پاپاراتزي

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : پاپاراتزي ahmad.taj10th February 2010, 03:05 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند ورزشي نويسان اروپايي؛ وقتي رسوايي اخلاقي هست... انگلستان مرکز افشاي رسواييهاي اخلاقي بازيکنان فوتبال در چند سال اخير بوده است. اين ادعا البته اين طور معني نمي شود که انگلستان مرکز رسواييهاي اخلاقي فوتباليستها در اروپاست. در اروپا آلماني ها، ايتاليايي ها، فرانسوي ها، اسپانيايي ها و همين انگليسي ها صاحب معتبرترين نشريات ورزشي هستند. از آنجا که تعداد روزنامه هاي ورزشي در قاره سبز استاندارد است، بخشي از رقابت ورزشي نويسان مربوط به مطبوعات سياسي است. ورزشي نويسان در صفحات ورزشي روزنامه هاي سياسي صاحب تريبون معتبري هستند؛ چون مانند کشور خودمان بسياري از افراد کليدي در موقعيتهاي کليدي اين روزنامه ها - سياسي ها- را ورق مي زنند. هر چند بماند به دلايل زيادي فضاي رقابتي گذشته در صفحات ورزشي روزنامه هاي سياسي در ايران ديگر مثل گذشته وجود ندارد. در اروپا آلماني ها ورزشي نويسان کاملاً فني هستند. به اين معنا که دسته اي از آنها که از دانش فني فوتبال سر در مي آورند از زاويه فني فوتبال را نقد مي کنند و دسته ديگري از ورزشي نويسان که اين توانايي را ندارند هم سعي مي کنند در مورد مسائل فني فوتبال صحبت نکنند. پرداخت به جنجالهاي فوتباليستها در آلمان خيلي زياد نيست، هر چند که همين آلماني ها بودند که چند سال پيش اوليور کان را با افشاي رسوايي اخلاقي اش تقريباً از فوتبال محو کردند. فرانسوي ها به آلماني ها نزديک هستند. هر چند آنها هم چند سال پيش درگير ماجرايي حيرت آور از مدافع وقت تيم اميد کشورشان شدند. فيليپ مکسز مو بلوندي که ظاهراً از همان 5 سالگي که فوتبال را آغاز کرده، درگير حواشي اين ورزش بوده، رسماً با فراخواندن رسانه هاي ورزشي و حتي غير ورزشي از آنها براي پيدا کردن به اصطلاح عشق گمشده اش درخواست کمک مي کند. برخورد ورزشي نويسان در آن مقطع با رفتار و ادعاي عجيب مکسز خيلي جدي نبود. ورزشي نويسان در فرانسه تا حد زيادي درگير ورزشهاي ديگري غير از فوتبال هستند. دوچرخه سواري و شاخه هاي مختلف رقابتهاي اتومبيلراني همواره از دغدغه هاي جدي آنها حتي بيش از فوتبال بوده است. اسپانيايي ها مدعي اند قلب تئوريسينهاي فوتبال هستند. مصداق آنها هميشه نامي آشناست؛ فيل بال. فيل بال از مشهورترين روزنامه نگاران ورزشي در اروپاست. اما اسپانيا به دليل جمع شدن تعدادي از بهترين ستارگان فوتبال جهان در رئال و بارسلونا طبيعي است کانون حواشي فوتبال نيز باشد. در چند سال اخير مقاطعي لوديس فيگو سوژه داغ آنها بود و در مقطعي بکام و مقطعي هم رونالدينيو. امروز بي شک داغ ترين سوژه براي آنها کريس رونالدو است. به اعتقاد ورزشي نويسان اسپانيايي او هر لحظه مي تواند رسوايي اخلاقي را رقم بزند. اسپانيايي ها به دليل داشتن اختلافهاي سياسي منطقه اي ميان کاتالونيا، مادريد و باسک بيشتر به اختلافهاي سياسي مي پردازند. اختلافهايي که مستقيماً در ورزش و فوتبال تأثيرگذار است. * * * * * کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند پاپاراتزي ايتاليايي ها را نمي توان از صحنه خارج کرد. آنها در روزهايي که بشدت محکوم به شکست فني و اخلاقي در فوتبال بودند، در شرايطي که بزرگترين باشگاهشان به دسته پايين تر سقوط کرده بود، قهرمان جام جهاني شدند. خيلي ها در اروپا معتقدند، رسانه هاي ورزشي اين کشور عقب مانده و سنتي باقي ماندند. شکي نيست تحريريه «کوريره دلو اسپورت» مثل «سان» انگليسي ها مجهز نيست. شکي هم نيست، «لارپوبليکا» مثل 2 - 4 - 4 حرفه اي نيست. اما اين ايتاليايي ها همچنان سبک مشهور گذشته را حفظ کردند. آنها قلب مشهور ترين پديده حاشيه اي - رسانه اي جهان هستند؛ پاپاراتزي. پاپاراتزي که در قرن بيستم هويت پيدا کردند، خبرنگار-عکاساني هستند که تنها با حواشي سوپر استارها شناخته مي شوند. در سالهاي اوج سينما، زماني که اين هنر در دهه 30 ميلادي به تکامل و پختگي کم نظيري رسيده بود، اين افراد در فرانسه و بخصوص آمريکا که دو قطب مشهور سينما بودند، حواشي ستارگان وقت سينما را ثبت مي کردند. در آمريکا هاليوود بود و «بت ديويس» و «کاترين هپبورن» و هزار سوژه ديگر. پاپاراتزي در پاريس بيشتر در خيابانهاي فرعي که به يکي از آن صدها کافه مشهور ختم مي شد قرار مي گرفتند تا شايد بهترين شکار «ژان گابن» و شخصي که همراهش هست، در دوربين آنها ثبت شود. اما روزها در ميان افراد عادي و حتي ستاره ها کسي اين افراد را با نام پاپاراتزي نمي شناخت. دهه 60 و فدريکو فليني اين گروه ژورناليست را سر زبانها انداختند. فليني در يکي از مهمترين آثارش«زندگي شيرين» به ماجراهاي يک پاپاراتزي در روزهاي اوج سينماي ايتاليا و حضور ستارگان آمريکايي در اين کشور پرداخت. پاپاراتزي به نوعي براي اولين بار در «زندگي شيرين» رسمي شدند. يا بهتر بگوييم تعريف شدند. امروز با گذشت چيزي حدود 100 سال پاپاراتزي داراي هويتي کليدي در دنيا هستند و ايتاليا در مقاطع مختلف مهمترين مرکز پرورش اين افراد بوده که البته خيلي هم خوشنام نيستند و خوشنام نبودن آنها البته به ثبت حاشيه شخصي ستاره هاي ورزشي مربوط نمي شود. پاپاراتزي در اواسط دهه 90 ميلادي تبديل به چهره هايي منفور در جهان شدند. خيلي ها مرگ پرنسس دايانا را به پاپاراتزي ربط مي دهند. دايانا آن روزها ديگر نقشي در زندگي پرنس چالز نداشت و عملاً ديگر عنوان ملکه را يدک نمي کشيد. پاپاراتزي با تعقيب دايانا و عشق مولتي ميلياردر مصري اش باعث فرار آنها و عملاً تصادف وحشتناکشان شدند. هر دو در اين تصادف کشته شدند و جالب بود پاپاراتزي بلافاصله خودشان را به صحنه رساندند و تا توانستند عکس گرفتند و عکس گرفتند. نفرت از پاپاراتزي اوج مي گيرد. اروپايي ها مي گفتند اين قدر اين آدمها بي رحمند که حتي هنگام مرگ دايانا چيزي غير از عکس گرفتن از جسدهاي بي جان او برايشان اهميت نداشت. عکسهايي که تا سال 2006 هرگز منتشر نشده بودند. سال 96 پاپاراتزي(عکاساني که از چهره هاي سرشناس بويژه هنرمندان و ورزشکاران و خانواده هاي آنان عکس تهيه و در اختيار مجلات قرار مي دهند) شناسنامه جديد پيدا کرده بودند. مرگ دايانا، معرف اين شناسنامه با عنوان قاتل براي اين گروه چند هزار نفري بود. وقتي «التون جان» موزيسين مشهور انگليسي قطعه «شمعي در باد» را براي دايانا نوشت، احساسات مردم دنيا دگرگون شد و مسأله فراتر از اروپا رفت. «شمعي در باد» که به صورت تک آهنگ روانه بازار شده بود، در آمريکا و در مهمترين چارت موسيقي جهان بيلبورد، رتبه يک را به دست آورد و همه اين مسائل دست به دست هم داده بودند تا جريان نگاه منفي عليه پاپاراتزي رواج پيدا کند. اين مسأله بسياري از ستارگان سينمايي و ورزشي را خشنود کرده بود. بسياري از آنها خاطرات بدي از پاپاراتزي داشتند. حالا بهانه مناسبي براي محکوم کردنشان داشتند. مسأله هم تنها به پاپاراتزي هنري- اجتماعي مربوط نمي شد. حتي مي توان گفت چنين تعريفي از پاپاراتزي وجود ندارد. پاپاراتزي در حقيقت حوزه ثابتي ندارد. پاپاراتزي ستاره را در عمومي ترين و خصوصي ترين موقعيتهايش شکار مي کند. پاپاراتزي در اواخر دهه 90 در ايتاليا با فوتبال درگيري ويژه اي پيدا کردند. در اوايل دهه 90 مهمترين ستاره فوتبال جهان در کشور چکمه سوژه مناسبي برايشان بود، سوژه اي که عصبي بود و هر لحظه ممکن بود کار دست دوربينهاي کوچک آنها بدهد؛ «ديه گو آرماندو مارادونا». مارادونا به سبک خودش از پاپاراتزي شاکي بود. مارادونا با منتقدان و ورزشي نويسان ايتاليايي هم کم مشکل نداشت. هر چند ستايش از او در ايتاليا اين قدر وسيع بود که بسياري از منتقدانش جرأت نمي کردند ايرادهاي قديمي را از او بگيرند. اين امکان هميشه براي پاپاراتزي وجود دارد. امکان خسارت ديدن. اما اين مشکل سالهاست در دنيا براي پاپاراتزي حل شده. بيمه، خسارت آنها را پرداخت مي کند، ضمن اينکه نشريه اي که اين افراد با آن همکاري دارند، اين خسارتها را جبران مي کند. وقتي روبي باجو، اين ابر فوتباليست کشور چکمه به يوونتوس رفت، تورين که آن سالها بسيار فوتبالي تر از امروز بود به اوج رسيد. پاپاراتزي براي سود بيشتر راهي تورين مي شوند. يک روزنامه نگار ورزشي مدعي مي شود، تحقيقات ميداني اش به او اثبات کرده در تورين از هر سه کودکي که متولد مي شود، نام يکي روبرتوست. باجو بابت اعتقادات خاص مذهبي اش در يکي از مذهبي ترين کشورهاي جهان از نوع کاتوليکش، سوژه مناسبي براي رسانه ها بود. هر چند در اينتر بسياري از روزهاي خوش هم براي او و هم رسانه ها خيلي زود به پايان رسيد. پاپاراتزي در اواخر دهه 90 شيفته رونالدوي برزيلي بودند. روزهاي هيجان انگيزي براي ايتاليايي ها بود. همچنان قلب باشگاهي فوتبال جهان بودند. ستارگان فوتبال به ايتاليا مي رفتند، روزهايي که قطعاً سالها طول مي کشد تا دوباره برايشان تکرار شود. * * * کريم اسکي «قدس» سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 492]