مدير گروه مردم شناسي پايگاه پژوهشي شهر تاريخي يزد:دوران صفوي دوران طلايي در صنعت پارچه بافي در ايران بود

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: مدير گروه مردم شناسي پايگاه پژوهشي شهر تاريخي يزد:دوران صفوي دوران طلايي در صنعت پارچه بافي در ايران بود
خبرگزاري دانشجويان ايران - منطقه يزد مدير گروه مردم شناسي پايگاه پژوهشي ميراث فرهنگي شهر تاريخي يزد گفت: دوران صفوي دوران طلايي در صنعت پارچه بافي در ايران بود.صديقه رمضانخاني در گفت‌وگو با خبرنگار ميراث فرهنگي خبرگزراي دانشجويان ايران (ايسنا)-منطقه يزد، در خصوص سير تحولات نساجي در دوره‌هاي مختلف اسلامي در يزد اظهار كرد: با ظهور اسلام و گسترش آن در فلات ايران، ملت‌هايي كه در تمدن،‌ صنعت و هنر از آنها جلوتر بودند، كه در اين زمان صنعت پارچه بافي در سرزمين‌هاي گوناگون اسلامي بسيار تشويق و حمايت شد. بطوريكه خلفا و پادشاهان براي پاداش به دولتمردان خود، خلعت‌هاي گرانبهايي از بافته‌هاي ابريشمي مي‌بخشيدند. وي گفت: علي‌رغم ويران شدن بسياري از كارگاه‌هاي بافندگي در اين دوران، توليد پارچه‌هاي نفيس ابريشمي ادامه مي‌يابد و با زوال كارگاه‌هاي سلطنتي اين هنر در بين حكومت‌هاي محلي فراهم مي‌گردد و زمينه ارتقاء هنر نساجي مهيا مي‌شود و يزد در اين زمان با صنايع دستي خود بويژه صنعت نساجي معروف مي‌شود و به موازات ترقي در اوضاع و احوال تجاري و بافندگي يزد در دوره‌هاي مختلف اسلامي، ‌اين شهر در زمره مراكز اقتصادي، هنري و فرهنگي قرار مي‌گيرد و با آغاز دوران حكومت صفوي، جايگاه ويژه اي مي‌يابد. وي افزود: در دوره تيموري نيز يك نهضت هنري در امر بافندگي شروع مي‌شود كه در دوره صفوي و بعد از آن ادامه مي‌يابد كه اين حركت نزديك به هنر بافندگي به هنر نقاشي است و پارچه در عصر تيموري گام بزرگي در راه دستيابي به زيبايي نقش‌هاي تزئيني،‌ دقت،‌ ظرافت و نزديكي به طبيعت بر مي‌دارد. و هنر بافندگي يزدي نيز در اين دوران دور از تاثير نيست و در اين زمان نوعي پارچه در شهر يزد بافته مي‌شده به جز توليدات ديگر بنام سير و نيم سير كه عبارت بوده از پارچه كم رنگ و نقوش آن با همان رنگ زمينه ولي به صورت براق و علاوه بر آن، نوعي ديگر بنام پارچه زربفت كه در بافت آن الياف طلا و نقره به كار مي‌بردند. مدير گروه مردم شناسي خاطر نشان ساخت: در دوران صفوي به سبب حمايت از بافندگان ايران، يزد و شهرهايي چون اصفهان، كاشان، رشت، مشهد، قم و تبريز از مهمترين و بزرگترين مراكز اصلي ابريشم بافي محسوب مي‌شوند، در اين دوره يزد به بافتن پارچه اي بنام ديباج معروف مي‌گردد كه گاه با تاري از نخ‌هاي زرين بافته مي‌شود. وي گفت: همچنين در آن دوران پارچه اي بنام خارا كه پارچه ابريشمي محكمي بوده و نيز پارچه حرير ديگري بنام مشجر كه در آن از نقوش شاخ و برگ استفاده مي‌شده و علامت بافت پارچه مخمل به صورت ساده يا با استفاده از نخ‌هاي زرين در اين شهر رواج داشته كه پارچه مخملي زرين بافت يزد در حقيقت با ارزش‌ترين منسوجات آن دوره محسوب مي‌گردد. رمضانخاني افزود: به سبب حمايت شاه عباس از هنرمندان، هنر بافندگي نيز توسعه مي‌يابد و بر كارگاه هاي بافندگي در شهرهاي يزد،‌ كاشان و نيز اصفهان اضافه مي‌گردد و علاوه بر آن،‌ در دوران صفوي، يعني دوران طلايي در صنعت پارچه بافي ايران، شاهد يك طبقه هنرمند به صورت بافنده و طراح هستيم، ‌از جمله استاد غياث الدين يزدي بطوريكه چنان در نقاشي بر روي مقوا براي تهيه نقوش پارچه مهارت داشت كه او را غيث نقشبند مي‌ناميدند. مدير گروه مردم شناسي پايگاه پژوهشي ميراث فرهنگي شهر تاريخي يزد در پايان يادآور شد: درعصر صفوي در كارگاه‌هاي يزد،‌ كرمان و كاشان سه نوع پارچه بافته مي‌شد كه عبارت بود از پارچه‌هاي ابريشمي ساده، پارچه‌هاي ابريشمي نقش‌دار و مخمل‌هاي ابريشمي كه اين نوع پارچه ها معمولا خاص شاهزادگان و پرده و روپوش‌ها به كار مي‌رفت و به علت زيبايي و ارزشي كه داشت اغلب از طرف پادشاهان صفوي به عنوان هديه براي بزرگان كشورهاي ديگر فرستاده مي‌شد. گفتني است؛ تاكنون 8 نمونه از آثار استاد غيات الدين شناسايي شده است.انتهاي پيام
يکشنبه 19 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2599]