دمکراتيزاسيون ، اسم مستعار انقلاب مخملي است

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دمکراتيزاسيون ، اسم مستعار انقلاب مخملي است

پيام فضلي نژاد در مراسم اختتاميه همايش ملي ناتوي فرهنگي در سخنراني خود با عنوان «درک تاريخي و چارچوب مفهومي ناتوي فرهنگي» براي نخستين بار پايه هاي نظري ناتوي فرهنگي را تبيين کرد و گفت: روشنفکري ديني و روشنفکري سکولار ريشه در سنت ناتوي فرهنگي غرب دارند. پيام فضلي نژاد، عضو مرکز پژوهش هاي موسسه کيهان روز جمعه، 17 مرداد 1387 در تالار حافظ دانشگاه ملاير و در مراسم اختتاميه همايش ملي ناتوي فرهنگي در سخنراني خود با عنوان «درک تاريخي و چارچوب مفهومي ناتوي فرهنگي» براي نخستين بار پايه هاي نظري ناتوي فرهنگي را تبيين کرد و اذعان داشت که «نبايد در دام برداشت هاي خطاآلوده و غلو شده از واقعيات تاريخي بيفتيم که اين دام، رويارويي با دشمن را سخت و دشوار مي کند. اينکه توطئه دشمن را بيش از واقعيت هاي موجود نشان دهيم و از سويي ديگر، انديشه اصولگرايي را که نسب از فلسفه امام خميني (ره) مي برد، متهم به اصناف آفات و ناکارآمدي کنيم، رويه اي مقبول نيست. فضلي نژاد سپس به ارائه درک تاريخي از ناتوي فرهنگي پرداخت و در تحليلي، آن را با شريط فعلي روشنفکري درکشور تطبيق داد و گفت که «روشنفکري ديني و روشنفکري سکولار ريشه در سنت ناتوي فرهنگي غرب دارند.» خريد نيروي کار ناتوي فرهنگي از جامعه روشنفکران پيام فضلي نژاد درباب «نيروي کار ناتوي فرهنگي در ايران معاصر» گفت: «دو تيپ روشنفکري برجسته در ايران معاصر وجود دارد که هم ريشه در سنت و ميراث ناتوي فرهنگي دارند و هم به مثابه بخشي از نيروي کار پروژه ناتوي فرهنگي آمريکا عليه ايران خدمت مي کنند. اين دو تيپ، متشکل از روشنفکري ديني و روشنفکري سکولار است. هر دو دل به فروپاشي نظام جمهوري اسلامي بسته اند. هر دو تيپ، فرآيند فروپاشي ايدئولوژي اسلام سياسي را دنبال مي کنند. هر دو تيپ، به دنبال قهرماني براي پيشبرد اصلاحات ديني و دمکراتيک در ايران مي گردند و هر دو، دستورالعمل هاي ايالات متحده را براي انقلاب مخملي در ايران را مو به مو اجرا مي کنند و در اردوگاه جنگ نرم با نظام جمهوري اسلامي به سر مي برند. جنگ نرم روشنفکران داراي دو صبغه و در دو سطح است؛ يکي فروپاشي ايدئولوزيک براي هدف نهايي فروپاشي از درون که روشنفکران ديني گزينه اجرايي آن هستند و ديگري پروژه دموکراتيزاسيون يا همان دمکراتيزه کردن ساختارهاي سياسي که به دنبال تحميل و گسترش شاخصه هاي دموکراسي جفرسوني (آمريکايي) بر فرهنگ سياسي ما مي باشد و روشنفکران سکولار حاميان آن هستند. بنابراين، هر دو تيپ، اشتراکات فراواني در هدف با يکديگر دارند. روشنفکران ديني، به عمليات مداخله معرفت شناختي در ذهن و روان جامعه مي پردازد، با مفاهيم فلسفي بيشتر سر و کار دارد و روشنفکران سکولار به عمليات مداخله ساختاري در نظام اجتماعي دست مي زند و دلمشغول واکاوي تئوري هاي سياسي است. روشنفکران ديني بيشتر صبغه علمي و فلسفي و آکادميک (نظري) دارند و در پاتوق هاي دانشگاهي غرب لانه کرده اند و طايفه روشنفکران سکولار صبغه عمل گرايانه و سياسي دارند و در بنيادهاي پژوهشي آمريکايي کار مي کنند.» پژوهشگر موسسه کيهان افزود: «هر دو جبهه به خريد نيروي کار روشنفکري محتاج و مشغولند؛ از اين رو بنياد اعانه ملي براي دموکراسي و خانه آزادي که بيشتر به دموکراتيزيسيون توجه نشان مي دهند، بخشي از روشنفکران سکولار مانند حسين بشيريه و رامين جهانبگلو را خريده اند و دانشگاههاي آمريکايي و انگليسي چون هارواد، وست مينستر و... عده اي ديگر از روشنفکران مانند عبدالکريم سروش، محسن کديور و... را به خدمت گرفته اند. بشيريه در بنياد اعانه ملي روي پروژه هاي «گذار به دموکراسي در ايران» کار مي کند و عبدالکريم سروش در دانشگاههاي آمريکايي اروپايي مانند هاروارد و بنياد انگليسي وست مينستر مشغول انجام پروژه «تجديد تجربه اعتزال در ايران» است. هر دو جبهه يک هدف غايي را دنبال مي کنند و دل به مبارزه غيرخشونت آميز و نافرماني مدني با جمهوري اسلامي ايران بسته اند تا نظام را دگرگون و انقلاب مخملي را محقق کنند.» فضلي نژاد با بيان اينکه روشنفکران ديني و سکولار ميراث دار شواليه هاي جنگ سرد هستند، افزود: «تيپ روشنفکران ديني که اصلاح ديني را دنبال مي کند، به دنبال يک مارتين لوتر يا اراسموس است و تيپ روشنفکران سکولار به دنبال يک گاندي يا مارتين لوتر کينگ است. هر دو تيپ، ميراث دار پروژه ناتوي فرهنگي آمريکا در عصر جنگ سرد هستند و آراء آنان را تکرار مي کنند که نمونه برجسته آن دلبستگي روشنفکران ديني به کارل پوپر و آيزايا برلين است که هر دو در زمره شواليه هاي جنگ سرد بودند و ملقب به لقب سر و شواليه از دربار ملکه انگلستان.» دموکراتيزاسيون، اسم مستعار انقلاب مخملي است فضلي نژاد با تاکيد بر اينکه «دموکراتيزاسيون، اسم مستعار انقلاب مخملي است» گفت: «حزب دموکرات آمريکا هوادار پيشبرد دموکراتيزاسيون در ايران براي تحقق انقلاب مخملي است و جوزف بايدن که اکنون معاون رييس جمهور منتخب ايالات متحده است، به عنوان استراتژيست جنگ نرم با ايران خدمت کرده است. جوزف بايدن هنگامي که رييس کميته روابط خارجي سناي آمريکا بود در يکي از سخنرانيهاي خود مي گويد: دولت بوش بايد به تمام سازمان هاي غيردولتي آمريکايي اجازه بدهد که به گروههاي ايراني مرتبط با جامعه مدني، حقوق بشر، فرهنگي و خواهان دموکراسي کمک مالي کنند. پس از اين سخنراني، در بيست و پنجم دي ماه 1381 (15 ژانويه 2003) کميسيون بودجه سناي آمريکا مبلغ 10 ميليون دلار را به اين امر اختصاص مي دهد. در هنگامه رياست بايدن بر کميته روابط خارجي سناي آمريکا، کاندوليزا رايس بارها توانست بودجه جنگ نرم با ايران را افزايش دهد و در هر سال مالي، متممي اقتصادي ارائه کرد که با حمايت بايدن، آن متمم ها تصويب شد. بايدن با 200 ميليون دلار اضافه بودجه براي پيشبرد پروژه دموکراتيزاسيون در ايران از طريق حمايت وزارت خارجه آمريکا از گروههاي جامعه مدني، زنان، کنش گران سياسي و... موافقت کرد. بنابراين نبايد از پيروزي باراک اوباما ذوق زده شويم، چرا که دموکرات ها همواره رويکرد جنگ نرم براي انقلاب مخملي را دنبال کرده اند.» ضرورت تحليل در مدل مقام معظم رهبري وي با بيان «ضرورت درک تاريخي از ناتوي فرهنگي» و «فهم مدل تحليلي مقام معظم رهبري» اظهار داشت: «نمي توان نام هر مفسده اي که در عالم امکان موجود است را ناتوي فرهنگي نهاد، بلکه بايد براي درک تاريخي از اين پديده و يافتن مدلي تحليلي که منطبق بر شاخص هاي ترسيم شده مقام معظم رهبري باشد، تاريخچه ناتوي فرهنگي را در جهان بازخواني کرد. اينکه نام هر مفسده اي را ناتوي فرهنگي بگذاريم، با واقعيت وفق نمي کند و بلکه درک ما را از توطئه دشمن خطا آلوده خواهد کرد. ما محتاج درک واقعي از توطئه هاي دشمن هستيم.» 5 پايه تاريخي ناتوي فرهنگي نويسنده کتاب «شواليه هاي ناتوي فرهنگي» افزود: «البته ناتوي فرهنگي، خود سلسله وقايعي تکان دهنده است که بيش از نيم قرن است سيطره اش را بر جوامع مخالف ايالات متحده تحميل کرده است. در شماره 20 نشريه رولينگ ستون در اکتبر 1977 فاش شد که سازمان سيا 400 روزنامه نگار آمريکايي را رسما به خدمت گرفته است که برخي از آنان شبکه سي بي اس ، روزنامه هاي ميامي نيوز يا واشنگتن پست کار مي کردند. دو ماه پس از اين، روزنامه نيويورک تايمز نيز در گزارشي سه قسمتي فاش کرد که سيا مالکيت بيش از 50 شبکه خبري، روزنامه و مجله روشنفکري را در اختيار دارد. سال 2000 انتشارات نيو پرس کتابي را از خانم فرانسيس ساندرس منتشر کرد که پرده از روابط روشنفکران با سازمان هاي امنيتي آمريکا برمي داشت. روزنامه لس آنجلس تايمز نيز در روز 28 ژانويه 2001 مقاله اي را از ديويد گيبس منتشر کرد که سخن از اتحاد سازمان سيا و دانشگاههاي آمريکايي مي گفت و بسياري از چهره هاي آکادميک را شرکاي رسمي سيا در دوره جنگ سرد ناميد. از مجموع اين گزارش هاي مستند و تحليل اسناد سازمان جاسوسي سيا، 5 پايه تاريخي ناتوي فرهنگي استخراج مي شود.» اول: چتر فرهنگي و نظام معرفتي فضلي نژاد با شرح «نخستين نطفه ناتوي فرهنگي» گفت: «مجموع اين گزارش ها که مستند به اسناد سازمان اطلاعات مرکزي ايالات متحده است، خبر از استفاده سيستماتيک سازمان سيا از روزنامه نگاران، هنرمندان، روشنفکران اروپايي و آمريکا در عصر جنگ سرد مي داد. هر سه گزارش، نشان مي داد که سيا از سال 1950 به اين سو، براي شکستن هژموني ايدئولوژي مارکسيستي در اروپا و آمريکا ابتدا نهادي را به نام کنگره آزادي فرهنگي در برلين ايجاد کرد. اين کنگره که از روشنفکران هوادار سوسيال دموکراسي، سوسياليست هاي مستقل و ضدشوروي، مارکسيست هاي سابق و... تشکيل شده بود، مي کوشيد تا يک چتر معرفتي را عليه ايدئولوژي مارکسيسم بسازد. افرادي چون آيزايا برلين که فلسفه دان بود، جرج اورول، آندره ژيد و تنسي ويليامز که رمان نويس بودند، در کنار آندره مالرو، دانيل بل، ريمون آرون و... در اين کنگره فعال بودند. اين روشنفکران شواليه هاي جنگ سرد فرهنگي بودند و دو تن از آنان مانند آيزايا برلين و کارل پوپر که در ايران نيز شهره هستند، لقب سر را از دربار ملکه انگلستان دريافت کردند و در قامت يک شواليه رسمي ظاهر شدند.» دوم: رسانه ها و پروپاگانداي رواني پژوهشگر موسسه کيهان رسانه ها را «دومين حلقه از زنجيره ناتوي فرهنگي» خواند و افزود: «روشنفکران يک نظام معرفتي عليه ايدئولوژي کمونيسم را ساختند و پرداختند و از سال 1960 اين رسانه ها بودند که بايد کارزاري رواني را پديد مي آوردند. راديو اروپاي آزاد بر همين مبنا و با بودجه 10 ميليون دلاري سيا تاسيس شد تا به بسيج ناراضيان اروپاي شرقي عليه اقتدار سياسي شوروي در آن مناطق بپردازد. يک از خط مشي هاي رسمي اين راديو حمايت از جنبش همبستگي لهستان بود که کساني چون آدام ميچنيک و الکساندر اسمولار آن را رهبري مي کردند. رهبران همبستگي که سرانجام با حمايت ايالات متحده لهستان کمونيستي را ساقط کردند، با شخصيت هايي مثل آگنش هلر که در مجارستان عليه مارکسيسم مي جنگيدند، يک شبکه پنهان را تشکيل مي دادند. دهها نشريه روشنفکري که برخي برآمده از حلقه روشنفکران منتقد در پارتيزان ريويو و حلقه نويسندگان نيويورکي بودند، تاسيس شد تا ارزش هاي به اصطلاح خير آمريکايي را در برابر ارزش هاي شر شوروي تبليغ کند. همه اين فعاليت ها براي آن بود که اولا جلوي گسترش انديشه هاي مارکسيستي در حوزه کشورهاي اروپاي شرقي و آمريکاي لاتين که تحت سيطره فکري و سياسي مارکسيسم بود گرفته شود و هم کمر قولهاي چپ گرا شکسته شود.» سوم: مولفه هاي هنري فضلي نژاد استفاده از مولفه هاي هنري را «سومين پايه از پايه هاي تاريخي ناتوي فرهنگي» ناميد و اظهار داشت: «شوروي در دوران اقتدار خود به مثابه يک قدرت اتمي، صاحب مکتبي زيباشناختي در عرصه هنر شد و آمريکا در پي آن بود تا اين مکتب را که از تز «هنر براي تعهد اجتماعي» پيروي مي کرد شکست دهد و تز «هنر براي هنر» را خلق کرد که تنها يک شعار دروغين بود. دربرابر تآثير کمونيست هائي چون لوئي آراگون، پابلو پيکاسو، لوئي بونوئل ، پابلو نرودا ، برتولت برشت، هم فيلم هاي سينمايي هاليوود مانند فيلم مزرعه حيوانات و فيلم 1984 بر اساس نوشته هاي جرج اورول و فيلم پرده پاره آلفرد هيچکاک در غرب ساخته شد تا تصوري زيبا از روياي آمريکايي را به مخاطبان القاء کند و هم نمايشگاههاي نقاشي مدرن، آوانگارد و آبستره و کنسرت هاي موسيقي کلاسيک در شهرهاي اروپايي برگزار شدند تا تأثير رئاليسم سوسياليستي که برآمده از مکتب گورکي و شولوخوف بود را زائل سازند. چهارم: کارگاهها و بنيادهاي آموزشي وي از برگزاري کارگاههاي مخفي براي آموزش نافرماني مدني و مبارزات خشونت آميز به عنوان «چهارمين پايه ناتوي فرهنگي» ياد کرد و گفت: «سازمان سيا ابتدا به صورت مخفي کارگاههاي آموزشي را براي آموزش مخالفان ايدئولوژي مارکسيسم سامان داد و در دهه 1980 به بعد و در هنگامه رياست جمهوري رونالد ريگان، بنياد اعانه ملي براي دموکراسي (NED) تاسيس شد تا به قول ويليام کولبي، رييس وقت سيا، از اين پس فعاليت هاي مخفي سازمان سيا به نحو علني از طريق اين بنياد پيگيري شود. لوموند ديپلماتيک هم اين بنياد را بنيادي آبرومند براي فعاليت هاي مخفي سيا نام نهاده است. بنابراين، بنياد اعانه ملي با هدف تقويت موسسات، جنبش ها و نيروهاي دموکراتيک در سراسر جهان شکل گرفت و نهادهايي مانند خانه آزادي را ايجاد کرد تا بتواند روشنفکران هوادار آمريکا را در سراسر جهان شناسايي و تجميع کند. در دوره جنگ سرد، در حالي که راديو اروپاي آزاد از جنبش همبستگي لهستان حمايت مي کرد، ناراضيان مجار و لهستان، در کارگاههاي مخفي سيا، روش هاي مبارزات غير خشونت آميز و نافرماني مدني را مي آموختند. پس از تاسيس NED اين کارگاهها به نحو علني فعاليت هاي خود را آغاز کرد و اکنون هم در دبي به اپوزيسيون سياسي ايران چنين روش هايي را مي آموزند و در ايران هم روشنفکران عضو NED مانند حسين بشيريه و رامين جهانبگلو روش هاي نافرماني مدني و مبارزات غيرخشونت آميز را براي انقلاب مخملي ترويج مي کردند.» پنجم: دانشگاههاي آمريکايي و اروپايي پژوهشگر مرکز پژوهش هاي موسسه کيهان «دانشگاههايي مانند هاروارد و کلمبيا را به عنوان شرکاي پروژه ناتوي فرهنگي» تلقي کرد و ادامه داد: «فراموش نکنيم که مرکز امور بين المللي دانشگاه هاروارد در سه دهه گذشته زير نفوذ مستقيم انديشه هاي جين شارپ، پدر انقلاب هاي مخملي دنيا، قرار داشت و وي سالها رياست اين مرکز را برعهده داشت و امروز نيز کلنل رابرت هلوي، دستيار شارپ در انقلاب هاي مخملي، به عنوان پژوهشگر ارشد در آنجا حضور دارد. دانشگاه هاروارد، سالها روي پروژه مبارزات غيرخشونت آميز و نافرماني مدني مطالعه و پژوهش کرده است و مرکز نظريه پردازي براي انقلابهاي مخملي است. پروژه بازتوليد مهاتما گاندي به عنوان رهبري براي مبارزات غيرخشونت آميز به نفع آمريکا عليه کشورهاي سرکش، در هاروارد پايه گذاري و تعقيب شد. اين ها نيز ميراث ناتوي فرهنگي در عصر جنگ سرد بود. روز 28 ژانويه 2001، ديويد گيبس در روزنامه لس آنجلس تايمز مقاله اي را نوشت با تيتر انديشمندان و جاسوسان: سکوتي که فرياد مي زند. اين مقاله نشان مي داد که دانشگاههاي هاروارد، کلمبيا و نيويورک زير نفوذ مستقيم سيا اداره مي شوند و حجم وسيعي از متون علمي و کاربردي درباره جنگ رواني در چنين دانشگاههايي پديد آمد. گيبس در افشاگري خود به رابطه تنگاتنگ سيا با نهادهاي علوم اجتماعي ايالات متحده اشاره مي کند و مي گويد انديشمندان اجتماعي و سياسي مانند رابرت جرويس استاد دانشگاه کلمبيا و رئيس سابق انجمن علوم سياسي آمريکا، جوزف ني استاد دانشگاه هاروارد، برادفورد وسترفيلد استاد دانشگاه ييل و ديگران،کاملا به رابطه خود با سيا واقف بودند.» سقوط روشنفکري مستقل و متعهد نويسنده کتاب «شواليه هاي ناتوي فرهنگي» با نتيجه گيري از پنج پايه تاريخي ناتوي فرهنگي گفت: «ناتوي فرهنگي در دوره جنگ سرد، رقابت سايه وار سرويس هاي جاسوسي شرق غرب بود در 5 حوزه فرهنگ (به معناي اعم)، هنر، رسانه و بنيادها و دانشگاهها براي مبارزات غيرخشونت آميز. هنگامي که شوروي و آمريکا پذيرفتند که نبايد حوزه نفوذ سياسي يکديگر را در جهان مورد حمله نظامي قرار دهند، اين جنگ سايه ها شکل گرفت و هر دو طرف به خريد نيروهاي کار روشنفکري مشغول شدند. دوراني پديد آمد که ديگر روشنفکران نافذ، مستقل نبودند، تعهد و دغدغه هاي مستقل، ارجي نداشت. اين جنگ سايه هاي در پنج حوزه، سلسه وقايعي بود که اولا به فروپاشي ايدئولوژي مارکسيسم در شوروي انجاميد و ثانيا انقلاب هاي مخملي را در اروپاي شرقي سبب شد که زنجيره آن به کشورهايي مانند اوکراين و گرجستان نيز رسيد. بنابراين مي بينيم که پس از جنگ سرد هم، همين رويه ادامه يافت. بدين معنا که روشنفکران به تحکيم نظم موجود جهان تک قطبي مدد مي رساندند و پديده ناتوي فرهنگي را با اتکاء به پديدآوردن انقلاب هاي مخملي ادامه يافت.» درک خطاآلوده از ناتوي فرهنگي عضو مرکز پژوهش هاي موسسه کيهان با رد نظريه هايي که مي خواهند نشان دهند ناتوي فرهنگي، ليبراليسم و سکولاريسم را پايه گذاري کرده است، افزود: «اين همان درک خطاآلوده اي است که از آن سخن مي گويم. شما پديده اي کلان تر به نام ماسونيسم را نبينيد و بياييد آن را تنزل دهيد. ناتوي فرهنگي البته پديده اي غول آساست که من به شخصه دو سال است روي آن مطالعه مي کنم، اما پديده هاي غول آساتري هم هست به نام ماسونيسم و فراماسونري که کمتر از آن سخن گفته مي شود و مولود ليبراليسم بوده است. ليبراليسم، پلوراليسم، جامعه مدني و... از قرن 16 ميلادي به اين سو، در لژهاي ماسوني و قلعه هاي ماسوني چون قلعه فراماسونري کاروليناي جنوبي شکل گرفت و اين ها خود ايدئولوژي هاي دگمي هستند که در سر سلسله دکترين سلطه غرب طبقه بندي مي شوند و در هر عصر از يک پديده براي استيلاي خود بر جهان مدد مي گيرند. يک روز، از پديدههاي نظامي و يک روز از مولفه هاي نرم. مادر ناتوي فرهنگي، فراماسونري است که ليبراليسم را ساخته و پرداخته است.» از فروپاشي ايدئولوژيک تا انقلاب مخملي فضلي نژاد در «تعريف ناتوي فرهنگي» اظهار داشت: «ناتوي فرهنگي با بهره گيري از فرهنگ، هنر، رسانه، بنيادها و دانشگاهها اول پديده فروپاشي ايدئولوژيک را محقق مي کند، بدين مفهوم که ايدئولوژي هاي رقيب با روياي آمريکايي را از حجيت و اعتبار در اذهان عمومي مي اندازد. در ميان فلاسفه غربي مشهور است که کارل پوپر با کتاب جامعه باز و دشمنان آن کمر مارکسيسم را خم کرد و اين تحليلي چندان بي راه نيست. ناتوي فرهنگي از دوره جنگ سرد، بيشترين استفاده ابزاري و سياسي را از فلسفه کرد براي فروپاشي ايدئولوژي رقيب و سپس با اتکاء به فرآيند دموکراتيزاسيون مي کوشد تا نظام هاي سرکش عليه ايالات متحده را ساقط کند. فروپاشي ايدئولوژيک هم مقدمه فروپاشي فيزيکال يک نظام است و دموکراتيزاسيون، اسم مستعار انقلاب هاي مخملي است. امروزه، بنيادهايي مانند بنياد اعانه ملي براي دموکراسي، خانه آزادي، موسسه آلبرت انيشتن، موسسه چند حزبي هلند، موسسه هيفوس، موسسات جرج سوروس و... مدعي اند که براي ارتقاء دموکراسي در جهاني و دمکراتيزه کردن جوامع جهان سوم تلاش مي کنند. اين درک تاريخي و چهارچوب مفهومي ناتوي فرهنگي است. مواد مخدر و گسترش آن سياه و شوم و مذموم است، اما در اين چارچوب که مستند به اسناد تاريخي درباره ناتوي فرهنگي است، نمي گنجد. بنابراين تا دايره مفهومي ناتوي فرهنگي بر اساس مدلي که مقام معظم رهبري ارائه کرده اند، تبيين نشود، ما با درکي خطاآلوده روبرو هستيم. ما بايد با هر مفسده اي مبارزه کنيم، با هر انديشه اي که زاويه با اسلام و انديشه امام خميني (ره) و رهبري دارد، مبارزه کنيم، اما بايد هر مفسده را در مدل مفهومي خودش ببينيم تا بتوانيم راهبرد مبارزاتي خود را ترسيم کنيم. اين آموزه را امام خميني (ره) به ما آموخت که در جهان معاصر دشمن شناسي جامع و مانع داشته باشيم و با هر پديده به مقتضاي ذات آن روبه رو گرديم.» تغيير ماهيت ناتوي فرهنگي غرب پيام فضلي نژاد ماهيت ناتوي فرهنگي پس از جنگ سرد را متفاوت خواند و گفت: «رقابت ناتوي فرهنگي در عصر جنگ سرد با مارکسيسم، ماهيتا يک رقابت سکولار بود، چرا که ليبراليسم و مارکسيسم هر دو ايدئولوژي هايي به غايت سکولار بودند، اما رقابت کنوني، رقابت با ايدئولوژي اي الهي است. آمريکايي ها پس از رويارويي با انقلاب اسلامي در سرگشتگي و سردرگمي محض به سر مي بردند و فرانسيس فوکوياما در سال 1366 گفت که مشکل ما اين است که هرچه بيشتر به دنبال نابودي شيعه مي رويم، شيعه زنده تر مي شود. آنان با محاسبات جنگ سرد با مارکسيسم به سراغ مبارزه با فلسفه انقلاب اسلامي ايران آمدند، اما ناکام ماندند. اگر مي بينيد آمريکايي ها اکنون التزام صوري به يک صورت مذهبي نشان مي دهند، بدين دليل است که کوشش مي کنند تا اسلام سياسي را نابود کنند. از اين روست که ايالات متحده، مسلمانان ليبرال و ليبراليسم اسلامي را هم حمايت مي کند و در گزارش هاي وزارت دفاع آمريکا (پنتاگون) روشنفکران ديني ايران به مثابه شرکاء بالقوه آمريکا به شمار مي آيد.»

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 480]