واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بهترين شکل چيدمان ميز و صندلي در کلاسدر بسياري از کلاسهاي درس در دنيا، دانشآموزان در رديفهاي مرتب پشتسر يکديگر مينشينند. گاهي اوقات روي يکي از دستههاي صندلي دانشآموز، تختهاي چوبي بهعنوان سطحي براي نوشتن و گاهي ميزي جلوي دانشآموز وجود دارد گاهي نيز صندليهايي را ميبينيم که با پيچ به کف کلاس محکم شدهاند. غالبا"جلوي چنين کلاسهايي، سکوهايي (که همهي دانشآموزان بتوانند معلم را ببينند) وجود دارد که معلم روي آن ميايستد. در مقابل چنين کلاسهايي، کلاسهاي درس ديگري هستند که دانشآموزان آنها بهصورت دايرهاي بزرگ دور تا دور ديوارهاي کلاس مينشينند و يا حتي ممکن است گروههاي کوچکي از دانشآموزان در قسمتهاي گوناگون کلاس با هم مشغول کار باشند. بعضي اوقات نيز بهصورت نعليشکل دور معلم مينشينند که در نگاه اول، مشخص نميشود معلم کيست. راههاي متعددي را در ترتيب ميز و صندليها مشاهده ميکنيم که باعث مطرحشدن سؤالات زيادي ميشود. برخي از اين سؤالها عبارتاند از: آيا مدرسههايي که از انواع چيدمان کلاسي استفاده ميکنند، براي آنها شيوهاي مستمر است يا صرفا"از آن نوع چينش بهعنوان مدروز استفاده ميکنند؟ آيا ذاتا"ايدهي برتري دربارهي ترتيب چيدن صندليها وجود دارد، يا اينکه جنين کلاسهايي محصول اعتقادي سنتي هستند؟ آيا نوعي از ترتيب چيدن ميز و صندليها بر نوعي ديگر برتري دارد؟ مزاياي هر چينش چيست؟ در اين مقاله، دربارهي راههاي گوناگون چيدمان ميز و صندليها بحث شده است.
رديفهاي مرتب:نشستن دانشآموزان در کلاس درس بهصورت رديفي، مزيتهاي زيادي دارد. به اين معنا که معلم ديد کافي بر همهي دانشآموزان دارد و آنها هم، معلم را بهراحتي ميبينند. اين شيوه، ارائهي درس را آسان ميکند و معلم را قادر ميسازد با تمام کساني که سخن ميگويد، ارتباط چشمي داشته باشد. همچنين، برقراري نظم را آسان ميکند. زيرا در صورت رديفي نشستن، ايجاد بينظمي مشکلتر ميشود. اگر در کلاس، بين رديفها راهروهايي وجود داشته باشد، معلم ميتواند بهراحتي قدم بزند و ارتباط شخصي بيشتري با تکتک دانشآموزان برقرار سازد و آنچه را که انجام ميدهند، مشاهده کند. شيوهي نشستن رديفي ايجاب ميکند، معلمان با تمام کلاس کار کنند. بعضي از فعاليتها، مختص اين نوع از سر کلاس نشستن هستند. براي مثال، ميتوان توضيح يک نکتهي دستوري، تماشاي فيلم، استفاده از تخته و نشان دادن يک پاراگراف بهصورت متني با استفاده از پروژکتور اورهد را نام برد. همچنين وقتي دانشآموزان در انواع خاصي از تمرين زبان شرکت داده ميشوند، مفيد است. زيرا، اگر توجه همهي دانشآموزان روي يک تکليف متمرکز شود، همهي کلاس پيام يکساني دريافت ميکنند. هنگامي که معلم با کلاسي کار ميکند که بهصورت رديفي نشستهاند، بسيار مهم است که از حفظ ارتباط با دانشآموزان اطمينان حاصل کند و تکتک آنها را متوجه خود سازد. بنابراين، اگر از دانشآموزان سؤالي ميپرسد، به ياد داشته باشد که از دانشآموزان عقب کلاس درس بهويژه آ«هايي که ساکتترند نيز، سؤال کند و فقط به آنهايي که نزديک هستند، اکتفا نکند. معلمان بايد در اطراف کلاس درس حرکت کند تا همهي دانشآموزان را ببيند و عکسالعملشان را نسبتبه آنچه در حال انجام است، بسنجد. ترفندي که اکثر معلمان بهکار ميبرند، اين است که پيوسته دانشآموزان را در حال حدس زدن نگه ميدارند. بهويژه آنجايي که معلمان از آنها سؤالات انفرادي ميپرسند، ضرورت دارد که از آنها بهترتيب سؤال نپرسند. چنانچه اين کار را بکنند، کارشان بسيار کسالتآور ميشود و دانشآموزان ميدانند کِي قرار است از آنها سؤال شود و اگر يکدفعه از آنها سؤال شد، ديگر مورد سؤال قرار نخواهند گرفت. بهتر است از دانشآموزان همهي قسمتهاي کلاس و آن هم بهصورت کاملا"تصادفي، سؤال شود؛ چون اين کار همهي دانشآموزان را آماده و هوشيار نگه ميدارد. در بسياري از کلاسهاي درس در دنيا، معلمان ممکن است در يک لحظه با تعداد بين 40 تا200 نفر، سروکار داشته باشند. در چنين شرايطي، کلاسهاي رديفي ممکن است بهترين و يا حتي تنها راهحل باشد. دايرهايشکل و نعلاسبي: خيلي از معلمان و دانشآموزان در کلاسهاي کوچکتر، روش نعل اسبي و دايرهاي را ترجيح ميدهند. در شيوهي نعل اسبي، معلم در قسمت انتهايي باز نعل قرار خواهد گرفت. چون بايد در قسمتي باشد که تخته، پروژکتور اورهد و يا راديو ضبط قرار گرفته است. در شيوهي دايرهاي، موقعيت معلم (جايي که تخته قرار دارد)، از اشراف کمتري برخوردار است. کلاسهايي که بهصورت دايرهاي چيده شدهاند، بهطور جدي بيانگر باور و عقيدهِي معلم و دانش،موزان هستند. در اين شيوهي نشستن، تمام افرادي که در يک دايره نشستهاند، احساس عميقتري از برابري بهنسبت اينکه معلم جدا و جلوي کلاس بايستد، وجود دارد. اين مطلب ممکن است در مورد شيوهي نعلي درست نباشد، چون معلم در مرکز قرار ميگيرد. ولي در شيوهي دايرهاي، معلم فرصت بيشتري براي نزديک شدن به دانشآموزان پيدا ميکند. بنابراين اگر معلمي به کم کردن مرز بين خود و دانشآموزانش معتقد است، اين شيوه به او کمک خواهد کرد. بعضي از مزاياي ديگر اين شکل عبارت است از: همهي دانشآموزان ميتوانند همديگر را ببينند. درحاليکه در کلاس رديفي، اگر دانشآموز بخواهد با فرد پشتسرش ارتباط چشمي برقرار کند، مجبور است ديد را از معلم بردارد و به عقب برگردد. در شيوهي دايرهاي و نعلي، نيازي به چنين جدايي نيست. بنابراين، کلاس براي دانشآموزان و محلي صميميتر و بالقوه است تا از طريق گفتو گو، ارتباط چشمي و حرکات معنيدار بدن (مانند بالا بردن ابرو، شانه بالا انداختن و...) در اطلاعات و احساسات همديگر سهيم شوند. ميزهاي جداگانه: بهنظر ميرسد ميزهاي گرد و نعليشکل، بهطور رسميتر با کلاسهايي که دانشآموزان در گروههاي کوچک و ميزهاي اختصاصي نشستهاند، مقايسه شدهاند. در چنين کلاسهايي، معلم در حال قدم زدن در کلاس، کار دانشآموزان را کنترل ميکند و اگر مشکلي داشته باشند، به آنها کمک ميکند. آنها را به کار واميدارد و يا در گوشه و کنار، مطلبي را برايشان توضيح ميدهد. در اين شيوه از نشستن در کلاس، سلسلهمراتب کمتري در فضاي کلاس حاکم است. براي معلم خيلي آسان است که با يک ميز کار کند، در حالي که ديگر ميزها مشغول کارشان هستند. اين روش، کمتر شبيه معلم و شاگردي به نظر ميرسد. بيشتر شبيه بزرگسالان مسئولي به نظر ميرسد که مشغول يادگيري هستند. با وجود اين، اين شيوهي نشستن در کلاس، خالي از اشکال نيست. در وهلهي اول، دانشآموزان ممکن است، که تمايل نداشته باشند با هم ميزيهاي يکساني کنار هم باشند، اما به مرور زمان ممکن است سليقهشان تغيير کند. ثانيا"چون دانشآموزان پراکندهتر و جدا هستند، تدريس به کل کلاس مشکلتر ميشود، شيوهي نشستن دانشآموزان دربارهي سبک کار معلم و يا مؤسسهاي که در آنجا تدريس ميشود، حرفهاي زيادي براي گفتن دارد. اکثر معلمان تمايل دارند ترتيب کلاسشانرا دوباره تغيير دهند تا هميشه با رديفي از دانشآموزان يکسان و چهرههاي کسل روبهرو نباشند. حتي جايي که از لحاظ فيزيکي محدوديت وجود دارد، مثل محدوديت ميز و صندلي، اين کار غير ممکن است و معلمان ميتوانند چيدمان ديگري را براي صندليها انتخاب کنند. منبعرشد تکنولوژي آموزشي، شمارهي 1،مهر 88
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6509]