واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: تولد یک نوزاد، هر چند که هیجان انگیز و شگفت آور است، بسیاری از زنان پس از زایمان اختلالات خلقی کوتاه یا درازمدت را تجربه می کنند. تظاهراتی نظیر گریه ناگهانی، اضطراب و تحریک پذیری در روزهای اول پس از زایمان شایع است که معمولا خفیف هستند و خودبه خود برطرف می شوند، اما برخی از زنان اشکال جدی تری از افسردگی را پس از زایمان نشان می دهند که می تواند ماه های متمادی طول بکشد و توانایی های آنان را در مراقبت از خود و فرزند تازه متولد شده شان مختل کند. بنابراین کادر درمانی در ارتباط با زنان در طول بارداری و پس از آن باید در مورد افسردگی پس از زایمان مطلع باشند تا بتوانند این عارضه را به سرعت تشخیص داده و به شکل مناسبی درمان کنند... در حدود 80 درصد از زنان طی چند روز ابتدایی پس از زایمان دچار اندوه می شوند و علایمی نظیر نوسانات خلقی، اضطراب، تحریک پذیری، عدم تمرکز و حملات گریه را تجربه می کنند. اندوه پس از زایمان، دو تا سه روز پس از زایمان شروع می شود و پس از گذشت پنج روز به حداکثر شدت خود می رسد. در نهایت این عارضه دو هفته پس از شروع برطرف می شود. از آنجا که اندوه پس از زایمان مدت کوتاهی ادامه خواهد داشت، در اغلب موارد علایم قبل از آن که زنان به مراجعه به پزشک برای درمان بیندیشند، از بین می روند. اگر علایم اندوه پس از زایمان برای مدت بیش از دو هفته باقی بمانند یا شدیدتر شوند، بیمار باید از نظر ابتلا به افسردگی پس از زایمان مورد بررسی دقیق قرار گیرد. ● اندوه پس از زایمان علت ابتلا به اندوه پس از زایمان نامشخص است، اما احتمال می رود تغییرات هورمونی ناشی از زایمان مقصر باشد. سایر دلایل مطرح برای اندوه پس از زایمان عبارت اند از: سابقه خانوادگی یا قبلی ابتلا به افسردگی، بروز علایم افسردگی در طول بارداری، تغییرات خلقی مرتبط با اختلالات خلقی پیش از قاعدگی، مصرف ترکیبات خوراکی ضدبارداری، استرس مادر درمورد نگهداری نوزاد و مشکلات روانی- اجتماعی. در مورد اندوه پس از زایمان، از آنجا که اغلب موارد خفیف اند و به سرعت برطرف می شوند، معمولا نیازی به درمان دارویی نیست.در مورد چنین بیمارانی اقدامات حمایتی از مادر و کودک اولویت دارد. ● افسردگی پس از زایمان افسردگی پس از زایمان، 10 تا 15 درصد از زنان درگیر زایمان را مبتلا می کند. این عارضه ممکن است 24ساعت تا یک سال پس از زایمان شروع شود. متاسفانه در اغلب موارد افسردگی پس از زایمان تشخیص داده نشده باقی می ماند، زیرا بسیاری از علایم آن مشابه احساس ناراحتی است که زنان در طول روزهای اولیه پس از زایمان تجربه می کنند (مانند بی خوابی، ضعف و کاهش میل جنسی)، بنابراین گاه تشخیص داده نمی شود که این علایم غیرطبیعی اند. شایع ترین علایم افسردگی پس از زایمان عبارت اند از: خلق افسرده، اختلالات خواب، کاهش وزن، اضطراب یا تحریک پذیری، کم شدن انرژی، نداشتن تمرکز، احساس گناه یا بی ارزش بودن و افکار خودکشی و مرگ. به دلیل شباهت زیاد علایم افسردگی پس از زایمان و افسردگی اساسی، افسردگی پس از زایمان را به عنوان یک تشخیص جداگانه طبقه بندی نشده است. به هر حال، واژه شروع پس از زایمان برای تشخیص اختلالات خلقی که طی چهار هفته اول بعد از زایمان اتفاق می افتند، به کار می رود. DSM-IV از همان کراکتریاهای تشخیصی ویژه افسردگی اساسی برای تشریح افسردگی پس از زایمان استفاده کرده، اما بسیار مهم است که پزشکان بتوانند علایم افسردگی پس از زایمان را از یک نوسان خلقی طبیعی که زنان پس از زایمان تجربه می کنند، افتراق دهند. این طبیعی است که یک زن در طی روزهای اول مراقبت از نوزاد تازه واردش تحریک پذیر و بی حوصله باشد و شب های زیادی را بیدار بماند، اما در صورتی که این علایم در زنی که کودکش بیش از پنج ماه سن دارد، مشاهده شود، باید بررسی های دقیق تر انجام شود. غربالگری زنان با علایم و نشانه های افسردگی پس از زایمان در دوران پس از زایمان، موثرترین کار برای تشخیص و درمان این بیماری است. افسردگی پس از زایمان از سوی پزشکان باید در اولین ویزیت پس از زایمان و شش هفته پس از زایمان زنان مورد توجه قرار گیرد. ● درمان افسردگی پس از زایمان تحقیقات برای یافتن بهترین استراتژی درمانی در افسردگی پس از زایمان هنوز ادامه دارد. به هر حال، مدیریت موثر افسردگی پس از زایمان شامل مداخلات غیر دارویی و دارویی است. زنانی که از علایم خفیف تا متوسط افسردگی پس از زایمان رنج می برند، باید درمان های غیردارویی نظیر روان درمانی را تجربه کنند. به علاوه، درمان های غیردارویی در زنانی که به دلیل ترشح داروها در شیر مادر تمایلی به مصرف دارو ندارند، ارجح است. درمان های شناختی- رفتاری به زنان کمک می کنند تا افکار، باورها و رفتارهای منفی و غیرکارآمد را در خود یافته و افکار مثبت و واقعی تر را جایگزین آنها کنند. سایر درمان های غیردارویی افسردگی پس از زایمان شامل گروه درمانی، مشاوره غیرمستقیم، نوردرمانی، مشاوره با حمایت خانواده و گروه های با حمایت همسر است. هرگاه علایم افسردگی پس از زایمان در زنی متوسط تا شدید باشند یا در صورتی که بیمار به درمان های غیردارویی به تنهایی پاسخ ندهد، استفاده از درمان دارویی ضروری است. ● داروهای ضدافسردگی بنزودیازپین ها درمان کمکی موثری برای رفع اضطراب و بی قراری بیماران در افسردگی پس از زایمان هستند، اما در این گروه از بیماران برای درمان علایم اصلی اختلال، ضدافسردگی ها بهترین انتخاب هستند. مطالعات زیادی اثربخشی ضدافسردگی ها را در درمان افسردگی اساسی به اثبات رسانده اند، اما هیچ یافته ای به نفع اثربخشی آنان در درمان افسردگی پس از زایمان - به طور خاص- وجود ندارد. به هرحال بر اساس نتایج کلی موجود در مورد استفاده از این گروه داروها در بیماران افسرده، داروهای ضدافسردگی برای درمان افسردگی پس از زایمان نیز تجویز می شوند. در میان داروهای ضدافسردگی، به دلیل اثربخشی به اثبات رسیده، شیوع کمتر عوارض، ایمنی دارو ، بالا بودن دوز مسمومیت و نیاز به مصرف یک بار در روز، مهارکنندگان اختصاصی بازجذب سروتونین، این گروه داروهای ضدافسردگی به عنوان خط اول درمان افسردگی پس از زایمان شناخته شده اند. ضدافسردگی های سه حلقه ای: عوارض دارویی و شدت مسمومیت این دسته داروها در مقایسه با مهارکنندگان اختصاصی بازجذب سروتونین بیشتر است. به هر حال مطالعات ضدافسردگی های سه حلقه ای را نیز در درمان افسردگی پس از زایمان موثر نشان داده اند. هرچند که سه حلقه ای ها یا مهارکنندگان اختصاصی بازجذب سروتونین بیشتر برای درمان افسردگی پس از زایمان تجویز می شوند، سایر داروهای ضدافسردگی نظیر مهارکنندگان بازجذب نوراپی نفرین و سروتونین و مهارکنندگان بازجذب دوپامین نیز برای درمان این بیماری کاربرد دارند. در بیشتر زنان علایم بهبود دو تا شش هفته پس از شروع درمان دارویی بروز می کنند. در صورتی که پس از دو هفته علایم بهبود تظاهر نکردند یا علایم تشدید یافتند، بنابر صلاحدید پزشک، افزایش دوز دارو یا تعویض آن توصیه می شود. برای فروکش کردن کامل علایم و به حداقل رساندن خطر عود بیماری، درمان با ضدافسردگی ها باید نه تا دوازده ماه ادامه یابد. تصمیم گیری شما در مورد شروع درمان افسردگی پس از زایمان با داروهای ضدافسردگی در بیماران شیرده بستگی به نظر بیمار دارد. به بیمارتان اطلاع دهید که تمام داروهای ضدافسردگی در داخل شیر ترشح می شوند و غلظتی از آنها در پلاسمای خون برخی از نوزادان شیرخوار مشاهده شده است، البته مطالعات نشان داده اند که این گروه از نوزادان مواجهه با ضدافسردگی ها را بدون آسیب و به خوبی تحمل کرده اند. آنچه در اینجا لازم به ذکر است، محدود بودن یافته ها در مورد اثرات ناخواسته داروهای ضدافسردگی در نوزادان شیرخوار است. برخی مطالعات مطرح کرده اند که در میان مهارکنندگان اختصاصی بازجذب سروتونین، سرترالین، پاروکستین و فلووکسامین حداقل میزان انتقال را به نوزاد طی شیردهی دارند. در هفتمین نسخه ویرایش شده داروها در بارداری و شیردهی بریجز، چهارده مطالعه متفاوت در مورد استفاده از این سه دارو در دوران شیردهی به چاپ رسیده است که در هیچ کدام از آنان عوارض ناخواسته روی نوزاد گزارش نشده است. ▪ سایر داروها: داروهای ضدافسردگی، درمان استاندارد و به اثبات رسیده انواع متوسط تا شدید افسردگی پس از زایمان هستند، اما با وجود مطالعات بالینی ناکافی، درمان هایی نظیر هورمون درمانی، اسیدهای چرب امگا 3 و ضداضطراب ها نیز به عنوان درمان کمکی افسردگی پس از زایمان به کار می روند. www salamatiran com پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 782]