واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خون بهای امام حسین(علیه السلام)
در ادامه ی شرح زیارت عاشورا، معانی "ثار الله" را ذکر کردیم . در این مقاله به ادامه ی شرح این فراز میپردازیم.در بحارالانوار از حضرت امام حسن عسكرى(علیهالسلام) روایت شده که فرمود: شخصى، مردى را خدمت امام زین العابدین(علیهالسلام) آورد و ادعا كرد كه آن مرد پدرش را كشته است. قاتل در خدمت حضرت اعتراف كرد امام حكم به قصاص فرمود ولى از آن شخص درخواست بخشش كرد تا به ثواب عظیمى نایل گردد، ولی مدعى راضی به گذشت نبود .امام سجاد(علیهالسلام) فرمود: اگر به خاطر میآورى كه این مرد بر تو حقى دارد به واسطه ی آن حق از او بگذر. عرض كرد بر من حقى دارد ولى به آن اندازه نیست كه از خون پدرم به سبب حقى كه دارد بگذرم. حضرت فرمود پس چه میكنى؟ گفت قصاص میكنم ولى اگر مایل به دیه و خون بها باشد با او مصالحه خواهم كرد و او را مىبخشم. امام پرسید حقش چیست؟ عرض كرد یابن رسول الله این مرد به من توحید و نبوت حضرت محمد (صلى الله علیه و آله) و امامت ائمه(علیهمالسلام) را تلقین و تعلیم نموده است .حضرت زین العابدین(علیهالسلام) با تعجب پرسید: این حق برابرى با خون پدرت نمیكند؟ به خدا قسم این عمل با خون تمام مردم روى زمین از پیشینیان و آیندگان غیر از انبیاء و ائمه(علیهمالسلام) برابرى دارد، چون در دنیا چیزى نیست كه در مقابل خون انبیاء و ائمه به آن قناعت نمود. آنگاه رو به قاتل نموده فرمود: ثواب تلقینت را به من میدهى تا خونبهاى این قتل را بدهم و تو از كشته شدن نجات یابى؟ عرض کرد: یابن رسول الله من به این ثواب احتیاج دارم و شما بى نیازید زیرا گناهانم بزرگ است. در ضمن گناهی كه نسبت به مقتول انجام دادهام امری مربوط به من و خود آن كشته شده است نه این كه گناه بین من و پسرش باشد.حضرت فرمود: پس كشته شدن در نظر تو بهتر است از این كه ثواب آن تعلیم را واگذار كنى؟ عرض كرد: آرى. حضرت به صاحب خون فرمود: اینك تو خود مقایسه كن بین گناهى كه این مرد نسبت به تو انجام داده و هم تعلیم و لطفى كه دربارهات نموده است. وی پدرت را كشته و از بقیه ی زندگى او را محروم نموده و تو را نیز از مزایاى داشتن پدر بى بهره كرده، اما اگر صبر كنى و تسلیم شوى پدرت در بهشت با تو رفیق خواهد بود و از طرفى این مرد به تو ایمان را تلقین نموده كه به واسطه ی آن داخل بهشت جاویدان میشوى و از عذاب ابدی نجات یافتهاى. لطف و احسان او بر تو چند برابر جنایتى است كه نسبت به پدرت انجام داده است. اكنون در قبال احسانی كه به تو كرده از او بگذر تا براى هر دوى شما حدیثى از فضایل پیغمبر بگویم تا آخر روایت كه مفصل است .خون امام معصوم در دنیا با هیچ چیز برابرى نمیكند. پس اگر امام زمان همه ی عالم را هم بكشد برابرى با خون جد غریبش نمیكند و علت این كه آنها را میكشد در صورتی كه در كربلا نبودند و شركت در خون آن حضرت ننمودند، اینست كه اینها راضى به عمل پدران خود بودند و كسی كه راضى به عمل قومى باشد او هم جزو آنها خواهد بود.مقصود ما از ذكر این روایت این بود كه خون امام معصوم در دنیا با هیچ چیز برابرى نمیكند. پس اگر امام زمان همه ی عالم را هم بكشد برابرى با خون جد غریبش نمیكند و علت این كه آنها را میكشد در صورتی كه در كربلا نبودند و شركت در خون آن حضرت ننمودند، اینست كه اینها راضى به عمل پدران خود بودند و كسی كه راضى به عمل قومى باشد او هم جزو آنها خواهد بود. رجعت حضرت سیدالشهداء(علیهالسلام) به دنیارجعت حضرت سیدالشهداء مقدم بر سایر ائمه خواهد بود همان طور كه نور از خورشید جدایى ندارد، اصحاب آن حضرت هم از آن حضرت جدایى ندارند. لذا همه ی آنها را رجعت نموده تا یزید ملعون و قاتلان امام حسین(علیهالسلام) را بكشند و بعد هم از دنیا میروند. اثبات رجعت رجعت را میتوان با ادله ی اربعه ی اجماع، عقل، روایات و آیات قرآنى اثبات نمود، اما آیاتى كه در قرآن به این عنوان ذكر شده بسیار است از آن جمله است آیه: "الم تر الى الذین خرجوا من دیارهم و هم الوف حذرالموت فقال لهم الله موتوا ثم احیاهم انّ الله لذو فضل على الناس ولكن اكثر الناس لا یشكرون." (بقره/ 243)در كافى از امام باقر(علیهالسلام) روایت میكند كه فرمود: در شام شهرى بود كه هفتاد هزار خانواده جمعیت داشت. همیشه در آن شهر مرض طاعون بروز میكرد، اغنیاء چون آمدن مرض را حس میكردند از شهر خارج میشدند، ولى بینوایان در اثر بى بضاعتى در آن شهر میماندند تا عدهاى از آنها مُردند. آنها میگفتند اگر ما هم مانند اغنیاء بضاعتى داشتیم از این شهر بیرون میرفتیم تا مرگ به ما نرسد. اغنیاء میگفتند اگر ما هم مثل فقرا در شهر میماندیم طاعون ما را میگرفت. در یکی سال ها قرار گذاشتند فقرا و اغنیاء همگى از شهر خارج شوند و به طرف بیابان بروند. گذر آنان به شهر مخروبهاى افتاد كه اهل آن شهر نیز جلاى وطن كرده بودند و آنجا فرود آمدند و اثاث خود را بر زمین گذاشتند و اطمینان پیدا كردند كه در این مكان دیگر مرض طاعونى نخواهد بود در آن هنگام خدا امر فرمود به فرشتهای كه موكل قبض ارواح بود كه تمام آنها را قبض روح كرده و روزگارى طولانى جسد آنها در بیابان افتاده و استخوانهاى بدنشان پوسیده و خاك شده بود به طوری كه رهگذران آنها را با پا به اطراف پراكنده مینمودند.رجعت حضرت سیدالشهداء مقدم بر سایر ائمه خواهد بود همانطور كه نور از خورشید جدایى ندارد، اصحاب آن حضرت هم از آن حضرت جدایى ندارند. لذا همه آنها را رجعت نموده تا یزید ملعون و قاتلان امام حسین(علیهالسلام) را بكشند و بعد هم از دنیا میروند.پیغمبرى از پیغمبران بنى اسرائیل به نام خرقیل كه وصى حضرت موسى بود، از آنجا عبور كرد. چون آن استخوانهاى پوسیده را دید رقت بر حال آنها نموده گریه كرد و گفت: پروردگارا چه شود اگر آنها را زنده كنى همچنان كه میراندى تا این كه این شهر را آباد كنند و با عبادت كنندگان مشغول پرستش ذات مقدس تو شوند و فرزندانى به وجود آورند.به آن پیغمبر وحى رسید كه دوست دارى آنها را زنده كنم؟ گفت: بلى. خطاب رسید كه دعا كن به این كیفیت که امام باقر(علیهالسلام) فرمود: آن كلمات اسم اعظم خدا بود كه خواند و خدا هم دعاى او را مستجاب كرده، استخوانهاى آنها جمع و متشكل شد و روح در آنها دمید و تمام آنها زنده گردیدند مانند روزی كه وارد بیابان شده بودند و یك نفر از آنها نابود نشده، زندگانى طولانى كردند و تسبیح و تقدیس خدا را بجا آوردند.در روایت دیگرى كه عیاشى نقل میكند از امام باقر(علیهالسلام) پرسیدند كه آنها كه زنده شدند و مردم آنها را دیدند همان روز آنها مُردند یا آن كه پس از زنده شدن به منازل خود برگشتند و خوردند و آشامیدند و ازدواج نمودند و بعد مُردند. فرمود خداوند بعد از مرگ شان آنها را به دنیا برگردانید و خوردند و آشامیدند و نكاح كردند و آنچه خواست در دنیا زندگانى كردند و بعد به مرگ طبیعى از دنیا رفتند و دفن شدند.این آیه دلیل بر رجعت است كه ما هم در وقت ظهور حضرت ولى عصر(علیهالسلام) به دنیا برمیگردیم (انشاالله) و قریب ده آیه در قرآن میباشد كه میتوان از آنها موضوع رجعت را ثابت كرد.وقایعی مثل قصه ی عزیر كه صد سال مُرد و بعد زنده شد و همچنین الاغ او كه پوسیده گشت و بعدا زنده گشت و قصه اصحاب كهف و کشته شدن چهار مرغ توسط حضرت ابراهیم و زنده شدن آنها، اثبات مسا له رجعت است.رجعت به معنى بازگشت به دنیا است كه ائمه ی اطهار با دوستان و دشمنان آنها به دنیا برمیگردند و باید مؤمن خالص باشند یا كافر محض. و آن كفاری كه در دنیا به عذاب هلاك شدند آنها به دنیا بر نمیگردند به نص آیه قرآن: "و حرام على قریة اهلكناها انهم لایرجعون." (انبیاء/ 95)پس از آن كه مؤمنین و كافرین به دنیا برگشتند و قصاص نمودند مابقی مؤمنین در دنیا میمانند و بعد همه در یك شب میمیرند كه آن حشر اول است . رجعت در زیارات و دعاها در زیارات جامعه است "و یكر فى رجعتكم"، خدا مرا در رجعت شما برگرداند "و یملك فى دولتكم" و در دولت شما مالك شوم "و یشرف فى عافتیكم و یمكن فى ایامكم و تقر عینه غدا برؤتیكم. "وقایعی مثل قصه عزیر كه صد سال مُرد و بعد زنده شد و همچنین الاغ او كه پوسیده گشت و بعدا زنده گشت و قصه ی اصحاب كهف و کشته شدن چهار مرغ توسط حضرت ابراهیم زنده شدن آنها، اثبات مساله ی رجعت است.در زیارت وداع ائمه دارد كه "و مكنى فى دولتكم و احیانى فى رجعتكم" مرا در ایام دولت شما متمكن و صاحب قدرت نماید.در زیارت اربعین امام حسین كه امام صادق(علیهماالسلام) به صفوان جمال دستور میفرماید كه این زیارت را بخواند؛ یكى از فرازهایش این است كه: "اشهد انى بكم مؤمن و بایابكم موقن." زیارت حضرت عباس(علیهالسلام) "انى بكم و بایابكم من الموقنین." سید بن طاووس در مصباح الزائر در اعمال سرداب مقدس این جمله را ذكر نموده: "و وفقنى یا رب للقیام بطاعته و المكث فى دولته فان توفیتنى قبل ذلك فاجعلنى یا رب فیمن تكر فى رجعته و یملك فى دولته و تیمكن فى ایامه و تسیظل تحت اعلامه و یحشیر فى زمرته و تقر عینه برؤیته." در دعاى عهدى كه از امام صادق(علیهالسلام) منقول است كه هر كس چهل صباح این دعا را بخواند از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد خداوند او را از قبر بیرون آورد كه در خدمت آن حضرت باشد و حق تعالى به هر كلمه از این دعا هزار حسنه به او كرامت فرماید و هزار گناه از او محو نماید. یكى از فرازهای آن اینست :"اللهم ان حال بینى و بینه الموت الذى جعلته على عبادك حتما مقتضیا فاخرجنى من قبرى مؤتزرا كفنى شاهرا سیفى مجردا قناتى ملبیا دعوة الداعى فى الحاضر و البادى؛ خدایا اگر مرگ بین من و امام زمانم حایل شده است، آنچنان مرگى كه بر بندگان خود حتم فرمودهاى، پس در موقع ظهور آن حضرت مرا از قبر بیرون آور در حالی كه كفن خود را به كمر بسته و شمشیر كشیده و نیزه افراشته، داعى دعوت حق را اجابت كنم. "پس معلوم شد كه وقتی امام زمان(علیهالسلام) براى خون خواهى جد غریبش امام حسین (علیهالسلام) بیاید خوب و بد و دوست و دشمن زنده خواهند شد تا آن حضرت و یارانش تقاص خود را از بنى امیه بنمایند.و اما ولىّ دم و خون خواهى خدا در قیامت است چون امام زمان انتقام دنیوى میكشد و جزاى كلى آنست كه در قیامت باشد.فراوری از کتاب شرح زیارت عاشورا، اثر حضرت آیة الله حاج سیداحمد میرخانیگروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]