تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816621026
فرمان پاپ: هرکس مسيحى نيست کشته مى شود!
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: فرمان پاپ: هرکس مسيحى نيست کشته مى شود! بازخواني تاريخ هرکس مسیحی نیست کشته می شود «قتل عام های یهود توسط کلیسا و پاپ، آغاز یک رشته حملات شدیدی بود که تا عصر ما ادامه یافته است. در 1235م، در شهر بادن، قتلی به دست شخص نامعلومی اتفاق افتاد که آن را به یهودیان نسبت دادند و همین واقعه منجر به قتل عام یهودیان در این شهر اروپایی شد. در سال 1243م، تمامی سکنه ی یهودی «بلیتس» واقع در نزدیکی «برلین» را، به اتهام آنکه بعضی از آنها کلوچه ی متبرک عشای ربانی را آلوده ساخته اند، زنده زنده در آتش سوزانیدند. در 1283م، اتهام قتل کودکان مسیحی دوباره در ماینتس مطرح شد و با وجود همه کوشش هایی که ورنر، اسقف اعظم آن ناحیه، در تکذیب این موضوع مبذول داشت، گروهی از یهودیان به قتل رسیدند و خانه های همه ی یهودیان تاراج شد. در سال 1285م، شایعه ای همانند، مردم «مونیخ» را برانگیخت. صدوهشتاد نفر یهودی به کنیسه ای پناهنده شدند، اما مسیحیان، آن بنا را آتش زدند و همه ی آن 180 نفر را در آتش به قتل رساندند. یک سال بعد در اوبروزل چهل تن از یهودیان قتل عام شدند. در 1298م، هرچه یهودی در روتینگن بود به اتهام بی حرمتی به یک کلوچه متبرک عشای ربانی به هلاکت رسیدند.» «در فرانسه نیز با شروع جنگ های صلیبی بر ضد مسلمانان در آسیا، در بزیه، هجوم به محله یهودیان شهر یکی از آداب مرتب هفته سوگواری مصلوب کردن مسیح محسوب می شد.» «در 1236م، صلیبیون مسیحی به کوچ نشین های یهودی «آنژو و پواتو» به ویژه در «بوردو» و «آنگولم» هجوم بردند و به کلیه یهودیان حکم کردند که باید مسیحی شوند و غسل تعمید کنند. چون یهودیان از قبول چنین حکمی خودداری ورزیدند، صلیبیون سه هزار تن از آنان را در زیر سم اسبان خویش به هلاکت رسانیدند.» «در فرانسه، «لویی نهم» به تمام یهودیان امر کرد که نسخه های «تلمود» خود را به عمال دولت تحویل دهند، و اعلام کرد که مجازات متخلفین مرگ است. در 1263م، چنین کاری در بارسلون صورت پذیرفت. «رایموندو ذاپنیافورت»، که تصدی دستگاه تفتیش افکار را در «آراگون» و «کاستیل» به عهده داشت، متعهد شد که همه ی یهودیان این دو ناحیه را به پذیرفتن مسیحیت وادارد. ... در 1264م، یک هیئت کلیسایی تمامی نسخه های تلمود یهود را در آراگون جمع آوری کرد، و همه ی عبارات ضدمسیحی را از بین برد، و از آن حذف کرد.» یهودیان از دست مسیحیان به مسلمانان پناه می آورند «تعقیب و آزار یهودیان در همه ی سرزمین های مسیحی، رایج بود و در عرض شش ماه صدوچهل اجتماع مذهبی یهود به کلی نابود شد. بعد از این کشت و کشتارها در 1286م، بسیاری از خانواده های یهودی ماینتس، ورمس، شپایر، و سایر شهرهای آلمان را ترک و به سرزمین های اسلامی کردند تا در بین مسلمانان زندگی کنند.» «دو شورای مذهبی مسیحی، یکی در سال 1313م، به «زامورا» (Zamora) و دیگری در 1322م، به «والا دولید» (Valladolid) تشکیل شده و هر دو نیز به طور شگفت انگیز و معنی داری در سرزمین اسپانیا برپا شد و حرکت قاطع و تازه ای در زمینه ی محدود ساختن روابط بازرگانی و اجتماعی با مسلمانان و یهودیان پدید آورده بود. آداب و رسومی که از مدت ها پیش متداول شده و رسمیت یافته بود، مبنی بر اینکه عامه ی مردم مسیحی هم، پیوسته از پزشکان مسلمان و یهودی برای درمان خود استفاده کنند، و حتی در طبقه ی اعیان و اشراف مقبولیت یافته و خود دربار نیز از این قاعده مستثنی نبود، اجلاس مذکور به مبارزه با این وضع پرداخت و برعلیه مسلمانان و یهودیان علناً رفتاری خشن و سرکوب گر پیشه ساخت و ریشه ی هرگونه همزیستی بین جوامع مسیحی و یهودی را می سوزاند. در 30 مارس 1492م، که یکی از سال های پرهیاهوی تاریخ اسپانیاست، فردیناند و ایزابل فرمان تبعید عمومی یهودیان را صادر کردند. تمام یهودیان، از خرد و کلان و توانگر و ناتوان، می بایست تا روز 31 ژوئیه اسپانیا را ترک گویند و مجازات هرکسی که باز می گشت مرگ بود. در این مهلت کوتاه، یهودیان می بایست کلّ اموال و املاک خود را به هر قیمت رها کنند و بروند.» «در اواسط جنگ های صلیبی یکی از کشیشان مسیحی به لویی هفتم نوشت: چه حاجت است که ما برای سرکوبی دشمنان مسیحیت به ممالک دور برویم، در حالی که یهودیان در میان ما راحت اند. در سال 1415 م، پاپ «نیکولای پنجم» فرمان داد که هر شخصی مظنون به انجام آداب مذهبی یهود به محکمهی انگیزیسیون جلب شود و بدین ترتیب 000.300 یهودی قتل عام و بقیه به ایتالیا گریختند و از آنجا نیز مجبور به مهاجرت به کشورهای اسلامی و دولت عثمانی شدند، زیرا مسلمانان با مسیحیان و یهودیان با محبت و مدارا رفتار می کردند.» «دادگاه های تفتیش در قشتاله اندکی پیش از سقوط غرناطه بود، یهودیانی که سالیان دراز در سایه دولت اسلام در آزادی و امنیت گذرانیده بودند، نخستین قربانیان سیاست جدید صلیبی پاپ در اسپانیا شدند. از این قرار که چون غرناطه به دست پادشاه و ملکه ی کاتولیکی افتاد و یهودیان در زیر فرمان حکومت مسیحی درآمدند، در سی ام مارس سال 1494م، فرمانی صادر شد که یهودیانی که مسیحی نمی شوند در هر شرایط و سنی که هستند باید در مدت چهارماه از تاریخ صدور این فرمان قشتاله را ترک گویند و هرگز بدان باز نگردند و کسانی که از این حکم سرپیچی کنند به مرگ محکوم خواهند شد. همچنین هیچ یک از اهالی قشتاله پس از انقضای این مدت حق ندارند آنان را حمایت کنند یا در جایی مأوی دهند. بسیاری از یهودیان که نمی خواستند وطن مألوف را ترک کنند یا اموال خود را از دست بدهند مسیحی شدند. بسیاری نیز در زندان های کلیسای مقدس مردند یا سوزانده شدند. جمعی نیز سر به دیگر بلاد نهادند و رفتند. اما حتی یهودیانی که مسیحی شده بودند، نیز از تعقیب و آزار در امان نماندند زیرا به کوچکترین شبهه ای به زندان می افتادند.» پاپ، فرمان قتل سایر مسیحیان را نیز صادر می کند جنایات صلیبی نه فقط علیه مسلمانان و یهودی، بلکه حتی علیه ارتدوکس ها و پروتستان ها نیز در سراسر تاریخ، به شدّت در جریان بوده است که به چند نمونه ی تاریخی از زبان موّرخان تمدن غرب اشاره می کنیم. ارتش صلیبی پاپ حتی به مسیحیان سایر فرقه ها نیز رحم نمی کرد به نحوی که حتی مسیحیان غیر کاتولیک نیز چون یهودیان، عملاً مسلمانان را بر پاپ و حکومت صلیبی اش ترجیح می دادند، چنانچه «نیکتاس» ارتدوکس بارها می گفت: «مسلمانان که ظاهراً دشمن ما هستند از این مردان غربی (صلیبیان اروپا) که خود را مسیحی می دانند، بسیار مهربان ترند.» «پاپ «اینوکنتیوس سوم» که خواهان جنگ صلیبی ای چون نخستین جنگ صلیبی بود. به تاجران ثروتمند ونیز رو کرد تا از آنها کمک بگیرد. آنها نیز علاقمند بودند که برای بار چهارم راهی جنگ صلیبی و غارت شرق شوند، پاپ و لردهای فرانسوی ای که مسئولیت جنگ صلیبی چهارم را به آنها سپرد، می خواستند به مصر حمله کنند، چون آن مسلمانان بر اورشلیم مسلط بودند. از دیگر سو، ونیزی ها بیشتر به فتح بنادر و مراکز تجاری امپراتوری بیزانس علاقمند بودند. اما صلیبیون به حمایت مالی ونیزی ها نیازمند بودند، و به این ترتیب، در سال 1201م، افسران صلیبی با سرمایه داران ونیز توافق کردند تا ابتدا بندر زارا را در مجارستان که مسیحی بود تسخیر کنند. همه می دانستند که صلیبیون نخستین نیز به همکیشان مسیحی خود حمله کرده و آنها را کشته بودند، اما قبلاً چنین احکامی صریحاً صادر نشده بود. در دهم نوامبر سال 1202م، چهارمین جنگ صلیبی رسماً با حمله به شهر مسیحی زارا آغاز شد. شهر ظرف چهار روز سقوط کرد و صلیبیون زمستان را همان جا ضمن غارت مسیحیان اروپای شرقی، به طراحی نقشه ی جنگ با مسلمانان گذراندند. اما در خلال زمستان، طرح صلیبیون دچار تغییری بنیادی شد چندین سردار، که از جمله مهمترین هایشان دوک آلمانی «فیلیپ» از «سوابیا» و عموزاده اش، «بونیفاچو» از «مونفرا» بودند، بیش از یک سال بود که برای سوق دادن صلیبیون به سوی قسطنطنیه تلاش کرده بودند اما تصمیم گرفتند به جای حمله به قدس و جنگ با مسلمانان که بسیار سخت بود، مجدّداً به بیزانس و قسطنطنیه ی مسیحی و کلیسای شرقی روم حمله و مسیحیان ارتدوکس را غارت کنند و جنگ صلیبی تبدیل به جنگ مسیحی - مسیحی شد. ... «فیلیپ» و «بونیفاچو» شدیداً به غارت قسطنطنیه ی مسیحی علاقمند بودند. خواهر فیلیپ با «آلکسیوس»، وارث ایساک (اسحاق) امپراتور بیزانس ازدواج کرده بود. پس از مراسم عروسی، امپراتور ایساک سرنگون شد و پسرش، آلکسیوس، با پیشنهادی نزد فیلیپ و بونیفاچو رفت که توان رد کردنش را نداشتند. آلکسیوس وعده داد که اگر صلیبیون در براندازی رقیبانش در قسطنطنیه (به فرماندهی عموی او که نام وی هم آلکسیوس بود) به او کمک کنند، به آنها دویست هزار مارک نقره پرداخت کند، کلیسای ارتدوکس یونانی را تحت فرمان پاپ در روم درآورده و ده هزار مرد جنگی در اختیار آنها بگذارد تا سپس روانه ی جنگ صلیبی در مصر شوند. مبارزه با قسطنطنیه ی مسیحی مطلوب ونیزی ها نیز بود، چون آنها همیشه برای تسلط بر بنادر و مراکز تجاری مدیترانه با بیزانسی ها رقابت داشتند. تاجران دریانورد ایتالیایی بی درنگ متوجه منافع مالی نفوذ در حکومت امپراتوری بیزانس شدند. گرچه در جنگ های صلیبی پیشین نیز همیشه انگیزه های اقتصادی، برای اروپاییان مهم بوده اند، اما چنین آشکار و علنی نبودند. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پانوشت ها: 189.. برگرفته از «تاریخ تمدن ویل دورانت، عصر ایمان»، کتاب اول، ص 500. 190. همان، ص 502. 191. همان، ص 503. 192. همان، ص 514. 193. همان، ص 501. 194. «تاریخ تفتیش عقاید»، فرانکو مارتینلی، دکتر ابراهیم صدقیانی، ص 25. 195. «اسلام و اقلیتهای مذهبی»، محمدباقر طاهری، صص 7-6. 196. «تاریخ دولت اسلامی در اندلس»، محمدبن عنان، عبدالمحمد آیتی، ج 5، ص 325. اسنادی تاریخی تقدیم به عالیجناب پاپگردآورندگان: نرگس یزدی- معصومه امیرلو
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 397]
-
گوناگون
پربازدیدترینها