طلاق و نگراني ها

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: طلاق و نگراني ها
خاطره بهفرآمار طلاق رو به رشد است و سير صعودي آن به خصوص نوع توافقي اش، مسوولان و كارشناسان را نگران كرده است. بررسي ها، ارائه راه حل ها و عمل به آنها همچنان ادامه دارد اما مشاهده بلنداي نمودار طلاق باز هم كلاه ها را از سرها مي اندازد و آويزان شدن بر ستون رشد آن حركتش را كند نكرده است.گزارشي با عنوان «فصل تحميل شده» در روز 12 خرداد در روزنامه اعتماد به بررسي اين مساله پرداخته بود. مشاهده نكات مشتركي در اين مقاله و مقالات مشابه، بهانه يي شد براي توضيحات بيشتر.1- آمارها سخن نمي گويند. بارها خوانده ايم و شنيده ايم كه در فلان شهر آمار طلاق پايين و در شهري ديگر آمار بالا است، اما پايين بودن آمار طلاق به خودي خود بيانگر استحكام و مطلوب بودن زندگي هاي مشترك نيست بلكه بايد ميزان رضايت افراد متاهل آن شهر را نيز در نظر گرفت. به بيان ديگر بايد ديد كه افراد «نمي خواهند» جدا شوند يا «نمي توانند». همچنين آمار افسردگي ها، خشونت هاي خانگي، خيانت ها و گاهي خودسوزي و خودكشي ها بايد مورد توجه قرار گيرد.2- آيا رشد طلاق توافقي نگران كننده است؟ در نوشته ياد شده و البته گفته ها و نوشته هاي مشابه آمده است كه بايد به دنبال موانعي براي رشد طلاق توافقي بود، اما به راستي طلاق توافقي چيست؟ آيا جز اين است كه زن و شوهر پس از امتحان كردن روش هاي مختلف براي استحكام و تداوم بخشيدن به زندگي و رسيدن به اين نتيجه كه امكان ادامه وجود ندارد به جاي به اجرا گذاشتن مهريه يا آزار و اذيت زن براي آنكه از مهريه بگذرد و تن دادن به زندگي پر از تنش و درگيري هاي مستمر، براي جلوگيري از تولد يا رشد فرزندان در محيطي سرد و ناامن و پرهيز از ادامه زندگي فرسايشي كه گاه از آستانه تحمل زن و مرد فراتر رفته و روح انسان ها را به افسردگي هاي مزمن، خيانت يا خشونت آلوده مي كند، بدون درگير كردن افراد خانواده هايشان آنچنان كه شايسته دو انسان عاقل و بالغ است تصميم مي گيرند از يكديگر جدا شوند؟ آيا هنگامي كه زندگي مشترك به بن بست مي رسد برگزيدن طلاق توافقي به جاي كشمكش و نزاع هاي طولاني و توانفرسا، نشانگر منطق، شعور و آگاهي افراد نيست؟ هر چند كاهش آمار طلاق خوشحال كننده است اما آنجا كه چاره يي جز جدايي نيست، بهتر نيست دوستانه باشد تا آكنده از كينه و تنفر و حس انتقام جويي؟3- در مناطق شهري تقريباً نيمي از طلاق ها در چهار سال نخست زندگي هاي مشترك رخ مي دهد. چرا؟باربارا دي آنجليس روانشناس، مشاور خانواده و متخصص روابط زناشويي كتابي دارد با عنوان «آيا تو آن گمشده ام هستي؟» در اين كتاب 500 صفحه يي نويسنده به شكل گسترده به معرفي و بررسي انواع روش هاي درست انتخاب همسر مي پردازد. در اواخر كتاب با عنوان «جنبه هاي مثبت آشنايي سطولاني» آمده است؛ شناخت شخصيت همسرتان به طور معمول امكان ندارد، مگر آنكه با هم زندگي كنيد. براي شناخت شخصي كه به طور متناوب و نه پيوسته او را مي بينيد، هيچ راهي بهتر از اين نيست كه عملاً با او زندگي كنيد. در ديدارهاي كوتاه دو يا سه ساعت در هفته، بيشتر افراد بهترين رفتارشان را نشان مي دهند اما واقعيت در زمان طولاني تر آن هم هنگامي آشكار مي شود كه با هم زير يك سقف زندگي كنيد. هنگامي كه با كسي زندگي مي كنيد عادت ها، نگرش ها و رفتارهايي را از او مي بينيد كه هرگز از او سراغ نداشتيد چرا كه او را در محل زندگي دائم يا به عبارتي «منطقه امن» او مي بينيد كه همان خانه اش باشد و بنابراين جنبه هايي از شخصيت او را خواهيد ديد كه اگر مثلاً فقط با او بيرون مي رفتيد امكان نداشت ببينيد. او را هنگامي مي بينيد كه خسته، مريض، عصباني، مايوس و غرغرو است. زندگي مشترك قدرت و خويشتن داري مي طلبد و ايجاب مي كند طرفين سازش و انعطاف پذيري هايي از خود نشان دهند. تنها با زندگي مشترك است كه طيف كامل تري از عكس العمل هاي احساسي و روحي شريك زندگي تان بر شما فاش مي شود.» اين گفته ها حقايق علمي روانشناسانه است اما با فرصت محدودي (از جهات كمي و كيفي) كه زوج هاي جوان در فرهنگ ما، براي شناخت يكديگر دارند در تضاد است. بنابراين اگر مراسم پرخرج و در بيشتر موارد بيهوده جشن هاي عروسي را از ابتداي زندگي زوج هاي جوان حذف كنيد، سال هاي نخست زندگي شان همان فرصت واقعي شناخت يكديگر است. در واقع پس از سه سال زندگي با فرد منتخب تان مي توانيد تصميم بگيريد كه آيا مي توانيد 30 ، 40 سال ديگر با او زندگي كنيد يا خير. پس اين طبيعي و معقول است كه بيشتر طلاق ها در سال هاي نخست زندگي اتفاق مي افتد بايد علاوه بر ياري جوانان در انتخاب درست همسر و در نتيجه كاهش طلاق، متوجه باشيم كه اگر انتخاب همسر نادرست و زندگي مشترك اصلاح ناپذير است و زن و شوهر راهي جز جدايي ندارند، ادامه دادن زندگي به علل غير منطقي همچون ترس از حرف مردم، ترس از تنهايي، نگراني از آينده فرزندان (هرچند فرزندان از زندگي پر تنش والدين بيشتر آسيب مي بينند تا جدايي والدين) و... راه درستي نيست. ادامه چنين زندگي هايي ايجاد «عادت» مي كند و جدايي را سخت تر، عمر انسان ها را تباه مي كند و فرصت ساختن زندگي بهتر را از آنان مي گيرد. اتفاقاً بايد نگران جدايي هايي باشيم كه پس از سال ها تحمل و مدارا و در نهايت طاق شدن طاقت زن يا مرد رخ مي دهد. عمر اين افراد تباه شده و ياد گذشته براي آنان، چيزي جز آه و حسرت ندارد و از سوي ديگر اميدي به آينده نيز ندارند.4- نقش قوانين در كاهش طلاق؟ هنوز هم اين باور در ميان عده يي از كارشناسان وجود دارد كه هرچه قوانين طلاق سخت تر باشد خانواده ها كمتر به سراغ آن مي روند. اين مطلب درست است اما براي نتيجه گيري، كافي نيست. اينكه زوج مشكل دار و ناراضي به سراغ طلاق نروند، چون طلاق گرفتن سخت است تضمين كننده زندگي مطلوبي براي آنان نيست. بايد وقتي زوجي در ادامه رابطه شان به بن بست رسيده و تصميم به جدايي مي گيرند، پيش از قانون و دادگاه، كارشناس و مشاور خانواده، درستي تصميم آنان را تاييد يا رد كرده و در عملي شدن آن نقش داشته باشد. ممانعت هاي قانوني فقط مي تواند طلاق را به تعويق انداخته و زندگي هاي فرسايشي يا پرتنش را طولاني تر كند. بايد حل مشكل زن و شوهر به شكل ريشه يي و اساسي باشد. سرپوش گذاشتن بر درد و آشتي هاي موقت در حقيقت مانند پنهان كردن آتش در زير خاكستر است.5- فاصله بلوغ جنسي تا بلوغ اجتماعي. همواره از كارشناسان مي شنويم كه «زمان مناسب براي ازدواج هنگامي است كه زوجين به بلوغ كامل جنسي، جسمي، رواني، عاطفي و اجتماعي رسيده باشند.» مشكل اينجاست كه بلوغ جنسي و بلوغ اجتماعي همزمان نيست و فاصله بين اين دو چند سال است و تكليف جوانان در اين چند سال همچنان نامعلوم است.6- استقلال مالي زنان. در بررسي عوامل افزايش طلاق گفته مي شود كه مانند گذشته زنان به خاطر نيازهاي مالي تن به ازدواج نداده يا مجبور به ادامه آن نيستند. فقط بايد اين نكته را اضافه كرد كه اين قضيه كاملاً مثبت است و نشانه پيشرفت جامعه و هيچ جنبه منفي در آن نيست.7- تكليف جداشدگان چيست؟ در بررسي همه بحران ها و مشكلات اجتماعي علاوه بر پيشگيري به درمان نيز پرداخته مي شود. مثلاً تدابير زيادي براي جلوگيري از اعتياد انديشيده مي شود اما معتادان نيز رها نمي شوند و برنامه هايي نيز به منظور ترك دادن آنان وجود دارد. در مورد بحران طلاق نيز علاوه بر تلاش براي كاهش آن بايد برنامه هايي براي ايجاد امنيت اجتماعي و اقتصادي زنان مطلقه و فرزندان آنها وجود داشته باشد.
چهارشنبه 22 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 248]