روشنفکری رسانه‌‌ای

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
روشنفکری رسانه‌‌ای

آنچه در این مقاله می‌آید، 30شگرد رسانه‌ای و پرسش‌هایی برای تحلیل محتوای رسانه‌ها، خصوصا در آستانه انتخابات است. انتخابات، سوای هدفی که دارد، می‌تواند محملی برای «نخبه‌پروری سیاسی» بوده و جوانان از رهگذر آن، بینش و بصیرت سیاسی‌ خود را تقویت نمایند و در حقیقت، انتخابات را کارگاه آموزش سیاسی و دانشگاه نمایند. در راستای نیل به چنین هدفی، تارنما بر آن گردید در حد بضاعتش، قدمی در این راه بردارد. آیا مردم به آنچه که خود می خواهند، می اندیشند یا به آنچه رسانه ها می‌خواهند؟ دستور جلسه ذهن آنها را چه کسی تعیین می کند؟ آیا آنان به همان اندازه که به «تولیدات» رسانه ها توجه می کنند، به خود «رسانه» هم فکر می‌کنند؟ آنچه در پی می‌آید، 30راهبرد و شگرد رسانه‌ای است که رسانه‌ها و مطبوعات در مواجهه با افکار عمومی از آن بهره می‌گیرند.1-برجسته‌سازي: رسانه‌ها بطور هدفمند، اخبار و گزارش‌هاي خاصی را با برجستگی ویژه پخش مي‌کنند. نمونه بارز برجسته سازی، "تیتر یک" و سرمقاله روزنامه هاست. رسانه ها، فرصت‌هايي براي بازيگران سياسي فراهم مي‌کنند تا از طريق قرار گرفتن در خبرهاي رسانه ها در کانون توجه قرار گيرند. آنها از رويداد هايي نیز که تمایلی به انعکاس آن ندارند، چشم پوشي مي کنند و گاه بر خلاف قاعده «الباطلُ يموتُ بِتَرکِ ذِکرِه» عمل می کنند. 2- انگاره سازي: ارائه انگاره اي از شخصيت ها، مكانها، اشيا و رويدادها به مخاطب انگاره سازي نام دارد. در انگاره سازي، با بازتاب واقعيت سر و كار نداريم؛ واقعيت ها دست كاري شده و توأم با تفسير پنهان ارائه مي شود. انگاره سازي، تكنيك و كليد كارگشاي معني سازي در جهان خبر است. از جمله انگاره سازی ها، ایجاد دسته بندی های سیاسی در اذهان مخاطبان است. برای رسانه ها مهم است که آیا مخاطب هنگام مراجعه به آنها، به سرمقاله می اندیشد یا سرمقاله نویس؛ به خبر یا خبرنگار؛ به تیتر اول یا شورای تیتر؛ به بازیگر یا نویسنده. کاری که رسانه های امروز انجام می دهند، تا چه اندازه صرفاً «رساندن» است؟ آیا امکان دارد یک رسانه به مثابه یک حزب یا محفل سیاسی عمل نماید؟3- بررسي موردي: رسانه‌هاي خبري برخي سوژه هاي خبري را به صورت سناريو و پروژه مي‌نگرند و به گونه‌اي هدفمند همچون يک مستند خبري، آن را از آغاز تا پايان روايت مي‌کنند.4-ساختن دشمن فرضي: رسانه‌ها با ایجاد يك دشمن فرضی یا ضعیف، اقتدار و اعتبار خود را به مخاطب نشان می دهند. ساختن دشمن فرضی می تواند با هدف انحراف افکار عمومی از دشمن اصلی نیز صورت پذیرد. آیا کسانی را که به عنوان دشمن مطرح می کنند، توانایی بالفعل دشمنی و ضربه زدن را دارا می باشند؟5-القاء: استفاده رسانه‌ها از شيوه‌هاي سنتي کاهش يافته است و آنها از شيوه‌هاي القاء‌ غير‌مستقيم بهره مي‌گيرند. به تعبيري ديگر مي‌توان گفت پرداخت آنها به موضوعات، پيچيده، ترکيبي و عميق‌ شده است. گاهی یک سریال یا برنامه تلویزیونی، در کنار پرداختن به موضوعات اصلی - به شیوه ای پیچیده و غیرمستقیم - به القاء روابطی که ظاهراً هم ارتباط چندانی با موضوع برنامه ندارند، می پردازد؛ مانند فرهنگ، روابط اجتماعی و اقتصادی مردم با یکدیگر و حاکمیت. یا اینکه باید دید یک فیلم یا سریال تلویزیونی که به حوادث یا اشخاص مشهوری می پردازد، چه ابعادی از ایشان را برجسته می کنند.«تحليل محتوا» فن تحقيق براي توصيف عيني، منظم و مقداري محتواي پیام است. مثلاً از سرمقاله یک روزنامه می توان با تو جه به محتوای اظهارات، لحن بیان و چهرۀ او به نکات پنهانی شخصیتش پی برد. عمده ترین کاربرد «تحلیل محتوا»، پاسخ دادن به این سؤالات است که «چه کسی؟ چه چیزی را؟ به چه کسی؟ چرا؟ چگونه؟ و با چه تاثیری؟ می گوید» با استفاده از تحلیل محتوا می توان: متن یا پیام و ویژگی های آن را شناخت؛ صاحب یک اثر مشکوک را شناسایی کرد؛ به ویژگی های صاحب پیام دست یافت؛ اثرات پیام بر گیرنده آن را مطالعه نمود؛ خصوصیات و ویژگی های اجتماعی زمان یا عصری معین را از این طریق تمیز داد و جریان های عمیق اجتماعی را شناخت و تحلیل کرد. رسانه ها می توانند با در پیش گرفتن سیاست «يکی به نعل، يکی به ميخ زدن» و موضعگیری های زیگزاگی، بعنوان یک دلال سیاسی نقش آفرینی نمایند.6-دستۀ واگن(همرنگي با جماعت): رسانه ها به مخاطبان القا مي كنند كه همه با نظرات و مواضع آنان موافق هستند، يا آنچه را آنان مي گويند، نظر همه است. به مخاطبان القا مي شود كه برنامه مربوط، تجلي خواست اجتناب ناپذير توده مردم است؛ بنابراين به سودشان است كه به توده مردم ملحق شوند. بدين ترتيب به كساني كه هنوز سوار قطار نشده اند، توصيه مي شود عجله كنند و به واگن برسند. 7-محك‌: براي ارزيابي اوضاع جامعه و طرز تفكر مردم جامعه درباره موضوعي خاص كه نسبت به آن حساسيت وجود دارد و يا به منظور دريافت بازخورد نظر حاكمان و يا گروهي خاص، خبري منتشر مي‌شود كه عكس‌العمل به آن، زمينه طرح سوژه‌هاي بعدي قرار مي‌گيرد. 8-درز اطلاعات: براساس اين تكنيك، دولت مجري با انتشار طرح موردنظر خود از زبان رسانه ها یا سرويسهاي امنيتي یكي از رقباي خود درصدد است وانمود كند اجراي يک طرح، قريب الوقوع است و حريف را به تجديدنظر در سياستهاي خود وادار نمايد. 9-خبرسازي: خبرگزاری ها مشخص مي کنند که چه چيزي خبر باشد یا پیرامون آن خبر و مصاحبه تهیه شود.10-استراتژي خبري: رسانه ها اخبار و اطلاعات خود را در یک چارچوب ذهنی مشخص منعکس می کنند.11-سخت خبر: گزارش مسائل و رخدادهاي گذشته و يا در شرف وقوع است كه بر پايه صحت، عينيت و بي طرفي در صدد ارائه اطلاعات است. سخت خبر، مبتني بر نقل قول و جزئيات منتخب رخدادها است.12-نرم خبر: مطلب خبري سبكي است كه مي تواند رنگين تر، بذله گويانه تر و توأم با تفسيري نسبي ارائه شود. نرم خبر بر نقل قول جزئيات واقعي مبتني است. مثلاً اخبار تلفات یک زلزله با چنان لحنی بیان می شود که گویی اتفاق مهمی نیفتاده است.13-شِبه خبر: به اخباري كه براي توليد آنها قرار گذاشته مي شود، شبه خبر مي گويند. مثلاً یک روزنامه به یک خبرگزاری سفارش تهیه خبر می دهد یا یک شخصیت سیاسی که نیازمند موضعگیری است، خواستار مصاحبه یک خبرگزاری یا روزنامه با خود می شود.14-چینش اخبار: سردبیران حرفه ای مطبوعات و رسانه ها از تاکتیک چینش خبرها نیز استفاده کرده تا سمفونی خود را کامل کنند؛ مثلاً در یک بخش خبری، یک خبر از استقبال مردم از تلفن همراه پخش می کنند و پس از چند خبر(در همان بخش خبری یا شماره نشریه)، به مضرات تلفن همراه اشاره می کنند.15-تاكتيك دروغ بزرگ يا استفاده از دروغ محض: گوبلز مي‌گويد: دروغ هر قدر بزرگتر باشد ، باور آن براي توده‌هاي مردم راحت‌تر است. وي مي‌گويد اين تاكتيك هم براي مرعوب كردن دشمن و هم تهييج افكار عمومي، تشويش نيروها و مرعوب ساختن دشمن در مورد نيروي دفاعي و دروغ‌هايي كه در خصوص توان نظامي و تكنيكي به كار گرفته مي‌شود كه در زمينه استفاده از آن دچار بيماري خودباوري و خودبيني نيز مي‌گردد . گوبلز مي‌گويد دروغ را به حدي بزرگ بگوييد كه هيچ‌كس جرأت و فكر تكذيب آن را نكند . او مي‌گفت : بعضي مواقع دروغ‌هايي مي‌گفتم كه خودم از آنها مي‌ترسيدم .16-توازن دروغين: رسانه ها تظاهر می کنند كه اخبار و مطالب را بطور متوازن و بیطرفانه نشان مي دهند. 17- اشاره نكردن به چرايي موضوعات: علل و چرايي رويدادها ارائه نمي شود و مخاطبان هيچگاه در نمي يابند كه چرا اين رويدادها اتفاق افتاده است چرا كه تلاش مي شود تا به علت واقعي پديده پي برده نشود.18-پاره‌حقيقت‌گويي: اين از رويه‌هاي رايج مطبوعات است كه معمولا متناسب با جايگاه و جناح سياسي كه به آن متمايل هستند، بخشي از خبر را نقل، و بخشي دیگر را نقل نمي‌كنند. اين شيوه به‌ خصوص در انتشار نظرات رهبران سياسي متداول است. استفاده از تيترهاي اصلي روزنامه‌ها ، مطابق با ميل و سليقه آن روزنامه نیز از نمونه‌هاي بارز پاره‌حقيقت‌گويي است.19-ادعا به جاي واقعيت: رسانه‌هاي خبري براي دستيابي به اهداف موردنظر خود گاهي ادعاهايي مطرح مي‌كنند. در اين روش، اخبار نوعي «ادعا» به جاي «واقعيت» را در ذهن مخاطب تداعي و احتمال واقعی بودن قضیه را در ذهن مخاطب ایجاد می کند. در شايعه منبع خبر گفته نمی شود؛ اما در اين نوع خبر، عمداً منبع خبر ذكر مي شود. اين شيوه، از جمله شيوه‌هاي جنگ رواني است كه درآن نوعي ادعا در اخبار منتشر مي‌شود و سپس اين ادعا تأييد يا تكذيب مي‌شود. اين شيوه در حقيقت مانند يك برگ دوطرف برنده است. استفاده‌كنندگان از آن، چه ادعا را رد و چه آن را تأييد نمايند، در هر دو صورت منبع جواب خود را گرفته است. گاهی رسانه هایی که به هر دلیل نمی توانند خبری را خود پخش نمایند، از رسانه دیگری پخش می کنند. مثلاً فلان روزنامه داخلی می گوید: بهمان خبرگزاری، ایران را به ساختن بمب اتم متهم کرد. اگر این روزنامه مورد مؤاخذه قرار گیرد، می گوید من صرفاً یک خبر را منعکس نمودم. رسانه ها از این طریق می کوشند ضمن انعکاس پیام مورد نظر از یک منبع غیرمسؤول(مانند خبرگزاری و روزنامه های خارجی یا وبلاگها) به مخاطب خود و ایجاد شبهه در ذهن او، به تهمت و شایعه سازی هم متهم نشوند. در این موارد، یک منبع، «شایعه سازی» کرده و منبع دوم «شایعه پراکنی» می کند. 20- فوريت‌بخشيدن ساختگي به خبر: تاكيد بر انتقال سريع و لحظه به لحظه پيام و افزايش كميت آن يكي ديگر از شيوه‌هاي مطبوعاتي است . هدف از اين شيوه ايجاد نوعي طوفان در ذهن براي مخاطب نسبت به سوژه موردنظر و ايجاد نوعي ايزوله‌كردن خبري مخاطب نسبت به ديگر منابع خبري از طريق ايجاد اين اطمينان در مخاطب است و اين مطلب را مي‌خواهد القا كندكه اين رسانه در سريعترين حالت ممكن، قادر است اطلاعات را به مخاطب برساند. اين تاكتيك براي كمتر تعمق كردن مخاطب بر اخبار نيز به كار گرفته مي‌شود. 21- پيچيده كردن خبر براي عدم كشف حقيقت: امروزه شيوه پنهان كردن حقيقت، محرمانه نگهداشتن آن نيست زيرا كه ذات خبر فرّار است و به محض يافتن مجرايي ، به داخل جامعه نفوذ پيدا مي‌كند . براي پنهان ماندن حقيقت ، موضوع آنچنان با اخبار و اطلاعات فراوان و گاه ضد و نقيض ، پيچيده و مغلق بيان مي‌شود كه مخاطب نتواند از لابلاي مطالب به حقيقت دست يابد . نمونه بارز اين اتفاق در موضوع پرتاب موشك از سوي نيروي دريايي آمريكايي به سوي هواپيماي مسافرتي ايرباس ايراني بود.22-خبر ساختگي در ميان چند خبر درست: در اين شيوه، نظر مخاطبان به اخباري كاملا صحيح جلب مي‌شود و پس از ايجاد اطمينان اوليه نسبت به اين منبع ، يك خبر نادرست اعلام و القاء مي‌شود. يك تحليل‌گر حرفه‌اي مي‌تواند اخباري كه براي مخالفان خود داراي هويت درست و مشخص‌شده است، به گونه‌اي با اخبار نادرست آميخته كند كه نهايتاً نظر خود را در قالب تحليل و تفسير مورد نظر خود القا نمايد. اين شيوه شيوه‌ايست كه عمدتاً تحليلگران و يا نظريه‌پردازان سياسي از آن بهره مي‌گيرند. در اين شيوه بايد سعي شود كه از اخبار صحيحي كه مورد تصديق و اطمينان خواننده مي‌باشد بهره‌برداري شود. 23- استفاده از دو خبر واقعي براي طرح يك‌ خبر ساختگي: ارتباط بخشيدن بين دو واقعه، نتيجه‌گيري غلط و غيرواقعي از آن، از شيوه‌هاي ديگر در مطبوعات و خبرگزاري‌ها و راديوها به شمار مي‌رود. گاهی نیز رسانه ها این تاکتیک را در یک سطح راهبردی دنبال می کنند؛ بدین نحو که در روزهای معمولی می کوشند بر اساس ذائقه مخاطب حرکت نموده و برای خود اعتمادسازی نمایند و در مقاطع حساس مانند جنگ یا انتخابات به یکباره موضع خود را هر چند برای مخاطبان چندان مأنوس نباشد، به آنان القاء نمایند. رسانه ها در این مواقع از سرمایه ای که قبلاً اندوخته اند بهره می برند. آنگاه نیز که احساس نمودند این سرمایه رو به پایان است، می توانند با طراحی و اجرای سناریوها و پروژه های خبری و تبلیغاتی مجدداً توجه و اعتماد مخاطب را به خود جلب نمایند. یکی دیگر از شیوه های اعتماداندوزی رسانه ها تأکید زیاد بر مسائل مورد وفاق عمومی، برای جلب عواطف و اعتمادسازی است؛ چراکه اعتماد برای رسانه ها مانند ثروت برای سرمایه داران است.24-استفاده از عاطفه مخاطبان: در اين روش تلاش مي‌شود تعابيري در خبر مورد استفاده قرار گيرد كه به كارگيري آنان، احساس عاطفي مخاطبان را به طور ساختگي تحريف و تهييج كند. كلماتي نظير تبعيض، ظلم به زنان، فشار بركودكان، شكنجه، بازجويي، توطئه، خفقان، نسل‌سوزي، دولت‌ستيزي، قانون‌ستيزي، فجايع بشري و مانند آن مي‌تواند احساسات يك مخاطب را برانگيخته نمايد.25-ماساژ پيام: دستکاری داده ها و اطلاعاتی كه هر روز به بيرون جريان مي‌يابد، به ماساژ پيام معروف است. تاكتيكهای حذف، كلي بافي ، زمانبندي، قطره چكاني، موجي، تبخير و بازگشتی از جمله تاكتيكهاي ماساژ پيام به شمار مي آيند.1- 25-تاكتيك حذف: براساس اين تاكتيك قسمتهاي مهمي از خبر به دلايلي كه از پيش طراحي شده و به شكلي كه هدفمند صورت گرفته است ، حذف مي گردد تا زمينه را براي پخش تاكتيك شايعه مهيا نمايد.2-25-تاكتيك كلي‌بافي: در اين تاكتيك سعي مي‌شود بدون توجه به مسايل اصلي و عميق در خبر و بدون ريشه‌يابي به موضوعي كه منعكس مي شود به حواشي آن پرداخته شده ، به خبر لعاب بزنند و شاخ و برگ آن را اضافه كنند و خواننده را در سطح نگه ‌دارد . و توجه وي را كمتر معطوف به عمق مطالب نمايند. 3-25- تاكتيك زمان‌بندي: مرسوم‌ترين مصداقي را كه مي‌توان براي تاكتيك زمان‌بندي مثال زد، تأخير در پخش خبر مي‌باشد، به نحوي كه ديگر پيامگير نتواند كاري بكند. اين شيوه در بسياري از موارد التهاب و اشتياق مخاطبين را براي شنيدن خبر از منابع موثق مهيا نموده و در بخشي ديگر زمينه پخش شايعات را نيز فراهم مي‌كند. 4-25-تاكتيك قطره‌چكاني: داده‌ها ، اطلاعات و دانش به جاي آنكه در سندي واحد نوشته شود، دسته بندي شده و در زمانهاي گوناگون و به مقدار بسيار كم ارائه مي‌گردد تا هم مخاطب نسبت به منبع خبر اعتماد پيدا كند و هم نسبت به آن اعتياد پيدا كند و منتظر پخش اخبار از مجراي موردنظر گردد. نکته مهم آن است که در اين شيوه، الگوي رخدادها تجزيه مي‌شود و از ديد گيرنده مخفي مي‌ماند.5-25-تاكتيك موجی: هنگامی که کسی شکایت می‌کند که از موضوعی بی‌اطلاع نگاه داشته شده است، رسانه آنچنان به تولید پیام می پردازد تا مخاطب در آن غرق شود و دیگر نتواند واقعیت‌های اساسی را دریابد.6-25-تاكتيك تبخیر: در اینجا شایعاتی بی‌اساس همراه با واقعیت‌های حقیقی پخش می‌شود؛ به طوری که پیام‌گیران نتوانند آنها را از یکدیگر تشخیص دهند.‌7-25-تاكتيك بازگشتی:در اینجا ماجرایی دروغین در خارج از کشور ساخته می‌شود؛ به طوری که مطبوعات داخلی آن را کشف و از نو چاپ می‌کنند. 26-ديپلماسي عمومي: ديپلماسي عمومي به برنامه‌هاي تحت حمايت دولت اشاره دارد كه هدف از آنها اطلاع‌رساني و يا تحت تأثير قرار دادن افكار عمومي در كشورهاي ديگر است.27-ديپلماسي رسانه‌اي: ديپلماسي رسانه‌اي به صورت عام به معناي بكارگيري رسانه‌ها براي تكميل و ارتقاي سياست خارجي است. 28-تِلِه ديپلماسي: از آنجا كه تلويزيون در ميان انواع رسانه هاي جمعي گوي سبقت را از نظر جذب مخاطب ربوده است، استفاده از آن براي مقاصد سياسي و ديپلماتيك نيز از جايگاه ويژه اي برخوردار است.29- پیکره سازی: چگونگی پرداختن به خبر مانند تعیین محل آن در صفحه اول یا صفحات داخلی، در صدر اخبار یا جایگاهی نازل تر، لحن ارائه خبر(با همدردی یا با بی اعتنایی)، عنوان خبر، تصاویر و - در رسانه هایی مانند رادیو و تلویزیون- جلوه های صوتی و تصویری. گویندگان خبر معمولاً به عنوان پیرایه های کمکی عمل می کنند. آنان تلاش می کنند با یک ارتباط ملایم، حس بی طرفی را منتقل کنند و از لحنی هوشمندانه برای افزایش اعتبار خود بهره ببرند.30- بازی با کلمات: استفاده از الفاظ، تکمیل کننده فنون رسانه ای است. دکتر آرون دلویچ – استاد دانشکده ارتباطات دانشگاه واشنگتن- هفت توصیه بنیادی به رسانه ها ارائه می دهد که در بسیاری از دروس دانشگاهی درباره تجزیه و تحلیل ارتباطات به آنها استناد می شود:1-30- اسم گذاری: مورد خطاب قرار دادن افراد و گروه ها به گونه ای منفی.2-30- کلی گویی مثبت: مورد خطاب قرار دادن افراد و گروه ها به گونه ای مثبت و کلی؛ نه خاص و دقیق.3-30- حسن تعبیر: کلماتی که مخاطبین را با کلمات ملایم و معانی تلویحی، آرام کند(هندوانه زیر بغل گذاشتن).4-30- ارتباطات غیر واقعی: استفاده از نمادها و تصویر پردازی از مؤسسات مثبت و غیره به منظور تقویت مقبولیت.5-30- گواهی و شهادت: ذکر اظهارات افراد فاقد صلاحیت برای اثبات ادعاهای خود.6-30- درخواست ویژه: رهبران از شهروندان عادی می خواهند تا کارهای عادی و معمولی انجام دهند.7-30- ترس: افزایش ترس و وحشت مردم و بهره برداری از آن برای کسب حمایت و پشتیبانی. *** تمرین: 1- تکنیکهای رسانه ای و خبررسانی مطبوعات و رسانه‌ها را تشخیص دهید.2- با انتخاب یک یا چند رسانه، به سؤالات مذکور پاسخ دهید:الف- مهمترين‌ رويدادهايي‌ كه‌ برجسته‌ می‌شوند، کدامند‌؟ ب- تحليل‌ها عمدتاً مربوط‌ به‌ چه‌ مسائل و موضوعاتي‌ مي‌شوند؟ ج- جهت‌گيرها نسبت‌ به‌ موضوعات‌ مختلف‌ چگونه‌ است‌؟د- رسانه‌ها در مطالب‌ مهم‌ خود به‌ كداميك‌ از شخصيتهاي‌ حقوقي‌ يا حقيقي‌ بيشتر توجه‌ كرده‌ و نسبت‌ به‌ آنها چگونه‌ جهت‌گيري‌ كرده‌اند؟ ه- در برجسته‌ سازي‌ اخبار و مطالب‌ خارجي‌، به‌ كداميك‌ از كشورها و رويدادهاي‌ خارجي‌ بيشتر توجه‌ شده است؟ و- كداميك‌ از مسائل اقتصادي‌ و فرهنگي‌ بيشتر مورد توجه‌ قرار گرفته است‌؟ز- کدامیک از نیازهای مردم برجسته تر شده است؟ 3- اگر شما یکی از روزنامه های کثیر الانتشار را در اختیار داشتید، الف- مطالب خود را بر چه اساسی انتخاب می نمودید؟ ب- مهمترین رویارویی سیاسی میان نخبگان کشور را میان چه افراد یا احزابی ایجاد می نمودید؟ ج- بر چه اساسی به نقد افراد و گروهها می پرداختید؟ د- اگر دو واقعه نامطلوب(از دیدگاه شما) روی می داد، بر چه اساس و اولویتی به یکی از آنان واکنش نشان می دادید؟ هـ - آیا اخبار رقیب را نیز منعکس می‌کردید؟ از او چه تصویری در ذهن مخاطبتان ایجاد می نمودید؟ و- کدام احزاب و جریانات سیاسی را به عنوان رقیب سنتی همیشگی خود برمی گزیدید؟ ز- نوع پرداخت شما به احزاب و جریانات سیاسی چگونه بود؟ ح- صفحات روزنامه خود را بر چه اساسی نامگذاری و چیدمان می کردید؟4- استراتژی و عملکرد رسانه‌ها در مواجهه با انتخابات تحلیل نمایید. الف- رسانه‌ها چه نگاهی به «انتخابات» دارند؟ ب- تحلیل آنها از وضعیت کشور و کمبودهای آن در حوزه فرهنگ و اقتصاد چگونه است؟ ج- آرایش سیاسی کشور از دیدگاه آنان چگونه است؟ د- چه ذهنیتی درباره نامزدها در مردم ایجاد می‌کنند؟ هـ - گفتمان‌سازی آنان در راستای منفعت کدام نامزد است؟و- رسانه‌ها نامزدها را بر چه اساسی ارزیابی می‌کنند؟ ارزشها و اهداف انقلاب، قضاوت دیگران(مانند رقبا) یا...ز - بازیگران اصلی انتخابات از دیدگاه آنان چه کسانی هستند؟ احزاب، تشکلهای دانشجویی، نخبگان، جنبش‌های اجتماعی، طلاب و روحانیون و ...ح- آیا می‌توان خود آن رسانه را نیز مانند یک حزب، یکی از بازیگران انتخابات دانست؟5- تیتر یک روزنامه‌ها را با توجه به اخبار روز پیش بینی و آنها را با آنچه حدس می‌زدید، مقایسه نمایید.6- محیط و روابط اجتماعی فیلمها و سریالهای تلویزیونی را در صورت تماشا، برای خود و دیگران تحلیل کنید. 7- کدام طبقه اجتماعی بیش از طبقات دیگر در کانون توجه رسانه‌ها قرار دارد؟

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1120]