لاریجانی، مجلس و سیاست ایران

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
لاریجانی، مجلس و سیاست ایران

طی یک ماه اخیر، مبارزه ای واقعی بر سر بدست آوردن ریاست مجلس و نمایندگان مستقل راه افتاده بود. در نتیجه انتخابات، روشن شد که در مجلس جدید دو فراکسیون اصلی وجود دارند: اصولگرایان (اکثریت) و اصلاح طلبان (اقلیت و یا فراکسیون خط امام با ریاست محمد رضا تابش). تعدادی از نمایندگان، گروه نمایندگان مستقل را تشکیل می دهند که هر دو فراکسیون نیز به حمایت آنان امیدوارند. انتخاب "علی لاریجانی" دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی ایران بعنوان رئیس مجلس، موج بزرگ مطالب تحلیلی و تفسیرها را در مطبوعات برانگیخت. پیروزی وی را پیروزی قم بر تهران و گواه شکست اصولگرایان رادیکالی نامیده و آن را آغاز اختلافات جدید سیاسی در جبهه اصولگرایان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ارزیابی نمودند. بدون شک، روی کار آمدن لاریجانی در مجلس که تجربه بسیاری در فعالیت های دولتی و سیاسی دارد، جوانب جدیدی را در کار خود مجلس و نیز در تعاملات آن با قوه مجریه به همراه خواهد داشت. نیروهای سیاسی در مجلس جدید ایران با انتخاب لاریجانی امیدوارند که او بتواند باری دیگر نقش مجلس را بالا برده و حتی شاید اقدامات اقتصادی دولت را تحت کنترل قرار دهد تا تورم را مهار کند، در امور مالی نظم برقرار کند و تغییرات دائم در دستگاه عالی اداری کشور را متوقف کند. نام لاریجانی امیدهایی برای تغییر در اوضاع بین المللی پیرامون ایران ایجاد می کند، چرا که دو سال او مذاکره کننده ارشد ایران در مذاکرات پیرامون مشکل هسته ای بود. علیرغم این که دولت پایان مهلت تعلیق بر غنی سازی اورانیوم را اعلام کرد، لاریجانی توانست تماس دائم را هم با اتحادیه اروپا و هم با گروه 1+5 حفظ کند. پس از آنکه لاریجانی پست دبیری شورای عالی امنیت ملی ایران را ترک کرد، "سعید جلیلی" جانشین وی شد که نتوانست نقطه اشتراکی با طرفین اروپایی بیابد و پس از تنها دیدار وی با "خاویر سولانا" کمیسر عالی سیاست خارجه و امنیتی اتحادیه اروپا مرحله مذاکرات متوقف شد و تحریمات علیه ایران تشدید شدند. بیشتر تحلیل گران معتقدند لاریجانی که بعنوان دیپلمات و مذاکره کننده شایسته در محافل بین المللی از شهرت بسیاری برخوردار است، می تواند همه را پشت میز مذاکره بازگرداند تا به تنش زایی اوضاع پیرامون ایران کمک نموده و بهبود وجهه ایران در عرصه بین المللی را ممکن سازد که پیامد آن افزایش نفوذ مجلس بر سیاست خارجی کشور خواهد بود. در این راستا تبریک سولانا برای انتخاب لاریجانی بعنوان رئیس مجلس اولین گام محسوب می شود. در عین ارزیابی از پیامدهای مثبت احتمالی از روی کار آمدن لاریجانی، نمی توان این را فراموش کرد که او نماینده بارز جناح راست در بین اصولگرایان سنتی پس از انتخابات ریاست جمهوری 2005 است. او در تیم ریاست جمهوری بود و نمی توان او را آشکارا در مقابل احمدی نژاد قرار داد. اختلاف بین آنها تنها در روش های دستیابی به اهداف است. کاملاً محتمل است که با توجه به نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری، احمدی نژاد که آمادگی خود برای انتخاب مجدد در دور دوم را اعلام کرده است، بدنبال راهی برای برقراری تعامل با رئیس جدید مجلس باشد تا حمایت مجلس را در انتخابات کسب کند. طبق اطلاعات دریافتی از برخی منابع، در آستانه گشایش مجلس جدید، لاریجانی با احمدی نژاد دیدار نموده و در اجلاس کابینه وزرا در قم حضور یافت که در آنجا به رئیس جمهور وعده حمایت کامل را داد. با در نظر داشتن منافع سیاسی و روابط خانوادگی لاریجانی با محافل دینی و نیز با آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی ایران، نباید گمان کرد که تقویت موضع او در راستای انجام تغییراتی آشکار در سیاست کشور خواهد بود، هر چند که برخی تحلیل گران در غرب او را "سیاستمداری غربگرا" می نامند. روشن است که لاریجانی در درجه اول تحکیم موضع اصولگرایان سنتی در مجلس و سایر ساختارهای حکومتی را ممکن خواهد ساخت. اولین سخنرانی وی پس از انتخاب بعنوان رئیس مجلس، نشان دهنده اولویت ها در فعالیت های وی در آینده نزدیک بود؛ موضوعات اصلی که توجه بسیاری به آنها داشت، تعاملات ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی و جستجوی روش های جدید همکاری و تعامل با دولت بود. کاندیداتوری "علی لاریجانی" دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی ایران مورد حمایت "محمود احمدی نژاد" رئیس جمهور و آیت الله خامنه ای رهبر کشور، و در درجه اول مورد حمایت مجمع روحانیون مبارز به ریاست کیانی و مجمع مدرسین قم بود. او از حمایت کامل فراکسیون اصولگرایان برخوردار بود. ضمن بررسی لاریجانی بعنوان رئیس قوه مقننه، برخی از تحلیل گران در کشور بدین توجه داشتند که در مراتب عالی حکومتی نمایندگان روحانیت کم شده و مواضع نظامیان سابق و نمایندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحکیم می شود. قانون نوشته نشده انتخاب فردی روحانی بعنوان رئیس هر یک از شاخه های حکومتی برای اولین بار توسط مجلس هفتم در سال 2004 نقض شد که در آن زمان غلامعلی حداد عادل را بعنوان رئیس مجلس انتخاب کردند. در سال 2005 رئیس جمهور "محمود احمدی نژاد" سپاهی سابق انتخاب شد. با روی کار آمدن او در کاخ ریاست جمهوری تعداد افراد روحانی در بین وزرا و روسای ادارات دولتی کاهش یافت. کاهش نمایندگان روحانیت در بین نمانیدگان مجلس نیز مشخص است. از سویی، آغاز بکار مجلس به آغاز آمادگی برای انتخابات ریاست جمهوری نیز مربوط می شود. انتخاب رئیس جمهور آتی از بسیاری لحاظ بدین بستگی خواهد داشت که مجلس کشور طی چند ماه آینده چه خواهد کرد و چگونه خود را نشان نشان خواهد داد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 125]