محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799124681
کاندیدای احمدینژاد برای انتخابات یازدهم کیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: t="کاندیدای احمدینژاد برای انتخابات یازدهم کیست؟ " src="http://www.news.niksalehi.com/khabar/mah_1.jpg"width="200" height="110" align="left" border="0" > حدود 2 سال به انتخابات ریاست جمهوری مانده است . با این حال از شروع فعالیت زیر پوستی احزاب و فعالان سیاسی مدتی می گذرد و پیش بینی می شود این تحرکات به بهانه جبهه بندی های انتخابات مجلس فزونی بگیرد و علنی تر شود اگرچه برای سال 90 همه فعالیت ها معطوف به انتخابات مجلس و شوراهاست ولی همه می دانند این انتخابات ، صرف نظر از هدف آن (وزن کشی یا تمرین ائتلاف یا فراهم آوردن همراه برای دولت موجود یا بعدی ) مقدمه رقابت اصلی است که پانزده ماه بعد از آن رخ می دهد. منتقدان اصولگرای احمدی نژاد که در میانه دو دوره ، مستقیما با او رقابت نکردند برای این دوره برنامه ها دارند . متقابلا کسانی که رئیس دولت را می شناسند می دانند او آدمی نیست که امتیازات به زحمت به دست آمده را دو دستی تقدیم کند . او به عکس روسای جمهور سلف که تلاش می کردند علقه یا حمایت خود از نفر بعدی را آشکار نکنند رسما از یک نامزد ، طرفداری و در میتینگ های انتخاباتی او سخنرانی خواهد کرد . او خواهد گفت رایم آقای فلانی است و به منتقدان هم جواب می دهد در قانون اساسی چنین منعی برای رئیس جمهور دیده نمی شود و شاهد مثال را هم مدل های انتخاباتی سایر کشورها می آورد که مغایرتی با حقوق اساسی ندارد . او شاید بگوید خودش با افتخار ، سمت معاون اولی یا حتی رئیس دفتر این فرد را به عهده می گیرد و استدلال کند که در گفتمان آنان «خدمت» مهم است ، نه «سمت» . اما سوال اینجاست که کاندیدای احمدی نژاد کیست؟ برای پاسخ به این سوال، چند ملاحظه را که برخی قاعده حتمی و برخی پیش فرض هستند مرور می کنیم : 1) تقویم سیاسی ما بنا به رویه ای مالوف و البته غلط به سیکل «رقابت ، چالش ، حذف ، رقابت » تبدیل شده است . هرچهار سال یکبار ، انتخابات ریاست جمهوری داریم . تا اینجای کار بد نیست زیرا در اکثر کشورها همین قاعده برقرار است . از یکسال مانده به آن ، کارها به اصطلاح لق می شود و همگان سودای انتخابات دارند . در ادارات ، تصمیم گیری مهمی نمی شود و کارها قفل می شوند ، زیرا ما همان ملتی هستیم که «شب عید» مان از بهمن ماه شروع می شود و از همان زمان تصمیمات و کارهای مهم را به پس از عید احاله می دهیم ؛ عیدی که آن را تا اوایل اردیبهشت ، به هم تبریک می گوییم ! این دوره فترت و بلاتکلیفی برای دوره های فرد انتخابات ریاست جمهوری - که رئیس جمهور مستقر ، دیگر نمی تواند نامزد شود - حتی به دوسال افزایش می یابد . انتخابات یازدهم نیز چنین است . از طرف دیگر تا یکسال پس از انتخابات به رای اعتماد و گمانه زنی و فضاسازی رسانه ای برای اشغال پست های میانی و یارگیری و حذف این و آن می گذرد . پانزده ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری هم انتخابات مجلس را داشته ایم که حداقل از شش ماه قبل تر ، فضای کشور را سیاسی کرده است. اگر اکثریت مجلس با دولت همنوا باشند که هیچ ، و الا همراه نبودن اکثریت مجلس با دولت ( نظیر 3 سال اول دوره اول خاتمی و یک سال پایانی دوره دوم او و 3 سال اول دوره دوم احمدی نژاد) فضای کشور را پر تنش می کند و دود این رقابت ها که به رغم ادعاها معطوف به خدا نیست به چشم مردم می رود . این سیکل که به قول اهل ریاضیات «هم نهشتی چهار » دارد دائما در حال باز تولید رقابت و چالش است . خلاصه این سیکل تکراری را با فرض این که سال صفر ، سال برگزاری انتخابات ریاست جمهوری است مرور می کنیم : سال «منهای2» : آغاز غیر رسمی فعالیت های انتخاباتی مجلس از اواسط سال و برگزاری انتخابات در اسفند ماه . سال «منهای1» : استقرار مجلس جدید (معمولا در سه ماه نخست، کاری صورت نمی گیرد زیرا نمایندگانی که انتخاب نشده اند انگیزه ای برای حضور در صحن ندارند) ، از تابستان تا پایان سال نیز به یارگیری و فراکسیون سازی و تنظیم روابط و ائتلافات انتخابات ریاست جمهوری آینده می گذرد . سال صفر : انتخابات ریاست جمهوری در خردادماه ، رای اعتماد کابینه دولت جدید در شهریور ماه و عزل و نصب های کلیدی تا پایان سال ادامه دارد . سال اول : تنها سالی که امکان کارکردن ، بیشتر است ! سال دوم : تکرار سال «منهای 2» سال سوم : تکرار سال «منهای 1 » سال چهارم : تکرار سال صفر 2) واگرایی تیم احمدی نژاد با سایر اصولگرایان باز هم بیشتر می شود . تیم رئیس جمهور نه تنها از این اتفاق بیمی ندارد بلکه تمایل دارد اینک با «گفتمان غیر» سخن بگوید تا تفاوت های خود با سایر اصولگرایان را که «ترجیح » می پندارد ، به مخاطب نشان دهد . این واگرایی که قبلا توسط خبر آنلاین پیش بینی شده بود [پایان ماه عسل] با شتاب تداوم می یابد و خود را در انتخابات امسال مجلس ، بیشتر نشان می دهد . یک فهرست دولتی و چند فهرست اصولگرایان خواهیم داشت ، «چند فهرست» اخیر در خوش بینانه ترین حالت به دو فهرست (غربال شده و سنتی) تقلیل می یاید . اگرچه تلاش هایی در اردوگاه اصولگرایان در حال انجام است که این دو فهرست ترکیب شود اما در صورت توفیق و حتی با بزرگنمایی خطر اصلاح طلبان نیز نمی تواند دولتی ها را در خود هضم کند . متقابلا" در ماه های پایانی سال ، اصولگرایان تلاش می کنند با استفاده از نفوذ خود در سلسله مراتب نظارتی به رد صلاحیت چهره های اصلی مورد نظر دولت بپردازند . هرچند از این اقدام طرفی نمی بندند زیرا احمدی نژاد در بند نام نیست . سبک یا مکتب مدیریتی او این توانایی را دارد که هر آدم نا آشنایی را بر کشد و از او یک فعال جنجالی و در عین حال مطیع بسازد . با این حساب شورای نگهبان به چه مستندی می خواهد یک آدم نا آشنا را رد صلاحیت کند ؟! «خبر آنلاین» پیش از معرفی کابینه دهم ،تغییر مناسبات هیات وزیران را پیش بینی کرده بود . [تبارشناسی تیم احمدی نژاد] بر مبنای آن تحلیل که در تیرماه 88 انتشار یافت در کابینه اول احمدی نژاد سه گروه عضویت داشتند : 1- عده ای که احمدی نژاد را به اعتبار اصولگرایی او پذیرفته بودند . ملاک و خاستگاه و زاویه دید این گروه ، اندیشه بود ، نه فرد . 2- گروهی که در احمدی نژاد ذوب بودند و هستند . معیار این گروه ، احمدی نژاد است، نه اصولگرایی . 3- فن سالارانی که در هر دولتی ، ظرفیت تطبیق ، همراهی و بلکه مجیزگویی را دارند . در آن تحلیل پیش بینی شده بود که در دولت دهم ، گروه اول به طور کامل حذف می شوند و لذا تیمی منسجم تر ظاهر می شود . این پیش بینی اتفاق افتاد زیرا احمدی نژاد در چهارم مرداد و در حالی که فقط هشت روز به پایان ماموریت دولت نهم باقی مانده بود ، در اقدامی ابداعی و حیرت آفرین ، چند وزیر را همزمان عزل و خود را از آنان خلاص کرد . کسانی مثل پور محمدی ، دانش جعفری و فرشیدی را هم که در سال دوم و سوم جا گذاشته بود . باقیمانده را هم اصلا به مجلس پیشنهاد نکرد . فقط متکی مانده بود که او را هم در اقدام حیرت انگیز دیگری از قطار پیاده کرد ، و حالا دیگر خیالش جمع است که هیچیک از اعضای کابینه او به جایی دیگر گزارش نمی دهند و یا رابطه ای نگران کننده با رقیبانش ندارند . او منبعد فدایی ترها را حفظ می کند و ارتقاء می دهد و محافظه کارترها را به بهانه هایی چون ادغام وزارتخانه ها به شکلی آبرومندانه مرخص می کند . شاید هزینه پیاده کردن برخی از غیرفداییان را نیز از جیب مجلس بپردازد که با استیضاح آنان ، دو لطف همزمان به رئیس دولت می کند ؛ ردکردن عنصری غیر فدایی و اعطای مظلومیت به رئیس دولت . اگرچه در کابینه فعلی کسانی هستند که پیش از دوره احمدی نژاد نیز به محافل اصولگرایی ، رفت و آمد داشته اند و حتی چهره هایی نام آشنا بوده اند (نظیر محمدرضا رحیمی ، مجتبی ثمره هاشمی ، سید محمد حسینی ، مرضیه وحید دستجردی وکامران دانشجو) اما امروز آنان پیام 4 مرداد را بخوبی دریافته اند و فرجام رعایت نکردن قاعده بازی و تعهد سیاسی را فهم کرده اند و لذا در دسته دوم یا سوم تعریف می شوند . حتی مخالفان احمدی نژاد نیز او را یک پدیده غیر قابل پیش بینی می دانند . او به عکس سیاستمداران مسالمت جو از حذف قاطع یک وزیر یا معاون یا مشاور خود ابایی ندارد . او از مردانش ،کار زیاد ، راضی کردن مردم بویژه طبقات پایینی اجتماع ، پرهیز از بخشی نگری ، رعایت انسجام دیوانی و اطاعت را می طلبد و به همین جهت ، کابینه دهم یکدست تر و منسجم تر از کابینه قبلی اوست که بعضی وزیران به اتکای سابقه بیشتر ، نفوذ ارتباطی و یا معیارهای اندیشه ای ، ساز خود را می زدند . 3) کاندیدای احمدی نژاد قطعا از حالا مشخص نیست . او و مشایی یعنی بازیگردانان اصلی ترجیح می دهند انتخاب نهایی خود را با توجه به شرایط پیش رو و لااقل پس از وزن کشی در انتخابات آتی مجلس و ارزیابی بخشهای موفق دولت که می تواند برای رقابت آینده تولید مزیت بکند و البته وضوح بیشتر شخصیت واقعی نامزدهای بالقوه و محک کارآمدی مدیریتی آنان انجام دهند . 4) با توجه به روش و منش رئیس جمهور به نظر می رسد ملاک هایی مبنای قضاوت و انتخاب خلیفه او خواهد بود . ملاک هایی علاوه بر شاخص های عمومی که در سخنرانی های رسمی خود خواهد گفت (مثل تدین ، باور خدمت به مردم ، کارآمدی و سایر عبارت های کلی) مهمترین این شاخص های اختصاصی و البته ناگفته که برخی از آنها تداعی گر مدل پوتین - مدودف است می تواند به شرح زیر باشد : یکم) فردی امین و مورد اعتماد باشد . کسی که احمدی نژاد بخواهد در جایگاه معاونت یا مشاورت او قرار گیرد باید بداند رئیس اصلی کدام است و مسئول تشریفات و ماشین امضا کدام ؟ این فرد نباید وهم بردارد و خیال کند به اتکای داشته های خود به ریاست جمهوری رسیده است . او باید بداند رای مردم در خرداد 92 به احمدی نژاد بوده است نه به او . چه بهتر که جوان باشد تا خود را کاملا وامدار و برآمده رئیس بداند و همه نیز بدانند . این جایگزین موقت باید مطیع بماند و از آن محلل هایی نباشد که قصد پس دادن امانت را ندارند ! دوم) احمدی نژاد به چهره جنجالی نیاز ندارد . به یاد داریم هاشمی رفسنجانی در هنگام معرفی کابینه اول خود و در پاسخ به انتقادی که چرا وزرای پیشنهادی ، عمدتا غیر سیاسی اند پاسخ داد « من به کابینه کاری نیاز دارم و خودم که سیاسی هستم کافی است » . بر همین سیاق ، احمدی نژاد نیز به چهره موج ساز نیاز ندارد . او به تنهایی ، چه اکنون و چه در دوره ای که فرد منتخبش هدایت قوه مجریه را به عهده بگیرد ، می تواند موج های لازم برای حرکت و پیشبرد استراتژی ها را ایجاد کند . در عوض به کسی احتیاج دارد که حاشیه کمتری داشته باشد ، کم سر و صدا تر باشد تا به اصطلاح ، گزک به دست منتقدان نداده باشد و در حوزه عملکردی خود کارنامه قابل دفاع و خوبی به جا گذاشته باشد تا برکشیدن او آسانتر باشد و مقدار کمتری از «اکسیر احمدی نژاد» برای احیای او کفایت کند . سوم) چه بهتر که اصولگرایان نیز با او مشکلی نداشته باشند تا بتواند شخصا با سران اصولگرا مذاکره و اطمینان آنان را جلب کند یالااقل امکان مخالفت اجماعی آنان را کاهش دهد . هر چه زاویه دید اصولگرایان با گزینه انتخابای کمتر باشد انرژی گذاری کمتری از احمدی نژاد می طلبد و او را در چانه زنی در موقعیت فرادست قرار می دهد . این بار او می تواند از استدلال خود اصولگرایان ( خطر اصلاح طلبان) استفاده کند و آنان را در موقعیت آچمز و سپس تسلیم قرار دهد . مجددا تاکید می شود این شاخص (شهرت اصولگرایی نامزد ) جنبه استحباب دارد ، استحبابی که نباید مغایر شاخص اصلی (اطاعت ) باشد . چهارم) فردی باشد از جنس احمدی نژاد ، یعنی در کوران فشارها نه تنها کم نیاورد بلکه تهدید را به فرصت مبدل سازد . او نباید از چالش با پارلمان یا دستگاه قضا و یا چهره های ذی نفوذ بهراسد . او نباید از تحلیل های رسانه ها ، از تهدید به افشاگری ها و از فهرست کردن ناکامی ها ، از نقدهای حتی غیر منصفانه و دروغ جا بخورد و به اصطلاح وا دهد زیرا در این صورت زحمات هشت ساله رئیس خود را یک شبه بر باد می دهد . قبول که هیچ یک از مردان احمدی نژاد در این خصوصیت قابل قیاس با او نیستند ولی گزینه رئیس اگر عاری از این اعتماد به نفس است لااقل باید اختیار خود را به دست رئیس بسپارد و به نسخه های چالش برانگیز او باور داشته باشد و تلخی و سختی ظاهری داروهای تجویزی را با یقین عافیت نهایی در کام بریزد . پنجم) چهره ، سابقه ، شخصیت و عملکرد او به نحوی باشد که اجمالا مشمول نگاه منفی رهبری نشود . ششم) این نامزد باید بتواند تایید مشایی را نیز بگیرد . احمدی نژاد بویژه در دولت دهم نشان داده است که در این زمینه ، بدون تعارف است . بخشی از انسجام دیوانی دولت دهم ، به عکس گسیختگی نسبی کابینه قبلی ناشی از وانهادن همین تعارف است و گذاشتن شرط ضمن عقد با وزیران ؛ شرطی که حتی اگر نانوشته یا ناگفته نیز باشد معاطات را تداعی می کند که طرفین در سکوتی سرشار از معنا می دانند که چه می گیرند و چه می دهند . www.khabaronline.ir سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 381]
-
گوناگون
پربازدیدترینها