«وهن نويسنده و فضاي فرهنگي» اعتراض مستور به استفاده‌ بدون اجازه از آثارش

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: «وهن نويسنده و فضاي فرهنگي» اعتراض مستور به استفاده‌ بدون اجازه از آثارش

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب

مصطفي مستور به استفاده‌ بدون اجازه از آثارش در تئاتر، فيلم و اينترنت اعتراض كرد و آن را بي‌توجهي به حقوق نويسنده و وهن نويسنده و فضاي فرهنگي دانست.

اين داستان‌نويس به خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: سال گذشته، براي اولين‌بار، نمايش‌نامه‌ «دويدن در ميدان تاريك مين» را در قم اجرا كردند، بدون اين‌كه با من يا ناشر صحبتي در اين‌باره داشته باشند؛ در حالي‌كه هميشه تأكيد داشتم اين نمايش‌نامه يا اجرا نشود و يا اگر اجرا مي‌شود، تحت شرايط خاص و زير نظارت خودم اجرا شود.

او در ادامه يادآور شد: اين اتفاق تكرار شد. اسفندماه سال گذشته، در شهرستان لنگرود، اين نمايش‌نامه را روي صحنه بردند، بدون اين‌كه اطلاع داشته باشم، و اين يعني بي‌توجهي به حقوق ديگران. سؤال من اين است؛ اداره‌ ارشاد اين دو شهر كه سطر سطر نمايش‌نامه را خوانده و نظر داده‌اند، نپرسيدند چرا از نويسنده اجازه نگرفته‌ايد؟

مستور متذكر شد: اخيرا نيز در سايت اينترنتي قفسه ديدم دو كتاب «روي ماه خداوند را ببوس» و «چند روايت معتبر» روي اين سايت قرار گرفته‌ و اين موضوع هم بدون اطلاع من و ناشر است. البته به نظرم، اين موضوع نمي‌تواند به فروش كتاب آسيب جدي بزند؛ ولي اين بي‌توجهي است كه در ايران نسبت به حقوق نويسنده صورت مي‌گيرد. در كشوري كه اين همه از حقوق و اخلاق بحث مي‌شود، چگونه به اين راحتي به آن بي‌توجهي مي‌شود؟

او همچنين گفت: دو فيلم در سال گذشته از محتواي كتاب‌هاي من استفاده كردند و اعتراضي نكردم. تا وقتي اسمي از من در ميان نباشد، اعتراضي ندارم؛ اما وقتي اسم من در ميان باشد، غيرقابل قبول است.

او به رعايت نكردن قانون كپي‌رايت در ايران اشاره كرد و يادآور شد: در ايران، كپي‌رايت كتاب‌هاي خارجي را رعايت نمي‌كنند و اين بسيار بد است؛ اما بدتر اين است كه كپي‌رايت آن‌هايي كه در دسترس و زنده‌اند، نيز در ايران رعايت نمي‌شود.

اين داستان‌نويس تأكيد كرد: من نمايش‌نامه و داستانم را براي اجراي نمايش و تهيه‌ي فيلم ننوشته‌ام؛ اگر مي‌خواهد اجرا شود، بايد با نظارت خودم باشد. پيش از اين، افرادي براي اجراي نمايش‌نامه تماس گرفتند و اجازه‌ اين كار را ندادم. حالا چگونه است كساني مي‌آيند بدون اين‌كه به من بگويند، اين كار را انجام مي‌دهند؟ به نظرم، اين به نوعي وهن نويسنده و وهن فضاي فرهنگي جامعه است. كاش قدري از آن‌طرف آبي‌ها ياد مي‌گرفتيم و در رعايت حقوق نويسنده و ناشر، اين‌قدر بي‌محابا و غيرمسؤولانه عمل نمي‌كرديم.

مستور در پايان يادآور شد: نمي‌دانم به چه كسي بايد اعتراض كنم؟ ترديدي ندارم اين كار در فروش كتابم تأثيري ندارد؛ اما چرا كتابي كه اكنون در بازار موجود و نويسنده‌ آن نيز زنده است، بايد به صورت اينترنتي منتشر شود و يا از محتواي اثري در فيلمي استفاده و يا اجرا شود؟
شنبه 25 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 169]