وقتی تاریخ مصرف قطبی تمام شد

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
وقتی تاریخ مصرف قطبی تمام شد

باید بی پرده گفت بضاعت افشین قطبی هم همین بود همان‌گونه که پیش از اندازه‌های فنی مردانی همچون علی دایی و امیر قلعه نویی را مشاهده کرده بودیم. افشین قطبی پیس از ناکامی در صعود تیم ملی به جام جهانی این حقیقت تلخ را به اثبات رساند که غنای مربیان فوتبال ما با اندازه‌های جهانی فاصله بسیاری دارد و در واقع باید تفکری اساسی به حال تیم ملی و آینده مبهم آن بشود. حذف از جام جهانی آن قدر دردآور است که فوتبال ایران برای از بین بردن این درد جانکاه - که البته از نگاه بعضی‌ها سرسری گرفته می‌شود- به جریان افتادن خونی تازه در رگ‌هایش رابه شدت احساس می‌کند. امروز به واسطه آن که افشین قطبی در 3 بازی پایانی موفق به کسب 5 امتیاز شد می‌بینیم عد‌ه‌ای از حامیانش وی را به شدت مورد حمایت قرار می‌دهند و عملکرد نه چندان خوبش را عالی توصیف می‌کنند! اگر به 2 ماه پیش برگردیم و نوع گویش قطبی در مصاحبه‌های تلویزیونی و مطبوعاتی‌اش را مرور کنیم به خوبی می‌بینیم که نتایج امروز با آن وعده‌ها تا چه حد در تضاد است. افشین قطبی که پیروزی در پیونگ یانگ و سئول را در دسترس می‌دید با کلمات حماسی‌اش سعی کرد افکار عمومی و رسانه‌ها را به سوی خود متوجه کند .در حالی که او هیچ گاه نتوانست به تعبیر خیلی‌ها خیال‌پردازی‌هایش را جامع عمل بپوشاند.البته این بی‌انصافی است که افشین را مقصر اصلی این ناکامی بزرگ عنوان کنیم .افشین در حد بضاعت و توانایی خود توانست این کشتی شکست خورده را دست کم آبرو مندانه به ساحل برساند اما جایی که این کشتی شکست خورده پهلو گرفت هیچ گاه آن جای آرمانی ما نبود و با تصورات و آرزوهای ما فاصله بسیاری داشت. باید بی پرده گفت بضاعت افشین قطبی هم همین بود همان‌گونه که پیش از اندازه‌های فنی مردانی همچون علی دایی و امیر قلعه نویی را مشاهده کرده بودیم. افشین قطبی پیس از ناکامی در صعود تیم ملی به جام جهانی این حقیقت تلخ را به اثبات رساند که غنای مربیان فوتبال ما با اندازه‌های جهانی فاصله بسیاری دارد و در واقع باید تفکری اساسی به حال تیم ملی و آینده مبهم آن بشود. امروز وقت آن نیست که تصمیم گیرندگان فوتبال اسیر حمایت‌های رنگی خاص وعام شوند. وقتی صفحات روزنامه‌ها را ورق می‌زنیم این حمایت‌های هوادارگونه مقابل دیدگان‌مان قد علم می‌کند. افشین قطبی با چنان مدح و ستایشی روبه رو شده که حتی برانکو ایوانکوویچ پس از صعود مقتدرانه تیم ملی با این فضا رو به رو نشده بود. سئوالی که امروز ذهن ما را به سوی خود می‌کشاند این است؛ به چه دلیل باید به افشین قطبی و اصولا مربیان از این دست و با این کیفیت اعتماد کنیم؟ آیا قرار است بار دیگر و برای 4 سال دیگر فوتبال ما قدم زدن در مسیرهای بی‌راهه را تجربه کند؟ باید کاری کرد و از حمایت‌های رنگی فاصله گرفت .فوتبال ملی ما دیگر نه با مربیان منتسب به قرمز و آبی به سر منزل مقصود خواهد رسید و نه با مربیان زرد و سبز! باید یک بار برای همیشه تکرار این سناریو غلط و این بدعت‌گذاری نا میمون را از بدنه فوتبال پاک کنیم و کاری را انجام بدهیم که دیگران انجام دادند والبته ثمره آن را هم پس از سال‌ها چشیدند. باید قدری منطقی‌تر با جریانی که امروز فوتبال ما را به کام خود کشیده برخورد کنیم . باید به دنبال مربی آرزوهای‌مان بگردیم و تیم ملی را از پای بست، سفت و محکم کنیم. وقتی به این پرسش فکر می‌کنیم که مربی آرزوهای ما چه کسی است تردیدی نداریم که نمی‌توانیم از میان گزینه‌های موجود در فوتبال ایران کسی را پیدا کنیم که بتواند فوتبال ملی ایران را به سلامت به نقطه پایانی برساند. باید طرح و برنامه‌ای منسجم،دور از احساس و البته برخوردار از همه ویژگی‌های یک کار گروهی را مورد توجه قرار داد. امروز وقتی به این فکر می‌کنیم که باید بار دیگر به افشین قطبی اعتماد کنیم بی‌درنگ یاد روزهایی می‌افتیم که افشین با یک ناکام بزرگ پرسپولیس را ترک و راهی دبی شد. امروز وقتی به سناریو مربیگیر قطبی در تیم ملی تفکر می‌کنیم می‌بینیم فدراسیون فوتبال در آن روزها که هیچ گزینه‌ای برای هدایت تیم ملی نداشت تنها از سرناچاری و به بن بست رسیدن حکم به مربیگری قطبی داد و گر‌نه، اگر می‌توانستند با گزینه‌های دیگر به توافق برسد مردی جز افشین را به تیم ملی فرا می‌خواند. باید قدری به این ابهام‌های نه چندان کلیشه‌ای بهتر فکر کرد و برای آخرین با ر این سئوال را در ذهن حلاجی کرد که آیا افشین با همه ویژگی‌هایی که برای فوتبال دوستان ایجاد کرد ،همان مردی است که فوتبال ملی ما در پی‌اش می‌گردد یا نه؟ در فوتبال روز دنیا دیگر تعارف و رودربایستی هیچ معنایی ندارد،وقت آن رسیده فوتبال‌مان را که همواره روی یک دایره مشخص در حرکت است را با استخدام مربیان روز بیمه کنیم هر چند که روشن است اجرای این پروژه نیازمند تعیین بودجه ای مکفی است. به هر حال امیدواریم که حداقل 4 سال آینده با تصمیم‌های ناب و درست افسوس امروز را نخوریم همان طور که امروز حسرت 4 سال پیش را می‌خوریم. /2759/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 298]