واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مدتی است که میوههای وارداتی نقل مجالس سیاسی شده است. این میوهها همان طور که در چند سال اخیر میوهفروشیهای کشور را مزین کرده و در میان میوههای داخلی خودنمایی میکند، چشمان طالبان قدرت را نیز به خود جلب کرده و دستاویزی برای آنان شده است. تا چند سال پیش هرگز کسی چشمش به جمال میوههای وارداتی روشن نبود و اگر هم میوهای دیده میشد، موز بود که آن هم سابقه 40 ساله در واردات میوه داشت اما کوبیدن سیاسیون بر طبل گرانی میوه و نبود میوه در شب عید، آنچنان بلند بود که موجب بالا رفتن انتظارات و توقعات مردم و این تصور در اذهان مردم حاکم شد که باید قیمتهای میوه در شب عید و به همان میزان ایام وفور و فراوانی باشد و اگر گرانی است، از کمکاری دولت است. هر چند که در گذشته چنین توقعی وجود نداشت و همگی میدانستند که قیمت میوه در ایام شب عید گران میشود. تا چند سال پیش فقط موز بود که به کشور وارد میشد. حتی در دهه 60 که تنگی درآمدهای ارزی اجازه واردات کالاهای غیرضروری را نمیداد، تک و توک موزهایی در مغازهها چیده میشد و مشتریان پولدار طالبان آن بودند. این رویه تا اواسط دهه 70 ادامه داشت. با بهبود درآمدهای ارزی، آهسته آهسته موز نیز به طور گسترده وارد کشور شد و بیشتر اقشار جامعه به آسانی به موز وارداتی دسترسی داشتند. در اوایل دهه 80 پس از آن که رشد قیمتها شتاب گرفت و تورم در تمام کالاها ریشه دواند، میوه نیز مشمول افزایش قیمتها شد. سیاسیون نیز از فرصت استفاده کردند و بر طبل گرانی کوبیدند. آنان وا اسفاکنان فریاد میکشیدند که چرا باید در شب عید و بعد از عید مردم کامشان به خاطر خرید میوههای گران تلخ شود و به دلیل گرانی میوه نتوانند میوه شب عید خود را تهیه کنند. با وجود اینکه سالیان گذشته نیز طبق عادت در شب عید به واسطه افزایش تقاضا، معمولاً میوه گران میشد و بعد از عید نیز به خاطر پایان فصل و نبود میوه، میوهای در بساط نبود، با این حال جنجال آفرینیهای سیاسی موجب شد که مطالبات افزایش یابد و جامعه از مسئولان وفور نعمت میوه در شب عید و بعد از آن را بخواهند. مسئولان آن دوره وزارت بازرگانی با بررسی میزان تولید و عرضه میوه به این نتیجه رسیدند که میوههای داخلی برای شب عید و بعد از آن کفاف تقاضای جامعه را نمیدهد، بنابراین یا باید برای افزایش عرضه تصمیم به واردات میوه بگیرند یا اجازه دهند قیمتها گران شود. تصمیم بر آن شد که برای جلوگیری از افزایش قیمتها، تعرفه میوه در ایام عید تا زمان ورود میوههای نورس در حداقل باشد و پس از آن دوره، تعرفه میوه به حداکثر برسد. (از 15 بهمن تا پایان اردیبهشت تعرفه در حداقل قرار گرفت). این تصمیم از سال 1383 اتخاذ شد. در کنار آن سیاست ذخیرهسازی میوه نیز اجرا گردید تا بدینترتیب قیمت میوه که سالیان سال بود در شب عید گران میشد، متوقف شود. سال 1383 بهخاطر کارشکنیهای بانک مرکزی و سازمان مدیریت این مهم محقق نشد و شب عید سال 1383 قیمتها بر خلاف تصور افزایش یافت، بر همین اساس نیز سیاسیون بعد از عید، وزیر بازرگانی آن دوره را به مجلس کشاندند و عیدی جانانهای به او دادند. این اتفاق باعث شد که از آن پس مقامها متوجه شوند که ایام عید دوران مهمی است و نباید اجازه دهند که در این ایام قیمتهای میوه بالا رود. لذا از سالهای بعد مسئولان مربوطه این دو سیاست یعنی ذخیرهسازی و کاهش تعرفه در ایام شب عید را به جد پیگیری کردند و آن را در موعد مقرر بهدرستی انجام دادند و از آنجایی که فعالان اقتصادی اصرار دولت را بر این سیاست جدی دیدند، رفتار خود را هماهنگ و در این ایام اقدام به واردات میوه کردند، بهطوری که هر سال نسبت به سال گذشته هم در ذخیرهسازی و هم در واردات میوه وضع بهتر شد. به گونهای که حتی مورد تقدیر نمایندگان مجلس نیز قرار گرفتند. با این حال نکته قابل توجه در این است که اگر بخواهیم با گرانی شب عید مقابله کنیم، چارهای نیست به جز اینکه این دو سیاست را انتخاب کنیم و وقتی تصمیم به اجرای آن گرفته میشود، طبیعی است که میوههای وارداتی بیشتری در بازار وارد میشود. اما از سوی دیگر میوههای وارداتی برای تولید داخلی و مصرفکنندگان داخلی درسهای آموختنی بسیاری داشته است. تولیدکنندگان میوه میدانند که میتوان میوه را در بهترین شکل از آن سوی دنیا فرستاد بدون آنکه در شکل و قیافه آن تغییری حاصل شود و از طراوت بیفتد و حتی نسبتاً ارزان نیز به دست مصرفکننده برسد. از سوی دیگر مصرفکنندگان نیز دریافتند که میشود میوه را دستچین و در بهترین بستهبندیها خریداری کرد و دیگر تحت فشار فروشنده میوههای ریز و درشت به خانه نبرد. به هر حال میتوان از میوههای وارداتی برداشتهای متفاوتی داشت. /2759/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]