واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: بارسلونا، چیزی بیش از یک باشگاه جنبش کاتالانیسم در اواخر قرن نوزدهم که ابتدا به عنوان یک جنبش ادبی مطرح شد، بعدها شکل سیاسی به خود گرفت و دیدگاههای مختلف مردم کاتالان را در خود گرد آورد و سرانجام بر هویت فرهنگی و تاریخی کاتالونیا که همیشه خواستار جدایی از اسپانیا بود، انگشت گذاشت. عصر ایران ورزشی- مهدی مشکوه-جنبش کاتالانیسم در اواخر قرن نوزدهم که ابتدا به عنوان یک جنبش ادبی مطرح شد، بعدها شکل سیاسی به خود گرفت و دیدگاههای مختلف مردم کاتالان را در خود گرد آورد و سرانجام بر هویت فرهنگی و تاریخی کاتالونیا که همیشه خواستار جدایی از اسپانیا بود، انگشت گذاشت. در این اوضاع حتی بورژواهای کاتالونیا کنار سایر کاتالانی ها قرار گرفتند و اتحادی بین مردم این منطقه بوجود آمد. اتحادی که به پیشرفت اقتصادی کاتالونیا همراه شد. در این دوران از این منطقه به عنوان یک منطقه صنعتی یاد می شد که در مقایسه با سایر نقاط اسپانیا در تولید و تجارت منسوجات بسیار موفق تر بود. مردم کاتالانیا مثل باسکی ها خود را مردمانی سختکوش می دانستند و معتقد بودند که که مقامات حکومتی درصدد انکار کاتالانیا است و در این هنگامه، یعنی در سال 1899 باشگاه بارسلونا تاسیس شد؛ ظهور پدیده ای که به سرعت پیشرفت اقتصادی این منطقه را به سایه برد و در این دوران بارسلونا خود مکانی بود برای پیشبرد اهداف سیاسی. همانگونه که کاتالانی ها بارسلونا را با این شعار همراهی می کرده اند: «چیزی بیش از یک باشگاه.»ظهور باشگاه بارسلونا با تغییر نگاه ناسیونالیسم کورکورانه همراه بود. زمانی که این باشگاه به سایر کشورها به احترام نگریست و جذب بازیکنان خارجی ناسیونالیسم را در این منطقه نابود کرد. موضوعی که منشاء اختلاف دو باشگاه بارسلونا و اسپانیول نیز بود.اسپانیول یک سال بعد از بارسلونا تاسیس شد و همچنان به استفاده از بازیکنان بومی تاکید دارد. به همین دلیل طرفداران بارسلونا همیشه اسپانیول را باشگاهی «ضد خارجی» می دانند. سال 1902 بارسلونا نسبت به اهمیت آزادی در استفاده از بازیکنان خارجی واکنش نشان داد. چنین بود که بارسلونا از حضور در رقابت هایی که بازیکنان غیر اسپانیایی اجازه بازی نداشتند، خودداری کرد. جالب اینکه 19 بازیکن از 23 بازیکن بارسلونا در 1901خارجی بودند.در گذر زمان بازیکنان خارجی چون دیگو مارادونا، مارک هیوز، گری لینکر، استیوچکوف، گئورگی هاجی، لوئیس فیگو، رونالدو، ریوالدو، روماریو و رونالدینهو از این تیم یک ابر قدرت ساخت. حالا لیونل مسی آرژانتین در بارسلونا می درخشد و درخشش این بازیکن قابل مقایسه با بزرگانی چون مارادونا و مارک هیوز نیست و به نظر می رسد موفقیت های مسی در این تیم در آینده ای نزدیک بیشتر از این شود. خارجی هایی که البته بیشتر از اینکه خشم اسپانیول را برانگیزد، خشم رئل مادرید را برانگیخت. خصومت بارسلونا-رئال مادرید ریشه در تاریخ اسپانیا دارد. طرفداران رئل مادرید، باشگاه بارسلونا را نهادی ضد اسپانیایی که فقط نماینده کاتالونیای جدایی طلب است، می خواندند. در عین حال، بارسلونی ها از رقیب دیرینه خود را به عنوان باشگاه نماینده حکومت مرکزی اسپانیا یاد می کردند. در سال های 1923 تا 1930 تعداد تماشاگران بارسلونا در حال افزایش بود و جمعیت بسیاری برای تماشای مسابقه های بارسلونا به ورزشگاه می رفتند. در سالهایی که یک بار به دلیل ابراز شعارهای سیاسی تند علیه دولت توسط تماشاگران، بارسلونا به مدت سه ماه از حضور در میادین فوتبال محروم شد. در حالی که این باشگاه همیشه به آزادی طرفداران رئال در ابراز دیدگاهها و شعارهای ضد کاتالانی اعتراض می کردند. این اعتراض ها در سراسر قرن بیستم ادامه داشت. در ژوئن 1970 یکی از جنجالی ترین پنالتی های تاریخ فوتبال در مسابقه یک چهارم نهایی جام حذفی بین بارسلونا-رئال مادرید که در ورزشگاه نیوکمپ جریان داشت، گرفته شد. داور این مسابقه یک پنالتی به سود رئال گرفت که همه مفسرین حاضر در استادیوم خطایی را که منجر به پنالتی شد حداقل 4 تا 5 متر بیرون از محوطه جریمه می دانستند. حتی هنوز هم بارسلونی ها خود را قربانی داوری های ناعادلانه می دانند و نمونه های پرشمار گذشته ها را با پس زمینه های سیاسی پیوند می دهند.طرفداران هر دو باشگاه دیگری را دشمنان ابدی می خوانند. دامنه خصومت این دو باشگاه تا جایی پیش رفته بود که هیچ یک از روئسای دو باشگاه در خانه حریف به تماشای این بازی ننشستند و وقتی لورنز؟؟؟ در فوریه 1996 به نیوکمپ بارسلونا سفر کرد تا شاهد مسابقه این دو تیم باشد، در واقع تابوی بزرگی را شکست. یوهان کرایف، سرمربی بارسلونا در سالهای 1988-96 و لوییز نونزف مدیرعامل این باشگاه همیشه از داورانی حرف می زدند که آلوده سیاست ضد بارسلونی بوده است. کرایف حتی در نوامبر 1995 به داور مسابقه تیمش مقابل والنسیا حمله کرد و به همین دلیل جریمه شد.البته در سالهای 1990 تا 1994 یوهان کرایف به همراه بارسلونا چهاربار پیاپی قهرمان لیگ اسپانیا شد. در سال 1992 بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان اروپا موفق شد با گل دقیقه 111رونالد کومان سمپدوریا که در آن زمان بسیار عالی بازی میکرد، را شکست دهد و اولین قهرمانی اروپا را جشن بگیرد. در همان سال بارسلونا با شکست دادن وردربرمن در نیوکمپ و با نتیجه دو بر یک موفق شد اولین سوپر کاپ اروپا را نیز بدست آورد. بازی رفت در آلمان و با نتیجه مساوی یک بر یک به پایان رسیده بود و بارسلونا در مجموع با نتیجه سه بر دو به پیروزی رسید. در سالهای بعد نوار موفقیتهای مردمی ترین تیم جهان ادامه داشت. پس از سه سال رویایی به همراه لوئیس ونگال که برای بارسلونا 2 قهرمانی و یک نایب قهرمانی را در لالیگا به همراه داشت، این تیم دچار افت غیر قابل قبولی شدند. حتی بازگشت دوباره ونگال پس از 2 سال نیز نتوانست گره از مشکلات تیم بزرگ کاتالونیا باز کند و دست قهرمانان آبی و اناری برای 6 سال از جامهای مختلف به دور ماند. بارسا در فصل 2003 - 2004 با خریداری بازیکن بزرگی همچون رونالدینهو توانست دوباره به همان تیم رویایی گذشته بدل شود, این در حالی بود که باشگاههای رئال مادرید و منچستر به شدت سعی داشتند با پیشنهادهای وسوسه انگیز رونالدینهو را خریداری کنند، ولی او با میل قلبی خود به بارسلونا پیوست تا با پیوستن به تاریخ این باشگاه نقش انکار ناپذیری در موفقیتهای بارسلونا داشته باشد. حضور خوان لاپورتا در راس هرم مدیریتی این باشگاه و اعتماد او به یک بازیکن بزرگ و یک مربی گمنام به نام فرانک ریکارد که در ابتدای راه مربیگری خود بود، و حضور بازیکنان ارزشمند باعث شد بارسلونا نه تنها دوباره به اوج اقتدار خود در اروپا بازگردد، بلکه چنان نمایش غرور آفرینی از بازی زیبا و فوتبال ناب و در عین حال کسب نتایج پر گل و جذاب را در معرض دید دوستداران فوتبال قرار دهد، که خیلیها آن را بهترین تیم تاریخ بارسلونا و حتی بهترین تیم تاریخ فوتبال بدانند.افتخارات بارسلونابارسلونا یکی از سه تیمی است که هرگز به دستهای پایین تر از لالیگا سقوط نکرده است، و نیز با 19 قهرمانی در لالیگا، 25 قهرمانی در جام حذفی، 7 قهرمانی در سوپرکاپ و 2 قهرمانی در لیگ کاپ، بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم اسپانیا است. آنها همچنین با بردن در مجموع 9 عنوان اصلی در اروپا، یکی از موفق ترین تیم های حاضر در اروپا هستند. 3 قهرمانی در لیگ قهرمانان، 4 قهرمانی در جام یوفا و 2 قهرمانی در سوپرکاپ اروپا دستاورد بارسلونا در اروپا تا به امروز است. در سال 2009، بارسلونا موفق شد اولین باشگاهی باشد که سهگانه لالیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان باشگاههای اروپا را به دست میآورد. همچنین بارسلونا تنها تیمی است که از سال 1955 همواره در جام باشگاههای اروپا حاضر بوده است. یوهان کرایف، بازیکن و مربی افسانه ای بارسلونا در دسامبر 2009 که برای رونمایی از لباس جدید بارسلونا شرکت کرده بود از این تیم به عنوان تیم ملی کاتالانها یاد کرد تا نشان دهد که بارسلونا همچنان نماد ملیگرایی کاتالانها به شمار می آید. تیمی که امسال هم در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اورپا حضور دارد و با داشتن ستاره ای چون مسی امید بسیاری به تکرار قهرمانی دارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 215]