بازيگرى براى تمام فصول

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: بازيگرى براى تمام فصول
سرويس سينمايى: آل پاچينو، بازيگر ۶۸ ساله سينما،تئاتر و تلويزيون آمريكا را با به نمايش گذاشتن نقش مايكل كورلئونه درسه گانه به ياد ماندنى «پدرخوانده» مى شناسيم. اين ستاره سينما تاكنون در فيلم هاى موفق ديگرى چون «سرپيكو»، «بعد از ظهر سگى»، «هيت» و «اسكارفيس» درخشيده است. او كه همواره با بازى تأثير گذارش، مورد توجه مخاطبان و منتقدين قرار گرفته،نويسندگى فيلم ،كارگردانى سينماوتئاتروتهيه كنندگى فيلم را نيز دركارنامه حرفه اى اش دارد. پاچينو تاكنون موفق به نامزدى در چندين دوره مراسم اسكار و دريافت اين جايزه شده و جوايز بين المللى ديگرى از جمله گلدن گلوب، تونى، بافتا و امى را نيز كسب كرده است. آلفردو جيمز پاچينو در ۲۵ آوريل ۱۹۴۰ در منهتن نيويورك متولد شد. او فرزند پدرى آمريكايى و مادرى ايتاليايى بود كه وقتى آلفردو هشت سال داشت، از يكديگر جدا شدند. پاچينو در سن ۱۹ سالگى، وقتى به علاقه و گرايش خود به بازيگرى پى برد، در استوديو هربرت برگوف در نيويورك به تحصيل و مطالعه بازيگرى پرداخت. حاصل آن مطالعات بازى در نمايش هاى آف- برادوى بود. سپس او با بهره گيرى از تجربه و دانش بازيگرى هنرپيشگان آن دوره از جمله لى استراسبرگ، براندوخته هاى بازيگرى اش افزود. بدين ترتيب در فيلم «من، ناتالى» (۱۹۶۹) نقش كوچكى را ايفا نمود. همان سال كارگردانى يك نمايش كه در برادوى روى صحنه رفت را به عهده گرفت. همچنين براى ايفاى نقش در يك نمايش موفق به دريافت جايزه تونى شد. اين بازيگر تا آن زمان به قدرى تجارب بازيگرى كسب كرده بود كه موفق شد در قالب نقش اصلى فيلم «وحشت در پارك سوزن»(۱۹۷۱) ظاهر شود. فيلمى كه با به نمايش گذاشتن داستانى از اعتياد به هروئين، در زمره آثار كلاسيك قرار گرفت. چندى بعد، فرانسيس فورد كوپولا در حالى آل پاچينو را براى بازى در نخستين فيلم «پدر خوانده» (۱۹۷۲) برگزيد كه نام اين بازيگر هنوز براى بسيارى ناشناس بود. اما بازى پاچينو در نقش مايكل كورلئونه، پسر يك تبهكار در اين فيلم، از او كه بازيگرى گمنام بود، يك ستاره ساخت. اين فيلم برنده جايزه اسكار روايت حماسه اى از يك خانواده تبهكار بود كه تلاش مى كردند به مرور زمان قدرت بيشتر بدست آورند. بازيگر آمريكايى سينما با ايفاى نقش خيره كننده و تأثيرگذار در فيلم «پدر خوانده»، اعتبارى بدست آورده بود كه موجب شد علاوه بر اينكه كوپولا در دو فيلم ديگر «پدر خوانده» نيز او را انتخاب نمايد، اكثر فيلمسازان ديگرهم او را براى نقش آفرينى در فيلم هايشان برگزينند. بدين ترتيب اين بازيگر آمريكايى سال ۱۹۷۳ به عنوان يكى از فعال ترين ستاره هاى هاليوود در درام «مترسك» و فيلم جنايى «سرپيكو» حضور يافت. همچنين او در فيلم «پدر خوانده۲» (۱۹۷۴) موفق شد نقش اصلى اين فيلم يعنى «پدر خوانده» را عهده دار شود. فيلم دوم نيز مانند «پدر خوانده۱» جايزه اسكار برد. اين بازيگر همواره نقش هاى مختلف را آنقدر هنرمندانه به نمايش گذاشته كه خاطره نقش آفرينى هايش در اذهان باقى مانده است. همانطور كه در درام جنايى «بعدازظهر سگى» (۱۹۷۵) با بازى جذاب در نقش شخصيتى جدى و خشمگين نيز توجه منتقدان سينما را به خود جلب نمود. تا آن زمان بازيگر مستعد سينما به شهرتى رسيده بود كه شكست دو فيلم بعدى اش سينمايى رومانتيك «بابى دير فيلد» (۱۹۷۷) و كمدى سياه «و عدالت براى همه» (۱۹۷۹) براى بسيارى تعجب آور بود . باوجود اينكه پاچينودر اين فيلمها بازى خوبى را ارائه نمود اما اين فيلمها با شكست تجارى مواجه شدند. البته در فيلم «اسكارفيس» (۱۹۸۳)با جان بخشيدن به شخصيت يك تبهكار، دوباره نام آل پاچينو بر سر زبان ها افتاد. همچنين پس از آن در درام تاريخى «شورش» (۱۹۸۵) درخشيد. با وجود اين موفقيت ها بعد از اين فيلم، پاچينو تا چهار سال در هيچ فيلمى حضور نيافت. بازيگر نابغه سينما با نقش آفرينى در درام جنايى ديگرى به نام «درياى عشق» (۱۹۸۹) ، يكى از موفق ترين تجربه هايش را در سينما به ثبت رسانده است. او در سال ۱۹۹۰ باز هم در فيلم «پدر خوانده۳» به ايفاى نقش پرداخت و بار ديگر بازى در نقش «پدر خوانده» يا همان مايكل كورلئونه را تجربه كرد. در همان سال در فيلم اكشن و هيجانى «ديك تريسى» به نقش آفرينى پرداخت كه دريافت جايزه نقش مكمل اسكار را براى او به ارمغان آورد. بدين ترتيب در سال هاى ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ در فيلم هاى كمدى رومانتيك «فرانكى و جانى» و درام «گلن گارى گلن راس» نيز مورد تحسين طرفداران سينما قرار گرفت. همچنين او با نقش آفرينى در فيلم «بوى خوش يك زن« ۱۹۹۲» ، دريافت جايزه اسكار را تجربه نمود. تا پايان دهه ۹۰ آلفرد پاچينو در فيلم هاى موفقى چون «راه كارليتو» (۱۹۹۳) ، «هيت» (۱۹۹۵) ، «دونى براسكو» (۱۹۹۷) ، «هر يكشنبه معلوم» (۱۹۹۹) و «نفوذى» (۱۹۹۹) ايفاى نقش و با هنرمندانى چون رابرت دنيرو، شن پن، اليور استون، جانى دپ، راسل كرو و مايكل مان همكارى كرد. همچنين كارگردانى فيلم مستند «در جستجوى ريچارد» (۱۹۹۶) را در كارنامه اش به ثبت رساند. دوره پر بار حرفه اى اين بازيگر در قرن بيست و يك نيز ادامه داشته است. به طورى كه در سال ۲۰۰۰ فيلم «قهوه چينى» را كارگردانى كرد و در آن به ايفاى نقش پرداخت. در سال ۲۰۰۲ او در فيلم «بى خوابى» با رابين ويليامز همبازى شد. اين فيلم نيز در زمره تجربه هاى موفق او قرار دارد. پاچينو براى حضور در مجموعه تلويزيونى «فرشته ها در آمريكا» (۲۰۰۳) جايزه امى و گلدن گلوب را دريافت كرد. بازى در درام «تاجر ونيزى» (۲۰۰۴) نيز يكى ديگر از موفقيت هاى او است. اين بازيگر در فيلم «اقيانوس سيزده» (۲۰۰۷) به همراه جرج كلونى و برادپيت، به نقش آفرينى پرداخت. البته آل پاچينو در خلال تجارب سينمايى اش، در دهه هاى ۷۰ و،۸۰ مجدداً به صحنه تئاتر بازگشت و براى حضور در نمايشى در سال ،۱۹۷۷ موفق به دريافت جايزه تونى شد. بازيگر بنام سينما چندى پيش درام جنايى «۸۸ دقيقه» را بر پرده سينماهاى آمريكا داشته است. پروژه هاى بازيگرى او در آينده «هيت»، «دالى ومن: داستان سور رئال»، «ريفيفى» و «قتل پرهيزگار» هستند كه به جز «قتل پرهيزگار» كه تا پايان سال جارى ميلادى در سينماهاى آمريكا به نمايش در مى آيد، بقيه در سال ۲۰۰۹ اكران خواهند شد.
دوشنبه 27 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 148]