تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848623270
اولین عكس دنیا
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: اولین عكس دنیا
.گالری تصاویر نی ئپس(Joysef Niepce)تقدیر چنین بود كه تاریخ ، نام یك چاپخانه دار فرانسوی به نام ژوزف نیسفورنی ئپس (Niepce) را به عنوان ثبت كننده اولین عكس پایدار دنیا در قلب خود حك كند. البته " نی ئپس " نیز همانند " وج وود " هرگز نتوانست عكس هایی را كه بر روی كاغذهای آغشته به كلرور نقره تشكیل می داد را ثابت و پایدار كند . لذا در پی این سرخوردگی روش فوق را رها كرد و به كمك برادرش و به اقتضای شغلش آزمایش هایی را با ماده ای به نام قیر طبیعی (مومیا) شروع كرد. خاصیت اصلی این ماده تا جایی كه به كار این دو برادر مربوط می شد عبارت از این بود كه هر مقدار از آن اگر در معرض نور خورشید قرار می گرفت، سفید و سخت می شد و هر قسمت از آن كه از نور ، محفوظ می ماند همچنان نرم باقی می ماند و قابل حل و شستشو بود.طی آزمایش های جدید، نی ئپس یك نقش قلمكار را با روغن چرب كرد تا كاملاً شفاف شود و نور بتواند از قسمت های سفید آن عبور كند. سپس طرح مزبور را روی یك صفحه فلزی كه سطح آن را یك لایه قیر طبیعی پوشانده بود گذاشت و این مجموعه را به مدت سه ساعت در معرض نور خورشید قرار داد. در نتیجه قسمت هایی از قیر كه نور دیده بود سخت شد و نقش اصلی كه سیاه بود مانع از عبور نور شد و طبعا قیر زیر آن نیز نرم باقی ماند كه او آنها را شست و صفحه را تمیز كرد. حاصل كار صفحه ای بود كه نقش اصلی به صورت فرو رفته در آن حك شده بود. در واقع نی ئپس در پی تلاش خود برای تكمیل فوتوگراف (نگارش با نور) و عكس های ثابت،گراورسازی را اختراع كرده بود كه بعدها در صنعت چاپ بسیار مورد استفاده قرار گرفت. بدین ترتیب كه جاهای فرورفته را از مركب پر می كردند و به كمك این صفحه ، نوشته ها و نقش های گوناگون را روی كاغذ چاپ می زدند. نی ئپس نام اختراع خود را «هلیوگراور» گذاشت كه به معنای حكاكی با نور خورشید است.
تا قبل از اختراع وی برای تكثیر نسخه های چاپی، متن نوشته ها و نقش ها را روی سنگ های مسطح حكاكی می كردند (كه كاری سخت و وقت گیر بود) و از این رو آن را چاپ سنگی می نامیدند.در پی این موفقیت، نی ئپس به این فكر افتاد كه یك صفحه قیر اندود را درون اتاقك تاریك قرار دهد و از طبیعت عكس بگیرد، علاوه بر این ، برای اینكه تصویرهای معكوس ایجاد شده در اتاقك تاریك را اصلاح كند، سفارش ساخت نوعی عدسی را داد كه یك طرف آن محـّدب و طرف دیگرش مقعر بود. در پی آزمایش هایی چند، سرانجام نی ئپس صفحه ای قیراندود را به دقت پشت دوربین خود جاسازی كرد و آن را به مدت هشت ساعت در مقابل منظره جلوی پنجره اتاق كارش واقع در حومه شهر شالون قرار داد و در اینجا بود كه اولین عكس جاودانه ی تاریخ در سال 1827 میلادی شكل گرفت.
سال ها گذشت تا اینكه در سال 1837 یك پاكباخته ی دیگر ِ اتاقك تاریك به نام لوئی داگر (Louis Daguerre) فرانسوی پس از سال ها تلاش دیوانه وار سرانجام موفق شد عكس هایش را كه با یدید نقره ، حساس می كرد توسط محلول نمك طعام قوی ثابت و پایدار كند . آقای داگر پیروزمندانه اختراع خود را داگر ئوتیپ ( Daguereotype)نامید . با این حال، عكس های اولیه آقای داگر چندان چنگی به دل نمی زدند و زمان نوردهی آنها نیز جهت فراگیر شدن این اختراع ، طولانی بود (نزدیك به هشت دقیقه). لیكن بر اثر تلاش های بی وقفه و كمك های مالی دولت وقت فرانسه، به تدریج در شیوه ی عملی داگر بهبودی نسبی حاصل شد، به طوری كه زمان عكسبرداری به حدود 30 ثانیه تقلیل یافت و در نتیجه طرفداران زیادی در بین عامه مردم پیدا كرد. سرانجام لوئی داگر 52 ساله در ماه اوت سال 1839، در یك جلسه ی عمومی آكادمی علوم فرانسه ، نتایج آزمایش ها، تصاویر عكاسی و شیوه عامل دوربین داگر ئوتیپ را به به دنیا عرضه داشت.در سال 1835 میلادیویلیام هنری فاكس تالبوت (Fox Talbot) یك ریاضیدان انگلیسی كه بدون توجه به دستاوردهای نی ئپس و داگر راه خود را می رفت، موفق شد با نسبت مشخصی از محلول نیترات نقره و نمك طعام ،اولین عكس منفی كاغذی دنیا را با استفاده از اتاقك تاریك ، از منظره بیرون پنجره خانه اش به وجود آورد. مورخان ، وی را به همراه یك فرانسوی دیگر به نام «هیپولیت بایارد» به طور مستقل ، اولین مخترعان عكاسی می دانند كه تقدم اختراعات خود را به اطلاع عموم نرسانده بودند، كاری كه داگر موفق به انجام آن شده بود.تالبوت سرانجام در اوایل سال 1839 نمونه هایی از عكس های منفی – مثبت خود را به انجمن سلطنتی بریتانیای كبیر در لندن ارائه كرد و طی نامه ای دلایل تقدم آزمایش های خود را نسبت به آزمایش های داگر برشمرد. البته تا این زمان برتری بالقوه عكس های تالبوت نسبت به داگر ئوتیپ آشكار نشده بود و به همین دلیل هم چندان با استقبال عمومی مواجه نشد.اما تالبوت از پای ننشست و تا سال 1841 روش عكاسی خود را كامل كرد و به نام كالوتایپ (Calotype: واژه ای یونانی به معنی نقش زیبا) به ثبت رسانید. در سال 1844 تالبوت لابراتواری جهت ظهور كالوتایپ های فروخته شده خود تأسیس كرد. سرعت عمل كالوتایپ شغل عكاسان را توسعه داد و سرانجام این امكان را برای آنها فراهم ساخت كه به صورت تجارتی از مردم عكس بگیرند. با این همه ، روش عكاسی كالوتایپ هرگز در امریكا رواج نیافت؛ چون در آنجا داگر ئوتیپ یكه تاز میدان بود.
1870war NEGATIVE COLLODION PLATEداگر در سال 1851 درگذشت. آن سال را باید پایان یك دوره تاریخی از تكامل عكاسی به شمار آورد ؛ زیرا در همان سال تكنیك جدیدی اختراع شد كه شیوه های عكاسی ثبت شده توسط داگر و تالبوت را بی اعتبار نمود . در روش جدید ماده ای به نامكلودین (Colodion: پنبه باروتی حل شده در اِتر كه آن را با یُدید نقره تركیب می كردند) به كار گرفته شد و به جای كاغذ (كه پایه ی ضعیفی برای لایه ی حساس مذكور به شمار می رفت) شیشه را با این ماده مرطوب می ساختند. مبتكر این روش «فردریك اسكات آرچر» مجسمه ساز انگلیسی بود. مزیت عمده عكاسی با شیشه ، سرعت عكسبرداری با آن بود، به طوری كه عكس در كمتر از سه ثانیه شكل می گرفت. البته شیشه ی كلودیونی را باید به كمك اسید پیروگالیك یا سولفات فرو ظاهر و سپس توسط محلول سیانور پتاسیم یا تیوسولفات سدیم ثابت می كردند. از این رو عكاسی با این روش چندان آسان نبود ؛ زیرا علاوه بر تجربه عكاسی، به اطلاعاتی درباره علم شیمی نیز احتیاج داشت. به همین دلیل (وبا وجود اینكه چندی بعد شیشه های خشك كلودیونی ابداع و به بازار عرضه شد) روش فوق چندان رواج نیافت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 856]
-
گوناگون
پربازدیدترینها