مقالات و مطالب علمی مربوط به فیزیو لوژی ورزشی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: kambiz19847th February 2011, 10:49 PMآشنایی با فیزیولوژی ورزش بدن انسان برای اینکه بتواند نقش خود را به طور مؤثر در زندگی ایفا کند باید از آمادگی جسمانی خوبی برخوردار باشد یعنی به طور مداوم انرژی لازم را در اختیار داشته باشد تا بتواند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهد. وقتی سخن از آمادگی جسمانی به میان می آید مقصود از آن داشتن چنان قلب ، عروق خونی و ریه ها و عضلاتی است که بتوانند وظایف خود را به خوبی انجام دهند و با شور و نشاط تمام در فعالیت ها و تفریحات سالمی شرکت کنند که افراد عادی و غیر فعال از انجام آنها ناتوانند. عوامل متعددی در آمادگی جسمانی مؤثر است اما چهار عامل بیش از عوامل دیگر در این میان ایفای نقش می کنند این عوامل عبارتند از (قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، انعطاف عضلانی و استقامت قلبی ریوی) ● قدرت عضلانی همانطور که می دانید حدود ۴۰ درصد وزن بدن را عضلات تشکیل می دهند این عضلات در خود تولید انرژی می کنند که این نیرو قدرت عضلانی نامیده می شود که البته قابل اندازه گیری نیز هست. مهمترین عامل شناخته شده در آمادگی جسمانی استعداد و توانایی عضلات در وارد کردن نیرو یا مقاومت در برابر آن است. تمرینات قدرتی از عواملی است که سبب حجیم شدن تارهای عضلانی می شود و توانایی فرد را در کاربرد نیروی تولید شده افزایش می دهد. قدرت عضلانی اهمیت بسیاری در ورزشهای مختلف و البته فعالیت های روزانه دارد بسیاری از مردان و حتی زنان از عضلات بازو و سرشانه ضعیفی برخوردار هستند که باعث ضعف در فعالیت های ورزشی و روزانه و ایجاد درد و بیماری در سنین بالا می شود. ● استقامت عضلانی عضلات در خود انرژی ذخیره می کنند. این عمل به ماهیچه ها امکان می دهد که مدت زیادی به فعالیت خود ادامه دهند. این عمل عضلات را استقامت عضلانی گویند. استقامت عضلانی عبارت است از ظرفیت یک عضله یا گروهی از عضلات برای انقباض مداوم. معمولاً استقامت عضله را با قدرت عضلانی اشتباه می گیرند ولی باید توجه کرد که معمولاً استقامت عضلانی عبارت است از توانایی در کاربرد قدرت و نگهداری این توانایی برای مدت نسبتاً طولانی. برای مثال در فعالیت هایی چون: برف پارو کردن، چمن زدن، نظافت و یا حرکات ورزشی چون دراز و نشست، بالا کشیدن بدن در حالت بارفیکس و . . . استقامت عضلانی نقش اساسی دارد که می شود با تمرینات منظم ورزشی آن را افزایش داد. ● انعطاف عضلانی توانایی در کاربرد عضلات در وسیعترین دامنه حرکت آنها به دور مفصلها را انعطاف پذیری گویند. این عامل در آمادگی جسمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با تمرینات ورزشی میزان توانایی مفاصل بدن در خم شدن و چرخیدن بیشتر می شود و در نتیجه کارایی عضلات بهبود می یابد اگر مفاصل از انعطاف کمی برخوردار باشند محدودیت حرکتی برای بدن ایجاد می شود. انعطاف پذیری در فعالیت های روزانه چون باغبانی، خانه داری، فعالیت های ورزشی که احتیاج به نرمی و انعطاف پذیری دارند مؤثر است. که البته این نقش در فعالیت های ورزشی چون ژیمناستیک ، دو میدانی و . . . پر رنگ تر می شود. ● استقامت قلبی و ریوی بسیاری از دانشمندان و صاحب نظران ورزشی عقیده دارند که عامل استقامت قلبی ریوی در آمادگی جسمانی بیش از عوامل دیگر اهمیت دارد و بعضی دیگر دقیقاً بر عکس این نظریه مهر تأیید زدند. اما تجربه نشان داده است که استقامت قلبی ریوی از عوامل اساسی آمادگی جسمانی است و با تمرینات استقامتی شدید و سنگین می توان آن را ارتقاء بخشید. ● فیزیولوژی عضلات عضلات دستگاهی هستند که مواد غذایی را از صورت شیمیایی به صورت انرژی مکانیکی یا کار تبدیل می کنند. می دانیم که حرکات بدن از انقباض عضلات حاصل می شود بدین معنی که عضلات مخطط که به استخوانهای بدن متصلند با اراده فرد منقبض می شوند و حرکت جابجایی را در بدن میسر می کنند. در بدن انسان سه نوع عضله وجود دارد (عضلات مخطط یا اسکلتی ـ عضلات صاف و عضله قلب) که ما در این بخش فقط عضلات مخطط را بررسی می کنیم. عضلات مخطط حاوی ۷۰ درصد آب،۲۰درصد پروتئین و ۱۰ درصد کربوهیدراتها و چربی و نمکهای معدنی و املاح است که البته ترکیبات عضله در اعضای مختلف بدن تغییرات وسیعی دارند. در بخش عضلات مخطط ۲ مطلب را بررسی می کنیم : ۱) انقباض عضله، ۲) منابع انرژی عضله. ● انقباض عضله اگر طول عضله به هنگام انقباض تغییر نکند این انقباض را (هم طول) می گویند. در این نوع انقباض جسم مقاوم جابه جا نمی شود تمام انرژی حاصل از انقباض به حرارت تبدیل می شود. ولی اگر انقباض عضله به کوتاه شدن آن منجر شود آن انقباض را (هم تنش) می گویند که باعث می شود جسمی که در برابر عضله قرار می گیرد جابه جا شود. سرعت انقباض عضله با مقدار وزنه ای که در مقابل آن قرار می گیرد رابطه عکس دارد. اگر هیچ نیرویی در برابر عضله قرار نگیرد عضله سریعاً منقبض می شود ولی اگر به تدریج نیروی مخالف افزایش می یابد از سرعت انقباض کاسته می شود. تا اینکه اگر میزان نیروی مخالف برابر با نیروی عضله شود سرعت کوتاه شدن یا انقباض به صفر خواهد رسید. ● منابع انرژی عضله برای آنکه به حالت انقباض درآید احتیاج به انرژی دارد. منبع اصلی انرژی عضله آدنوزین تری فسفات ATP است که به مقدار کمی در عضله وجود دارد ولی به مقدار زیادی انرژی آزاد می کند. کراتین فسفات CP منبع انرژی دیگری است که در سلولهای عضلانی ذخیره می شود. اگر مقدار ATP در سلول بیش از اندازه لازم باشد انرژی اضافی صرف تولید CP می شود و در نتیجه مقدار بیشتری از انرژی ذخیره خواهد شد. به مجرد ذخیره ATP در عضله CP موجود به سرعت و سهولت به ATP تبدیل می شود و در نتیجه CP باعث ثابت ماندن مقدار ATP عضله می شود. انرژی حاصل از CP و ATP برای مدت کوتاهی انرژی لازم را تأمین می کنند پس در فعالیت های شدید بدنی که بیش از چند دقیقه طول می کشد باید منبع دیگری از انرژی وجود داشته باشد. این انرژی از تجزیه گلیگوژن حاصل می شود و چون این واکنش در مجاورت اکسیژن قرار می گیرد آن را هوازی یا (با اکسیژن) می گویند. اگر اکسیژن به اندازه کافی برای این واکنش های شیمیایی وجود نداشته باشد در عضله اسیدلاکتیک تولید می شود. قسمت اعظم این اسیدلاکتیک مجدداً به گلوکز و گلیگوژن تبدیل می شود و مقداری از آن در عضله بر جای می ماند. در ورزشهای سخت و طولانی و مخصوصاً افرادی که از آمادگی جسمانی کمی برخوردارند خستگی عضلات بعد از ورزش مربوط به اسیدلاکتیک باقی مانده در عضله است، میزان خستگی با مقدار اسیدلاکتیک موجود در عضله رابطه مستقیم دارد. تولید انرژی در بدن به ۳ طریق انجام می گیرد که ۲ طریق آنها برای تولیدATP نیاز به اکسیژن ندارند (بی هوازی) و در سومین طریقه وجود اکسیژن کاملاً ضروری است که به آن (هوازی) گویند: ۱)سیستم ATP-CP در ورزشهایی چون: پرتاب نیزه ، پرتاب دیسک ، دو ۱۰۰ متر و شیرجه یا فعالیتهایی که زمان اجرای آن بسیار کم است (حدود ۱۰ ثانیه) و با حداکثر شدت انجام می شوند انرژی مورد نیاز را از این سیستم تأمین می کنند. ATP وCP موجود در عضله به صورت ذخیره وجود دارند و به هنگام فعالیت انرژی مورد لزوم را تهیه می کنند. در این سیستم برای تأمین انرژی احتیاجی به حضور اکسیژن نیست (بی هوازی) ۲) سیستم اسیدلاکتیک در ورزشهایی که زمان اجرای آنها بین ۱ تا ۳ دقیقه طول می کشد انرژی مورد نیازشان را از این طریق تأمین می کنند مثل دوهای ۴۰۰ و۸۰۰ متر وکشتی. هنگام اجرای این فعالیت ها اکسیژن به قدر کافی در عضله موجود نیست لذا گلوکز موجود در عضله به اسیدلاکتیک و ATP تبدیل می شود. در حقیقت در این سیستم گلوکز عامل اصلی تأمین کننده انرژی عضله است. ۳) سیستم هوازی هر موجود زنده ای برای ادامه زندگی و فعالیت احتیاج به اکسیژن دارد. بعد از چند دقیقه که اکسیژن به بدن نرسد، نه ATP در بدن ساخته می شود و نه انرژی وجود دارد و در نتیجه زندگی پایان می یابد. در ورزشهایی که بیش از ۳ دقیقه طول می کشد عضلات انرژی مورد احتیاج را از تجزیه مواد غذایی در مقابل اکسیژن بدست می آورند. در دوهای ماراتن، کوهنوردی و. . . ATP مورد نیاز عضلات از این طریق تأمین می گردد. پروتئین ها، گلیگوژن و چربیها از جمله مواد غذایی هستند که در این سیستم مورد استفاده قرار می گیرد و بیشترین مقدار تولید ATP را نیز دارد. ● برگشت به حالت اولیه و وام اکسیژن (ریکاوری) همانطور که گفته شد برای اینکه بدن از حالت استراحت به حالت فعالیت درآید فعل و انفعالات متعددی در عضله صورت می گیرد تا انرژی لازم کسب شود. همچنین برگشت بدن از حالت فعالیت به حالت استراحت نیز بسیار مهم است که آن را برگشت به حالت اولیه (Recavery) گویند. ذخیره اکسیژن بدن هنگام فعالیت های شدید به مصرف سوخت و ساز بدن می رسد؛ در نتیجه هنگام استراحت مقدار اکسیژنی که از ذخیره بدن گرفته شده است باید دوباره به بدن باز گردد و اسیدلاکتیک جمع شده در عضلات نیز باید از سلول های عضلانی خارج شودکه البته هر دو نیز هوازی هستند. انرژی از دست رفته بدن را وام اکسیژن (Oxygen Debt) گویند. مقدار وام اکسیژن برابر است با مقدار اکسیژن مورد نیاز در هنگام فعالیت؛ اگر نوع فعالیت شخص ملایم، طولانی و یکنواخت باشد بدن می تواند انرژی مورد نیاز را از هوا بگیرد و وام اکسیژن به وجود نمی آید والی اگر فعالیت شخص شدید باشد به طوری که او مجبور باشد با کمبود انرژی به فعالیت خود ادامه دهد مبتلا به وام اکسیژن می شود. مدت زمانی که طول می کشد تا بدن به حالت اول برگردد بستگی به مدت، شدت و آمادگی جسمانی فرد دارد؛ بعد از فعالیت ها در ۲ یا ۳ دقیقه اول مصرف اکسیژن به شدت پایین می آید اما از این شدت به تدریج کاسته می شود تا به حالت یکنواخت برسد. اگر شخص بعد از فعالیت ورزشی خود، به جای استراحت، کار ساده ای مثل راه رفتن یا دویدن آرام (سرد کردن) را انجام دهد اسیدلاکتیک موجود در بدن زودتر از بین می رود (در این مورد در فصل علم تمرین به طور کامل توضیح داده شده است) ● فیزیولوژی گردش خون دستگاه گردش خون از رگها و قلب تشکیل شده که خون تیره و روشن در آنها جریان دارد. قلب به صورت تلمبه ای قوی خون روشن را از راه سرخرگ آئورت و سرخرگ ششی به بدن می فرستد و از طرفی سیاهرگهای اجوف فوقانی و تحتانی خون تیره را از بدن به قلب بر می گردانند. به استثنای سیاهرگ ششی که خون روشن و تیره را از ششها به قلب بر می گرداند. سلولهای بدن پیوسته در حال فعالیت اند و برای ادامه حیات و فعالیت خود موادی را می سوزانند و مواد دیگری را دفع می کنند دستگاه گردش خون عهده دار رساندن مواد سوختنی به سلول ها و خارج کردن مواد زائد است. قلب از چهار حفره تشکیل شده است. دو حفره در طرف راست و دو حفره در طرف چپ. دو حفره بالایی را دهلیز و دو حفره پایینی را بطن می گویند. بطن باعث به حرکت درآمدن خون در بدن می شود و اگر بطن از انقباض بیفتد خون از گردش خواهد ایستاد. شکل قلب شبیه مخروطی است که قاعده آن در بالا و نوک آن در پایین در انتهای بطن ها است. در موقع ضربان دو دهلیز با هم منقبض می شوند و بعد از مدت نسبتاً کوتاهی دو بطن منقبض می شوند بعد از این انقباض توقف بیشتر و طولانی تری وجود دارد که به منزلة استراحت قلب است. مدت انقباض بطن ها در افراد بالغ ۳/۰ ثانیه و مدت انبساط آنها ۵/۰ ثانیه طول می کشد روی هم رفته یک دوره کامل قلبی ۸/۰ ثانیه طول می کشد بنابراین در هر دقیقه تقریباً ۷۰ دورة قلبی صورت می گیرد و این رقم را تعداد ضربان قلب گویند. همانطور که می دانید در حدود تا وزن بدن را خون تشکیل می دهد یعنی یک شخص معمولی با وزن در حدود۷۰ کیلوگرم دارای ۵ تا ۶ لیتر خون است قسمت اعظم خون را گلبولهای قرمز تشکیل می دهند. کمبود اکسیژن معمولاً موجب افزایش گلبولهای قرمز خون می شود به همین دلیل است که در ارتفاعات زیاد ورزشکاران استقامتی قادر نیستند رکوردهای جهانی از خود به جا بگذارند چون در مکان های مرتفع فشار نسبی اکسیژن در هوای تنفسی کم است و شخص ورزشکار قادر نیست به راحتی اکسیژن مورد نیاز را در هنگام ورزش از هوا کسب کند لذا این امر در کارایی او اثر نامطلوب می گذارد. ● فیزیولوژی تنفس طبق تعاریفی که در کتاب های فیزیولوژی انجام شده، تنفس عبارت است از جذب اکسیژن و دفع انیدریدکربنیک به وسیلة سلول زنده، خواه این سلول حیوانی باشد، خواه نباتی. عمل تنفس طی ۲ مرحله متمایز انجام می شود : ▪ تنفس خارجی: که عبارت است از حرکت هوا به داخل ریه ها، انتقال اکسیژن از ریه ها به خون و انتقال انیدریدکربنیک از خون به ریه ها. ▪ تنفس سلولی یا داخلی: که شامل جذب اکسیژن و تولید انیدریدکربنیک توسط سلولها می شود. انقباض حجاب حاجز یا دیافراگم و پایین آمدن در محوطه شکم باعث بزرگ شدن قفسه سینه از بالا به پایین می شود. همزمان با این عمل عضلات شکم بتدریج شل می شود و با انقباض عضلات بین دنده ای، دنده ها به بالا کشیده می شود و استخوان جناغ را به جلو می راند این عمل قفسه سینه را از جلو به عقب می برد و از طرفین بزرگ می کند؛ با بزرگ شدن حجم قفسه سینه فشار موجود در ریه ها از فشار جو کاهش می یابد و باعث حرکت هوا به داخل ریه ها می شوند این عمل آنقدر ادامه پیدا می کند تا فشار هوا در ریه ها با فشار جو برابر گردد. کلیه اعمال بالا را دم گویند. اما عمل بازدم در نتیجه شل شدن عضلات دمی و بازگشت ریه ها به حالت قبل صورت می گیرد با بالا رفتن عضله دیافراگم و بازگشت حجم قفسه سینه به حالت استراحت، فشار هوا در ریه ها از جو بیشتر می شود و آن قدر هوا از ریه ها خارج می شود تا فشار ریه ها دوباره با فشار جو برابر گردد. ● حجم جاری و تهویه ریوی حجم هوایی که با هر بار حرکت به داخل ریه ها جریان می یابد را حجم جاری می نامند و مقدار آن بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی لیتر است و تهویه ریوی عبارت است از حجم جاری ضرب در تعداد حرکات تنفسی در دقیقه که معمولاً بین ۱۰ تا ۲۰ بار در حالت استراحت است. در هنگام ورزش تعداد حرکات تنفسی افزایش پیدا می کند و عمیق تر می شود تا جایی که در فعالیتهای شدید ورزشی عضلات دمی و بازدمی فعال می شوند و تهویه ریوی تا حدود ۱۰۰ لیتر در دقیقه افزایش می یابد. حداکثر تهویه ریوی ممکن است به ۱۵۰ لیتر در دقیقه هم برسد ولی افزایش تهویه ریوی اگر از ۱۰۰ لیتر در دقیقه بیشتر شود به افزایش جذب اکسیژن کمکی نمی کند زیرا به نظر می رسد که انتقال اکسیژن بیش از این مقدار به بافتها، توسط عضلات قلب و عضلات تنفس محدود می شود kambiz19848th February 2011, 05:38 PMعلم تمرین موارد پایه تمرین : 1) مرتب باشد ، زمان مسابقه و تمرین تقریبا یکی باشد. 2) قانونمند باشد 3) دارای جنبه تربیتی 4) فصول تمرین 5) ویژگی های تمرین 6) ارزشیابی فرایند تمرین 7) توجه به موارد جنبی بهداشت و تغذیه 8) بایو ریتم ورزشکار ریتم و حرکت زیستی خاصی است که در انسانها مشترک است. اصول تمرین : 1) اصل ویژگی تمرین : تمرین سازگاریهای ویژه و مخصوص ایجاد می کند. 2) اصل اضافه بار 3) اصل تفاوتهای فردی 4) اصل کاهش سرعت پیشرفت 5) اصل برگشت پذیری 6) اصل تنوع 7) اصل پیشرفت تدریجی متغییرهای تمرین : الف ) بار تمرین 1) حجم تمرین (کمی) شامل : زمان یا مدت تمرین ، تکرارهای تمرین ، مسافت پیموده شده یا وزنه جابجا شده 2) شدت تمرین : (کیفی) ب) تواتر : تعداد جلسات تمرین در هفته فواید تمرینات با وزنه : 1) افزایش قدرت 2) افزایش حجم عضله 3) افزایش توده بدون چربی 4) کاهش چربی 5) افزایش توان 6) افزایش استقامت kambiz19848th February 2011, 05:53 PMاثر پیری روی عضلات اسکلتی هم چنان که بشر پیر می شوذ ظرفیت تولید قدرت عضلات اسکلتی کاهش می یابد . در نتیجه بسیاری از افراد پیر مشکلات در انجام فعالیت های روزانه را تجربه می کنند . تحقیقات اخیر نشان می دهد که کاهش تولید قدرت مشاهده شده در افراد پیر ابتدائاً بعلت اثر دفی عضلانی و تغییر در مقدار بافت قابل انقباض در عضله است تا اینکه بعلت کاهش فعالیت عضلانی باشد . یک عقیده اشتباه که افراد پیر ورزش های ساده انجام دهند اثرات ورزش روی تعداد و اندازه فیبرهای عضلانی سطح مقطع عضله اسکلتی با افزایش سن کاهش می یابد . این پدیده که Sacropenia نامیده می شود در نتیجه کاهش در اندازه عضله ، تعداد و یا ترکیبی از این دو است . بسیاری از محققان که درباره Sacropenia تحقیق می کنند از تکنیک های تصویر برداری و یا بیوبسی عضلانی که بوصرت مقاطع عرضی انجام می شود استفاده می کنند بهر حال Frontera و همکاران هیچ تغییری در اندازه فیبر عضلانی عضله Uastus Lotralis را در مردان بدون ناتوانی 70 – 60 ساله در شروع مطالعه در سال 1986 – 1985 و 12 سال بعد گزارش نکردند از آن جا که مطالعات که بر اساس بیوبسی عضلانی نقص های ذاتی ( مانند محدود بودن ناحیه ) دارند ، بسیاری از محققان توصیه می کنند که Gold standard ( استاندارد طلایی ) برای بررسی تعداد و اندازه فیبر عضلانی باید شامل نمونه برداری از کل عضله باشد . نتایج بررسی میکروسکپی سطح مقطع از تمام عضلات Vastus latralis نشان داد که هر چند یک کاهش کوچک در اندازه فیبر ممکن است اتفاق بیفتد ، کاهش در تعداد کل فیبرهای عضلانی علت اولیه Sacropenia است . ( تصویر 1 ) . محققان هم چنین نشان داده اند که علاوه بر کاهش در CSA عضلات اسکلتی ( سطح مقطع ) عضلات افراد 83 – 65 سال و پیرتر ) شامل بافت قابل انقباض کمتر و بافت غیر قابل انقباض بیشتر در مقایسه با عضلات اسکلتی افراد جوانتر (سنین 44 – 26 سال) می باشد . در صد بیشتر بافت غیر قابل انقباض (چربی و بافت همبند) باعث کاهش ظرفیت تولید قدرت می شود . تغییر در ترکیب بافتی در افراد پیرتر نشان می دهد که توده عضلانی آنها ممکن است به مقدار زیادی نسبت به اندازه سطح مقطع عضلانی به تنهایی کاهش یابد محققان که روی علت اثر دهی عضلانی در افراد پیر تحقیق می کنند اغلب روی چگونگی اثرات سن روی انواع فیبرهای عضلانی متمرکز شده اند . اخیراً بعضی نویسندگان روی سن و مرفوئی عضله بررسی کرده اند و نشان داده اند که اندازه فیبرهای نوع 1 ( آهسته ) با افزایش سن تغییر نمی کنند . اما فیبرهای نوع II (سریع ) بطور انتخابی اثر دهی می شوند . هر چند عقیده عمومی این است که فیبرهای نوع II به میزان قابل توجهی با افزایش سن کوچک میشوند ( در افراد بدون اختلال ) . تعداد فیبرهای 1 و 2 بطور شمابه با سن کاهش می یابد . بر خلاف عقیده عمومی که درصد فیبرهای نوع 1 با افزایش سن تغییر نمی کند یک گروه تحقیقات نشان داده اند که آنها نیز کاهش می یابند . بهر حال - سازگاری عضلات اسکلتی در پاسخ به ورزش های قدرتی در افراد پیرتر اتفاق می افتد و محققان این پدیده را ابتدائاً بوسیله تمرینات نوع I و II بررس کرده اند : 1- برنامه های پیش رونده مقاومتی ( Pnt ) یا 2- برنامه های ورزش های شدید . یک مثال از برنامه Pnt در جدول آمده است . برنامه ای با شدت بالا معمولاً شامل 2 تا 6 مجموعه از 8 تکرار در % 85 ماکزیمم یک تکرار شخصی ( RM – 1 ) . هر چند افراد در این مطالعات معمولاً 3 بار در هفته تمرین داشتند ، یک گردد تحقیقی گزارش کرده اند که مقاومت به تمرین ( 3 مجموعه از 8 ورزش در % 85 RM – 1 ) ایجاد شده 1 یا 2 بار در هفته نتایج مشابهی در تولید قدرت با 3 بار در هفته دارد . - یک باور غلط این است که افراد پیر باید ورزش ساده انجام دهند . هر چند این ممکن است در شروع یک برنامه ورزشی یا در حضور بیماریهایی نامند بیماری قلبی – دیابت یا اختلال تعادل درست باشد . بعضی محققان پیشنهاد کرده اند که افراد پیر سالم به ورزشهای قدرتی و استقامتی مانند افراد جوانتر پاسخ می دهند . بسیاری از فیزیوتراپ ها (درمانگران فیزیکی) نمی توانند بیماران پیرتر را باشد تی که مناسب است و اثرات مطلوب ایجاد کنند ورزش بدهند . kambiz198410th February 2011, 10:57 PMمکمل های غذایی روشهای گوناگونی برای دسته بندی مکمل های غذایی و مواد غذایی نیرو زا وجود دارد برخی از صاحبنظران بر اساس نو ع فعالیت ورزشی دسته بندی را ارائه داده اند به عنوان مثال : مکمل های قدرتی مکمل های استقامتی دسته بندی کلی مکمل ها 1- مکمل ها یی که بر سوخت و ساز انرژی تاثیر دارند : * کراتین *ال کارنیتین *بیکربنات سدیم *کافئین 2- مکمل هایی که احتمالا بر ترکیب بدن تاثیر می گذارد *پروتئین و اسیدهای آمینه *پیکو لینات کروم *بتا هیدرو کسی بتا متیل بو تیرات (HMB ) 3- مکمل های که احتمالا باعث حفظ سلامتی عمومی ورزشکار می شوند : * گلو تامین *ویتامین ها * مواد انتی ااکسیدان اثر بخشی مکمل ها : ورزشکاران همیشه در جستجوی آن دسته از مکمل هایی هستند که موجب بر تری آنها در رقابت های ورزشی شود مشکل این است که چنین معجونی وجود ندارد و بسیاری از مکمل ها فاقد آثاری هستند که ادعا می کنند داروها و مکمل هایی پروتئینی و اسید آمینه ای : بخش اعظمی ازعضلات را پروتئین تشکیل می دهد و در اجرای اکثر ورزشها نقش اساسی دارد . تمرینات قدرتی منجر به افزایش توده عضلانی می شود که نشان از افزایش ساخت اکتین و میوزین دارد . تمر ینات موجب آسیبهای عضلانی نیز می شوند که در ایفای نقش پروتئین در فر آیندهای ترمیم مهم است . مقدار پروتئین مورد نیاز : نیاز به پروتئین روزانه برای ورزشکاران نسبت به افرادی که فعالیت زیاد ندارند تقریبا دو برابر است . مصرف کمتر از 6/1 گرم پروتئین به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در ورزشکارانی که سخت تمرین می کنند به تعادل منفی نیتروژن ربط داده می شود مقدار پروتئین مورد نیاز را به دو طریق می توان مشخص کرد : 1- بر اساس وزن بدن الف) ورزشکاران به طور کلی در ازای هر کیلوگرم وزن بدن 6/1 -2 گرم و ورزشکاران قدرتی 2-4 گرم ب ) افراد عادی بالغ در ازای هر کیلو گرم وزن بدن 1-5/1 گرم پ ) کودکان 5/1-2 گرم ت ) زنان باردار و شیرده 3/1-8/1 گرم ث ) نوزادان 2/2 گرم 2 – بر اساس درصد کل کالری مصرفی روزانه الف ) ورزشکاران به طور کلی 12-15 درصد ب ) ورزشکاران قدرتی و احیانا دونده های ماراتن 15-20 در صد پ ) افراد عادی10 درصد کل کالری روزانه ال – کارنیتین : ترکیبی است که عمدتا انتقال اسیدهای چرب با زنجیره ی طولانی به میتو کندری را جهت اکسید اسیون در مسیر تولید انرژی تسهیل می کند . بنابراین تصور می شود افزایش دسترسی به کارنیتین استفاده از چربی رابه عنوان سوبسترای انرژی افزایش می دهد . این ماده در ورزشهای استقامتی موثر می باشد و برای نقل و انتقال چربی سلولی کاملا ضروری است . این ماده به دو فرم اصلی بنام ال کارنیتین و دی کارنیتین دیده می شود . فرم L در صورتی که بیش از 10 گرم مصرف شود . باعث ایجاد اس� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 851]