تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860732424
ناخنک به صندوق خاطرات داربی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نگاهی به خاطره انگیزترین داربی های 2 دهه اخیر ناخنک به صندوق خاطرات داربی
1- نوشتن ریز نتایج بازی ها و گلزنان داربی های گذشته شاید چیپ ترین کاری است که می توان در آستانه هر داربی در یک نشریه ورزشی انجام داد. یکسری عدد و رقم که حالا دیگر تقریباً همه علاقه مندان آن ها را از بر شده اند و دانستن شان جذابیت زیادی برای آن ها که این مسابقات را ندیده اند ندارد. شاید یادآوری صحنه ای هر چند کوچک از هر یک از این مسابقات سنتی، بیش از یادآوری نتیجه آن بازی برای هزار و یکمین بار جذابیت داشته باشد. مثلاً این که 2 گل استقلال در نیمه دوم داربی 4 خرداد 69 با دو سانتر از امیر قلعه نویی به ثمر رسید و فردای بازی کیهان ورزشی پای عکس صحنه گل نوشت: «آیا هیچ یک از این 5 استقلالی در آفساید نبودند؟» یادآوری این سکانس مسلماً جذاب تر از این است که بنویسیم آن بازی را استقلال 2 بر یک برد. 2- 6 تایی بالقوه؟! در لیگ 1370، استقلال که از نظر ستاره و مهره های ملی پوش دستش به مراتب از پرسپولیس پرتر بود رقیب را طی 2 بازی رفت و برگشت شکست داد اما این تمام ماجرا نبود. در آن زمان علی پروین همزمان سرمربی پرسپولیس و تیم ملی بود و استقلال در آن سال بیش از 6، 7 بازیکن ملی پوش داشت. برخی از این ملی پوشان بعدها مدعی شدند می توانستند در بازی 15 اسفند شکست تاریخی 6 بر صفر را تلافی کنند اما ملاحظه سلطان را کرده و از دقیقه 15 به بعد با حریف مدارا کرده اند. استقلال طی آن بازی در دقایق 7 و 15 به وسیله مرفاوی و ورمزیار به 2 گل رسید و تا پایان، بازی را کنترل کرد. جالب این که این بازی را خیلی ها ندیدند چون در آن زمان به خاطر اختلاف میان صدا و سیما و فدراسیون فوتبال بازی های لیگ از تلویزیون پخش نمی شد! 3- یک داربی با 9 محروم 16 سال است همه می دانند داربی 15 دی ماه 73 با دعوای محرمی و قلعه نویی به جنجال کشیده شد و نیمه تمام باقی ماند. اما کمتر کسی به این نکته اشاره می کند که نطفه ماجراهای 16 سال پیش توسط شماره 16 پرسپولیس بسته شد. این بازی تا حوالی دقیقه 70 با پنالتی پیوس و ضربه سر داداش زاده که زیر طاق دروازه آبی ها نشست 2 بر صفر به نفع پرسپولیس جریان داشت. اما رضا شاهرودی که از همان ابتدای بازی با یار مستقیم خود محمد تقوی کری داشت، بالاخره در نیمه دوم و درست در زمانی که برد پرسپولیس با نتیجه 2 بر صفر قطعی به نظر می رسید با یک خطای بی مورد و دریافت کارت زرد دوم از بازی اخراج شد.
وقتی رضا مالدینی با وساطت امیر عابدینی از میدان خارج شد و رو به روی تماشاگران، خودش را به شدت تشویق کرد (!) به یکباره ورق بازی به سود استقلال برگشت. استقلال طی 10، 15 دقیقه توفانی با پنالتی ورمزیار و گل ادمونهد اختر بازی را به تساوی کشید و اگر گل برتری را نزد از خوش شانسی محض پرسپولیس و دروازه بانش احمدرضا عابدزاده بود. در واقع همین اتفاقات بود که فضای استادیوم را برای اتفاقات دقیقه 88 آماده کرد. یک اخراجی، دریافت 2 گل و سیر وقایع مسابقه که هر لحظه بوی دریافت گل سوم را برای پرسپولیس می داد طرفداران این تیم را طی 15 دقیقه از شادی و شعف به التهاب و عصبانیت کشاند. در آن لحظات سکوهای قرمز رنگ استادیوم مثل بشکه بارونی آماده یک جرقه بود؛ تجرقه ای که با مشت مجتبی محرمی بر صورت امیر قلعه نویی زده اند. باقی ماجرا را هم که همه می دانند، هجوم هواداران پرسپولیس به میدان، فرار داور نگون بخت و پیروزی 3 بر صفر استقلال با رای فدراسیون. 4- برد قاطع با خرق عادت غلامپور روزی که همگان بر خلاف عادت های دیرینه عمل می کردند. فرشاد پیوس- آقای گل همیشگی آن سال ها- به یک گل نزن قهار تبدیل شده بود و بهزاد غلامپور- خالق دردناک ترین صحنه های فوتبال ملی ما- در نقش جی جی بوفون فرو رفته بود. شاید غلامپور خودش هم هنوز راز درخشش خیره کننده اش در ششم مرداد 74 را درک نکرده و مثلاً نمی داند چطور توانسته ضربه سر علی دایی را از روی خط دروازه با قیچی برگردان بیرون بکشد. در روزی که مشخص بود یورگن گده، مربی جوان و تازه وارد پرسپولیس نمی داند یا به چه میدانی گذاشته است استقلال در همان 35 دقیقه ابتدایی با 3 گل پیش افتاد. گل مرتضی کرمانی مقدم در آغاز نیمه دوم قرمزها را امیدوار کرد اما در نیمه ای که پرسپولیس سراسر حمله بود غلامپور بارها پیوس، کرمانی و دایی را ناکام گذاشت. او ستاره بی چون و چرای داربی چهلم بود، درست برخلاف نیما نکیسا که به هیچ توپی «نه» نگفت و در دومین داربی زندگی اش 3-1 بازنده شد. 5- چند نفر به 9 نفر؟ وقتی پرسپولیسی ها پس از 30 دقیقه کنار نیمکت شان تجمع کردند به نظر می رسید یکی دیگر از داربی های نیمه تمام تهران در حال شکل گرفتن است. داور عربستانی انگار خیلی توجیه نبود که با چه مسابقه خاصی طرف است. او در همان نیم ساعت اول نادر محمدخانی و اسماعیل حلالی را اخراج کرد تا قرمزپوشان جلوی نیمکت شمالی استادیوم دور سلطان شان حلقه بزنند. 60 دقیقه مصاف 9 نفره در مقابل رقیب سنتی غیرقابل تصور بود اما حلقه اتحاد تشکیل شد و فنایی، پیروانی، هاشمی نسب، رهبری فرد، هادی مهدوی کیا، کاویانپور، استیلی، بزیک و رافت به میدان برگشتند.
داور عربستانی هم ظاهراً در فاصله 2 نیمه توجیه شد چون در 45 دقیقه دوم کوچک ترین حرکت استقلالی ها را هم خطا تشخیص می داد. بدین ترتیب پرسپولیس نه تنها گلی دریافت نکرد بلکه 2 بار هم توسط استیلی و بهنام سراج تیر دروازه حریف را لرزاند تا یکی دیگر از داربی های خاص تهران در روز دوم مهرماه 78 با تساوی بدون گل به پایان برسد. 6- «پایان» ناخوش با مشت برومند انگار دست تقدیر، همه دعواهای داربی را با دی ماه مصادف می کند. نهم دی ماه 79 پرویز برومند که بعدها از سوی استقلالی ها به «پرویز ممدکلی» معروف شد ادعا کرد مهاجم پرسپولیس شوخی ناجوری کرده و پایان رافت پس از بازی گفت: «از شهرستان آمدیم تهران فوتبال بازی کنیم اما هم فحش می دهند هم کتک می زنند.»در دعواهای پایان بازی حمید استیلی که گل قرن را به آمریکا زده بود کله قرن را هم به صورت محمد نوازی زد و این 2 نفر به همراه مهدی تارتار عازم کلانتری شدند. هاشمی نسب در اولین داربی آبی رنگش به قول خود وفاکرد و بعد از گل غش کرد. این گل در دقیقه 85 رقم خورد که عابدزاده در حین خروج از دروازه یک لحظه لیز خورد. شاید پرسپولیسی ها ترجیح می دادند احمد تمام آن 85 دقیقه را هر چه دلش می خواهد لیز بخورد اما آن یک لحظه لعنتی را محکم بایستد. این گل 3 دقیقه بعد با قیچی علی کریمی پاک شد و البته کسی هم غش نکرد، حتی ناصر ابراهیمی که با آن هیبت و سن و سال و پشتک وارو می زد! یکی دو دقیقه بعد از گل هم که ماجراهای برومند و پایان، مانع پایان خوش بازی شد. عجیب ترین اتفاق اما بعد از بازی افتاد چون به طرز عجیبی نتیجه مسابقه همان 2-2 باقی ماند و استقلال، برنده بازی اعلام نشد. تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 878]
-
گوناگون
پربازدیدترینها