بسته ها روي ميز مذاكره

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: بسته ها روي ميز مذاكره
تهران-خبرگزاري جمهوري اسلامي (ايرنا): رئوف پيشدار : "خاوير سولانا" هماهنگ كننده سياست خارجي اتحاديه اروپا در تهران است. او بسته اي از گروه 1+5 به همراه دارد كه گفته است حاوي مشوق هاي جديد و بيشتري نسبت به دو بسته قبلي همين گروه براي ايران مي باشد .

تهران گفته است با اين نيت و هدف سولانا را پذيرفته كه نشان دهد " باب گفت و گو از سوي ايران با رعايت خط قرمز آن هميشه باز است ." ايران غني سازي اورانيوم در مقياس مورد استفاده براي اهداف صلح آميز مانند توليد انرژي را به عنوان " يك حق اساسي براساس پيمان ان پي تي و فناوري آنرا " خط قرمز خود مي داند .
بسته اي كه سولانا گفته است به همراه دارد ، سومين بسته گروه 1+5 براي ايران است . دو بسته قبلي يكي در 14مرداد 1384 و ديگري در 16خرداد 1385 ارايه شد كه چون حاوي شرط تعليق غني سازي بود ، پذيرفته نشد. در فاصله دو بسته قبلي و بسته سوم ، دو تحول عمده به ايران امكان آنرا داده است تا اين بار با دست پيشتر سولانا را بپذيرد. نخستين تحول شناسايي ايران به عنوان يك قدرت داراي فناوري بومي هسته اي از سوي آژانس بين المللي انرژي هسته اي ، و دوم ارايه مجموعه پيشنهادي از سوي ايران براي حل بسياري از چالش هاي جهاني و منطقه اي از جمله نياز كشورها به سوخت هسته اي و راه هاي تحصيل آن بدون تهديد امنيت جهاني مي باشد. بنيان اين مجموعه پيشنهادها كه به آن " بسته " اطلاق شده ، " مذاكره همه گير و فراگير" به عنوان ضرورتي اساسي براي همكاريهاي درازمدت توام با حسن نيت ، صداقت ، صميميت و در عين حال برابر حقوق ، همه ي اعضاي جامعه بين الملل با هم ، براي ساختن جهاني عاري از هر نوع تنش و منازعه است . ايران با آنكه همواره گفته است كه از حق خود براي غني سازي اورانيوم نمي گذرد ، ولي باب مذاكره را به جهت اعتماد سازي هر چه بيشتر و تقويت تعاملات بين المللي خود نبسته است تا به گفته مقامات ايراني " راه هاي تعامل مثبت براي رسيدن به معادله برد – برد و اثبات مسووليت پذيري ايران به عنوان كشوري هسته اي "باز باشد . ايران در حالي كه بسته سولانا را دريافت مي كند ، بسته پيشنهادي خود را نيز روي ميز مذاكره گذاشته است ، بسته اي كه به جهت شموليت آن بر تمامي مسايل عمده جهاني و داشتن راهكارهاي عقلي و عملي يقينا بر بسته گروه 1+5رجحان دارد. رويكرد ايران در بسته پيشنهادي اش تمايل به حل همه ي مساله از طريق گفت و گو است ، حال آنكه به اعتقاد عموم تحليلگران مستقل ، رفتارهايي كه از سوي غرب روي پرونده برنامه هاي هسته اي ايران ديده مي شود و يا حداقل قبل از سفر اين بار سولانا به تهران ديده مي شد ، رفتارهايي چون اصرار روي شروطي غير قانوني و خلاف ميثاق هاي بين المللي ، مذاكره را مخدوش مي كند و امكان مصالحه را از بين مي برد و يا محدود مي كند . منطق گفت وگو حكم مي كند كه گروه 1+5 و تهران در فرصتي مناسب بسته هاي يكديگر را مورد ارزيابي و بررسي قرار دهند و از ميان هر دو بسته آنچه را كه مفيد و موثر براي حل مساله و نقاط مشترك بسته هاي پيشنهادي مي دانند ، استخراج و آنرا محور رايزني ها قرار دهند. ادب ديپلماسي حكم مي كندكه هيچ قدرتي با سوء استفاده از قدرت سياسي و يا اقتصادي و يا حتي نظامي ، آرمان هاي نهادهاي جهاني چون سازمان ملل را با كارهاي غير قانوني خود مانند كشاندن پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت ، به نفع خود مصادره نمايند و درهمين حال طرف مقابل را به فعاليت ها و رفتارهاي غير قانوني متهم كنند. ايران همواره اعلام كرده است ، همانطور كه رويكرد هويج و چماق را رد مي كند ، از هر گفت و گوي سازنده اي كه در چارچوبي از منافع دو طرف صورت گيرد ، استقبال مي كند كه غير از اين ، موضوع را پيچيده تر و حل آنرا نيز سخت تر و پرهزينه خواهد كرد.
ايران گفته است كه از ابتداي مذاكرات به طرفهاي اروپايي اعلام كرده بود كه هدف آن توليد سوخت براي مصارف صلح آميز است و به دنبال چيزي فراتر از حقوق خود براساس معاهدات بين المللي نيست و تعهداتي فراتر از آن رانيز نخواهد پذيرفت و اينك نيز بر اين موضوع تاكيد مي كند و آنچه در بحث غني سازي بدنبال آن بود و به آن دست يافته ، حقي غير قابل برگشت از حقوق آن به موجب پيمان ان پي تي است كه در چندين ماده از جمله ماده چهارم پيمان به طور صريح حق غير قابل انكار همه ي كشورهاي عضو دانسته شده است و هيچ معاهده بين المللي نيز وجود ندارد كه كشورها را از رسيدن به اين حق خود باز دارد .آمريكا تنها مدعي اساسي برنامه هاي هسته اي ايران است كه كوشيده با سياسي كردن آن ، از پرونده براي تنظيم روابط خود با تهران استفاده كند ، و اين نكته مهم چيزي نبوده كه از ديد مقامات ارشدي چون كوفي عنان دبير كل پيشين سازمان ملل ، محمد البرادعي مدير كل آژانس بين المللي انرژي هسته اي ، رهبران بيش از يكصد كشور عضو جنبش نامتعهدها و حتي جناح هاي قدرت در داخل هيات حاكمه واشنگتن و نيز پارلمان اروپا كه جمعه شب اين هفته خواستار خروج گزارش آژانس از پرونده ايران به شوراي امنيت و بازگشت كامل پرونده به آژانس شد ، پنهان مانده باشد.آمريكايي ها بخوبي مي دانند امروز در موقعيتي نيستند كه ادعاي آنرا دارند . آنها در موقعيتي قرار گرفته اند كه پيش از آنكه به ديگران تضمين امنيتي بدهند ، بايد از " خيلي جاهاي دنيا تضمين امنيتي بگيرند." با اين حال همه ي طرفهاي درگير در پرونده هسته اي ايران مي دانند كه سياسي شدن بيشتر پرونده ، حل و فصل آنرا دشوارتر و هزينه ها را بالاتر خواهد برد . اولين موضوعي كه در مديريت پرونده هسته اي ايران در اين مقطع بايد مورد توجه جدي قرار گيرد ، كاستن از تنش ها و پيشه كردن منطقي حقوقي و فني براي بحث است كه چارچوبي منطقي تر ازپيمان ان پي تي براي آن ديده نمي شود ، امري كه سالهاست بسياري از رهبران و شخصيت ها و نهادهاي جهاني و تحليلگران ، مدعيان برنامه هاي هسته اي ايران و بخصوص آمريكا را به آن توصيه مي كنند . توصيه اي كه روزنامه آمريكايي " بالتيمور سان " در اول خرداد 1385 در يك سطر و در يك كلام خلاصه و خطاب به رهبران آمريكا نوشت :" ايران هسته اي را بپذيريد و ورود آنرا به باشگاه هسته اي خوش آمد بگوييد و به تنش ادامه ندهيد."
شنبه 25 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]