واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > بازارکار - محمد تقوی محمد تقوی*: بیکاری و ایجاد اشتغال نیز از آن مشکلاتی است که همواره با اقتصاد ایران همراه بوده است و اکنون نیز به رغم حراج وسیع منابع مالی(در قالب تسهیلات به بنگاه های زود بازده برای رفع بیکاری) همچنان بیکاری غده اقتصاد ایران و اشتغال نیز آرزویی بزرگ برای اقتصاد ایران محسوب می شود. به نظر می رسد در شرایط فعلی اما نمی توان این واقعیت را نادیده گرفت که سیاست های اقتصادی در سه سال گذشته نه تنها نتوانسته است که حداقلی بساط اقتصاد ایرانی را به لحاظ بزرگی ضریب بیکاری آسوده کند بلکه از سوی دیگر گروهی از راهبردهای اقتصادی نیز ورشکستگی را تا حد بسیار زیادی به بنگاه های صنعتی نزدیک کرده است و این وضع بیکاری گسترده را برای آینده نزدیک اقتصاد ایران نوید می دهد. وزیر کار در روزهای گذشته بارها اعلام کرده است که نرخ بیکاری دوباره به 5/10 درصد بازگشته است اما از دیگر سو برخی از تحلیل گران اقتصادی بر این باورند که حداقل نرخ بیکاری در ایران از 15 درصد عبور کرده است. این در حالی است که منابع دولتی میزان بیکاری تحصیلکرده ها را بیش از 25 درصد می دانند. اگر فراموش کنیم که موج جوانان جویای کار بر اساس پیش بینی های صورت گرفته از سال آینده افزایش می یاید باید گفت که همین ضرایب بیکاری نوعی واهمه برای اقتصاد ایران محسوب می شوند. گزارش های موجود اما نشان می دهد که فارغ از بیکاری پنهان و اشتغال غیر مولد و همچنین اشتغال غیر فعال زنان در سال آینده میزان بیکاران جویای کار به 5 میلیون نفر نزدیک می شود. آیا این ارقام نشان نمی دهد که حالا دیگر باید بیکاری را جدا از راهبردهای سیاسی و حراج منابع مالی برای سکوت اقشار اجتماعی رفع کرد. خبرهای دولتی نشان می دهد که تنها در نیمه نخست امسال نزدیک به 300 هزار نفر کارگر از کار بیکار شده اند. وزیر کار این رقم را تا نزدیک 260 هزار نفر می پذیرد اما بر این باور است که چون بانکی ها به منابع خود قفل زده اند این اتفاق برای اشتغال رخ داده است. از این منظر انگار باید بپذیریم که در کشورهایی که توانسته اند بر بیکاری فایق شوند منابع بانکی خود را از طریق تسهیلات تکلیفی چوب حراج زده اند که چنین پیش فرضی بدون شک می تواند طنزی نامطلوب برای اقتصاد محسوب شود. اگر از نگاه وزیر کار سیاست های اشتغال تدوین شود همیشه باید شیر منابع بانکی روی متقاضیان این تسهیلات باز باشد که در صورت بسته بودن آن دوباره بیکاری تا گلوی اقتصاد رشد می کند. یعنی همین اتفاقی که برای اقتصاد ایران رخ داده است. تا پایان سال 86 دولتی ها بیش از 20 هزار میلیارد تومان تسهیلات به زودبازده ها داده اند و به محض قطع این تسهیلات وزارت کار می گوید که بیکاری به 11 درصد نزدیک شده است. البته این بخشی از ماجرا است. دولتی ها از سویی برای رفع بیکاری تسهیلات داده اند اما از سوی دیگر با سیاست های وارداتی خود باعث شده اند که صنعت کشور زانو بر زمین بزند و فوج کارگران بیکار شده به شاخص های اقتصادی هجوم ببرند. گزارش های موجود نشان می دهد که در سه سال گذشته طرح های صنعتی نیمه کاره به 24 هزار طرح رها شده نزدیک شده است. این مسئله نشان می دهد که حتی بستر سازی جدی برای ایجاد اشتغال وجود ندارد و همچنان دولتی ها بر این باورند که باید با خرج کردن بیکاری را رفع کنند. اما آیا منابع بانکی چنین توانی دارند؟ به نظر می رسد باید در انتظار این واقعیت بود؛ بیکاری افزایش شدیدی را مزمزه خواهد کرد. *کارشناس اقتصاد سیاسی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]