واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: این دفعه پشت دوربین سینماگرانی که عکاسی می کند، می گویند از آن به عنوان راهی برای ایده یابی در سینما یا لذت شخصی استفاده می کننددوربین دیجیتال در دست همه هست؛ می توان از شهرت سود برد و چنین وانمود کرد که یک تنه در چند حوزه وارد شدن کار هر کسی می تواند باشد. سینما پر از آدم است و عکاسی هم ملک شخصی کسی نیست؛ این زمان است که آثار هنری و بی هنر را از هم تفکیک خواهد کرد. اما در این بین افرادی مثل ناصر تقوایی و محود کلاری با سابقه ای طولانی در کنار سینما به عکاسی هم مشغول هستند.
رضا کیانیاناختراع دوباره اکالیپتوسروز دوشنبه 20 آبان 1387، در مؤسسه فرهنگی هنری صبا نمایشگاهی افتتاح شد به نام «اولین اکسپوی عکس ایران». به اینکه اولین بود یا نه و اینکه حسن ها و ایرادهایش چه بود، کاری نداریم؛ محلی بود برای فروش آثار عکاسان ایرانی و تلاشی برای سر و سامان دادن به وضع نابسامان خرید و فروش آثار هنری. خیلی ها به خیلی چیزها در این اکسپو معترض بودند اما تا جایی که به سینما و تلویزیون مربوط است یک اعتراض صدایش خیلی بلند بود؛ «اگر این اکسپو جایگاهی است برای حضور عکاسان حرفه ای، پس عکس های بازیگران چرا اینجاست؟» و البته معلوم بود که این اعتراض به سینماگرانی که قبلاً از خود جنم و جزیره عکاسی نشان داده بودند نیست؛ بلکه متوجه بازیگرانی است که عکس هایشان روی دیوارهای صبا دیده می شد. رضا کیانیان بعدها در نشستی با عنوان نقد و بررسی اکسپوی عکس گفت: «طرفداران من قدرت خرید عکس هایم را ندارند و خریداران آثار من مجموعه داران هستند»؛ منتهی اشاره نکرد که در این معامله فروشنده و خریدار بر موج محبوبیت فروشنده نزد همان طرفداران بی پول سوارند و سودش را می برند. اعتراض بعضی عکاسان حرفه ای هم همین بود که چرا در جایی که محل فروش آثار عکاسان است، بازیگران از محبوبیتشان سود می برند. به هر حال، رضا کیانیان بعد از اکسپو در چهاردهم آذر 1387، نمایشگاهی را در فرهنگسرای نیاوران افتتاح کرد که در عالم عکاسی نه بی سابقه بود و نه خارق العاده، آنچه خاص بود نام رضا کیانیان بود و در نهیات فروش نزدیک به 90 میلیون تومان عکس از تنه درختان اکالیپتوس که رنگشان در فتوشاب رو آمده بود. توجه داشت باشید که فروش اکسپوی عکس با حضور 290 عکاس که بسیاری از آنها حرفه ای بودند، فقط به حدود 100 تومان رسید.
یارتا یارانعکاس – بازیگر کار کشته آنها که فیلم «افسانه آه» را دیده اند یارتا یاران است، او هنرپیشه ای است که در عین حال یک عکاس حرفه ای و طراح گرافیک هم به حساب می آید. اگر کاست «زمستان است» شجریان را دم دست دارید به عکس اخوان ثالث که دارد در جاده ای باریک در هوای زمستانی راه می رود، نگاه کنید؛ این عکس کار یارتا یاران است. او تعداد زیادی عکس در اکسپوی صبا داشت. همین تازگی ها هم قرار است عکس هایش در کتابی به نام «هزار سال دوستت دارم» در کنار اشعار از شاعران گمنام ایرانی چاپ شود. او گفته است که بیش از 30 جلد کتاب عکاسی آماده چاپ دارد ولی هنوز با ناشری برای چاپ آنها به توافق نرسیده است؛ «پاریس 7 دور»، «کارنامه سبزوار»،«خلسه و آرامی» و «خدا زیباست» نام بعضی از این کتاب ها هستند. یارتا یاران در اردیبهشت ماه امسال هم نمایشگاه عکسی در گالری دی برگزار کرده بود. این بازیگر و عکاس با سابقه در نمایشگاه اردیبهشت ماهش، حاصل 15 سال عکاسی خود را در 30 قطعه عکس با ابعاد یک متر در 70 سانتی متر ارائه کرده بود.نیکی کریمیاولین تجربه های عکاسانهنیکی کریمی معرف حضور همه سینما دوستان ایرانی هست و می دانیم که مدتی است خرقه کارگردانی به تن کرده و هر از گاهی هم در کسوت مترجم یا منتقد یا داور در محافل ادبی حاضر است. او پس از پایان تحصیلات یا فیلم «وسوسه» جلوی دوربین رفت.اما نخستین حضور جدی او در سینما، بازی در فیلم «عروس» بود. حضور او در اکسپو با عکس هایی که سوغات سفرش به سوئد بودند و انعکاس نور بر سطح آب را نشان می دادند، حسابی صدای عکاسان را درآورد؛ عکس هایی که با سیاه مشق های ضعیت ترین عکاسان مقایسه شد. البته مطبوعات برای بازار گرمی در روزهای پاییز، حسابی از نام او و حضورش در اکسپو سود بردند. انتقادهای جامعه عکاسی و ضعیف بودن عکس های نیکی کریمی، او را از عکاسی ناامید نکرد؛ چنان که ضمن ابراز علاقه به تمرکز بیشتر بر عکاسی، قرص و محکم وارد میدان شده و عنوان کرد که عکس های او در اکسپو، حاصل اولین تجربه های عکاسانه اوست و این عکس ها پیش از این در جایی دیده یا عرضه نشده اند.
محمدرضا شریفی نیاقاب هایی از پرده نقره ای تصاویر متحرک سینما وابستگی شدیدی به تصاویر ثابت عکاسی دارند. روی بیل بوردها، توی مطبوعات یا داخل بورد سینماها می شود عکس هایی را دید که با تصویر ثابتاز فلم به ما خبر می دهند و اولین خاطره تصویری از فیلم را ذر ذهن بیننده شکل می دهند؛ تصاویری که برخلاف پرده سینما، به خاطر ثابت بودنشان می شود مدت ها به آنها خیره شد و نگاهشان کرد. عکاسان همیشه پای ثابت فیلم ها هستند. تعریف کارشان هم این است که آنچه را دوربین فیلم قرار است بعدها توی سینما نشان دهد؛ از دریچه دوربینشان ببینند.از محمدرضا شریفی نیا نمی شود پرسید شریفی نیا را چه به عکاسی فیلم؟ چون او از سینماگرهایی است ه در سینما هم سال هاست که روزگارش را با هنر می گذراند و تصویرسازی کتاب کودکان هم یکی از مهم ترین دل مشغولی هایش بوده او دوره عکاسی را در سال 1356 در سینمای آزاد گذرانده و شاگرد ابراهیم حقیقی بوده. آن روزها دوربین روی دوشش بوده و هر جا می رفته عکس می انداخته. در سال های انقلاب هم نمایشگاهی در تئاتر شهر گذاشته که آن سال ها محلی برای ارائه کارهای اجتماعی بود. شریفی نیا در باره نوع نگاهش به عکاسی فیلم می گوید: «گذشته از عکس هایی که به سفارش کارگردان گرفته ام، سراغ واقعیتی رفته ام که خارج از قاب دوربین جریان دارد و جایی نشان داده نمی شود و فیلم هم قصد نشان دادنشان را ندارد.» او تا به حال کارهایش را در نمایشگاه های دو سالانه عکس تهران و تصویر سال و در بخش های مختلف خبری و سینمایی و... شرکت داده است. اولین نمایشگاه انفرادی محمدرضا شریفی نیا در کافه گالری ماه مهر در آذر ماه سال 1385 برپا شد؛ نمایشگاهی که در آن عکس های 2 فیلم را به نمایش گذاشته بود. مجتبی ذوقیمنبع: چهل چراغ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 251]