دو يادداشت

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: دو يادداشت
علي ميرزايي1- خبرنگار يكي از روزنامه هاي ورزشي روز شنبه 18 خردادماه، ساعتي پيش از شروع مسابقه فوتبال ايران - امارات تلفن كرد و گفت؛ آقاي كفاشيان گفته است حتي اگر تيم فوتبال ايران از اين گروه مقدماتي صعود نكند، علي دايي را تعويض نخواهند كرد و از من پرسيد در اين مورد چه نظري دارم. به او گفتم گرفتاري هاي ورزش ما بيش از اينهاست كه با تغيير يك مربي بتوان بر آن اثر مثبت يا منفي گذاشت. گرفتاري ورزش ما گرفتاري مديريت است و اين نه مربوط به امروز و ديروز، بلكه از 60 ،70 سال پيش شروع شده است. براي اينكه معياري دستمان باشد و بدانيم من از چه سخن مي گويم به اين آمارها توجه كنيد؛ ايران كشوري ثروتمند، با جمعيت نسبتاً زياد و نيروي انساني درس خوانده و مشخصاً با درآمد سرشار نفت، از ابتداي حضور در بازي هاي المپيك تابستاني (1948، لندن) تا امروز، از اين بازي ها 10 مدال طلا گرفته است، 15 مدال نقره، 21 مدال برنز. جمع؛ 46 مدال، كه بخش عمده آن را كشتي گيران آورده اند و بعد وزنه برداران. جمعيت ما امروز حدود 71 ميليون نفر است. ايران را مقايسه كنيد با كشور فقير و كوچكي به نام كوبا در درياي كارائيب. اين كشور امروز 11 ميليون نفر جمعيت دارد و حدود 45 سال است كه تحريم همه جانبه امريكا كمرش را شكسته است. گرفتاري هاي كوبا بسيار زياد است. مهم تر از همه اينكه مثل ما پشت اش به درآمد سرشار نفت گرم نيست. ورزشكاران اين كشور كوچك و فقير، تا امروز، در بازي هاي المپيك تابستاني 64 مدال طلا، 52 مدال نقره و 49 مدال برنز كسب كرده اند. جمع؛ 165 مدال؛ يعني بيش از سه برابر ايران، و مهم تر اينكه مدال هاي ايران همه از ورزش هاي فردي و مبتني بر «زور» و «قدرت فردي» يعني كشتي، وزنه برداري و تكواندو به دست آمده، ولي كوبا مدال هاي خود را از دو و ميداني، بسكتبال، بوكس، قايقراني، جودو، تيراندازي، شنا، تكواندو، واليبال، وزنه برداري و كشتي گرفته است. تنوع رشته هاي مدال آور كوبا بسيار جالب توجه است. در ميان مدال آوران كوبا به نام «خوان ستوماير» در رشته پرش ارتفاع برمي خوريم و با ركورد افسانه يي 45/2 سانتي متر. يا به ايوان پدروسو در رشته پرش طول و...اين مقايسه نشان مي دهد با مديريت صحيح كه به دنبال خودش «برنامه ريزي» و تخصيص صحيح منابع را مي آورد، مي توان پيش رفت؛ كاري كه كوبا در مقايسه با ما انجام داده و موفق هم بوده است. درد ورزش ما درد مديريت است. قدمت اين درد به روزهاي اول كه ورزش هاي مدرن در اين سرزمين شروع شده و به مسابقه هاي جهاني و بازي هاي المپيك رفته ايم برمي گردد. در اين وضعيت، هيچ كس مقصر نيست و همه مقصر هستند. ورزش ما ورزش بدون برنامه است. كار هايمان تداوم ندارد. هركس كه مي آيد، اولين كارش اين است كه تمام كارهاي گذشته را نفي كند. بعد خودش و تيم همراهش شروع مي كنند به برنامه ريزي به سبك خودشان و چون عمر مديريت در كشور ما كوتاه است، اين آقا هم فوري عوض مي شود و نفر بعدي مي آيد و كارهاي خودش را آغاز مي كند و همين طور نفرهاي بعدي و بعدي. در اين وضعيت، يقه علي دايي و امثال دايي را گرفتن چه دردي از ورزش ما دوا مي كند؟ مربي مهم است، ولي اهميت اين مربي در چارچوب برنامه يي جامع و بلندمدت روشن مي شود. شما اول بفرماييد براي 4 سال آينده، 8 سال آينده، 12 سال آينده چه برنامه يي براي فوتبال اين مملكت داريد، آنگاه براي تحقق اين برنامه ها، مربي مناسب را انتخاب كنيد. تحقق هر برنامه يي، مربي متناسب با خودش را مي طلبد. گرفتاري ما نداشتن آن برنامه است. مربي را رها كنيد،2- روز پنجشنبه شانزدهم خردادماه مسابقه هاي كشتي «جام بين المللي تختي» را از تلويزيون نگاه مي كردم. اول از كم و كيف مسابقه ها بگويم كه در كمال تاسف، آنگونه كه شايسته نام ايران (كه مي گوييم مهد كشتي جهان است) و نام جهان پهلوان شادروان غلامرضا تختي (اسطوره بي چون و چراي كل ورزش ايران، نه فقط كشتي) است، نبود. حضور فقط دو كشور خارجي (تركيه و كانادا) در حالي كه چند كشور صاحب كشتي (آذربايجان، روسيه، تركمنستان، اوكراين، قزاقستان، ازبكستان و...) به ما بسيار نزديك هستند و با هزينه بسيار كمي مي توانستند در اين مسابقات شركت كنند و شركت نكردند، باز هم نشان دهنده ضعف سازماندهي و ضعف برنامه ريزي ما است. يكي از سردمداران فدراسيون كشتي در برابر اين سوال كه چرا تعداد كشورهاي خارجي شركت كننده اينقدر كم است، گفت؛ چون نزديك زمان برگزاري بازي هاي المپيك هستيم.... بقيه اش بماند. او طوري صحبت مي كرد كه گويا دو روز قبل قرار شده است بازي هاي المپيك پكن در زمان خودش برگزار شود و ما نمي دانسته ايم بنابراين غافلگير شده ايم. نه، اين طور نيست. حداقل 8 سال است كه زمان دقيق برگزاري بازي هاي المپيك پكن روشن شده و ما مي توانستيم جام بين المللي تختي را در زمان بهتري برگزار كنيم كه نكرديم و تمام شد. نكته جالب توجه ديگر براي من اين بود كه پخش مستقيم اين جام «بين المللي» را (توجه كنيد؛ «جام بين المللي» به نام «غلامرضا تختي») در همان روز پنجشنبه، حدود ساعت 55/16، قطع كردند و شروع كردند به پخش مسابقه فوتبال بين تيم هاي سپاهان نوين و استيل آذين، ببينيد دوستان، احترام امامزاده با متولي آن است. وقتي شما در تلويزيون دولتي ايران پخش مسابقه هاي كشتي جام بين المللي تختي را قطع مي كنيد كه مسابقه فوتبال بين تيم هاي استيل آذين و سپاهان نوين را نشان بدهيد، همه مي فهمند كه شما چقدر براي تختي و چقدر براي اين جام به اصطلاح بين المللي احترام قائل هستيد. و جالب توجه تر اينكه همان شب، در پخش اخبار ورزشي (نمي دانم شبكه 3 بود يا شبكه يك) اول خبر مسابقه فوتبال كذا را پخش كردند (يعني مهم تر است،) و بعد خبر مسابقه جام بين المللي تختي را. اگر فقط دو تيم خارجي، آن هم در جايي كه نام تختي در ميان است، مي آيند، مقصر ما هستيم. مقصر بازي هاي المپيك پكن نيست، از ماست كه برماست،
چهارشنبه 22 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 263]