واضح آرشیو وب فارسی:قدس: وقايع نگاري خبرنگار قدس از سفر به سرزمين آفتاب ؛مأموريت جهاني تلويزيون ملي ژاپن
* آرش خليل خانه ساعت چهاربعد ازظهر، سومين روز سفر به ژاپن برنامه گروه ما بازديد ازتلويزيون ملي ژاپن «NHK» بود.پيش ازآن هم روزنامه آساهي را ديده بوديم، اما دراين بازديدها يك نفر از گروه ما كم شده بود. نه فكربد نكنيد! زيرآبي نرفته بود، بنده خدا آقاي يزداني مدير مسؤول روزنامه عصراقتصاد گرفتار نسق كشي ما شده بود تا دفعه بعد تأخير نكند. راستش اصل قضيه ديسيپلين ما هم نبود و جديت آقاي «ايامي» مترجم ما يا دراصل مترجم سفارت باعث شد ايشان را كه كمي بي خيال بود درهتل جا بگذاريم. اما برايتان ازمترجم مان بگويم كه آدم جالب و تحسين برانگيزي بود. آدمي ريزنقش با صورتي مثلثي و جدي، درعين حال خوش برخورد ولي كم حرف وبسته، آقاي ايامي فارسي را به قول خودمان مثل بلبل حرف مي زد و ترجمه بسيار روان و گويايي برايمان انجام مي داد. كمي كه با او آشناتر شدم و سرحرف را با او باز كردم. گفت دانشجوي دوره دكتري ادبيات فارسي دردانشگاه تهران است و درحال انتخاب تز، هم اكنون نيز در دانشگاه توكيو به عنوان دستيار استاد تدريس مي كند. تا همين جا دو نكته جالب داشت، اول اينكه يك ژاپني براي تحصيل در رشته زبان و ادبيات فارسي تا ايران مي آيد و با همين تخصص دركشورخود كار مي يابد، ديگر اينكه دردانشگاه ژاپن ادبيات فارسي تدريس مي شود آن هم درسطحي كه دانشجوي دكتري دانشگاه تهران درحد دستيار درآنجا استخدام مي شود. آقاي ايامي مي گفت براي تحصيل با همسرش به ايران آمده اما هميشه از محيط شلوغ و پر ترافيك تهران ناراحت و گريزان بوده است و به آن عادت نكرده(يك نفر اهل توكيو شلوغ ترين شهر دنيا اين را مي گويد) مي گفت آپارتماني خوب را درخيابان فاطمي(نزديك به دفتر روزنامه ما) درتهران به قيمت هشت ميليون تومان رهن كرده بوده (2سال قبل) وقتي به او گفتم حالا بايد چهارتا پنج برابر اين مبلغ را براي همان خانه بدهد برايش باوركردني نبود. طبيعي است دركشوري كه تورم نزديك به صفراست باورچنين مطلبي سخت است البته ايشان با كشورما آشنا بود. همين مسأله زمينه بحث درباره قيمت مسكن درتوكيو را باز كرد، مي گويند توكيو گرانترين شهر دنيا به لحاظ قيمت مسكن و خانه است. از مترجم مان پرسيدم مگر قيمت ملك در اينجا چقدر است؟ گفت يك آپارتمان 70 متري دريك محله خوب مثلاً نزديك سفارت(سفارت ايران در بهترين محله توكيو واقع شده است) حدود 60 ميليون ين قيمت دارد (معادل 500 ميليون تومان ما). به او گفتم درمقايسه با درآمد معمول 200 تا 400 هزار يني دراين كشور رقم بالايي نيست چون در كشورما درنقطه اي مشابه درتهران قيمت چنين آپارتماني حتي بيش ازاين است و به نسبت متوسط درآمد غير قابل قياس، بنابراين ركورد ديگري هم ازآن ماست. تا اين بحثها تمام شد به تلويزيون «NHK» رسيديم. برخلاف صدا و سيماي ما كه ورود به آ ن از وزارت كشورهم امنيتي تر و همراه با بازرسيها و مجوزهاي گوناگون است، بدون هيچ معطلي يا عبور از حتي گيتي وارد ساختمان شديم و خانمي كه منشي اداري بود و اسم ايشان را به خاطر ندارم به استقبال گروه آمد. ابتدا مارا به سالن سينمايي بردند و برايمان فيلمي دربارهNHK و سپس فيلمي درباره ميدان نقش جهان اصفهان پخش كردند. در باره تهيه اين فيلم توضيح دادند كه NHK در قالب يك قرارداد بين المللي و به سفارش يونسكو مأموريت يافته تا از اماكني كه ميراث فرهنگي جهاني به شمار مي روند تصويربرداري كرده و فيلمهاي مستند بسازد. علت اين انتخاب يونسكو ذهن مرا مشغول كرده بود ،چون دهها شبكه بزرگ تلويزيوني درجهان هستند كه مي شد كاررا به آنها داد اما چرا NHK ، ولي پاسخ را خيلي زود گرفتم. پس از پخش فيلم كه كيفيتي بي نظير داشت، راهنماي ما (همان خانم منشي يا كارشناس) توضيح داد فيلم نمايش داده شده با سيستمي جديد به نام HDTV تصويربرداري شده كه اختراع و ابداع تلويزيون NHK است و بخش تحقيق و توسعه آنها و بيش از 20 سال روي آن كاركرده اند تا تكميل شده، به گفته آنها دراين سيستم به جاي 500 رديف نوري يا تصويري كه درتلويزيونهاي معمولي هست، از 1125 رديف(همان رج دراصطلاح فني) استفاده شده كه كيفيتي عالي درتصوير به دست مي دهد و علت سفارش يونسكو به آنها هم همين تمايز است. با خودم فكرمي كردم كه آيا تلويزيون ملي ما هم چنين بخش تحقيق و توسعه اي دارد يا نه، كه جوابش قابل حدس است. بگذريم سابقه NHK به 1925 بازمي گردد كه نخستين راديو را در ژاپن داير و در سال 1938 به عنوان اولين شبكه تلويزيون دولتي اين كشور پخش تصاوير را آغاز كرد و درجنگ دوم جهاني به ابزار اصلي تبليغات ميليتاريسم حاكم بر ژاپن درآمد. درحال حاضر NHK شبكه اي عمومي (نه دولتي) است كه با پرداخت آبونه مردم اداره مي شود،97 درصد بودجه آن ازاين محل است و هرخانواده ژاپني كه تلويزيون دارد بايد سالي 25 هزار «ين» هزينه تلويزيون ملي را بدهد. درعوض اين شبكه هيچ آگهي در برنامه هاي خود پخش نمي كند ضمن اينكه بودجه و يارانه اي هم از دولت نمي گيرد.جالب تر اينكه پرداخت هزينه NHK براي خانواده ها الزامي است، اما با كساني كه زير بار آن نروند برخورد جزايي يا حقوقي نمي شود بلكه مأموران تلويزيون با حوصله حتي بارها با اين دسته از افراد صحبت و مذاكره مي كنند تا آنها را قانع كنند كه پرداخت اين هزينه به نفع كشور آنها و لازم است و درواقع طرف را كلافه مي كنند تا اين پول را بدهد. اين شبكه دو كانال تلويزيوني دارد كه دررقابت با شبكه هاي خصوصي كه عمدتاً متعلق به روزنامه هاي بزرگ هستند, تا حدي جا مي مانند. يازده هزار نفر پرسنل دارد و در30 كشور ديگر از جمله درتهران دفتر نمايندگي خبر دايركرده است.آقاي «نيچي كاوا» رئيس بخش اخبارخارجي كه پس از بازديدي كوتاه ازيك استوديو فيلمبرداري و پلاني ازيك سريال تاريخي پذيراي ما بود، طبق يك سنت 60 ساله متني تكراري از شرمندگي ملت، كشور و خودش را به واسطه فاجعه جنايت نظاميان ژاپن در جنگ جهاني برايمان از برخواند و سپس گفت آرمان و وظيفه ما اين است كه نگذاريم آن واقعه تكرار شود. هنوز محو اعتماد به نفس ايشان بوديم كه در بازشد و آقاي يزداني با لبخندي برلب داخل شد. ما همه تعجب كرديم كه او چگونه ما را يافته و خود را به ما رسانده. آقاي يزداني هم به مدد خرج كردن حدود 40 هزار تومان بابت كرايه تاكسي ازهتل تا NHK خودش را به ما رسانده بود و حالا با چه زباني به آنها حالي كرده بود كه جزو گروه بازديد كننده از ايران است، نمي دانم. ايشان كه نشست وترجمه صحبتهاي ميزبان محترم را شنيد، گفت: آنچه نظاميان شما كردند بدترازآنچه اشغالگران با شما كردند نبود ،اگرشما هم درآن محيط و دوران بوديد چه بسا با آن همراه مي شديد چرا تا اين حد ازنسل گذشته خود بد مي گوييد؟ ميزبان محترم هم گفتند ولي اگرمن آن دوره بودم حتماً استعفا مي دادم(ازدرك عميق و تحليل ژرف ايشان لذت برديد؟!). من هم كه ازاين همه سرخوردگي آنها حالم بد شده بود، گفتم چند نسل قبل و حكومتي كه ديگر نيست خطايي مرتكب شده كه هيچ ربطي به نسل امروز ندارد. تاوان آن را هم 60 سال است داده ايد. چرا هنوزهم شما خود را مديون و بدهكارمي دانيد و از رسالت جلوگيري ازتكرارآن دوران دم مي زنيد. مگر به خودتان شك داريد؟ وآقاي نيچي كاوا كه از كلمه «شك» جا خورده بود بازهم فيلسوفانه جواب داد, نه شك نداريم ولي مسؤوليم كه نگذاريم آن وضعيت تكرارشود. بعد ازجلسه كه با آقاي ايامي دراين باره صحبت مي كردم مي گفت نظام آموزشي ژاپن طي چند دهه اين تفكر و ذهنيت بدهكار بودن و ندامت را درمخ ژاپني ها فروكرده است اما نسلهاي امروز و جوانان ژاپني رفته رفته به اين وضع واكنش نشان مي دهند و در برابر آن مقاومت مي كنند و نوعي احساس نارضايتي ازتسلط غرب بر دولتمردان خود دارند، لذا شكافي محسوس بين نسل ميانه و جوانان ژاپن دراين حوزه مشهود است.
سه شنبه 21 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 230]