واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: موسيقي نواحي ، نواي بي كلام هزاران سال سكني گزيني انسان در كنار طبيعت است و آنجا كه كلام قاصر مي شود پيشنيه يك قوم در پژواك نغمه مضراب روح به هنگام سايش بر سيم ساز يا دميدن جان در ناي سرنا شنيده مي شود. موسيقي تنها صداي ماندگار است ، صداي سيم و نوا ، موسيقي رزم آن هنگام كه جنگ آوران لباس نبرد بر تن مي كنند، موسيقي برزگري كه براي دروي محصول داس تيز مي كند و موسيقي عزا كه طنين انداز نواي حزن در دشت زندگي است. سوز غم انگيزمالكنون در آواز دشتي و شوشتري روايت دل كندن ايل براي كوچ است و صداي سرنا و كرنا و دهل كوبي گويي ايل را براي كوچ مهيا مي كند. كرنا يكي از سازهاي تاريخي ايران در منطقه زاگرس است كه فردوسي در يكي از اشعارش مي گويد:برآمد خروشيدن كرناي/ تهمتن برآورد لشگر زجاي /بفرمود تا رخش زين كنند/ دم اندر دم ناي زرين كنند. انگار ساز كرنا ، سازي پرآوازه است كه صدايش در بيشتر اشعار فارسي شنيده مي شود و همواره با سرنا، نواي خوش خويش را منتشر مي كند. از جمله صداهاي داراي موسيقي و هارموني در منطقه زاگرس لاوه لاوه ، هوره ، مور و سياه چمانه ، دروگري،برزگري، دي بلال و هي جار و بختياري و دهكردي است كه از سبك هاي مهم موسيقي مقامي غرب كشور محسوب مي شود. در اين ميان موره جايگاه ويژه اي در ميان مردم لك زبان زاگرس دارد و اساس و درونمايه آن غم و اندوه است و پيشينه و جايگاه موره در منطقه زاگرس به گونه اي بوده كه كريم خان زند وقتي در منطقه زاگرس برادرش را توسط آزادخان افغان از دست داد، موره خوانها را براي تسكين دردش فراخواند. آواي سياه چمانه يادآور مردم منطقه اورامانات است و شعر آن را بايد اورامي دانست كه اين آواي اصيل و باستاني در طول تاريخ دچار كمي تحول مي شود كه سبكي به نام شيخايي نيز در آن وجود دارد. لاوه لاوه يكي از آواهاي باستاني منطقه زاگرس بوده كه درگذشته هاي دور كه مردم در چادرها در دامن طبيعت مي زيستند با آهنگي شيرين براي دور كردن صداي حيوانات و صداهاي طبيعت هنگام شب در گوش كودكان، خوانده مي شد. هوره شمشال نيز موسيقي خاص شبانان منطقه غرب بوده و هوره يادآور مردم ايلات كلهر، گوران،قلخاني وسنجابي در مناطق زاگرس نشين ايران بوده و قدمتش با بررسي سابقه ساز تنبور به قرون تاريخي باز مي گردد. با پيدا شدن مجسمه اي از تنبورنوازي در شوش دانيال با قدمت سه تا چهار هزار سال قبل از ميلاد مسيح و نقش نگاره تنبور نوازي با هفت هزار سال قدمت، مي توان پيشينه كهن هوره و تنبور را بررسي كرد. در همين زمينه جشنواره موسيقي مناطق زاگرس نشين ايران از سوي اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامي چهارمحال وبختياري هر ساله در شهرستان بروجن برگزار مي شود و جمعي از موسيقي دانان مقامي ايران، داوري اين جشنواره را برعهده دارند. موسيقي اين منطقه با غناي معنوي و فرهنگي ايراني جزء موسيقي ماندگار ايران زمين است كه سينه به سينه و نسل به نسل منتقل شده است. موسيقي محلي و بومي برخاسته از بطن فرهنگ ايراني است كه از دوران باستان تاكنون باقي مانده و تنها به صورت بومي به نسل هاي آينده منتقل شده است. فواصل صحيح موسيقي و فاصله هاي تامپري دراين نوع موسيقي بومي و محلي بايد جايگزين و تدوين شود تا بتوان از آن به صورت اركسترال استفاده كرد. موسيقي بومي و محلي نواحي ايران هم اكنون به صورت تك نوازي اجرا مي شود و بايد براي حضور در اركستر تدوين شود و اين نوع موسيقي آنقدر پشتوانه فرهنگي دارد كه از گذشته دور تاكنون باقي مانده است. برگزاري جشنواره موسيقي مناطق زاگرس نشين نقش مهمي درحفظ و ارايه موسيقي نواحي مركزي ايران بويژه مناطق زاگرس نشين دارد. به گزارش ايرنا ، جشنواره موسيقي مقامي ، سنتي و محلي استان هاي منطقه زاگرس نشين ايران در فرهنگسراي بروجن از روز دوشنبه آغاز شد. در اين جشنواره هنرمندان رشته موسيقي از استانهاي اصفهان،فارس، خوزستان، لرستان، بوشهر،كرمانشاه، كردستان كهگيلويه و بويراحمد و چهارمحال و بختياري به مدت سه روز برنامه اجرا كردند.گزارش از محمود رييسي 7359
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 282]