واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: طی دوران جوانی خود، از رابطه ی زناشویی سالم و خوبی لذت برده اید، اما اخیراً از رابطه ی زناشویی خود با همسرتان دیگر احساس رضایت نمی کنید. با خود فکر میکنید میل زناشوییتان کاهش پیدا کرده و از بین رفته است. چرا باید کارهایی که در گذشته برایتان لذت بخش بود، اکنون دردناک باشد؟ چند وقتی است نگران سلامت زناشوییتان شده اید. شما تنها نیستید. زن های بسیاری در بعضی مراحل زندگی دچار مشکلات زناشویی می شوند. در طی دوران یائسگی، بیش از نیمی از خانم ها دچار ناتوانی زناشویی میشوند. با بالا رفتن سنتان، عملکرد بدن شما دستخوش تغییر می شود. عملکرد زناشویی نیز از این امر مستثنی نیست. مطمئناً نیازها و کارایی زناشویی شما در 60 سالگی مثل زمانی نخواهد بود که نصف این سن را داشتید. گرچه مشکلات زناشویی انواع مختلف دارند، اما اکثر آنها قابل درمان می باشند. برای بازیابی سلامت زناشوییتان، باید بتوانید آناتومی بدنتان را شناخته و واکنش فیزویلوژیک نرمال آن را به محرکات زناشویی تشخیص دهید. طرح مشکل منظور از ناتوانی زناشویی، ایجاد مشکلات مکرر و پی در پی در مراحل مختلف واکنش زناشویی می باشد. تا زمانی که این مسئله زیاد باعث پریشانی شما و بر هم خوردن رابطه تان با همسرتان نشده است، نمی توان آن را یک اختلال تصور کرد. ناتوانی زناشویی در خانم می تواند در همه ی سنین اتفاق بیفتد. پزشکان و متخصصین معمولاً ناتوانی زناشویی در خانم ها را به چهار گروه تقسیم میکنند. کمبود میل زناشویی. میل و شور زناشویی در شما کاهش می یابد. این نوع متداول ترین ناتوانی زناشویی در خانم ها به شمار می رود. اختلال در تحریک پذیری و برانگیختگی زناشویی. میل و شور زناشویی در شما وجود دارد، اما توانایی تحریک شدن را از دست می دهید. اختلالات ارگاسم. برای رسیدن به حالت ارگاسم دچار مشکل می شوید، حتی پس از س.کس.ی طولانی. درد زناشویی. تحریک شدن و نزدیکی زناشویی شما با درد همراه است. همه ی مشکلات زناشویی خانم ها در این چهار گروه خلاصه نمی شود. با تحقیقات بیشتر روی مسئله ی مشکل و ناتوانی زناشویی در خانم ها و بررسی ریشه ی تحریک پذیری زناشویی در آنها، دیدگاه تازه ای به این مسئله پدیدار شد که واکنش زناشویی را به مسائل بسیاری مثل فیزیولوژی، احساسات و عواطف، تجربه، عقاید و باورها، شیوه ی زندگی و رابطه ها مرتبط می داند. پزشکان و متخصصین معتقدند که برای تحریک پذیری کامل و طبیعی، همه ی این موارد باید همخوانی کنند تا صمیمیت زناشویی پدید آید. آنها معتقدند که رسیدن به ارگاسم نباید هدف یک نزدیکی زناشویی باشد، بلکه باید به عنوان لذت به دست آمده از این رابطه تلقی شود. دلایل ناتوانی زناشویی عوامل بسیاری ممکن است به ناتوانی زناشویی منجر شود. گاهی این عوامل مرتبط با یکدگر هستند و نیاز به ترکیبی از درمان ها است. فیزیکی: عوامل فیزیکی که ممکن است باعث به وجود آمدن ناتوانی زناشویی شوند شامل ورم مفاصل، مشکلات ادراری، جراحی و آسیب دیدگی لکن، خستگی، سردرد و اختلالات عصبی می باشد. بعضی داروها مثل داروهای ضد افسردگی، فشارخون، آنتی هیستامین و داروهای مخصوص شیمی درمانی می تواند باعث کاهش میل زناشویی و ناتوانی در رسیدن به حالت ارگاسم شود. هورمونی: در دوران میانسالی، یائسگی کارایی زناشویی خانم ها را تحت تاثیر قرار می دهد. کمبود استروژن بعد از یائسگی در واکنش زناشویی شما و همچنین در دستگاه تناسلیتان تغییراتی ایجاد می کند. پوست روی دستگاه تناسلی نازک تر شده و این مسئله باعث باریک تر شدن دهانه ی واژن میشود، به خصوص اگر فعالیت زناشویی نداشته باشید. همچنین برجسته و لیز شدن مهبل در طی تحریک زناشویی کندتر انجام می گیرد. این عوامل باعث میشود که رابطه ی زناشویی دردآور شده و رسیدن به ارگاسم کندتر صورت گیرد. روحی و اجتماعی: عوامل روحی و روانی که باعث مشکلات زناشویی میشود شامل مشکلات عاطفی مثل اضطراب، افسردگی و استرس و همچنین سابقه سوء استفاده ی زناشویی می باشد. ممکن است برای شما ایفای نقش ها و کارهای مختلف مثل کار در بیرون، کار خانه، مادر بودن و مراقبت از والدین سالخورده، دشوار به نظر بیاید. سن و سلامتی همسر، احساس شما نسبت به او و نظر شما نسبت به بدن خودتان و همسرتان عوامل دیگری هستند که ممکن است باعث به وجود آمدن مشکلات زناشویی شوند. عوامل فرهنگی و مذهبی نیز در این زمینه بسیار موثر می باشند. درمان مشکل برای مشکلات زناشویی، پزشک متخصص درمان های ریشه ای را انجام می دهد. اگر استفاده از این داروها با عوارض جانبی همراه بود، پزشک نحوه ی درمان و داروهای شما را تغییر خواهد داد. در تغیرات فیزیکی که به خاطر یائسگی ایجاد می شود مثل باریک و خشک شدن واژن، نیاز به درمان های هورمونی است. برای تقویت ماهیچه های واژن و افزایش قدرت تحریک پذیری زناشویی، پزشک ورزش هایی ساده، استفاده از ویبراتور، یا دستگاه های محرک دیگر را پیشنهاد خواهد کرد. پیشنهادات مفید دیگر شامل، تغییر وضعیت در طی نزدیکی و تمریناتی برای ریلکسیشن ماهیچه ها میشود. برای مشکلات روحی و رابطه ای، پزشک مشاوره و روان درمانی را توصیه خواهد کرد. این درمان ها اغلب شامل آموزش های زناشویی می باشد که به شما کمک خواهد کرد با فیزیولوژی بدنتان آشنا شوید و بتوانید تحریک زناشوییتان را بالا ببرید. رابطه ی مغز و جسم واکنش زناشویی در خانم ها مسئله ای بسیار پیچیده بوده و نیاز به ارتباط مغز با جسم است. مغز مهمترین آلت زناشویی در بدن شماست. واکنش مغز به خیالات، نظرات، تصاویر، بو و لمس های زناشویی است که باعث تحریک می شود. واکنش زناشویی رابطه ی بسیار عمیقی با احساس شما نسبت به همسرتان و میزان تحریک شدن شما دارد. اکثر خانم ها رابطه ی زناشویی را برای این برقرار می کنند تا بتوانند صمیمیت بیشتری با همسر یا شریک زناشوییشان داشته باشند و احساسات او را بیشتر به سمت خود جلب کنند. برای خانم ها، صمیمت احساسی مثل لمس کردن و گرفتن دست ها، برای صمیمیت زناشویی مسئله ای حیاتی است. سعی کنید با همسرتان در رابطه با احساسات خود صحبت کنید، این کار باعث خواهد شد که بتوانید صمیمیت بیشتری با او برقرار کنید. اولین قدم درست برای آنهایی که از مشکلات زناشویی رنج می برند، شناخت مشکلشان و مراجعه به پزشک متخصص می باشد. کشف صمیمیتی عمیق تر نیاز به صمیمیت ربطی به سن و سال ندارد. احساس نیاز به محبت، نزدیکی احساسی و صمیمیت هیچگاه در انسان از بین نمی رود. درست است که تغییرات فیزیکی با بالا رفتن سن روی تمایلات زناشویی شما تاثیر می گذارد، اما بدانید این تغییرات باعث اذیت هیچکس نمی شود، به جز دسته ای از خانم ها که فکر می کنند این تغییرات روی کارایی زناشویی و صمیمیت آنها در رابطه شان تاثیر منفی می گذارد. با صحبت کردن درر مورد مشکلات و احساسات زناشویی خود با همسر و پزشکتان، صمیمیتی بسیار عمیق تر را با همسرتان کشف خواهید کرد منبع : www.yekdo.mihanblog.com پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1182]