روابط انساني در مدرسه‌

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: روابط انساني در مدرسه‌

در زمينه مناسبات انساني، از برقراري روابط افراد با هم صحبت مي‌شود. شايد بتوان گفت كه برقراري روابط انساني مطلوب ميان افراد، يكي از مهم‌ترين عواملي است كه آنان را براي حصول به اهداف و مقاصدشان ياري مي‌دهد. بر اين اساس، همه انسانها براي رسيدن به مقاصدشان به داشتن توانايي برقراري ارتباط با ساير انسان‌ها نياز دارند كه اين توانايي را در مديريت، اصطلاحا مديريت روابط انساني مي‌نامند.

با توجه به آن كه مدرسه يك نهاد اجتماعي محسوب مي‌شود و از ارزش‌هاي فرهنگي جامعه‌اي كه در آن فعاليت مي‌كنند، تاثير مي‌پذيرد، موضوع روابط انساني مدير مدرسه در قالب روابط اجتماعي و فرهنگي اهميت بيشتري مي‌يابد.

توجه به كاركنان، بزرگترين و مهم‌ترين پديده‌اي است كه در دهه اخير، رشد فراواني داشته است. اين جنبش نيز مانند شماري ديگر از جنبش‌هاي كارآمد مديريت، سودمندي و كاربرد زيادي دارد و در تمام كشورهاي صنعتي و پيشرفته جهان، به آن به طور جدي توجه مي‌شود و چنين رويكردي، مباني و اصول كار با كاركنان را دچار تحولي شگرف ساخته است.

انديشه‌هاي نو، دگرگوني‌هاي ريشه‌اي كه در قلمرو مديريت منابع انساني پديد آورده، بي‌آنكه با مقاومتي روبه‌رو شود،‌به آرامي و آساني پذيرفته شده و راه را براي بهره‌گيري بالاتر از توان تخصصي كاركنان هموار ساخته است. اگر مدير آموزشگاه يا هر سازماني، نتواند رابطه‌اي ميان خود و طرف مقابل ايجاد كند، هيچ اطلاعاتي بدست نمي‌آورد. ارتباطات انساني، كليد موفقيت يا بهتر بگوييم حلال بخش اعظمي از مشكلات روابط انساني است.

تعريف روابط انساني‌

فالت، كه يك فيلسوف اجتماعي است، روابط انساني در مديريت را اينگونه تعريف كرده است: روابط انساني عبارت است از توان برقراري ارتباط انساني با معلمان، دانش‌آموزان، اولياي دانش‌آموزان، مسئولان و... از طريق پذيرفتن وجود، شخصيت و ويژگي‌هاي افراد و همه تفاوت‌هايي كه احتمالا با شخص مدير دارند.

روابط انساني و اهميت آن براي مديران‌

روابط انساني از رابطه يا روابط مثبت و هدفداري كه ميان دو يا چند انسان وجود دارد،‌صحبت مي‌كند. روابط انساني مظهر وجود و ارزش انسانها است و پديده رفتاري اجتماعي گروه‌هاي انساني است كه شكل و نوع آن به عنوان وجه تمايز انسان و حيوانات به شمار مي‌رود. در اين مفهوم، روابط انساني عامل سازنده، تشويق كننده و اميد بخش است.‌

هر انساني ناچار است در محيط زندگي خود به برقراري روابط متنوع دست بزند. هر كس در محيط خانواده، ‌مدرسه، كار،‌ تفريح، عبادت و... به برقراري روابط با ديگران نياز دارد. از ميان همه عوامل شادي و سعادت‌آفرين، شايد بدون گزافه‌گويي، برقراري روابط انساني مطلوب، عمده‌ترين عامل خوشبختي و موفقيت هر كس در زندگي است.

رابطه شوهر با زن و فرزندان خود، رابطه با مشتريان، رابطه راننده با مسافران، رابطه معلم با شاگردان، رابطه فرد با دوستان، رابطه كارمند با ارباب رجوع و رابطه مدير با همكاران يا زيردستان خود در ميزان موفقيت آنان امر سرنوشت سازي است. همه انسان‌ها به داشتن توانايي برقراري ارتباط با ساير انسانها نياز دارند كه اين توانايي را اصطلاحا، ‌مديريت برقراري روابط انساني مي‌نامند.

اهميت و حساسيت ايجاد روابط انساني، آن را به عنوان يك دانش مطرح مي‌سازد اما در واقع علاوه بر اطلاق دانش و روابط انساني بايد به عنوان يك هنر و مهارت نگريست. ايجاد روابط انساني به ظرافتها و شيوه‌هاي خاصي نياز دارد كه علاوه بر دانش ،‌هنر، مهارتهاي ويژه‌اي در شرايط زماني و مكاني خاص مي‌طلبد.

با آن كه نياز به مديريت روابط انساني در همه برخوردهاي انساني مشهود است، اما نياز به آن در سازمان‌هاي اداري، آن‌گونه كه بايد درك نشده است. روابط انساني آنقدر اهميت دارد كه بسياري از صاحب‌نظران علم مديريت، مديريت را علم، هنر و يا فن برقراري روابط با انسان‌هاي داخل سازمان تعريف مي‌كنند.‌

در يكي - دو دهه اخير، اصطلاح روابط انساني، برخي انديشمندان علم مديريت را با مفهوم ديگري با عنوان مترادف دانسته‌اند. اما حقيقت اين است كه رفتار سازماني به مطالعه رفتار در حالت واقعي آن و به همان صورت كه در سازمان رخ مي‌دهد، مي‌پردازند و دلايل به وجود آورنده آن را توضيح مي‌دهد. رفتار سازماني، در حد يك علم، از قضاوت‌هاي ارزشي مي‌پرهيزد، ولي روابط انساني چيزي برتر و بيشتر از رفتار سازماني است. روابط انساني از يك بار ارزشي و انساني برخوردار است و درباره درستي يا نادرستي رفتارها و روابط، به ارزشيابي و انتقاد مي‌پردازد.‌

روابط انساني مفهوم وسيعي دارد هر نوع رابطه‌اي ميان افراد و در همه محيطها و موفقيت‌ها را در بر مي‌گيرد.‌

ارتباطات رسمي، غيررسمي، تجارتي، اجتماعي، حكومتي، فرهنگي و آموزشي ميان افراد و گروهها و جوامع، روابط انساني نام دارد. اما رفتار سازماني واژه بسيار محدود و باريكي است كه به عنوان يك رشته علمي در پي درك، توضيح و پيش‌بيني رفتار در محيط سازمان‌هاي رسمي است.‌

نظريه‌هاي مختلف در رابطه با روابط انساني‌

در رابطه با روابط انساني نظريه‌هاي مختلفي وجود دارد كه به توضيح برخي از آنها مي‌پردازيم.‌

ديويس مي‌گويد:
دانش روابط انساني را بايد به كار گيرنده همه علوم رفتاري دانست كه آن علوم را به طور عملي و در تعامل افراد با يكديگر به كار مي‌گيرد. اين علم كاربردي، در راه رسيدن به اهداف خود از روان‌شناسي جامعه‌شناسي، انسان‌شناسي، علم سازمان و مديريت، علم معاني و بيان، منطق و ارزش‌شناسي بهره ‌مي‌گيرد.‌

ريس و برندت در كتاب روابط انساني اثربخش گفته‌اند:‌

روابط انساني، در مفهوم وسيع آن، همه انواع تعاملات ميان مردم و تعارضات، كوشش‌هاي معاضدت‌آميز و روابط گروه‌ها را در بر مي‌گيرد. روابط انساني با اعتقادات، نگرشها و رفتارهايي كه سبب كشمكش‌هاي ميان فردي مي‌شود و با زندگي مشخص ما و همه موفقيت‌هاي كاري، ارتباط دارد.‌

از روابط انساني تعاريف نسبتا زيادي شده است كه نكته جالب و تقريبا مشتركي كه فيفتر و شروود، ديويس، مهرآسا و پرهيزكار ارائه داده‌اند وجود دارد. مساله پذيرش فرد يعني، پذيرش ارزش، اهميت و حق زيستي او مي‌باشد. در اين تعاريف سعي شده است از طريق دادن آزادي عمل، شناسايي فرد به عنوان يك شخص با تمام تفاوتها و خصوصيات فردي، درك قابليتها و شركت دادن او در تصميم‌گيري‌ها، برميزان علاقه فردي افزوده گردد و از بي‌تفاوتي‌هاي احتمالي جلوگيري شود.‌

روابط انساني در يك سازمان آموزشي از نظر دكتر سيد محمد ميركمالي‌

فرايند برقراري، حفظ و گسترش رابطه هدفدار پويا دوجانبه بين اعضاي يك سيستم اجتماعي (مدرسه) است كه با تامين نيازهاي منطقي و اجتماعي و رواني فرد و گروه، سبب تفاهم، احساس رضايت و سودمندي متقابل و به وجود آوردن زمينه‌هاي انگيزش و رشد و تسهيل رسيدن به اهداف سازمان آموزشي مي‌شود.‌

بنابه تعريف فوق بر مديريت آموزشي فرض است كه اگر در مدير كار ميان او و همكارانش رابطه دوجانبه زنده و با هدف سازندگي وجود ندارد، اين رابطه را به وجود آورد و چنانچه تا حدودي اين رابطه وجود دارد، آن را توسعه دهد. رابطه‌اي هدفدار پويا و دوجانبه، رابطه‌اي است كه براساس نيازها و شرايط طرفين و سازمان از كيفيت و قوت لازم برخوردار باشد. در عين حال اين رابطه بايد براي دو طرف قابل استفاده و سودبخش باشد. رابطه انساني ميان دو فرد يا دو گروه، رابطه‌اي است كه در آن دو طرف احساس كنند كه نيازهاي اجتماعي و رواني آنها تامين مي‌شود.‌

هر مديري بايد در درجه نخست از خود بپرسد كه آيا‌توان پذيرفتن ديگران را - آن‌چنان كه هستند - دارد يا خير؟ آيا براي ديگران حق زيستن و اظهار وجود قايل است؟ آيا مي‌داند كه هر انساني يك موجود منحصر به فرد است و از تواناييها و استعدادهاي متفاوتي برخوردار است و هيچ دو نفري صد درصد مانند يكديگر نيستند؟ اگر مديري نتواند معلمان، دانش‌آموزان و كارمندان خود را آن‌گونه كه هستند، بپذيرد و خود و خواسته‌ها و خصوصيات شخصي خود را محور مقايسه و پذيرش آنان قرار دهد، هرگز نمي‌تواند با ديگران رابطه مستمر و سودمندي برقرار كند.‌

زندگي همه انسانها از يك فرايند كلي و از مراحل كوچك‌تر تشكيل مي‌شود. به عنوان مثال، دوره كودكي يك مرحله از مراحل زندگي انسان است كه در آن بازي و رشد جسماني اهميت زيادي دارد.‌

دوره نوجواني و جواني نيز مراحل ديگري از زندگي انسان است كه ويژگي‌هاي خاص خود را دارد. در عين حال هر كودك، نوجوان و يا جوان، علاوه بر نيازهاي مشترك هر مرحله زندگي خود، داراي ويژگي‌هاي خاص خود نيز هست كه او را از ديگران جدا و متمايز مي‌سازد. عامل اصلي اين تفاوتها استعدادها يا نيروهاي بالقوه ويژه هر فرد است.‌

هيچ مدير آموزشي نمي‌تواند ادعا كند كه مدير آموزشي خوبي است، مگر آن كه نيازهاي مشترك مراحل مختلف زندگي انسان و مخصوصا مرحله مقطع تحصيلي تحت مديريت خود و استعدادهاي خاص افراد را بشناسد. از طرف ديگر وسايل، امكانات و لوازم تامين، شكل‌گيري و شكوفايي آنها را فراهم سازد.‌

يكي از صاحبنظران، وظيفه مدير را فراهم ساختن و به وجود آوردن محيط كار سازمان يافته مي‌داند.‌

در چنين محيطي، نيازهاي همه انسانها شناسايي مي‌شود و سرانجام به درجه تحقق و تامين مي‌رسد. وي معتقد است، محيط بايد از جوي آرامش‌بخش و نسبتا آزاد و قابل آزمايش و استفاده برخوردار باشد تا فرد بتواند بدون احساس موانع سخت و درهم شكننده به طور طبيعي رشد كند.‌

يك اجتماع سالم به شاعر نياز دارد، به سرباز نياز دارد، به بانكدار نياز دارد، به ورزشكار و معدنچي نياز دارد، يك اجتماع كاملا همگن كه افراد آن واقعا شبيه به يكديگر باشند، جامعه‌اي نفرت‌انگيز، بي‌ثبات، كم دوام و وحشتناك خواهد بود. بياييد به خاطر گونه گونيمان شكر گزار باشيم.‌

بزرگترين وظيفه مديريت آموزشي، تشخيص اين تفاوتها و احترام به آنها و زمينه‌سازي براي شكوفايي و رشد آنها است. رفتار و روابط انساني در مدرسه همين تشخيص، احترام و زمينه‌سازيها است. سازمان عبارت است از مجموعه گروه‌هاي انساني كه اهداف مشتركي دارند.‌

با توجه به اين كه موضوع پژوهش روابط انساني است در ميان مهارت‌هاي سه‌گانه مديريتي به توضيح مهارت انساني مي‌پردازيم اين مهارت‌ها عبارتند از: 1- مهارت فني 2- مهارت انساني 3- مهارت ادراكي‌

مهارت انساني‌

توانايي و قدرت تشخيص در زمينه ايجاد محيط تفاهم و همكاري و اجراي كار توسط ديگران فعاليت موثر به عنوان عضو گروه، درك انگيزه‌هاي افراد و تاثير گزاري بر رفتار آنان را مهارت انساني گويند.‌

مهارت انساني در نقطه مقابل مهارت فني است. يعني كار كردن با مردم در برابر كار كردن با اشياء و چيزها، داشتن مهارت‌هاي انساني مستلزم آن است كه شخص پيش از هر چيز خود را بشناسد، به نقاط ضعف و قوت خود آگاه باشد، عقايد و افكارش برخود او روشن باشد. اعتماد به نفس داشته باشد، به ديگران اعتماد كند. به عقايد، ارزشها، احساسات آنان احترام بگذارد، آنان را درك كند، از تاثير گفتار و كردار خويش بر ديگران آگاه باشد و بتواند محيط‌امن و قابل قبولي براي جلب همكاري ديگران فراهم سازد.‌

مهارت‌هاي انساني به آساني قابل حصول نيستند و فنون و روش‌هاي مشخصي ندارند، امروزه دانش‌علمي در قلمرو روان‌شناسي، روان‌شناسي اجتماعي، مردم‌شناسي و تجربه و كارورزي در شرايط گروهي و اجتماعي، به طور غيرمستقيم زمينه دستيابي به مهارت‌هاي انساني را فراهم مي‌سازد.‌

فرآيند ارتباط‌

براي آن كه روابط انسان‌ها به نحو مطلوب برقرار شود و افرادي كه در تماس با هم قرار دارند، منظور يكديگر را بفهمند، لازم است اجزايي را، كه در فرآيند ارتباط دخيل‌اند، مورد توجه قرار دهند.‌

اين اجزا عبارتند از: 1- عقيده يا فكري كه بايد منتقل شود (پيام)‌

2‌- وسيله ارتباطي كه از طريق آن عقيده يا فكر (پيام) منتقل مي‌شود.‌

مانند زبان گفتاري يا نوشتاري، نشانه‌ها، تصاوير، اعداد و ارقام، ايماء و اشاره، حركات رفتاري و... كه براي مخاطب قابل تشخيص و درك باشند.‌

3‌- انتقال پيام به وسيله گيرنده‌

4‌- دريافت پيام به وسيله گيرنده‌

5‌- درك پيام به وسيله گيرنده‌

6- اطلاع از تاثيرگذاري كه پيام در گيرنده داشته است.‌

شاخص‌هاي روابط انساني مطلوب‌

1‌- درك نيازها و استعدادها و مشكلات ديگران و كوشش براي تامين، شكوفايي و حل آن‌

همه معلمان، دانش‌آموزان و حتي اولياء به عنوان انسان‌داراي نيازهايي هستند كه بهنجاري و سلامت آنها به تامين اين نيازها بستگي دارد. انگيزه و ميل به كار و مسئوليت‌پذيري انسانها، با نيازهاي آنها رابطه مستقيم دارد. هر قدر كه ميان كار و نيازهايش همخواني و سازگاري بيشتري احساس كند، تحرك بيشتري از خود نشان خواهد داد كوشش براي شناخت نيازها و تامين آنها از وظايف اساسي مدير آموزشي است. از آنجا كه كودكان، نوجوانان و جوانان به نسبت تجربه كمتري دارند و كمتر آينده‌نگر هستند، بايد مسائل درسي، امر مدرسه و تكاليف چنان مطرح شود كه در زمان حال نيز فوايد هر موضوع براي آنها قابل درك باشد و بتوانند آن را با نيازهاي خود تطبيق دهند.‌

از سوي ديگر، معلمان و دانش‌آموزان و حتي اولياء، در زندگي فردي و اجتماعي خود با مسائل و مشكلاتي روبه‌رو مي‌‌شوند كه ممكن است تا حدودي زندگي شغلي و تحصيلي آنها را تحت‌الشعاع قرار دهد و يا آن را مختل سازد. گذر از موانع و مشكلات زندگي، گهگاه به صبر و بردباري و كمك ديگران نياز دارد. گاهي اوقات، با اندكي ملاحظه، توجه و كمك مي‌‌توان مشكل كارمند يا دانش آموزان را حل كرد.‌

يك مدير آموزشي مسئول كسي است كه از طريق معلمان و اولياء و يا ساير كاركنان، به نحو مقتضي از مشكلات دانش‌آموزان آگاه شوند و چنانچه علائم و يا رفتارهاي ناخواسته و يا نابهنجاري از دانش‌آموزي مشاهد كرد، پيش از هر اقدام و يا تصميمي، نسبت به بررسي جوانب امر و دلايل احتمالي مشكل به بررسي و تجزيه و تحليل بپردازد.‌

2‌- دوست داشتن ديگران‌

يكي از موضوعات بسيار حساس در همه مديريتها و به ويژه در مديريت آموزشي كه تاحدودي بحث كمتري در مورد آنها شده و توانسته است توجه و حساسيت مديران را برانگيزد. مساله توان و مهارت دوست داشتن معلمان و دانش‌آموزان است. اصولا تا كسي نگرش مثبتي نسبت به انسانها در كل و نيروهايي كه با آن كار مي‌‌كند نداشته باشد، مدير خوبي نخواهد شد. همان‌گونه كه رمز موفقيت در مديريت، موفق شدن در كار كردن با انسانها نيز دوست داشتن همكاران و انسانهايي است كه با آنها كار مي‌‌كنيم. مدير بايد نسبت به همكاران خود نوعي علاقه و خيرخواهي داشته باشد و آنها را از صميم دل دوست بدارد. تا زماني كه كسي را به دلايلي دوست نداشته باشيم نمي‌توانيم با او ارتباط برقرار كنيم.‌

علي(ع) در فرمان بزرگ خود به مالك اشتر، به او توصيه فرمود: اي مالك قلب خود را از مهرباني و گذشت نسبت به زير دستان يا رعايا پركن و به آنها دوستي و محبت كن و به آنها لطف و عنايت داشته باش، معني ديگر اين سخن آن است كه اگر شخصي در موضع موقعيت مديريت قرار گيرد، بايد دوست داشتن مردم را تمرين كند وگرنه لايق مديريت نيست و در كار خود موفق نخواهد شد.‌

دوست داشتن در مديريت آموزشي و آموزش، مفهوم ژرفي دارد. تا، كسي نتواند كودكان يا نوجوانان را دوست داشته باشد، در آنها نفود نخواهد كرد. بچه‌ها از افراد بيگانه و غريبه فرار مي‌‌كنند و به آن چه خوش‌آيند و خوش‌منظر باشد، روي مي‌‌آورند. كودكان به كسي مي‌‌گرايند كه آنها را دوست داشته باشد. اين دوستي هم جنبه ظاهري و جنبه باطني دارد. رسول گرامي اسلام(ص) تاكيد فراواني برمهرورزيدن به كودكان و دوست داشتن آنها داشت و مي‌‌فرمود: كودكان را دوست بداريد و با آنها رحيم و مهربان باشيد.‌

3‌- خوب گوش دادن و پذيرش افراد‌

خوب گوش دادن و خوب شنيدن از اساسي‌ترين عوامل ارتباط در برقراري روابط انساني است بسياري از مشكلات سازماني و عصبانيت‌ها باخوب گوش دادن به درد دلها و مشكلات افراد حل مي‌‌شود. مديري كه توانايي تحمل ديگران را نداشته باشد و نتواند با بردباري به حرفهاي همكاران و يا دانش‌آموزان خود گوش دهد، در برقرار كردن ارتباط موفق نخواهد شد. شايد بسياري از عقده‌هاي حقارت و خودنمائيها با خوب گوش دادن كاهش يا بهبود يابد. منظور از خوب گوش دادن، توجه به گفته‌هاي معلمان و دانش‌آموزان و شنيدن با گوش دل است.‌

در اين حالت مدير سعي مي‌‌كند با تمام وجود به تمام معاني و مفاهيم كه در كلمات و جملات طرف مقابل است توجه كند. در شنيدن از درون، با تمام احساسات، هيجانات و حالات جسمي و رواني فرد توجه مي‌‌شود. با گوش دل شنيدن، كوششي براي درك نيازها و خواسته‌هاي افراد براي پيدا كردن راه حل مناسب براي مشكلات مراجع است.‌

خوب گوش دادن آن قدر اهميت دارد كه به عنوان يكي از روشهاي روان درماني مورد استفاده قرار مي‌‌گيرد، كارل راجرز به اين روش اعتقاد داشت و از روان درمان‌گران و مشاوران مي‌خواست كه از اين روش استفاده كنند.‌

اگرچه مديران، به طور معمول روان درمان‌گر نيستند، ولي درحقيقت با موارد زيادي از مشكلات عاطفي و رواني كودكان، نوجوانان و جوانان روبه‌رو مي‌‌شوند كه باتوجه به عظمت و حساسيت مطلب لازم است كه يك روان درمان‌گر ماهر باشند.‌

براي رسيدن به نتيجه مطلوب، يعني برقراري ارتباط و حل مشكلات طرف مقابل، از روش غير مستقيم استفاده مي‌‌شود. در اين روش مدير زياد صحبت نمي‌كند بلكه به فرد فرصت مي‌‌دهد تا حرفهاي خود را بزند و سرانجام با كمك خود او سعي مي‌‌كند راه‌حل‌هايي براي مشكلاتش ارائه دهد.‌

4‌- برقراري بهداشت رواني در محيط آموزشي‌

هر محيط آموزشي داراي جوي است كه ممكن است آن محيط را سرد، خشك، غيرقابل اعتماد، ترس‌آور و يا گرم، صميمي، قابل انعطاف و حمايت كننده سازد.‌

هرچه جو سازمان مثبت‌تر باشد، برقراري ارتباط و روابط انساني آسان‌تر خواهد بود.‌

بالعكس جوهاي بسته، ترس‌آور و يا منفي سبب بي‌اعتمادي، جدايي و نفرت افراد از هم مي‌‌شود.‌

محيط زندگي انسان نقشي اساسي در احساس خوشبختي و يا تيره بختي او دارد. اگر محيطي بتواند به فرد اعتماد به نفس بدهد و بروز استعدادها و احساسات او را ممكن سازد و در نهايت بتواند زمينه‌هاي دستيابي به نيازهاي فرد را امكان‌پذير سازد، افراد احساس شادي و خوشبختي خواهند كرد.‌

بالعكس اگر محيطي مانع رشد اعتماد به نفس فرد شود و استعدادهاي او را در نطفه خفه كند و يا در او موجي از كينه، عداوت و احساس گناه به وجود آورد، در افراد احساس افسردگي، درماندگي و تيره‌روزي پديد مي‌‌آيد.‌

وجود چنين ويژگي‌هاي مثبت يا منفي در يك سازمان آموزشي، نشان دهنده وضع بهداشت رواني در آن سازمان است. بهداشت رواني، حالت ويژه‌اي از روان است كه سبب رشد و كمال شخصيت افراد در سازمان مي‌‌شود. در حقيقت، بهداشت رواني حاصل مساعد بودن زمينه‌ها و شرايط براي زيست و رشد فرد در سازمان يا جامعه است.‌

نكات مورد توجه در روابط انساني‌

براي آنكه مدير بتواند روابط موفقيت‌آميزي با معلمان، دانش‌آموزان، والدين آنان و... برقرار كند و منظور خود را به آنان تفهيم سازد و منظور آنان را نيز درست بفهمد بايد به نكات زير توجه كند.‌

- بداند كه مي‌‌خواهد از طريق برقراري ارتباط به چه چيزي دست يابد و هدف از ارسال پيام چيست؟

- پيام را بدون پيچيدگي و ابهام و از طريق ارتباط وسيله ارتباطي مناسب ارسال دارد.‌

- نيازهاي گيرندگان پيام را تشخيص دهد و توجه به حالات روحي و رواني و عاطفي آنان و بدست آوردن اطلاعات لازم و كافي درباره مخاطبان به ارسال پيام اقدام كند. اين امر سبب مي‌‌شود كه مدير قابليت و ميزان پذيرش پيام را بررسي كند.‌

- باگيرندگان صميمي باشد و در آنان اعتماد و اطمينان ايجاد كند.‌

- به صحبتها خوب گوش بدهد و قابليت پذيرش افراد را داشته باشد. زيرا بسياري از مشكلات موجود در مدرسه با خوب گوش دادن به درددلهاي كاركنان قابل حل است.‌

- سطح دانش، اطلاعات و معلومات مخاطبان خود را درنظر بگيرد.‌

- از جملات كوتاه و واژه‌هاي قابل فهم استفاده كند.‌

- در جريان صحبت كردن برنكات اصلي و كليدي تاكيد كند و از جزئيات كم اهميت بپرهيزد.‌

- رمز موفقيت در مديريت، موفق شدن در كار كردن با انسانهاست. رمز موفقيت در كار با انسانها نيز دوست داشتن آنهاست. مدير بايد نسبت به همكاران، دانش‌آموزان و... نوعي علاقه و خيرخواهي داشته باشد و آنها را از صميم دل دوست بدارد. تا زماني كه كسي را به دلايلي دوست نداشته باشيم، نمي‌توانيم با او ارتباط برقرار كنيم.‌

- هر مدير آموزشي بايد به روحيه و حالات رواني دانش‌آموزان و معلمان خود توجه داشته باشد. چنانچه علائمي از بي‌اعتمادي، ترس، نااميدي، تنفر و احساس نكردن نشاط در محيط آموزشي ديده شود، به معني نبود بهداشت رواني و فقدان روابط انساني است.‌

زينب بهمدي‌

منابع و مآخذ

1‌-‌فصلنامه مديريت در آموزش و پرورش، معاونت تامين و تربيت نيروي انساني، پاييز 1372‌

2‌-‌مجله رشد آموزش ابتدايي، سال دوم، بهمن ماه 1377‌

3‌-‌مجله رشد مديريت در مدرسه، سال دوم، آبان ماه 1382‌

يکشنبه 19 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2971]