واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: "راههای پیشگیری از کم شنوایی یا ناشنوایی کودکان"
شنوایی یکی از حواس برتر انسان است . محروم بودن از حس شنوایی فقط به مفهوم نشنیدن صدا نیست، بلکه ماحصل این محرومیت ، موجب عدم دستیابی به بسیاری از تجربیات مفید و امید بخش زندگی فردی و اجتماعی می شود تا جایی که ممکن است فرد را از مسیر موفقیت دور نماید . توجه به این مسئله ، که صحبت کردن امری اکتسابی است وانسان از راه شنیدن، زبان محیط اطراف خود رافرا گرفته و سپس قادر به تکلم می گردد، اهمیت ویژه این حس را نشان می دهد . لذا بدون شنیدن، گفتار به وجود نخواهد آمد و به همین علت ، کودکان و افراد ناشنوا قادر به تکلم نیستند.اما نکته قابل تأمل این است که چطور می توانیم از ایجاد کم شنوایی و به دنبال آن عدم تکلم جلوگیری وپیشگیری کنیم ."پیشگیری از کم شنوایی"والدین باید قبل از بچه دار شدن ، این مساله را درنظر بگیرند و نسبت به آن اطلاعات و آگاهیهای لازم را کسب کنند ؛ آنها می توانند با رعایت موارد زیر، احتمال تولد فرزند کم شنوا یا سخت شنوا را کاهش دهند :1-انجام مشاوره ژنتیکی قبل از ازدواج .2-انجام آزمایشات خونی و بررسی عامل "RH".3-مشاوره با پزشک قبل از بارداری در صورت ابتلاء به بیماری مزمن یا خاص .4-مصرف نکردن دارو ، بدون تجویز پزشک در دوران بارداری .5-جلوگیری از ضربات فیزیکی و مکانیکی در دوران بارداری.6-مراقبت جهت پیشگیری از ابتلاء به بیماریهای مختلف در دوران بارداری .7-مبادرت به زدن واکسن سرخجه قبل از بارداری و ..."عوامل احتمال کم شنوایی بعد از تولد"فاکتورهای دوران نوزادی ( از تولد تا یک ماهگی ) که خطر ابتلاء به کم شنوایی را افزایش می دهند عبارتند از:1- سابقه خانوادگی درخصوص وجود کم شنوایی مادرزادی حسی یا عصبی.2- عفونتهای دوران نوزادی مانند سیفلیس و سرخجه.3- وزن کمتر از 1500 گرم نوزاد هنگام تولد .4- زردی دوران نوزادی در حدی که منجر به تعویض خون شود.5- مصرف داروهایی که اثر تخریبی روی شنوایی دارند . مانند آمینو گلیکوزیدها( خبتامایسین، توبرامایسین، کاتامایسین و استرپتومایسین، هنگامی که به صورت دوره ای و طولانی مدت مصرف شود . )6- مننژیت باکتریایی.7- وجود نشانه های غیر طبیعی یا اختلالاتی که با شنوایی مرتبط است .8- نگهداری نوزاد در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیش از 5 روز.
فاکتورهای دوران کودکی ( یک ماهگی تا سه سالگی ) که خطر ابتلاء به کم شنوایی را افزایش می دهند عبارتند از :1.نگرانی والدین نسبت به تأخیر زبان آموزی و تکلم ، با توجه به سن کودک.2.مننژیت باکتریایی و عفونتهای مرتبط با کاهش شنوایی .3.ضربه به سر که با کاهش هوشیاری کودک یا شکستگی جمجمه همراه باشد .4.مصرف داروهایی که اثر تخریبی بر روی شنوایی دارند مانند آمینو گلیکوزیدها به مدت طولانی .5.عفونتهای مزمن گوش میانی و تجمع مایع در گوش میانی بیش از 3 ماه .6.اختلالاتی مانند شکاف کام که عملکرد شیپور استاش را مختل می کند .7.وجود سابقه کاهش شنوایی دائم یا پیشرونده در فامیل .8.بیماریهای دوران کودکی مانند اوریون، مننژیت ، مخملک.9.آسیب های دوران کودکی به ویژه شکسستگی جمجه، برخورد اجسام تیز با سر یا گوش، قرار گرفتن در معرض اصوات بلند و... .اگر کودک شما دارای یکی از فاکتورهای فوق باشد ، نسبت به ابتلاء به کم شنوایی در معرض خطر بیشتری قرار دارد شما دراین رابطه باید با یک متخصص گوش و حلق بینی و یک کارشناس شنوایی شناسی( ادیولوژیست) مشورت نمایید و در صورت تشخیص، باید از کودک شما ارزیابی کامل شنوایی به عمل آید ."عوارض ناشی از وجود کم شنوایی دائم"اگر کودک شما یا هر فرد دیگری مبتلا به کم شنوایی باشد و برای تشخیص ، درمان و توانبخشی آن اقدام نکنید ، پس از گذشت زمان کمی به عوارض ناشی از کم شنوایی نیز مبتلا می شود . این عوارض عبارتند از :تأخیر در رشد طبیعی گفتار و زبان، اختلالات تولیدی گفتار ، اختلال در روان بودن گفتار، اختلال در صرف و نحو زبان، اختلال در ارتباط گیری، اختلال عاطفی- رفتاری، اختلال در تفکر، تاخیر در رشد اجتماعی- فرهنگی ، اختلال در یادگیری و افت تحصیلی، اختلال خواندن و نوشتن ، اختلال در حافظه شنیداری ، بروز ناتوانیهای درکی - شنیداری، کاهش ذخیره لغات و ..."درمان و توانبخشی"پس از ارزیابی شنوایی ، متخصص شنوایی شناسی ، درباره وضعیت شنوایی کودکتان با شما صحبت خواهد کرد . برخی اختلالات شنوایی ، مانند اوتیت گوش میانی و گوش خارجی به وسیله دارو قابل درمان است ، اما برخی دیگر از اختلالات شنوایی ، مانند کاهش شنوایی حسی - عصبی قابل درمان دارویی نیست و فرد باید در پروسه توانبخشی قرار گیرد . در تعریف، توانبخشی عبارت است از مجموعه خدمات پزشکی، اجتماعی ، روانی ، حرفه ای و آموزشی که به منظور باز توانی فرد اجرا می شود تا کارایی فرد به بالاترین حد ممکن برسد و بتواند به طور مستقل در جامعه زندگی کند .با پیشرفتهای به عمل آمده در زمینه فن آوری ، در سالهای اخیر، فراهم آوردن اطلاعات گفتاری به وسیله سمعک ، حتی برای کودکانی که مبتلا به شدیدترین میزان نقص شنوایی باشند نیز ممکن گردیده است .سمعکها مؤثرترین راهکار و بهترین تدبیر درمانی برای اغلب افراد مبتلا به کم شنوایی می باشند .خصوصیات الکترواگوستیکی سمعک ، باید با خصوصیات باقی مانده شنوایی فرد مبتلا به کم شنوایی ، تطبیق داده شده و سمعک برای گوش آن فرد تنظیم شود . لذا فرد مبتلا به کم شنوایی نمی تواند هر سمعکی را استفاده نماید ، بلکه برای تجویز و تنظیم سمعک باید به متخصص ادیولوژیست مراجعه کند . البته بهتر است به خاطر داشته باشید که همیشه پیشگیری بهتر است از درمان...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1956]