يادداشت روزخصوصي‌سازي و بورس

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: يادداشت روزخصوصي‌سازي و بورس
يك عضو شوراي عالي بورس تهران در شرايطي ديروز به برخي از انتقادهاي اخير سازمان خصوصي‌سازي از بازار سهام پاسخ داد كه به نظر مي‌رسد خيلي پيش‌تر از اين، مجموعه اركان بازار سهام بايد به اظهارات و انتقادهاي اين سازمان پاسخ مي‌داد.
وقتي برخي نسبت به مديريت عرضه‌هاي سهام نقد دارند، متهم به جوسازي مي‌شوند. وقتي بازيگران بازار سهام را روي قيمت موردنظر، سازمان خصوصي‌سازي نمي‌خرند، متهم به ارزان خريدن يا حتي تباني مي‌شوند. وقتي عرضه‌ها در سال گذشته قطره‌اي است، مديران شركت مورد انتقاد قرار مي‌گيرند. هنگامي كه انتقاد مي‌شود، قيمت مورد نظر سازمان خصوصي‌سازي خيلي بالا است، سايرين متهم به چوب حراج زدن به اموال دولت و بيت‌المال مي‌شوند و...
اين سوال مطرح مي‌شود كه چرا سازمان خصوصي‌سازي موضع تدافعي و تهاجمي در برابر بازار دارد؟
واقعيت اين است كه سازمان خصوصي‌سازي براي عرضه‌هايي كه 85درصد آن قرار است از طريق بورس انجام شود با اين بازار سهام (با هر ويژگي حرفه‌اي و فرهنگي) بايد تعامل داشته باشد و اگر مشكلي بروز پيدا مي‌كند، نبايد چشم روي هم گذاشت و از همه چيز، انتقاد تخريبي كرد.
از سوي ديگر عوامل بازار بايد درك كنند كه سازمان خصوصي‌سازي براي فروش سهام از چند ناحيه با ملاحظاتي روبه‌رو است. اولين ملاحظه نظارت سنگين و قانوني نهادهاي نظارتي است. سازمان خصوصي‌سازي بر اساس سوابق گذشته به شدت از اين مساله هراس دارد كه نكند از سوي اين نهاد نظارتي متهم به فروش ارزان دارايي‌هاي دولتي شود. البته از اين نظر نقش مخالفان خصوصي‌سازي كه به هر بهانه از جمله «اتهام» ارزان‌فروشي و تضييع حقوق دولت، تصميم دارند مانع واگذاري‌ها شوند و حتي خود را دلسوزتر از دلسوزان نظام مي‌دانند، نبايد فراموش كرد. از اين بابت اگر سهمي گران‌تر فروخته شد و حقوق خريداران تضييع شد، ظاهرا مانعي ندارد! و سازمان خصوصي‌سازي مورد بازخواست قرار نمي‌گيرد.
ملاحظه ديگري كه ظاهرا بازار فراتر از دغدغه‌هاي خود بايد درك كند(!) فشار فوقاني اجراي برنامه واگذاري‌ها از طريق سازمان خصوصي‌سازي است.
البته سازمان خصوصي‌سازي اين نيرو يا اهرم را به دليل اينكه بازار تصور نكند كه آنها مجبور به فروش سهام هستند، رد مي‌كند و ملاحظات ديگر.
اما فراتر از اين ملاحظات، چند كاستي مديريت عرضه‌ها نيز تقريبا براي بازار عيان شده است. اول اينكه سازمان خصوصي‌سازي براي عرضه سهام واحدهاي دولتي به نظر مي‌رسد كه اصولا به شرايط و پارامترهاي وضعيت بازار توجه كافي ندارد. به عنوان نمونه تجربه عرضه بلوك‌هاي بزرگ در سال گذشته نشان مي‌دهد كه سازمان خصوصي‌سازي طبق «برنامه» عرضه‌ها را انجام مي‌دهد و اصولا توجهي به فضاي بازار و آثار عرضه‌ها ندارد. اين يعني عرضه سهام به صورت «مكانيكي» نه منعطف و منطبق با وضعيت بازار! دوم اينكه سازمان خصوصي‌سازي تصور مي‌كند، قيمت‌ها را كه در ارزيابي شركت‌ها به دست آورده و كشف مي‌كند، حتما بايد مورد پذيرش بازار واقع شود ولاغير! نمونه اخير «كشتيراني». سوم اينكه برخي از مصاديق نشان مي‌دهد كه تحميل‌هاي سازمان خصوصي‌سازي با «هست»هاي بازار سهام متفاوت است. همين امر باعث شده كه نه سازمان خصوصي‌سازي مباني تحليل بازار سهام را بپذيرد و نه بازار سهام، تحليل‌ها و ارزيابي‌هاي سازمان بورس را. هرچه هست اينكه سازمان خصوصي‌سازي بايد گفتمان خود را با بازار تغيير دهد و بازيگران بازار نيز بايد ملاحظات سازمان خصوصي را بيش از پيش درك كنند.
گروه بورس
يکشنبه 12 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 214]