واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: خودروسازان و مشكلات توليد خودروهاي گازسوز
پيشينه موضوع گازسوز كردن خودروها به مصوبهاي بازميگردد كه در سال 1385 توسط ستاد تبصره 13 به تصويب رسيد و طي آن مقرر شد در سال 1385 جمعاً 400 هزار دستگاه خودرو به صورت گازسوز در شبكه حمل و نقل كشور ساماندهي شود.
براي رسيدن به اين هدف، قرار شد خودروسازان داخلي جمعاً 280 هزار دستگاه خودرو گازسوز كارخانهاي عرضه كنند و سهم سازمان بهينهسازي مصرف سوخت نيز توليد 120 هزار دستگاه از طريق تأمين هزينه تبديل كارگاهي خودروهاي بنزيني به گازسوز بود.
از سهم 280 هزار دستگاهي خودروسازان در مصوبه فوقالذكر، 137 هزار دستگاه سهم ايرانخودرو و حدوداً همين مقدار سهم سايپا و مابقي نيز سهم ساير شركتهاي خودروساز تعيين شد، كه در تبصره 13 سال 1385 براي اين منظور 250 ميليارد تومان بودجه تخصيص يافت.
مهمترين نقيصه در اجراي مصوبه مذكور، تخصيص يك مبلغ يارانه ثابت براي خودروهاي توليدي خودروهاي سايپا و ايرانخودرو و بهينهسازي بود (625000 تومان) كه به دليل تفاوت هزينه توليد خودرو گازسوز در كارخانههاي مختلف و نيز محصولات گوناگون، تخصيص يك رقم ثابت كاملاً از عدالت به دور بود.
از اين رو ايرانخودرو از سازمان بهينهسازي درخواست كرد كه يارانه تخصيصي را براساس ميزان هزينهاي كه براي گازسوز كردن هر خودرو لازم است، توزيع كنند زيرا براي مثال هزينه گازسوز كردن سمند و پژو 405 بيش از دو برابر خودروهايي چون پرايد، روآ و وانت پيكان است اما به دلايل نامشخص پذيرفته نشد.
به دليل نبود يارانه كافي و هزينههاي زياد گازسوز كردن خودروها، خودروسازان مجبور شدند برخي از خودروهاي توليدي را بدون كيت يا مخزن در اختيار مشتري قرار دهند تا پس از تهيه تجهيزات مذكور و تخصيص منابع بر روي خودرو آنان نصب شود.
از طرف ديگر، سازمان بهينهسازي يارانه تخصيص يافته را براي خودروهاي ناقص، بهطور كامل به خودروسازها پرداخت نكرد و فقط نيمي از آن (312 هزار تومان) به حساب توليدكنندگان (آن هم با تأخير زياد) واريز شد درحاليكه خودروسازها بسيار بيشتر از اصل مبلغ هزينه كرده بودند.
از سوي ديگر به دليل تأخير در پرداخت يارانه، توليد خودروها به تعويق افتاد و مشكلات بيشتري را به خودروسازان و مردم تحميل كرد.
تا انتهاي سال 1384 سازمان بهينهسازي مكلف بود تمامي مخازن مورد نياز كشور را جهت دوگانهسوز كردن خودروهاي كشور تأمين كند، لكن به دلايلي تأمين مطابق نياز ممكن نگرديد و لذا در اوايل سال 1385 اعلام شد كه فقط قادر به تأمين 80 هزار دستگاه است و نهايتاً در ادامه سال 85 اعلام كرد آن تعداد نيز قابل تأمين نيست (دليل عمده اينكه تعداد مخازن تأمين شده بهينهسازي صرف توليد كارگاهي خود بهينهسازي شد.)
زماني كه ايرانخودرو و سايپا به عنوان خودروساز مكلف به تأمين مخزن از بازارهاي جهاني شدند، تمام توان خود را بسيج كردند لكن متناسب با حجم مورد نياز، تأمين مخزن و كيت از بازارهاي جهاني كار بسيار مشكلي بود. با اين وجود تا ارديبهشت و خرداد سال 86 ايرانخودرو از سهم 137 هزار دستگاهي خود، حدوداً 40 هزار دستگاه خودرو گازسوز كامل به بازار عرضه كرد و حدود 90 هزار دستگاه آن به صورت ناقص توليد شد كه يا مخزن نداشت يا كيت.
در سال 86 خودروسازان مكلف شده بودند كه عمده توليداتشان گازسوز باشد درغير اينصورت نيروي انتظامي خودروها را شمارهگذاري نميكرد. لذا ايرانخودرو همه امكانات خود را براي تأمين كيت و مخزن جهت توليد همزمان توليد عظيم سال 1386 و تكميل خودروهاي ناقص بسيج كرد لكن به علت مشكلات تأمين و تدارك در سطح گسترده مخازن مورد استفاده آنهم جهت توليدات متنوع (به دليل خاص بودن و محدود بودن مخازن مورد استفاده) ايرانخودرو موفق به تكميل حدوداً 000/20 خودروهاي ناقص علاوه بر توليدات جاري گرديد.در كنار موارد ذكر شده، عليرغم تلاشهاي گسترده جهت تحقق اهداف استراتژيك وزارت صنايع در گازسوز كردن ناوگان خودروهاي كشور، مقوله ضرر و زياني است كه از اين بابت به خودروسازان تحميل شده است زيرا درحالي كه گازسوز كردن خودرويي مانند سمند و يا 405 (با افزايش قيمتهاي اخير لوازم آن) حدود يك ميليون و 400 هزار تومان هزينه دارد سازمان بهينهسازي بابت هر خودرو تنها 625 هزار تومان اختصاص داده است. از اينرو سال 1385 طي مكاتبات و مذاكرات متعدد با بهينهسازي و وزارت صنايع موضوع عدم كفايت يارانه تخصيصي توسط بهينهسازي مورد اعتراض قرار گرفت زيرا درحاليكه تمامي خودروهاي ايرانخودرو جهت دوگانهسوز كردن هزينه تمام شدهاي حداقل 000/900 تومان را دارد و در بيشترين حالت به 000/600/1 تومان ميرسد، خودروهاي توليدي در كارگاههاي بهينهسازي و همچنين سايپا هزينه تمام شدهاي كمتر از 000/625 تومان را داشته است.
سه شنبه 21 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 238]