛ خاطرات سياسي محمدرضا سرشار، در: www.Farsnews.net/newstext.php?nn=8612060221 (6) : سخنان مقام معظم رهبري در ديدار رييس جمهور و هيأت دولت ، 2 شهريور 1387 (7) : بيانات مقام معظم رهبري در نماز جمعه ، 29 خردادماه 1388 (8) : ديدار شرکت کنندگان در بيست و ششمين دوره مسابقات بين المللي قرآن کريم با رهبر معظم انقلاب، سوم مرداد ماه 1388 /2759/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]