تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865863799
راههای افزایش نوعدوستی در بچهها
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > براتیسده، فرید - «آقا، تو این دوره و زمونه بچهها فکر باباننهشون هم نیستن، چه برسه به دیگرون.» این را پیرمردی که در کنارش در پارک نشسته‌ام می‌گوید. سر صحبت را با او باز کرده بودم و او هم که موی و ریش سفید مرا دلیلی برای گفتن درد دل‌هایش تلقی کرده بود، از اینکه در قدیم نوعدوستی و نیکوکاری بیشتر از حالا بود مواردی را ذکر می‌کرد. نمی‌خواستم ذهنیتش را تغییر دهم (نه درباره سن و سال خودم، نه در مورد نبود یا کمبود نوعدوستی در آدم‌های این عصر و روزگار)، اما صحبت‌هایش مرا به فکر فرو برد که برای افزایش نوعدوستی در کودکان چه می‌توان کرد و از کجا باید شروع کنیم. تا همین اواخر، روان‌شناسان به ما آموخته بودند که کودک موجودی کاملاً خودخواه و دربست در پی ارضای نیازهای شخصی خویش است. اما تحقیقات تازه‌تر روان‌شناسی این آموزه‌ها را با تردیدهایی جدی مواجه کرده است. برای نمونه، فلیکس وارنکن، روان‌شناس مؤسسه ماکس‌پلانک در لایپزیک آلمان، طی سه سال اخیر با تحقیقاتی، رفتار نوع‌دوستانه کودکان کم‌سن و سال را بررسی کرده است. او در مطالعات خود یک آزمایش تجربی انجام داد، به این شکل که شیئی را از روی یک نردبان به کف اتاقی که در آن بچه‌های کوچک بودند می‌انداخت (15 مرتبه این کار تکرار می‌شد) و سپس بررسی می‌کرد که آیا بچه‌های خردسال شیء را برمی‌دارند به او بدهند یا خیر. این روان‌شناس براساس مطالعات نتیجه‌گیری کرده که «انگیزه‌های خودخواهانه و نوع‌دوستانه از همان آغاز حیات در درون کودک در حال تعارض و رقابت با همند، ولی بزرگ ترها می‌توانند تمایلات ذاتی نوع‌دوستانه و مطلوب را در بچهها بارورتر کنند و پرورش دهند.»در حقیقت، والدین، معلمان و مصلحان جامعه می‌توانند با اعمال و کردار خود بچهها را نوع‌دوست تر و نیکوکارتر کنند. اما چگونه؟ آموزش نوعدوستی در خانههمان‌گونه که ذکر شد، انواع تحقیقات چند سال اخیر نشان می‌دهد که حتی نوزادان 18 تا 24 ماهه هم شواهدی از رفتار نوع‌دوستانه از خود بروز می‌دهند. این موضوع نشان می‌دهد که حتی خردسالانی که هنوز چندان هم اجتماعی نشده‌اند به طور فطری آماده کمک به دیگرانند. اما نکته مهم آن است که والدین به عنوان سرمشق‌های کودک نقشی حیاتی در بروز و توسعه رفتارهای فوق در بچهها دارند.تحقیقان نشان می‌دهد که(1) اگر والدین خود عمل یا رفتار نیکوکارانه انجام دهند و فرزند آن را ببیند و (2) رابطه والدین و کودک خوب باشد، کودک با احتال بسیار زیاد فردی نوع‌دوست خواهدشد. پروفسور گیل‌کلاری در مجله «رشد کودک» در این زمینه می‌نویسد: «نیکوکارانی که تعهد به انجام کارهای نوع‌دوستانه دارند والدینی داشته‌اند که خود فعالیت‌های یاری‌رسان داشته‌اند، از این طریق سرمشق‌های خوبی برای بچه‌هایشان بوده‌اند و در عین حال، روابط والد ـ فرزندی در خانواده آنها خوب بوده است. اما کسانی که چندان گرایش‌های نوع‌دوستانه نداشته یا پس از شروع کار خیر آن را ادامه نداده‌اند نه والدینشان سرمشق‌های خوبی برای آنان در زمینه نیکوکاری بوده‌اند، نه رابطه خوبی با پدر و مادرشان داشته‌اند.» کلاری در این زمینه مسئله‌ای را بیان می‌کند که بسیار اهمیت دارد. می‌گوید: «بچهها به آنچه والدین انجام می‌دهند توجه می‌کنند، نه به صرف حرف‌هایی که آنان می‌زنند. بچهها در صورتی که رابطه خوبی با پدر و مادرشان داشته باشند، احتمالاً بیشتر، آنها را سرمشق خود در رفتار نوع‌دوستانه قرار می‌دهند.» آموزش نوعدوستی در مدرسهاما والدین تنها کسانی نیستند که بر نوع‌دوست شدن بچهها اثر می‌گذارند. معلم‌ها هم در این زمینه نقش مهمی دارند. پروفسور الیوت ارونسون از دانشگاه کالیفرنیا نشان داده که اگر به جای رقابت و چشم و همچشمی مخرب به دانش‌آموزان کار مشارکتی را بیاموزیم و به دانش‌آموزان یاد دهیم که به کودکان دیگری که چندان وضعیت تحصیلی یا اجتماعی مناسبی ندارند کمک کنند، آنان احتمالاً همدل‌تر می‌شوند و از پیشداوری علیه دیگران بیشتر پرهیز می‌کنند.ارونسون معتقد است که باید بچهها درک کنند که لازم است به حرف‌های بچه‌های جوامع دیگر گوش بدهند و به فکر هم باشند. این آزمون خوبی برای تعیین سطح همدلی و نوعدوستی دانش‌آموزان است، چون همدلی یک شاخص اصلی نوعدوستی در آدمی است. کودکان نوع‌دوست، بزرگسالان نوع‌دوستبررسی‌ها نشان می‌دهد که کودکان نوع‌دوست به بزرگسالانی نوع‌دوست تبدیل می‌شوند. دکتر نانسی ایزنبرگ در این مورد از «استدلال اخلاقی دگرمحور» یاد می‌کند و معتقد است کودکانی که در دوران بچگی خود به خود (و نه در پاسخ به یک درخواست) اعمال جامعه‌یار و پسندیده انجام می‌دهند در بزرگسالی به سمت «استدلال اخلاقی دگرمحور» روی می‌آورند. ایزنبرگ می‌گوید کسانی که رفتارهای نوع‌دوستانه‌ای در کودکی دارند در دهه بیست سالگی عمرشان هم به همان شکل عمل می‌کردند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 700]
-
گوناگون
پربازدیدترینها