واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
اما نوع دیگری از استرس وجود دارد که تقریبا دیده نمی شود و نقش بسیار مهمی در تشدید استرس کلی جامعه بازی می کند؛ چیزی که در این مقاله از آنها با عنوان استرس های کوچک نام برده می شود. تمام مردم به طور روزمره با حجم متفاوتی از استرس روبه رو هستند. گاهی شدت این استرس ها به گونه ای است که فکر و ذهن و توان فرد را به خود مشغول می کند و به عبارت ساده تر به دغدغه ای دائمی برای فرد تبدیل می شود. نمونه های این قبیل استرس ها فراوان هستند؛ نگرانی برای مشکلات مالی و اقتصادی، دلشوره برای فرزندان، استرس برای مصادیقی که امنیت خانوادگی را به خطر می اندازد، اضطراب برای مشکلات کلان اجتماعی و... . هجوم چنین مشکلاتی برای هر کسی دغدغه و مشغولیت فکری شدیدی ایجاد می کند و شاید باعث ایجاد اختلال در فعالیت های روزمره فرد شود. طبعا مقاومت افراد هم دربرابر چنین مشکلاتی متفاوت است. برخی با توانایی تحسین برانگیزی با آنها روبه رو می شوند اما بسیاری تاب مقاومت ندارند و زود مقهور مشکلات می شوند. اما نوع دیگری از استرس وجود دارد که تقریبا دیده نمی شود و بسیاری اصلا متوجه وجود آنها نمی شوند، ولی وجود دارد و می توان گفت نقش بسیار مهمی در تشدید استرس کلی جامعه بازی می کند؛ چیزی که در این مقاله از آنها با عنوان استرس های کوچک نام برده می شود. می توان گفت استرس های کوچک (مینور) به واسطه مشکلات کوچکی ایجاد می شوند که تا حدودی غیرقابل پیش بینی هستند و گرچه اغلب خیلی زود حل و فصل شده و حتی به سرعت از ذهن پاک می شوند اما اعصاب خردکن هستند و تأثیری نامطلوب روی ذهن و روح به صورت نامحسوس باقی می گذارند. مثال های زیادی در این زمینه وجود دارد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت اما در اینجا باید اشاره کنیم که استرس مثل بسیاری مشکلات مخرب ذهنی، اثر تجمعی دارد و هر چه قدر بیشتر شود روی هم جمع شده و تأثیر شدیدتری اعمال خواهد کرد. این استرس های کوچک و درگیری ذهنی ناشی از آنها می تواند آنقدر زیاد شود که توان فرد را برای مقابله با استرس های بزرگتر به شدت کاهش دهد. در واقع فرد چنان به لحاظ ذهنی و جسمی با این استرس های کوچک اما مداوم فرسوده شده که دیگر توانی برای مقابله و حل مشکلات بزرگتر ندارد. در چنین شرایطی ممکن است این طور به نظر برسد که با آدمی ضعیف طرف هستیم ولی شاید حقیقت چیز دیگری باشد. به نظر می رسد این استرس های کوچک بیشترین حجم استرس موجود در جامعه را تشکیل می دهند و شاید اگر امکان کاهش این استرس ها وجود داشت هر فردی می توانست با قدرت بیشتری با استرس های کلان تر روبه رو شود. ● سوهان های عصبی از صبح که از خانه بیرون می آییم با مشکلات اعصاب خردکنی روبه رو می شویم که معمولا زود هم آنها را فراموش می کنیم ولی این مشکلات تأثیر عصبی نامطلوب خود را روی ذهن ما گذاشته اند. اولین نمونه ای که می توان نام برد و همه هم آن را تجربه کرده اند مربوط به وقتی است که می خواهید جایی ثبت نام کنید یا از جایی تسویه حساب بگیرید. معمولا در این شرایط از شما تعدادی مدرک می خواهند. اگر گذارتان به چنین مکانهایی افتاده باشد دیده اید که اغلب مدارک مورد نیاز را فهرست وار نوشته اند و در جایی در معرض دید گذاشته اند. طبعا شما می روید و مدارک را طبق آنچه گفته شده تهیه می کنید. اما وقتی برای انجام مراحل اداری مراجعه می کنید کارمند محترم از شما مدرک عجیب و غریبی در مایه های کپی شناسنامه پسرعمویتان را می خواهد(!) که البته در فهرست مذکور اثری از آن دیده نمی شود. شما ۲ راه بیشتر ندارید. یا مثل اغلب مردم فقط دندان هایتان را از شدت عصبانیت روی هم بفشارید و در حالی که به زمین و زمان بد و بیراه می گویید و به خاطر وقت از دست رفته تان ناراحت هستید بروید و بعد از تهیه کپی شناسنامه پسرعمویتان! روز دیگری دوباره بیایید به این امید که کارتان بدون حرف و حدیث راه بیفتد. اما اگر اهل دعوا و مرافعه باشید ممکن است کارمند مورد نظر را بازخواست کنید که طبق کدام بخشنامه و دستور اداری از شما چنین مدرکی می خواهد. اگر چنین بخشنامه ای وجود ندارد چرا سر خود چنین مدرکی می خواهد و اگر وجود دارد چرا در معرض دید نیست... و خلاصه این قصه سر درازی پیدا می کند که گرچه امکان دارد با شکایت به رؤسای اداره، کارتان راه بیفتد اما قطعا مثل مورد اول اعصابتان به شدت خرد خواهد شد. البته به هرحال کارتان در نهایت راه می افتد. راه حل پیشنهادی ما این است که چندان به آن چیزی که می بینید اعتماد نکنید و اگر دوست ندارید وقتتان تلف شود قبل از مراجعه تمام مدارک مورد نیاز بر حسب آنچه خودتان فکر می کنید ممکن است مورد نیاز باشد، حتی کپی شناسنامه همسایه ها و فک و فامیل را به همراه داشته باشید و امیدوار باشید که مشکلی پیش نمی آید. اما ای کاش کارمندان محترم برخی ادارات دولتی و خصوصی مطابق بخشنامه ها عمل کنند و برای از سر باز کردن ارباب رجوع مدارک فضایی و افسانه ای طلب نکنند. دومین مشکل شایعی که می تواند باعث استرس شود بحث شیرین حمل ونقل است. بدون شک رانندگان تاکسی یکی از عجیب ترین اصناف کشور ما هستند که فکر نمی کنم کسی درست فهمیده باشد که این افراد دقیقا بر چه مبنایی از مسافران کرایه می گیرند. حتما برایتان پیش آمده که سوار تاکسی خطی شوید. معمولا روی شیشه جلو کرایه آن خط نوشته شده است، اما وقتی می خواهید پیاده شوید گاهی پیش می آید که راننده ۲۵ یا ۵۰ تومان بیشتر از آن کرایه ای که روی شیشه نصب شده از شما طلب می کند. علت معلوم نیست، اگر هم با راننده جر و بحث کنید فایده ای ندارد و او مثل سایر همکاران خود در آن مسیر دلایل بسیار محکمی از قبیل بنزین، لاستیک، گرانی و... را پیش می کشد و آخر سر می گوید آخه ۲۵ تومن هم شد پول! اما خوب دادن پول زور کار سختی است. دادن یا ندادن این پول در هر ۲ صورت اعصاب خردکن است. تکلیف مسافربرهای شخصی که معلوم است. (راستش راه حلی نمی توان برای این مشکل پیشنهاد کرد. امیدوارم که فقط اعصابتان کمتر خرد شود!) سومین مشکل شایعی که می توان به آن اشاره کرد بی قیدی بسیاری از مردم در قبال جای پارک خودرو است. در مراکز خرید شلوغ بسیاری از مردم متأسفانه خودروی خود را در محل رفت وآمد یا دور زدن سایر خودرو ها پارک می کنند، یا اینکه جلوی در پارکینگ پارک می کنند و یا اینکه وقتی با بدبختی جای پارک پیدا کردید و منتظرید خودروی قبلی به طور کامل از محل خود خارج شود یک مرتبه خودروی دیگری با پر رویی می آید و آنجا پارک می کند و حتی به ریش شما هم می خندد، یا اینکه خودرویی می آید و طوری پارک می کند که شما نمی توانید از پارک بیرون بیایید و...، در این یک مورد که واقعاً هیچ راه منطقی وجود ندارد، یا باید عصبانیت خود را کنترل کنید و مثل یک جنتلمن رفتار کنید که آن وقت تا مدتی باید مراقب فشار خونتان باشید، اگر هم بخواهید دعوا راه بیندازید، مطمئنا وضع بهتر نمی شود و حتی در بهترین حالت هم باز اعصابتان برای مدت زیادی به هم خواهید ریخت. راه حل فقط خواهش از مردم است که لطفا کمی، فقط کمی مراعات دیگران را بکنید. ● دارویی به نام مدارا نتیجه طبیعی چنین رفتارهایی تشدید استرس فردی است. فردی که دچار چنین استرس های متعدد اما کوچک می شود به طور طبیعی بداخلاق و کم طاقت خواهد شد و البته احتمالا خودش هم نمی داند که چرا تا این حد ناراحت و بدقلق شده است. جمع شدن این استرس های کوچک اما زیاد بالاخره کاسه صبر هر کسی را لبریز می کند و ممکن است او نسبت به یک اتفاق خیلی ساده واکنشی انفجاری و دور از تصور از خود نشان دهد یا اینکه در مقابل بروز یک مشکل ساده خیلی راحت از پای درآید. دلیل اصلی چنین اتفاقاتی می تواند به جای کم طاقت بودن فرد، تمام شدن ظرفیت او در برابر استرس های متعدد و کوچکی باشد که در بالا فقط به ۳ مورد از آنها اشاره شد. مهم ترین راه کاهش این قبیل استرس ها تلاش خود ماست. اگر هر کسی فقط کمی مسئولیت پذیر باشد این مشکلات تا حد فوق العاده ای کمتر خواهد شد. منبع:hamhahrionline.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 355]