سفارت ايران در دوشنبه ديوان يك شاعر شهير تاجيكستان را چاپ كرد

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش روز چهارشنبه ايرنا، اين مجموعه كه به خط سيريليك مي باشد و شامل اشعار احراري عارف نامي سده نوزده ميلادي است ، توسط ميرزا شكور زادهمحقق و پژوهشگر برجسته تاجيك تصحيح و مقابله شده است. علي اصغر شعردوست، سفير جمهوري اسلامي ايران در مقدمه جامع اين اثر به صورت مبسوط به معرفي، تبيين و تشريح سبك هندي و نمايندگان آن در حوزه زبان فارسي پرداخته است. وي احراري را يكي از برجسته ترين نمايندگان سبك هندي در آسياي ميانه معرفي كرد و نوشته است: محققين تاريخ ادبيات هنوز بر سر آنچه كه به عنوان سبك هندي از آن ياد مي‌شود، به توافقي كلي نرسيده‌اند و ظاهرا مشكل اساسي در مورد تعيين ويژگي‌ها و ماهيت سبك هندي، از ابعاد و زمينه اين سبك ناشي مي‌ شود. وي در ادامه با طرح اين پرسش كه آيا بايد در حوزه انحصاري اين سبك، يعني پيچيدگي و ذهني شدن بسيار بويژه در غزلهاي سروده شده در هند از عرفي شيرازي(متوفي به سال 999 قمري) تا بيدل دهلوي (1258) در طول سده‌هاي دهم تا دوازدهم هجري قمري (16 تا 18 ميلادي) جستجو كرد و منشأ و علتهاي آن را يافت يا اينكه مجموعا تمام اشعار سروده شده هندي و ايراني را به منزله يك واحد تجزيه‌ناپذير مورد بررسي قرار داد. در بخش ديگري از مقدمه اين كتاب آمده است كه مستشرقين اتحاد شوروي سابق و اروپاي شرقي، سبك هندي را با توجه به دامنه نفوذ آن و شاعراني چون عبدالرحمان جاميو شعراي دربار سلطان حسين بايقرا در هرات ريشه‌يابي مي‌كنند. در غرب نيز محققاني مانند ادوارد براون به شاعران هند و ايراني بگونه انفرادي پرداخته و شعر اين دوره را به صورت يك طرح كلي مطرح نكرده‌اند. شعردوست، در ادامه مضمون‌ آفريني را اصلي‌ترين مشخصه اين سبك عنوان مي كند و مي گويد: اين تلاش براي ارائه خيالي خاص و معني برجسته باعث شد تا صورت شعر در سبك هندي مبهم گردد. در سطح ادبي نيز ساختارهايي با استفاده از صنايع بديعي زياد مورد توجه نبود. در سطح معنايي هم به شماري از آرايه‌هاي بديع معنوي توجه فراوان نشان مي‌دهد مانند استخدام، تمثيل و تلميح. در بخش ديگري از اين مقدمه آمده است كه تكيه شاعران اين سبك بر تمثيل باعث گرديد تا در اشعار اين شاعران، در ساختار معنايي نوعي معادله احساس شود. تمايل شاعران اين سبك بيشتر به قالب غزل است كه گاهي تعداد ابيات آن به 40 بيت مي‌رسد و برخلاف ادوار قبل، تكرار قافيه در آن عيب محسوب نمي‌شود. چون در سبك هندي تك‌بيت (فرد) گويي اهميت فراوان داشت، شاعر بر آن نبود تا در محور عمودي در غزل انسجام پديد آورد. ابهام در سبك هندي عبارت بود از متراكم كردن معاني بسيار در لفظ اندك و ايجاز مخل، اصرار در مضمون‌ پردازي دور از ذهن، توسل به تمثيل و تشبيهات غريب و غيره. عارف و شاعر سده 19 ميلادي محمد نقيب‌خان طغرل احراري فلغري يا سمرقندي (1865-1919 ميلادي) يكي از دست‌پروردگان ديگر شاعر بزرگ اين ديار شمس‌الدين شاهين (1859-1894) است. طغرل در غزل پيرو بيدل است و در بسياري موارد با تضمين غزل يا بيتي از او قافيه و وزن را تقليد مي‌نمود. بدون ترديد شناخت هر يك از مفاخر مشترك فارسي‌زبانان جهان، سندي ديگر از هويت ملي هر كشور و ملت است. در اين ديوان تمام غزليات، قصايد، مخمسات، مسدسات و رباعيات اين شاعر بزرگ در 450 صحيفه به رشته تحرير درآمده است. شكورزاده در باره ديوان ياد شده مي گويد: اين ديوان براي اولين بار در سال 1916 در بخارا چاپ شد و مورد استفاده قرار گرفت، هرچند در دوران اتحاد جماهير شوروي سابق نيز با تلاش و اهتمام ناصرجان معصومي محقق سرشناس و شاعر تاجيك بخشي از منتخب ديوان طغرل منتشر شده بود. وي يادآور شد: در چاپ اين ديوان در دوران اتحاد جماهير شوروي سابق برخي از غزليات، قصايد و اشعار طغرل به لحاظ اختلافات عقيدتي با اسلام منتشر نشده بود كه در ديوان فعلي اين نقايص رفع شده است. آساق**ه.ص**1558**2047**

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]