توان موشكي و بيشترين ذخاير بالستيك خاورميانه در ايران براي بازدارندگي است

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
توان موشكي و بيشترين ذخاير بالستيك خاورميانه در ايران براي بازدارندگي است

جامعه اطلاعاتي آمريكا در گزارشي كه براي كميته اطلاعاتي سنا فراهم كرد با اشاره به ايران بعنوان دارنده بزرگترين ذخاير موشك بالستيك درخاورميانه اعتراف كرد كه افزايش توانايي موشكي ايران با هدف بازدارندگي دربرابر دشمنان احتمالي و اقدامات تلافي‌جويانه در صورت تهديد صورت مي‌گيرد. به گزارش ف راسخون به نقل از فارس، "دنيس بلر " رئيس سازمان اطلاعات ملي آمريكا در فوريه 2009 گزارشي را به كميته منتخب سناي آمريكا در امور اطلاعاتي ارائه كرد كه در آن ارزيابي دستگاه‌هاي متعدد اطلاعاتي اين كشور از مواردي كه آمريكا را تهديد مي‌كند، ارائه شده است. اين گزارش مفصل علاوه بر موارد اقتصادي و داخلي آمريكا، موارد بين‌المللي از جمله نهادها، سازمان‌ها و كشورهاي جهان، جريان‌هاي تروريستي را از منظر اطلاعاتي و تهديدات بالقوه‌اي كه براي آمريكا به همراه دارند، بررسي كرده است. خبرگزاري فارس نظر به اهميت موضوع و شناخت آنچه كه آمريكايي‌ها از آن به عنوان تهديد براي خود ياد مي‌كنند و همچنين معرفي موارد اعتراف شده دستگاه‌هاي اطلاعاتي اين كشور از كاستي‌ها و نواقص عملكرد دولتي اين كشور اقدام به تهيه و ترجمه مطلب كرده است كه به تدريج خدمت مخاطبين محترم عرضه مي‌گردد. اغلب بخش چهارم اين گزارش به برنامه هسته‌اي و موشكي ايران اختصاص دارد و در آن از ادبيات و اتهامات آمريكايي عليه برنامه صلح‌آميز هسته‌اي كشورمان استفاده شده و تلاش شده اين برنامه را يك تهديد و تلاشي براي دستيابي تهران به تسليحات هسته‌اي جلوه دهد و اين اتهامات در حالي مطرح مي‌شود كه بازرسي‌هاي مكرر بازرسان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي از برنامه هسته‌اي ايران وجود انحراف به سمت كاربرد تسليحاتي در اين برنامه را رد كرده است و "محمد البرادعي " مدير كل اين آژانس در گزارش‌هاي خود به شوراي حكام اين نهاد جهاني نظارت هسته‌اي صحه گذاشته اشت. بخش چهارم اين گزارش به شرح زير است: برنامه‌هاي هسته‌اي و موشكي ايران حكومت ايران به ناديده گرفتن محدوديت‌هاي [تحريم‌ها] شوراي امنيت سازمان ملل درباره برنامه‌هاي هسته‌اي اين كشور ادامه مي دهد. يك خطر واقعي كه وجود دارد اين است كه برنامه هسته‌اي ايران ديگر كشورها در منطقه خاورميانه را به تعقيب گزينه‌هاي هسته‌اي وا خواهد داشت كه گزينه‌اي كه امكان گسترش تسليحات هسته‌اي راه به همراه خواهد داشت و پيدايش برنامه‌هاي تسليحات هسته‌اي اضافي ممكن است به اين منجر شود كه كشورهاي ديگر منطقه گزينه‌هاي هسته‌اي خود را مجددا ارزيابي كنند. من قصد دارم در توصيف برنامه هسته‌اي ايران بسيار صريح باشم. ابتدا، سه بخش كليدي براي يك توانمندي تسليحات هسته‌اي كارآمد وجود دارد: (1) توليد مواد شكافت‌پذير (2) ابزار كارآمد براي پرتاب اين سلاح (3) طراحي، تسليحاتي كردن و آزمايش خود كلاهك [هسته‌اي]. ما در "برآورد اطلاعات ملي " سال 2007 درباره اين موضوع ارزيابي كرديم كه كار طراحي و تسليحاتي كردن برنامه هسته‌اي ايران در كنار فعاليت‌هاي مخفيانه تبديل اورانيوم و مرتبط با غني‌سازي در پاييز 2003 متوقف شده است. فعاليت‌هاي اعلام شده غني‌سازي اورانيوم در سال 2003 به حالت تعليق درآمد اما در ژانويه 2006 از سر گرفته شد و ايران را قادر خواهد ساخت تا مواد شكافت‌پذير قابل استفاده در سلاح‌هاي هسته‌اي توليد كند البته اگر بخواهد چنين گزينه‌اي را انتخاب كند. توسعه موشك‌هاي بالستيك ميان‌برد كه ذاتا قادر به حمل سلاح‌هاي هسته‌اي هستند، بدون وقفه ادامه يافته است. ارزيابي ما اين است كه نهادهاي نظامي ايران بر اساس راهنمايي‌هاي حاكميت اين كشور در حال كار براي توسعه تسليحات هسته‌اي تا پاييز 2003 بوده‌اند. تجهيزات ايران در حال كار براي توسعه گستره‌اي از توانمندي‌هاي فني است كه بتواند براي توليد تسليحات هسته‌اي در صورتي كه تصميمي براي ساخت آن اتخاذ شود، به كار برده شود. ايران به تلاش‌هاي خود براي توسعه فناوري غني‌سازي اورانيوم ادامه مي‌دهد كه مي تواند هم براي توليد اورانيوم با غناي كم براي استفاده به عنوان سوخت راكتور برق هسته‌اي و هم براي توليد اورانيوم با غناي بالا براي تسليحات هسته‌اي استفاده شود. همانگونه كه اشاره شد ايران به استقرار و توسعه موشك‌هاي بالستيك كه في نفسه قادر به حمل تسليحات هسته‌اي است، ادامه مي‌دهد. برآورد ما اين است كه ايران از پاييز 2003 بر پروژه‌هاي تحقيقات و توسعه با كاربردهاي تجاري و معمولي نظامي فعاليت كرده است كه كاربرد برخي از آنها محدود به زمينه تسليحات هسته‌اي است. ما برآورد كرده‌ايم كه در پاييز 2003 تهران فعاليت‌هاي طراحي و تسليحاتي كردن سلاح‌هاي هسته‌اي خود را متوقف كرده و اين توقف دستكم چند سال ادامه يافت. ارزيابي ما اين است كه تهران اين فعاليت‌ها را دستكم تا نيمه سال 2007 مجددا آغاز نكرده است. با اين همه ما نمي‌دانيم آيا ايران در حال حاضر قصد توسعه تسليحات هسته‌اي دارد يا خير اما پيش‌بيني ما اين است كه تهران حداقل گزينه توسعه تسليحات هسته‌اي خود را روي ميز به عنوان يك انتخاب مطرح نگه مي‌دارد. ما گزارش اطلاعاتي كافي براي پيش‌بيني مطمئن درباره اين امر در اختيار نداريم كه آيا تهران خواهان ادامه توقف فعاليت‌هاي مرتبط با تسليحات هسته‌اي براي مدتي نامعلوم است در حالي كه گزينه‌هاي خود را سنگين و سبك مي‌كند يا اين كه تهران اخيرا يا در آينده ضربت‌الاجل‌ها يا معيارهايي را مشخص كرده كه فعاليت‌هاي تسليحاتي خود را مجددا آغاز كند. قضاوت ما اين است كه ايران توانمندي علمي، فني و صنعتي در اختيار دارد كه در نهايت به توليد تسليحات هسته‌اي منجر مي‌شود. در برآورد ما، فقط يك تصميم سياسي ايران براي كنار گذاشتن هدف تسليحات هسته‌اي به شكل موجهي ايران را نهايتا از توليد تسليحات هسته‌اي دور نگه مي‌دارد و چنين تصميمي [توليد تسليحات هسته‌اي] در صورت اين كه اتخاذ گردد ذاتا غير قابل بازگشت خواهد بود. من تاكيد مي‌كنم كه دو فعاليت از سه فعاليت مرتبط با توانمندي تسليحات هسته‌اي ادامه مي‌يابد: توسعه فناوري غني‌سازي اورانيوم كه توليد مواد شكافت‌پذير را در صورتي كه ايران آن را انتخاب كند، ممكن سازد، و توليد سامانه‌هاي موشك بالستيك كه توانايي حمل كلاهك داشته باشد. ما برآورد مي‌كنيم كه متقاعد شدن سران ايران براي صرفنظر كردن از توسعه نهايي تسليحات هسته‌اي دشوار خواهد بود، با توجه به ارتباطي كه بسياري از كساني كه در زمره سران كشور هستند بين تسليحات نظامي و امنيت ملي حياتي و اهداف سياست خارجي ايران مشاهده مي‌كنند، و با توجه به تلاش قابل ملاحظه ايران از اواخر دهه 80 ميلادي تا سال 2003 براي توليد چنين تسليحاتي. تحليل ما حاكي است كه تركيب تهديدهاي امنيت بين‌المللي تشديد شده و فشارها در كنار فرصت‌هاي تهران براي دستيابي به امنيت و اهداف خود ممكن است -در صورتي كه از سوي رهبران ايران معتبر تلقي شود- تهران را به تمديد توقف فعاليت‌هاي مرتبط با تسليحات نظامي وا دارد. مشخص كردن اين كه تركيب اين تهديدها چگونه ممكن است باشد، دشوار است. برآورد ما همچنان حاكي از آن است كه ايران در حال حاضر سلاح هسته‌اي در اختيار ندارد. ما همچنان برآورد مي‌كنيم ايران احتمالا دستكم مقداري مواد شكافت‌پذير قابل استفاده در تسليحات را از خارج وارد كرده اما با اين همه برآورد مي‌كنيم كه اين كشور مواد كافي براي ساخت سلاح هسته‌اي به دست نياورده است. ما نمي‌توانيم اين امر را رد كنيم كه ايران از خارج [مواد] به دست آورده يا در آينده سلاح هسته‌اي يا مواد شكافت‌پذير كافي براي يك سلاح به دست خواهد آورد. با مانع شدن از اين دسترسي‌ها، در صورتي كه ايران بخواهد تسليحات هسته‌اي داشته باشد بايد در داخل كشور و به صورت بومي مقادير كافي مواد شكافت‌پذير توليد كند. ما برآورد مي‌كنيم ايران هنوز به مقدار كافي توليد نكرده است. ايران پيشرفت قابل توجهي در 2007 و 2008 براي نصب و راه‌اندازي سانتريفيوژها در تاسيسات غني‌سازي سانتريفيوژ اصلي در نطنز انجام داد. ما برآورد مي‌كنيم ايران احتمالا از لحاظ فني قادر به توليد اورانيوم با غناي بالا (HEU) براي ساخت يك سلاح در طي چارچوب زماني 2010 تا 2015 خواهد بود. برآورد سازمان INR اين است كه ايران بعيد است تا پيش از 2013 به اين توانمندي به دليل مشكلات فني قابل پيش‌بيني و برنامه‌اي‌ريزي دست‌ يابد. تهديد موشكي ايران به غير از توان سلاح‌هاي كشتار جمعي، قدرت نظامي متعارف ايران كشورهاي خليج فارس را تهديد مي‌كند و منافع آمريكا را به چالش مي‌كشد. ايران در حال افزايش توانايي خود براي به تصوير كشيدن قدرت نظامي خود است كه عمدتا توسط موشك‌هاي بالستيك و نيروي دريايي با هدف تسلط بر منطقه خليج [فارس] و بازدارندگي دشمنان احتمالي صورت مي‌گيرد. تهران به دنبال دستيابي به توانايي ايجاد اختلال در عمليات‌ و تقويت نيروهاي آمريكايي مستقر در منطقه خاورميانه، ارعاب بالقوه متحدان منطقه‌اي براي امتناع از حمايت از سياست آمريكا و افزايش هزينه‌هاي سياسي، مالي و انساني براي آمريكا و متحدان آن است. ذخاير موشك‌هاي بالستيك در حال افزايش ايران- در حال حاضر بزرگترين دارنده ذخاير موشك بالستيك درخاورميانه است- و دستيابي به موشك‌هاي كروز ضد كشتي است تا امكان افزايش قدرت‌نمايي خود را فراهم كند. تهران موشك‌هاي متعارف خود را به عنوان بخش جدايي‌ناپذير راهبرد بازدارندگي خود و در صورت لزوم استفاده از آنها براي اقدامات تلاقي‌جويانه عليه نيروها از جمله نيروهاي آمريكا در منطقه مي‌داند. موشك‌هاي بالستيك آن ذاتا داراي قابليت حمل سلاح‌هاي كشتار جمعي دارند و در صورتي كه چنين باشد موشك‌هاي [متعارف] نيز در زمره همان راهبرد قرار مي‌گيرند. تهديد ترويستي سي.‌بي‌.آر.ان (شيميايي، بيولوژيكي، راديولوژيكي و هسته‌اي) در سال‌هاي آينده، ما همچنان با تهديدي اساسي روبرو خواهيم بود كه در داخل آمريكا از جانب تروريست‌هايي است كه سعي در دستيابي به سلاح‌هاي بيولوژيك، شيميايي و احتمالا هسته‌اي و استفاده از آنها براي اجراي حملات گسترده را دارند. تسليحات و مواد منفجره متعارف همچنان پركاربردترين ابزارهاي نابودي در دست تروريستها خواهد بود؛ با اين وجود ترويست‌ها كه مصمم به توسعه توانمندي‌هاي سي.‌بي‌.آر.ان هستند فرصت‌هاي در حال افزايشي براي محقق شدن آن خواهند داشت كه به دليل اشاعه دانش فني مرتبط و توانايي كار با مواد سي.‌بي‌.آر.ان و طراحي در نقاط امن است. بيشتر گروه‌هاي تروريستي كه علاقه، قصد يا توانايي خود براي انجام حملات سي.‌بي‌.آر.ان را نشان داده‌اند تنها روش‌هاي محدود و از لحاظ فني محدود را دنبال كرده‌اند كه تاكنون منجر به شمار زياد قربانيان نشده است. به طور خاص، ما برآورد مي‌كنيم استفاده تروريست‌ها از عوامل بيولوژيكي ايجاد كننده تهديد در حال رشد است در حاليكه موانع دستيابي به بسياري از تجهيزات ابتدايي آن در حال از بين رفتن است و منابع فني در دسترس و تجهيزات آزمايشگاهي اساسي مي‌تواند توليد را تسهيل بخشد. حملات شيمايي تروريستي نيز تهديدي مهم به وجود مي‌آورد. حملات شيميايي در سطح كم كه در آن از سموم صنعتي استفاده مي‌شود شايع‌ترين نوع از حملات سي‌بي‌آران تا به امروز بوده است. حملات كلر در عراق از اكتبر 2006 تا تابستان 2007 نشان دهنده علاقه تروريست‌ها به استفاده از مواد شيميايي صنعتي و تجاري سمي در دسترس به عنوان تسليحات است. القاعده گروه تروريستي است كه از لحاظ تاريخي به دنبال گسترده‌ترين دامنه توانمندي‌هاي حملات سي.‌بي‌.آر.ان است و ما برآورد مي‌كنيم كه اين گروه از هرگونه توانايي سي.‌بي‌.آر.ان كه در يك حمله ضد آمريكايي به دست مي‌آورد ترجيحا عليه آمريكا استفاده مي‌كند. همچنين تهديد حملات بيولوژيكي يا شيمايي از جانب گروه‌هاي انفرادي وجود دارد. آسياي در حال ظهور همانگونه كه تروريسم و تهديدات گسترش تسليحات كشتار جمعي در " منحني بي ثباتي " ادامه دارند، ‌شرق و جنوب آسيا درحال تبديل شدن به مركز قدرت طولاني مدت جهان هستند. چين و هند در حال بازپس‌گيري موقعيت‌هايشان كه در قرن هيجدهم از آن برخوردار بودند هستند، زماني كه چين تقريبا 30 درصد و هند 15 درصد از سرمايه جهان را توليد مي‌كنند. اين دو كشور به نظر مي‌رسد كه از لحاظ توليد خالص ملي تا سال 2025 از تمام كشورهاي جهان به جز آمريكا و ژاپن پيشي گيرند اگرچه بحران مالي كنوني جهان تا حدودي سرعت اين روند را كاهش داده است. ژاپن دومين اقتصاد بزرگ جهان و يك هم‌پيمان قدرتمند آمريكا در منطقه است اما ركود اقتصادي جهان هزينه بالايي براي اقتصاد اين كشور دربر خواهد داشت. براي اين كه جاه‌طلبي‌هاي اين كشور براي ايفا كردن نقش‌هاي فزاينده منطقه‌اي و جهاني به واقعيت برسد، ژاپن نيازمند رهبري قدرتمند و تصميم‌گيري‌هاي سخت سياسي است. روي‌هم رفته پيشرفت ژاپن واقصادهاي معروف به اقتصاد " ببر " همچون كره‌جنوبي و تايوان و همچنين كشورهاي بزرگ در حال رشد چين وهند، نشان‌دهنده "رشد اقتصادي آسيا " بعنوان يك ويژگي بارز در قرن 21 خواهند بود. ظهور مجدد چين بعنوان يك قدرت بزرگ با تاثيرات جهاني، بويژه بر موازنه قدرت در منطقه تاثير مي‌گذارد. آمريكا همچون خاورميانه روابط محكمي با آسياي شرقي، هم‌پيمانان ژاپن، كره جنوبي، فليپين، تايلند واستراليا دارد و از همكاري نزديكي با ديگر كشورها برخوردار است. اين كشور همچنين حضور نظامي رو به افزايش طولاني مدتي در اين منطقه دارد. كشورهاي اين منطقه، آمريكا را بعنوان كشور رهبر مي‌نگرند و بدنبال راههاي تشويق چين براي تبديل شدن به يك بازيگر مهم و مسئول در روابط جهاني و منطقه‌اي هستند. اگرچه چين از فرصت مساعدي براي ايفاء كردن نقش مثبت برخوردار خواهد بود اما اگر از قدرت و نفوذ در حال رشدش عليه آمريكا يا منافع بين‌المللي استفاده نمايد با چالش بالقوه‌اي روبر مي‌شود. تغييرات چين چين 30 سال است كه در دگرگوني بنيادين به سر مي‌برد كه براي تكميل شدن چندين دهه ديگر طول مي‌كشد. اگرچه مواقعي بوده است كه تلاش‌هاي دولت چين براي در دست گرفتن اوضاع، در آستانه شكست به نظر مي‌رسيد به‌ويژه بحران مربوط به ميدان "تيان آنمن " در سال 1989، اما دولت بطور قابل توجهي در اصلاحات اساسي موفق بوده است. چين از سرنوشت اكثر كشورهاي سوسياليست ديگر دوري كرده است، نه از فروپاشي سياسي و اقتصادي شوروي سابق رنج مي‌برد و نه از ركود كوبا و كره‌شمالي. به عقيده ما رفتار بين المللي چين تركيبي است از اولوليت‌هاي داخلي، مقدمتا داشتن رونق اقتصادي و ثبات داخلي، و آرزوي طولاني مدت براي مشاهده نقش چين بعنوان يك قدرت بزرگ در شرق آسيا و جهان. رهبران چين حفظ ثبات داخلي را به‌ عنوان يكي از مهمترين چالشهاي امنيت داخلي در نظر مي‌گيرند. مهمترين نگراني آنها آشوبهاي جدايي طلبان است و اينكه تظاهراتهاي محلي به جنبش ملي هماهنگي براي اصلاحات سياسي و يا پايان دادن به نظام حزبي تبديل شود. نيروهاي امنيتي به‌ سرعت و گاهي اوقات با فشار و زور براي پايان دادن به تظاهراتها حركت مي‌كنند. تظاهرات‌هاي مارس 2008 در تبت خطر ناآرامي جدايي طلبان را برجسته كرد و دولت پكن را بر آن داشت تا از منابع نظامي و شبه نظامي براي پايان دادن به تظاهرات‌ها استفاده نمايند. اين اولويتهاي داخلي براي سياست خارجي چين بسيار اهميت دارند. آرزوي چين براي اطمينان حاصل كردن از دستيابي به بازارها، كالاها و منابع انرژي مورد نياز براي تقويت رشد اقتصادي داخلي بطور قابل توجهي بر موضوعات خارجي آن تاثير ميگذارد. ديپلماسي چين بدنبال روابط خوب با ديگر قدرتهاي بزرگ بويژه آمريكا است كه پكن آنرا براي موفقيت اقتصاد چين و دستيابي به ديگر اهداف استراتژيك آن حياتي مي‌داند. اما پكن همچنين در تلاش براي ساختن تصوير و تاثير جهاني خود به منظور ارتقاء منافع گسترده‌تر و مقاومت در برابر چالشهاي خارجي است كه اين منافع يا امنيت و تماميت ارضي چين با آنها روبرو مي‌شوند. تايوان بعنوان يك منطقه چالش در روابط آمريكا چين از انتخابات ما ينگ يو در سال 2008 بطور اساسي آرامش يافت. رئيس جمهور جديد تايوان كه در ماه مه شروع به كار كرد پس از 9 سال وقفه مذاكرات پكن را از سر گرفت و رهبران هر دو جناح تنگه تايوان محتاطانه خوشبي هستند كه يك دوره جديد از روابط كم تنش آغاز شده است. بسياري از تنش‌هاي اساسي باقي هستند و دو طرف در واقع نيازمند روبرو شدن با موضوعاتي همچون شركت تايوان در سازمانهاي بين المللي هستند. پكن مجددا به استفاده از زور عليه اين جزيره هشدار نداده است و رهبران چين كسب هدف اتحاد را براي مشروعيت اين رژيم حياتي مي‌دادند. نوسازي ارتش آزادي مردم (PLA ) آمادگي براي درگيري احتمالي با تايوان موجب شده است كه چين به نوسازي اهداف ارتش آزادي مردم (PLA) و مجموعه دفاعي-صنعتي خود ادامه دهد. احتمالا اين موضوع تا زمانيكه كه وضعيت تايوان نامشخص باشد عامل اصلي باقي خواهد ماند. درهمين زمان ما فكر مي‌كنيم چين در سالهاي گذشته با ايجاد نقشها و ماموريت‌ها براي ارتش آزادي مردم كه در راستاي منافع ضروري ارضي چين بود مرحله جديدي از پيشرفتهاي نظامي را آغاز كرد. به عنوان مثال رهبران چين ممكن است تصميم بگيرند كه نيروهاي جنگي را در عمليات‌هاي صلح‌باني، علاوه بر گسترش سطح جاري فرماندهي و پشتيباني لجستيك شركت دهند. منافع امنيت ملي چين در حال افزايش است. اين امر چين را احتمالا به تلاش براي گسترش حداقل توانايي قدرت دريايي محدود ماوراي درياي چين جنوبي رهنمون مي‌سازد. اين امر پيشتر در تصميم پكن، د رماه دسامبر، براي شركت در عملياتهاي ضد دزدان دريايي در سواحل سومالي منعكس شد. توانايي موشكي. چين به گسترش توانايي‌هاي موشكي كروز و بالستيك با برد متعارف ادامه ميدهد كه مي‌تواند نيروها و پايگاههاي منطقه‌اي آمريكا دراقيانوس آرام غربي و آسيا، شامل گوام دست يابند. چين همچنين در حال گسترش موشك‌هاي بالستيك كوتاه و ميانبرد متعارف با كلاهك‌هاي مانوري قابل هدايت است كه از آنها مي‌توان براي حمله به نيروها و پايگاههاي هوايي آمريكا استفاده كرد. به‌ علاوه سيستم‌هاي ضدفرمان، كنترل و سنسور شامل دستگاه‌هاي پارازيت انداز ماهواره‌هاي مخابراتي در ميان بالاترين اولويت‌هاي نظامي پكن قرار دارند. سيستمهاي ضدفضا. چين به دنبال كردن يك برنامه طولاني مدت براي گسترش توانايي قطع و تخريب سيستمهاي حياتي فضاي خارجي شامل تسليحات ضد ماهواره (ASAT) ادامه مي‌دهد كه جزو مهمترين اولويتهاي نظامي اين كشور است. توانايي هسته‌اي از جنبه هسته اي ما عقيده داريم كه پكن بدنبال مدرن كردن قواي راهبردي (استراتژيك) خود است تا با نگراني‌هايي كه درباره بقاء سيستم‌هايي كه براي مقابله با حمله دقيق خارجي بويژه آمريكا و پيشرفتهاي شناسايي استراتژيك و دفاع موشكي وجود دارند مقابله نمايند. به نظر ما توانايي‌هاي هستهاي چين در ده سال آينده پيشرفت خواهند كرد. /1001/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]