تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865714750
مخالفتهای مسئولان ورزش با صاحبان ایرانی کرسیهای بینالمللی/مقابله با خودیهای غیر خودی!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - مسئولان ورزش کشور گرچه به کرسیهای بینالمللی احتیاج زیادی دارند اما دوست ندارند این کرسی‌ها در دست افرادی باشد که خودشان آن‌ها را انتخاب نکرده‌اند. «برخی فکر می‌کنند ایران به این دلیل نمی‌تواند میزبانی مسابقات و تورنمنت‌های مهم دنیا را بگیرد که ما کشوری اسلامی داریم و قوانین داخلی ایران مثل قوانین پوششی، فرصت میزبانی را از ایران گرفته است. ولی دلیل ناکامی ایران در گرفتن میزبانی تورنمنت‌های بزرگ، نوع پوشش نیست، بلکه حضور و نفوذ کمرنگ ما در مجامع بینالمللی است که جلوی ما را گرفته است.» این حرف‌های حمیدرضا آصفی گرچه زیاد به چشم نیامد ولی تلنگری است برای این‌که مسئولان ورزش بار دیگر به این فکر بیفتند که ایران کرسیهای بینالمللی بسیار کمی را در اختیار دارد. مسئولان ورزش ایران مدت‌هاست از فکر گرفتن کرسیهای بینالمللی بیرون آمده‌اند و اخیرا به ذهن علی سعیدلو رئیس سازمان تربیت بدنی رسیده که وارد کنفدراسیون فوتبال آسیا شود. سعیدلو گرچه برای گرفتن سمتی تلاش می‌کند که شاید در شان و جایگاه او نباشد، ولی باز هم بر این باور است که برای رسیدن به کرسیهای درجه اول، باید از رده‌های پایین شروع کرد. او چند روز قبل زمانی که با این سوال خبرنگاران مواجه شد که نایب رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا در شان شما نیست در جواب گفت: «نمی‌شود همین‌طوری بنشینیم و انتظار داشته باشیم یک دفعه ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا را به ما بدهند. به هر حال ما باید از یک جایی شروع کنیم و پله پله بالا برویم.» گرچه سعیدلو هم به این فکر افتاده که ایران باید کرسی‌هایی در مجامع بینالمللی داشته باشد اما با این حال در فدراسیون وزنه‌برداری اتفاقاتی افتاده که شاید منجر به حذف یکی از کرسیهای بینالمللی ایران شود. علی مرادی دبیر کل کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا که دوره چهار ساله دومش در این سمت به پایان رسیده با اتفاقاتی مواجه شده که می‌توانست منجر به حذف او شود. او می‌گوید: «اکنون بسیاری از کشورها و قاره‌ها با انسجام و وحدت حرف خودشان را به کرسی می‌نشانند و نظرشان را جلو می‌برند و اجازه نمی‌دهند کسی به آن‌ها ظلم کند، اما متاسفانه اینجا ما دچار خودزنی شدیم. خودمان، خودمان را تضعیف می‌کنیم. به عنوان نمونه اکنون چهار سال دوم فعالیت من به عنوان دبیرکل کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا به پایان رسیده و کشورها در حال اعلام کاندیداهای خود برای حضور در انتخابات هستند. اکنون فدراسیون ایران 4 نفر را معرفی کرده و نامی از من در آن لیست نیست.» البته مرادی با توجه به اعتباری که در 8 سال حضور خود در این سمت کسب کرده می‌تواند با تایید 20 درصد کشورهای آسیایی به صورت مستقل در انتخابات شرکت کند و جایگاه خود را از دست ندهد ولی او از این ناراحت است که چرا نباید از طرف فدراسیون وزنه‌برداری ایران معرفی شود. او می‌گوید: «آیا این درست است که من از طریق فدراسیون کشورم به عنوان کاندیدا معرفی نشوم؟ این موضوع را به مسوولان ذیربط گزارش کردم، چرا که این رفتار به هیچ وجه در سطح بینالمللی زیبنده نام جمهوری اسلامی ایران نیست. در این انتخابات رضازاده برای احراز پست نایب رییسی کاندیدا شده و نمی‌داند که برای انتخاب او به عنوان نایب رییس باید پست مهمی مانند دبیرکلی که همه امور اجرایی قاره آسیا در این بخش صورت می‌گیرد، از دست ما برود. این همان رفتاری است که 30 سال پیش صورت گرفت و دبیرکلی کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا از ایران گرفته شد.» مرادی تنها کسی نیست که برای نگه داشتن جایگاه بینالمللی خود مجبور شده علاوه بر رقبای خارجی، با مسئولان ورزش کشور نیز مقابله کند. پیش از او هم افرادی بوده‌اند که برای نگه داشتن جایگاه بینالمللی خود نه تنها مورد حمایت مسئولان ورزش کشور نبوده‌اند، بلکه مجبور شده‌اند با آن‌ها مقابله نیز بکنند. در حالی که مسئولان ورزش کشور می‌توانند حضور ایرانی‌ها در کنفدراسیون‌های جهانی و قاره‌ای را به سود ورزش کشور بدانند اما در چند مورد پیش آمده که با حضور این افراد در جایگاه‌های بینالمللی مخالفت‌هایی نیز شده است. یکی از این افراد واعظ آشتیانی رئیس سابق فدراسیون دوچرخه‌سواری ایران و عضو کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیاست که مدعی است سازمان تربیت بدنی برای برکناری او از کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا حتی نامه‌ای هم به این کنفدراسیون نوشته است. او می‌گوید: «حضور من در کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا باید مایه خوشحالی مسئولان ورزش کشور باشد اما متاسفانه سازمان ورزش ما نه تنها به اهمیت حضور یک ایرانی در یک مجمع بینالمللی توجه نمی‌کند، بلکه نامه‌نگاری هم می‌کند که کرسی را از آن شخص ایرانی بگیرند. برای خود من هم این کار را کرده‌اند. متاسفانه مسئولان ورزش ایران با نامه‌ای که به کنفدراسیون دوچرخه‌سواری آسیا دادند و در آن خواستار کنار گذاشتن من از هیات رئیسه این کنفدراسیون شدند فقط خودشان را سبک کردند. آن‌ها به خاطر نامه سازمان ورزش یا فدراسیون کسی را برکنار نمی‌کنند.» محسن مهرعلیزاده رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی و رئیس فعلی فدراسیون جهانی ورزش‌های زورخانه‌ای هم با چنین مشکلاتی مواجه شده است. او زمانی که محمد علی‌آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی شد با مشکلاتی مواجه شد که در مورد آن‌ها می‌گوید: «متاسفانه آن زمان ما سختی‌های زیادی کشیدیم. فکر می‌کردند چون من قبلا رئیس سازمان تربیت بدنی بودم و حالا ایشان رئیس شده، باید ریاست فدراسیون جهانی را هم به ایشان بدهم. ولی خوشبختانه در زمان آقای سعیدلو با ما همکاری‌های خوبی شده است.» حمایت نکردن از افراد صاحب کرسی در کشتی ایران هم دیده شد؛ زمانی که دکتر توکل نایب رئیس و عضو هیات رئیسه و رئیس کمیته پزشکی فیلا به دلیل حمایت نشدن از سوی مسئولان داخلی ورزش، در انتخابات هیات رئیسه فیلا رای نیاورد و یک کرسی بینالمللی دیگر از دست ایران رفت. علیرضا سمندر رئیس کاراته غرب آسیا نیز با شرایط مشابهی مواجه است. البته مسئولان ورزش کشور هم برای حمایت نکردن از این کرسی‌ها دلیل خاص خود را دارند. بهرام افشارزاده دبیر کل کمیته ملی المپیک مدتی قبل در مصاحبه‌ای گفته بود: «ایرانی‌هایی که کرسیهای بینالمللی ورزش را در اختیار دارند آن‌طور که باید از تیم‌های داخلی حمایت نمی‌کنند.» گرچه او این حرف را زد، اما صاحبان کرسیهای بینالمللی متفق‌القول بر این باورند که مسئولان ورزش دوست ندارند کرسیهای بینالمللی در اختیار کسانی باشد که از گروه خودشان نیستند. از آنجا که در حال حاضر اکثر کرسیهای بینالمللی ایران در دست افرادی است که توسط سازمان فعلی انتخاب نشده‌اند، ترجیح بر این است که ایران کرسی نداشته باشد تا این‌که کرسی داشته باشد و افراد غیر خودی صاحب این کرسی‌ها شوند. 40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 562]
-
گوناگون
پربازدیدترینها