ايستاده بر لبه ديوانگي

واضح آرشیو وب فارسی:الف: ايستاده بر لبه ديوانگي
چند سالي است كه گمانه‌زني درباره حمله آمريكا (و يا رژيم اسرائيل) به ايران، ذهن سياستمداران را به خود مشغول داشته و به سرگرمي فرحبخشي براي رسانه‌ها مبدل شده است؛ از سناتورهاي مجالس آمريكا و وزاري اروپايي گرفته تا مقامات ريز و درشت كشورهاي همجوار، همگي خود را در وسط اين ماجرا، صاحب‌خبر احساس مي‌كنند و مرتب دوست دارند در اين باره اظهارنظري كرده و خود را حامل پيام مهمي معرفي كنند.

از آذر سال گذشته كه گزارش 16 نهاد امنيتي آمريكا درباره برنامه هسته‌اي ايران منتشر شد و مهر پاياني بر ادعاهاي واهي دولت بوش و ساير غربي‌ها زد، شايعه حمله اندكي فرونشست و ناظران آگاه و ناآگاه مي‌كوشيدند در گفته‌هاي خود صرفا در تاييد اين موضوع يا رد اصل آن سخن بگويند؛ چهره‌هايي ستيزه‌جويي همچون جان بولتون هر جا كه مي‌نشستند با ابراز تاسف از گزارش 16 مي‌خواستند لزوم تهاجم را تاييد كنند و افرادي مانند محمد البرادعي و هانس بليكس درصدد بودند نشان دهند كه با نفي حمله، مي‌بايست ديپلماسي به ميدان بيايد.

حالا روزهايي است كه گويي دوباره سيري از اطلاعات به ناگزير ذهن را متوجه يك اقدام غيرمترقبه مي‌كند؛‌ بوش كه حدود شش‌ماهي تنها به پايان كارش مانده، پس از سفر پر سر و صدايش به خاورميانه (و در راس آن تل‌آويو)، راهي اروپا شده تا با سران لندن، برلين، پاريس و رم، ديدار و درباره ايران گفت‌وگو كند. سفري كه به ادعاي منابع رسمي خبري صهيونيست‌ها براي ارزيابي ميزان آمادگي كشورهاي اروپايي در همراهي با اجراي يك عمليات نظامي عليه تاسيسات اتمي ايران است. مقامات اسرائيل دور تازه‌اي از حملات را عليه ايران آغاز كرده‌اند و تايم و نيوزويك (دو هفته‌نامه مشهور آمريكايي) طي يك ماه گذشته در دو گزارش مجزا از تكميل آمادگي‌هايي براي اقدام نظامي عليه ايران خبر داده‌اند.

اينها شايد بافته‌هاي رسانه‌اي‌ها تعبير شود، اما «نفت ديوانه» (تعبيري كه محمد البدري دبير كل اوپك درباره رشد قيمت نفت ابراز داشته) را نمي‌توان دست كم‌گرفت، نفتي كه هر روز گران‌تر معامله مي‌شود و در بازار اشباع‌شده بهاري، در حال نزديك شدن به قيمت افسانه‌اي 150 دلار است؛ حالا حتي ايران هم از اين رشد بي‌سابقه ابراز تعجب مي‌كند و همه بوي ناخوشايندي را از اوضاع استشمام مي‌كنند. پيوند نفت با گرفتاري وسيع اقتصادي آمريكا كه ركود آن، جهان را به بحران كشانده ممكن است اهرم مخالفت مسكو و پكن را سست كرده و لندن و پاريس و برلين را در ياري واشنگتن راسخ كرده باشد.

يوشكا فيشر، وزير امور خارجه پيشين آلمان كه از ارتباطات وسيعي در تهران نيز برخوردار است، چند روز پيش در مقاله‌اي در روزنامه هاآرتص نوشت كه به نظر مي رسد اولمرت و بوش تصميم دارند از طريق اقدام نظامي به برنامه هسته‌اي ايران پايان دهند، نه از طرق اقدامات ديپلماتيك. نكته‌اي كه سيلويو برلوسكوني نخست وزير ايتاليا هم پس از ديدار با رئيس‌جمهوري آمريكا به آن اشاره كرد و گفت: بوش در قبال ايران بسيار جدي و مصمم است و از اين مي‌ترسم كه شرايط به سرعت خراب شود‏.‏

ايران البته كه سال‌هاست حمله را انتظار مي‌كشد؛ حمله‌اي كه اوج احتمال وقوع آن در 1375 بود و موج پي در پي گمانه‌زني درباره آن، سال گذشته. اين‌كه كدام موقعيت زمان احتمالي حمله بوده، چندان آسان نيست،‌ هر چند مي‌توان از خلال برخي نشانه‌ها، حدس‌هايي درباره‌اش زد. و حتي مي‌توان به‌سياق برخي دپيلمات‌هاي ناشناس غربي ادعا كرد كه ممكن است بوش در فاصله ميان انتخابات آمريكا تا پايان صدارت‌اش (مرداد تا دي) دست به اين ديوانگي بزند. اما روشن است «كه حمله به ايران به معناى خودكشى است... ايران، با هر مهاجمى سرسخت مقابله خواهد كرد.»

مقامات ارشد نظامي ايران تاكيد كرده‌اند كه «اطلاعات به دست آمده حاكي از تحركات فتنه‌آميزي است كه تل‌آويو در صدد انجام آن در منطقه است» اما ايران به‌وضوح وعده كرده است «كه هرگونه تعرض، عكس العمل همه جانبه‌اي را نسبت به متعرضان و منافع آنها در همه نقاط جهان به دنبال خواهد داشت.»

شواهد حكايت از آن دارد كه تابستان گرمي براي نفت و سياست در پيش است.
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: الف]

[مشاهده در: www.alef.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]