محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803957718
افسون دشت ارغواني
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: همينطور مات و مبهوت، زل زدم به آنهمه ناز و ادا و عشوه و كرشمه اي كه سخاوتمندانه به پايم مي ريخت.آخر، بعد از دو سال معطلي كه دلم براي ديدنش لك زده بود، بالاخره دوباره چشمم به جمال دلربايش افتاد. لاكردار خيلي تودلبروتر از قبل شده بود.انگار رنگاب رخسارش را خيلي پيش از گذشته، مكش مرگما و دلبرين كرده بود . مرد مي خواهد كه قبلا او را ديده باشد و ازش دل بكند و بي خيالش شود.وقتي بار اول ديدمش، يك حالي شدم كه نگو. گفتني كه نيست ديدني است.من يك چيزي مي گويم، شما يك چيزي مي شنويد. بايد ببينيد تا بدانيد. وقتي بعد از مدتها چشمم دوباره به او افتاد،ياد اين حرفآلفونس گابريل افتادم كه كوير ، كسي را كه يك بار گرفتار افسونش شده باشد، ديگر رها نخواهد كرد . براستي هم كه حرف جهانگرد اتريشي، حرف حسابي است، اقلكم بي برو برگرد در باره خود من صدق مي كند، آنگونه كه از دستش رها، كه نشدم هيچ ،با تمام وجود اسير و عبيدش هم شدم . ساعت 19 روز يكشنبه 11 ارديبهشت 90 است.ناغافل- كه نه –با تاخيري دوساله،دوباره گذرم به جايي افتاده،تا كار نيمه تمام قبلي ام را كه يادداشت نگاري در باره نقاط كوير شرقي و شمالي اصفهان بود، تمام كنم. به هردليل–كه جاي گفتنش اينجا نيست –توي دو سال اخير،آنقدر با وعده هاي سرخرمن براي فراهم كردن امكانات رفتن به كوير عاطل و باطل ماندم وامروز و فردا كردند كه كارم به امروز كشيد. در يك روز ابري بهار سال 90 به همان جائي آمدم كه بهار دو سال پيش آمده بودم و همان وقت،اين محبوبه فتان، دلم را گرو برداشت تا باد هوايش از سرم نيفتد. بالاخره افسون كوير كار خود را كرد تا اينكه چند روز پيش، سر گذاشتم به بيابان و افتادم توي كف جاده و 200 كيلومتر به سمت شمال اصفهان گز كردم تا رسيدم به همين جا كه ميخواهم وصفش كنم. بي چون و چرا، همه مظاهر خلقت خدا زيباست، جنگل با رنگ و لعاب شمشاد آويزه هاي زمردينش بخصوص آنگاه كه درمعرض نسيم پگاه به رقصي موزون ميپردازد،درياي لاجوردي با نمايش شورانگيز امواجش و هلهله قطرات حياتبخشش و نجواي مستانه ساحلش در هنگام استقبال از موجهاي خروشان و سركش، كوهساران با سينه هاي ستبر و چين و شكن هاي درهم تنيده اش بخصوص وقتي اشكش درآمده باشد و ژاله هاي آبشار چشمه ساران از بلنداي گونه هايش بر دامنش مي تراود و يا سپهر لايتناهي با چشمك قنديل هاي آويخته بر دل فيروزفامش و ...،همه وهمه محشرند اما راستش را بخواهيد هيچكدام از اينها براي من كوير نمي شوند. وقتي جنگل،دريا،آسمان و كوهسار را با آن همه زيبائي ها مي بينم،غرق در لذت و سرور مي شوم اما وقتي كوير را مي بينم،سر ازپا نمي شناسم،پس مي افتم.خشكم مي زند عين اينكه ناغافل در بهشت را بر رويم گشوده اند و منم از خداخواسته يهو جسته ام تو. سبحان الله از اين همه زيبايي بكر و دست نخورده. كوير با آن طبيعت بكر و دست نخورده اش بخصوص آن سكوت مرموز و روح انگيزش،آنقدر جلال و شكوه و استغنا و بي نيازي دارد كه آدم را پاك هوائي – چه مي گويم- خدائي مي كند و ديدنش،روح را چنان جلا و صيقل و صفا مي دهد كه انگار آدم از زنگارهاي دنيا تطهير مي شود و به قول يكي از همراهانم، مغز بيننده را فرمت مي كند براي از سرگيري زندگي دوباره. راستش اگر قرار است غزل خداحافظي را به همين زوديها بخوانم، كرم عزرائيل را همين جا عشق است. بر فراز يك تپه مشرف به كوير دلاراي مرنجاب كهدشت ارغوانيناميده مي شود،در نزديك چاه آبمحمدرضا(چاه گوره) و در اثناي برخاستن ترنم و نغمه ي مرموز باد كويري، مبهوت هنرنمايي برهوت خدايم . گفتم كه،اين اولين بارم نيست كه كوير با آفرينه هاي دلفريبش،مرا سوپرايز مي كند.بي انصاف دست بردار نيست،نميدانم چرا هر بار كه چشمش به من مي افتد، يكباره ميخواهد پرده هاي مختلف كرشمه هايش را يكجا نشانم بدهد،توگوئي خوب مي داند چه نازكش سينه چاكي دارد چون هروقت بسراغش مي آيم آنقدر با نشان دادن غمزه ها و عشوه هاي رنگ وارنگش،هوش از سرم مي برد كه هي قربان صدقه اش مي روم و دورش مي گردم(در عرض كمتر از دو روز 300كيلومتر كويرنوردي كردم)وبا تمام ذره ذره تنم،تمام لحظه لحظه حال و هوايش را احساس مي كنم و مگر نه اين است كهاحساس،زبان گوياي روح آدم است. آميزه و تقارن بزنگاه هواي شاعرانه پسينگاهي با خدارنگي دشت ارغواني كوير مرنجاب آنقدر ديدني است كه اگر جان آدم هم برايش دربرود، مي ارزد. رويت زيبايي اين منظره بكر در وجودم ،هنگامه اي بپا كرده است كه دلم نمي آيد اين لحظه را با هيچ چيز ديگر و هيچ جاي ديگر عوض كنم . نمي دانم كجاي دنيا به اينجا مي ارزد اما مي دانم كه هيچ كجاي دنيا اينقدر عين اينجا – مثل كوير- خدارنگ و انسانساز نيست،جائي كه آنقدر آيت و نشانه براي اثبات ذات لايزال احديت وجود دارد كه صدها كلاس خداشناسي هم به گرد پايش نمي رسد. انوار كم سوي چلچراغ آسمان كه با چشمي خسته از كار روزانه درحال فرورفتن در پشت كوههاست،از ميان دو لكه ابر پرپشت هي تقلا مي كند تا كمي از تندي رنگ نقاط ارغواني دشت مرنجاب بكاهد. خورشيد خانم،يال گيسوان مس اندودش را بر فراز خط كبود افق و از ميان قاچ يك لكه ابر سفيد و يك پشته ابرسياه طوري روي شانه هايش ريخته كه ناقلا انگار پلك بالايي نرگس مستش را سرمه و پلك پاييني اش را سفيداب كشيده است. وقتي از باده فتان و شوق انگيز ساغر چشم كوير با ملات الوان سيمين،مسين و كبود رنگش مسحور و سرمست ميشوم،بندابند وجودم لبريز از حس ستايش،شگفتي و تحسين ميشود. براوو به آن دستان هنرمند چيره دستي كه همه آفريده هايش بي تك و تاست،عين خودش. از بلنداي جايي كه نظاره گر دشت ارغواني مرنجابم و در دورادور اين دشت، رشته ارتفاعات بلند و كوتاه با چين واچين هاي زياد به چشم مي آيد كه نوعي حصار پيرامون عروس لوند اين دشت خيال انگيز كشيده است. ارتفاعات واقع در جنوب شرق معروف به ارتفاعات آبريزان(ملك صدرا)،ارتفاعاتيخاب (باباخو) ،ارتفاعات كلنگي، كوه قطاري ، گره كو و بخش مركزي بند ريگ در زمره نقاط مرتفعي اند كه پيرامون دشت ارغواني را دربرگرفته اند. برخي از اين رشته كوهها كه مانند غول هاي كوچك و بزرگ بازو در بازوي هم نگاهشان را بسوي آسمان دوخته اند، طوري در كنار هم قرار گرفته اند كه چند لايه و متداخل به نظر مي آيند وبه همين دليل تنوع رنگهاي هركدام،تركيب رنگارنگ شكوهمندي به آنها بخشيده است. در چشم انداز محل استقرارم در منتهي اليه جنوب كه به شهر كاشان ختم مي شود و همينطور در غرب منطقه، ارتفاعات متداخل پرچين در ديدرسم قرار دارند. آسمان كوير جابه جا،پر از ابرهاي سپيد و كبودرنگ است كه گاه و بيگاه در آفاق دور و نزديك، زمين را زير شلاق باران مي گيرند. وقتي در دوردست بخصوص بر روي كوهها،يك گوشه آسمان ژاله بار است،هاله اي قصيلي رنگ ، زمين و آسمان را به هم مي دوزد. لحظاتي نمي پاييد كه آميزه نسيم كويري و دانه هاي ريز باران منطقه اي را هم كه ما از آنجا بر دشت ارغواني مشرفيم ،دربرمي گيرد و جسم و جان ما را طراوات مي بخشد. آنگاه كه اشك آسمان بر روي گستره نقاط ارغواني دشت مرنجاب مي چكد ،غلظت لعاب اين نقاط بيشتر و پررنگتر و به همان نسبت زيباتر مي شود. تداوم بارش رحمت خدا در برخي از جاهاي دشت ارغواني، آبگيرهاي كوچكي مي سازد، انگار برهوت تشنه كوير دلش نمي آيد اين شهد گوارا را يكجا سر بكشد. در گستره پيش روي ما،درياچه زيباي نمك مانند عروسي آراسته بارخت پولك دوزش و تشعشع كريستال هاي سپيدناكش قرار گرفته است.(درياچه نمك با دو هزارو400 كيلومتر مربع وسعت(80 كيلومتر طول و30 كيلومتر عرض)بين استانهاي اصفهان، سمنان، قم قرار دارد) به گفته همراهان آران و بيدگلي ام،درشمال اين درياچه درروزهايي آفتابي،كوهدماوند(در 120كيلومتري شمال اينجايي كه ما پلاسيم)با تمام ابهتش بوضوح – حتي واضح تر از مشاهده آن در خود تهران آلوده- خودنمايي مي كند كه البته در هواي ابري و باراني امروز، او خود را از نگاه ما پنهان كرده است. جزيره اي به نامجزيره سرگردانكه مانند رشته تپه اي در سينه درياچه نمك جا خوش كرده و (بر اثر خطاي چشم) انگار روي سطح درياچه هي تلوتلو مي خورد، در منتهي اليه شرق درياچه سرك مي كشد. همچنين در امتداد كمان جنوبي دشت، تلماسه ها و تراسهاي بلند رسي قرار گرفته كه برغم رنگ كرم و ارغواني شان،براثر نرمه باراني كه سطح آنها را پوشانده،رنگشان به تيرگي گرائيده است. در جاهايي از گستره رمل زار كه هنوز باران نباريده و خشك است،بر اثر وزش باد،شكل هاي منتظم و موزوني ناشي از رقص دانه هاي جواهرنشان شن نقش بسته و در برخي جاهاي ديگر كه گياهان كويري روئيده است، وزش باد سبب به حركت درآوردن نوك برخي شاخه ها و برگ گياهان عينهو قلم مويي روي بوم صيقلي ماسه ها شده كه حاصلش ترسيم اشكال زيبايي هندسي مانند دايره است.انگار خود خدا از آسمان به زمين آمده و با دستان هنرمندش در حال نقش و نگار روي زلال گستره دشت ارغواني است. پس يقين در عقل هر داننده هست اينكه با جنبنده جنباننده هست گر تو او را مينبيني در نظر فهم كن آن را به اظهار اثر تن به جان جنبد نميبيني تو جان ليك از جنبيدن تن جان بدان در عرصه دشت،جا به جا،وجود گياهان خودروي كويري مانند تاغ ،گز و پد(درخت كويري كه آب را درخود حفظ مي كند و داراي برگهاي قلبي و سوزني شكل است)رنگ الماس گوني به شماي اين زادبوم دلفريب و نقش و نگار طبيعت بكر آن افزوده است. محل رويش گياهان كويري اغلب در خط مماس بين خاك معمولي و رمل ها قرار دارد. دراين ميان،بوته گياهي به نامنسي(به زبان محلي به معني گيسوي بانو)،پراكنده است كه وزش بادي كه از غرب مي وزد مانند آرايشگري قهار براي حالت بخشيدن به گيسوان پريشان نسي، آنها را بسوي شرق دشت شانه مي زند. دراينجا،تنها وجود همزمان باد و باران و كويرو ماسه و درخت و خورشيد و ابر و كوه و شوره زار نيست كه جلوه افسونگرانه اي به آن بخشيده است،تنوع و تناقض يكجاي رنگها نيز بخودي خود منظره مصفا و روح انگيزي را در پيش روي ما گشوده است. زمين و آسمان در غرب دشت ارغواني با غلت زدن گوي مشتعل خورشيد روي حرير ابري افق در حال بوسيدن يكديگرند كه رحمت خدا با شدت بيشتري، زمين تفته كوير را سيراب مي كند. تشعشع بوسه داغ زمين و آسمان در ميعادگاه گلرنگ شفق، هنوز گدازان بود كه من از حجله گاه ارغواني مرنجاب خارج شدم. 543
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 415]
-
گوناگون
پربازدیدترینها