محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845607234
نمی خوام به مدرسه برم
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نمي خوام به مدرسه برم
والدين ، هيچ گاه اطمينان ندارند که آيا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستي است يا نه؟ آنها به طور دقيق نمي دانند که آيا کودک ، واقعا احساس ضعف و بيماري کرده يا مثل بسياري از کودکان که گاهي دلشان نمي خواهد به مدرسه بروند بهانه گيري مي کند. در خانه هايي که مدرسه رفتن کودکشان به صورت مشکل در آمده صبحهاي زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست. بعضي از کودکان صبح که از خواب بيدار مي شوند، مي گويند که به مدرسه نمي رويم و تعداد ديگرشان تمارض به دل درد و سردرد مي کنند، يا با آه و ناله اعلام مي کنند که حالشان خوب نيست. مهم نيست فرزندتان چگونه حالت اضطراب و نارضايتي خود را نشان مي دهد، به نظر يکي از کارشناسان در اين مواقع بهتر است بگوييد: «عزيزم تو يک درجه هم تب نداري و چشمانت سرحال و شاداب است. مامان و بابا امروز کارهاي مهمي دارند که بايد انجام دهند. پس بهتر است به مدرسه بروي تا ما هم به کارهايمان برسيم.» با وجود اين ، اگر به فرزندتان به دليل اين که واقعا بيمار است ، اجازه مدرسه رفتن را نداديد، او را مطمئن سازيد که روز خوبي در خانه نخواهد داشت. او را در رختخوابش بخوابانيد و در ساعات بعدي روز هم ، حتي اگر گفت حالش بهتر است ، اجازه بازي ندهيد. دلايل اضطراب کودکان هنگام رفتن به مدرسه دلايل متعددي وجود دارد که چرا کودکان 6-5 ساله از رفتن به مدرسه مي گريزند، مهمترين و معمول ترين نارضايتي آنها عبارتند از: «من مي خواهم فقط در خانه بمانم!» بعضي کودکان در اين سن به زمان بيشتري براي سازگارکردن خود با قوانين و محيطهاي جديد نياز دارندبازگشايي مدارس پس از تعطيلات تابستاني ، به دنيا آمدن خواهر يا برادر، بيماري و يا مرگ يکي از اقوام مي تواند باعث اضطراب و دلشوره کودک شود، حتي بچه اي که قبلا اين طور نبوده ، ممکن است دچار اين اضطراب ها شود. راه حل: با فرزندتان درباره آنچه که در روزهاي مدرسه انجام مي داده صحبت کرده و روي نکات مثبت و جالب توجه تاکيد بيشتري کنيد. ساعات روز او را طوري برنامه ريزي کنيد تا احساس رضايت بيشتري کند. استفاده از وسايل کوچک و جالبي که به طور چشمگيري باعث کاهش اضطراب و تقويت اعتماد به نفسش مي شود بسيار موثر است. از قبيل گذاشتن يادداشت هايي در ظرف غذايش ، و يا همراه کردن حيوان کوچک عروسکي يا يک سري عکسهاي خودش. از مدرسه مي ترسم!بعضي کودکان 6 ساله به طور عجيبي از مدرسه مي ترسند و به مادرشان مي گويند: «من به مدرسه نمي روم و در خانه مي مانم» ترس اين کودکان ممکن است دلايل متعددي داشته باشد از جمله ترس از سوار شدن سرويس ، دعوا کردن با دوستش ، توبيخ شدن توسط معلم ، قادر نبودن به بستن بندهاي کتاني (کفش) يا مسخره کردن او به خاطر عينکش.راه حل: با معلم او صحبت کنيد و شيوه جديدي را براي حل مشکل کودکتان پيدا کنيد. به عنوان مثال اگر او را مسخره مي کنند، به معلمش بگوييد تا با بچه هاي ديگر صحبت کند. اگر از سرويس مدرسه مي ترسد با راننده سرويس تماس بگيريد و از او بخواهيد که فرزندتان را با اسم صدا کرده و به او خوشامد گويد و اجازه دهد که رديف جلو بنشيند. من مثل کودکان ديگر باهوش نيستمهنگامي که کودکان براي سلامت جسماني و عقلاني به مراکز سنجش سلامت مراجعه مي کنند، اضطراب آنها به طور فزاينده اي زياد مي شود. در اين مراکز کودکان 5-6 ساله اي هستند که احساس بدي درباره موفقيتشان در مقايسه با ديگر همکلاسي هايشان دارند.راه حل: اگر فکر مي کنيد که فرزندتان به کمک بيشتري نياز دارد، به معلمش بگوييد به او توجه و کمک بيشتري کند يا يک معلم خصوصي برايش بگيريد. به جاي اين که سعي کنيد خودتان معلم کودکتان شويد همانند يک راهنماي خوب عمل کرده و به آن کاري که فرزندتان خوب انجام مي دهد، تکيه کنيد. او را مطمئن سازيد که در صورت اشتباه انجام دادن کاري هيچ مساله اي پيش نمي آيد و تنها انتظاري که از او داريد اين است که سعي کند بهترين باشد. علت نرفتن به مدرسه را دريابيدکشف کنيد چه عاملي در مدرسه آنقدر کودکتان را آزار مي دهد که از رفتن به آنجا خودداري مي کند. با کودک صحبت و او را تشويق کنيد تا تمام خبرها و اتفاقاتي را که باعث مي شوند او به مدرسه نرود براي شما بگويد، اين روش را هم بيازماييد. از کودک بخواهيد فهرستي از آنچه در مدرسه مورد علاقه اش است و آنچه را که دوست ندارد با ذکر دليل براي شما بگويد. ببينيد آيا نشانه هايي از اين که کودک از مدرسه رفتن نمي ترسد ولي از ترک خانه واهمه دارد مي بينيد يا خير؟ ممکن است شما نتوانيد به حل و رفع مشکل بپردازيد، ولي مي توانيد به کودک کمک کنيد با احساساتش کنار بيايد. با دوستان و برادر و خواهرهاي کودک صحبت کنيد. شما اغلب مي توانيد با پرسش ، از احساساتش آگاه شويد. گاهي برادر يا خواهر بزرگتر مي تواند اطلاعات مفيدي به شما بدهد يا شما را در حل و رفع مساله ياري کند. با معلم کودکتان صحبت کنيد. مشکل را با او در ميان بگذاريد. سرآغاز اين رفتار چه آموزشي و چه احساسي باشد، معلم بايد از قضيه اطلاع داشته باشد و حتي ممکن است بتواند در حل و رفع آن مشکل کمک بزرگي براي شما باشد.
کودک را به مدرسه و محيط آن علاقه مند کنيد اين راهها را براي تشويق کودک به منظور به مدرسه رفتن بيازماييد. با نظري مساعد درباره مدرسه صحبت کنيد. روزهايي را که قرار است اتفاق خاصي در مدرسه بيفتد يا برنامه خاصي در مدرسه وجود دارد در تقويم علامت بگذاريد، مثلا به کودک بگوييد: «اين هفته قرار است تمام بچه هاي کلاستان را براي بازديد از يک ايستگاه آتش نشاني ببرند. فکر مي کني چه چيزهاي تازه اي ببيني؟ يادت باشد همه چيز را براي من تعريف کني». با دقت کافي وارد عمل شويد اگر دليل خاصي براي دوست نداشتن يا احساس ناراحتي فرزندتان نسبت به مدرسه وجود ندارد لازم است که شما کمي هوشيارتر و تيزبين تر باشيد. درباره هر کدام از روزهاي مدرسه اش با او صحبت کنيد و عکس العملش را ببينيد. اگر در کشف (يافتن) آنچه که باعث نارضايتي اش مي شود به شما کمک کرد، شما نيز در حل اين مشکل به او ياري دهيد تا به اختيار خود بتواند به خودش کمک کند. همچنين با معلمش درباره روشهايي که ممکن است نظر او را نسبت به مدرسه عوض کند، صحبت کنيد. در حقيقت با کار گروهي مي توان ، نگراني کودکان را درباره مدرسه کم کرد همچنين تشويق هاي معلم ، داوطلب شدن دانش آموزان و حتي اختصاص دادن ساعتي در هر هفته براي صحبت کردن مدير مدرسه با شاگردان مي تواند از عوامل اثر گذار در کاهش استرس کودک باشد. بنابراين با استفاده از اين روشها کودکان 5 6ساله ديگر احساس نگراني و اضطراب براي مدرسه رفتن ندارند و روز به روز احساس راحتي و رضايت بيشتري خواهند کرد. منبع: همدردي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 436]
-
گوناگون
پربازدیدترینها