محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827429423
علامه امینی غواص بحر غدیر
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: علامه امینى، غواص بحر غدیر
میلاد نور سوره تربیت قیام سرو هجرت عشق سپاه شقایق غواص بحر معانى شهر آرمانى غدیر بوستان هدایت بایستهاى جهان تشیع نماز آخر میلاد نور زمین و آسمان تبریز نور باران بود، بوى گل محمدى در فضاى شهر پیچیده بود، بوى بهار مىآمد، تبریز در شبى رؤیایى به سر مىبرد و صداى حمد، تهلیل و تكبیر از همهجا بلند بود; هزار و سیصدو بیستسال از هجرت رسول اكرم(ص) مىگذشت، كه «آقا میرزا احمد» صاحب پسر شد. سر به خاك سایید و طلوع آفتاب زندگى در خانهاش را سپاس نهاد. در كنار بستر كودك جاى گرفت، او را بغل كرد، بوسید و بویید. اشك شوق بسان مرواریدى بر گونه كودك غلتید. جاذبه و نور سیماى طفل پدر را جذب كرده بود، چشم از رخ فرزند برنمىداشت. به یاد آن كه همه عمر مرادش بود، نام نوزاد را «عبدالحسین» نهاد تا در مسیر «امامت»، «شهادت» و «ایثار» گام نهد. سوره تربیتروزها گذشت، فرزند به دورهاى از زندگى رسید كه مىتوانست تعالیم پدر را به جان بپذیرد. او دیگر كمتر در اندیشه بازى بود و بیشتر در عالم خیال سیر مىكرد. مىخواست بداند، بیاموزد و در هستى اندیشه كند. نخست آموزشهاى مادر را فرا گرفت; آیات قرآنى و سورههاى كوتاهى، كه با آهنگى الهى جانش را صیقل مىداد، به تدریج وى را براى گام نهادن در محفل علمى پدر آماده كرد. آقا میرزا احمد در سال1287 هجرى قمرى در قریه «سردها»، از نواحى تبریز، متولد شده بود. او از سال 1304 براى ادامه تحصیل به شهر آمده بعد از فراگیرى مقدمات در محضر درس علامه بزرگوار مرحوم حاج میرزا اسدالله حضور یافت و به مرتبهاى از دانشپژوهى رسید كه صلاحیت علمىاش از طرف زعیم بزرگوار حضرت آیتالله میرزا على آقاى شیرازى و فقیه برجسته حاج میرزا على ایروانى تأیید شد. علم و عمل از وى شخصیتى برجسته ساخته بود. حسن سیرت، وقار و پرهیزگارىاش زبانزد خاص و عام بود. (1) وى خود تربیت فرزندش را به عهده گرفت تا نیك پرورش یابد و در جمع دوستان پاكدل اهل بیت(ع) جاى گیرد. عبدالحسین به چنین پدرى افتخار مىكرد و خداى را سپاس مىگفت. او به زودى ادبیات فارسى و عربى، منطق، فقه و اصول را نزد پدر فرا گرفت و در سایه هدایت آن مجتهد فرزانه «الفیه ابنمالك» و اشعار برخى از بزرگان دین را حفظ كرد. از اولین شعرهایى كه پدر، فرزندش را به آموختن و حفظ آن تشویق كرد، شعرى از حضرت على(ع) بود. (2) عبدالحسین كتابهاى مختلفى در حدیث و اعتقادات را نزد پدر خواندو از آنها بهره برد. او مسائل مشكل را با استاد در میان مىنهاد و از دریاى دانش او سیراب مىشد. اهتمام به قرآن و حدیث، بخصوص نهج البلاغه، وى را عاشق امام على(ع) كرد، او با اندیشه در گفتار امام(ع) درستى این سخن گرانمایه را كه: «هیچ آیهاى در قرآن كریم نیست كه اول آن «یا ایها الذین آمنوا» باشد، مگر آنكه على ابنابىطالب(ع) سردار، امیر و شریف و اول مخاطبان آن آیه است.» (3) با جانش دریافت. قرآن و نهجالبلاغه براى این محصل جوان دو كتاب گرانقدر بود. وى این دو كتاب را بارها مطالعه كرده، در معانى آن دقیق شده بود. گاه هنگام مطالعه این كتابها مىگریست، اشك بر گونهاش جارى و چون درى گرانمایه در سینهاش نهان مىشد. جدش «مولا نجفعلى» مشهور به «امین الشرع» از اهالى آذربایجان بود، كه در سال1257 هجرى قمرى متولد شده و خویشتن را به علم، ادب، پاكى و پرهیزكارى آراسته بود. آن بزرگ از شیفتگان گردآورى آثار ائمه اطهار(ع) شمرده مىشد و چون از ادب فارسى و تركى بهره وافر داشت، قصایدى چند به این دو زبان سروده بود. خانواده عبدالحسین، به خاطر شهرت جدش، «امینى» شهرت یافت (4) و عبدالحسین راه جدش را در پیش گرفت تا امین شرع و مدافع اسلام ناب محمدى(ص) باشد.
قیام سرو شیخ محمد خیابانى در 1299 ه.ش علیه استعمار شوم انگلیس قیام كرد و به شهادت رسید. عبدالحسین، كه چهارده سال داشت و با سخنان و اندیشه شیخ آشنا بود، چون دیگر دوستدارانش عزا گرفت و از پدر آموخت كه پس از قیام و شهادت باید با مكتب دعا، فرهنگ سیاسى - اجتماعى اسلام را در جامعه نشر داد. هجرت عشق سال 1342 هجرى بود. عبدالحسین بیست و دو سال در سایه رفتار و گفتار پدر با اسلام و قرآن آشنا شده، از محضر بزرگانى چون جناب حاج سید محمد، مؤلف «مصباح السالكین» مشهور به «مولانا» و جناب حاج سید مرتضى خسروشاهى، صاحب «اهداء الحقیر در معنى حدیث غدیر»، و جناب شیخ حسین، مؤلف «هدیة الانام» بهرههاى علمى برده بود. عشق به امام على(ع) و علاقه به تحصیلات عالى آتش اشتیاق به نجف را در جانش شعلهور ساخت. بنابراین هدفش را با پدر در میان نهاد. پدر بر قامتبرومند فرزند نگریست و با دیدگانى اشكبار به وى پاسخ مثبت داد. میرزا احمد از نداى امام آگاه بود و از جاذبه على(ع) حكایات فراوان به خاطر داشت. چگونه مىتوانست عاشق را از معشوق دور نگاه دارد؟ پدر لذت دیدار و همنوایى با فرزند را از دل شست و وى را به امام على(ع) و فرزندش امام حسین(ع) بخشید. عبدالحسین هواخواه على(ع) بود و خود مىدانست كه على(ع) او را به شهر خویش فرا خوانده است. از این رو ملامت سرزنشگران و كوردلان را به هیچ انگاشت و زیر لب چنین زمزمه كرد: ملك در سجده آدم، زمین بوس تو نیت كرد كه در حسن تو لطفى دید بیش از حد انسانى شهر نجف از عصر شیخ طوسى مهد علم و تقوا بود، دانشگاه بزرگ عالم تشیع به شمار مىآمد و براى تحصیل مناسب بود. عبدالحسین مىخواستبا تحصیل در این پایگاه اهل بیت(ع) به جهاد علمى پرداخته، عالمى فریادگر شود و مسیر حق را تداوم بخشد. از این رو در درس حضرات آیات: سید محمد فیروزآبادى (متوفى 1345 ه. ق) و سید ابوتراب خوانسارى (متوفى1346ه. ق) حاضر شد. سپاه شقایق «علمدار غدیر» روزگارى به شهر على بنابىطالب(ع) وارد شد كه امپراطورى عثمانى از هم پاشیده، عراق به دست انگلیسیهاى ناپاك افتاده بود. او كه هنوز شهداى انقلاب مشروطیت را به خاطر داشت، در صدد برآمد تا با یاد شهیدان راه فضیلت امت متفرق اسلامى را به وحدت و اخوت اسلامى دعوت كند; چرا كه خون شهیدان رایجترین سكه تاریخ بشریت در راه آزادى و استقلال امت اسلامى است; این سكه طلایى نه در ضرابخانههاى آزادیخواهان، بلكه در ضرابخانههاى مستبدان به نفع امت اسلام زده شده است. علامه امینى زندگى شهداى راه حق و فضیلت را اولین تالیف خویش قرار داد تا با جمعآورى گلهاى بوستان فضیلت، امت اسلامى را به سمت آرمان بزرگ پیامبر رحمت(ص) سوق دهد; آرمان والایى كه براى تحقق آن رادمردان بسیارى وضوى خون ساخته، در محراب عشق به نماز ایستادند. علامه امینى در اولین تالیف خویش ابداع و ابتكارى به كار برد كه پیش از آن كسى بدان دست نیافته بود. او با تالیف «شهداء الفضیلة» گوى سبقت از همگان ربوده، و بر گذشتگان و معاصرانش برترى یافت. علامه براى نگارش این اثر، بار سفر بسته با رنجبسیار كتابخانههاى ایران و عراق را مورد بررسى قرار داد و در كتابهاى خطى كمیاب دنبال مردانى گشت كه در راه حق شهید شدهاند. او پس از سالها تحقیق این اثر را به جامعه عرضه كرد و به عنوان مجاهدى نستوه زبانزد خاص و عام شد.برخى از دانشمندان اسلامى كه با تقریظهاى خود این اثر جاودانه را ستودند، عبارتند از: 1. بزرگ مرجع شیعه حضرت آیتالله سید ابوالحسن اصفهانى 2. حضرت آیتالله العظمى حاج آقا حسین طباطبایى قمى. 3. حضرت آیتالله شیخ محمد حسین غروى اصفهانى. 4. حضرت علامه محقق شیخ آقا بزرگ تهرانى. علامه امینى، با «شهداء الفضیلة» زندگینامه صد و سى تن از علماى دین و پیروان اهل بیت(ع) را، از قرن چهارم تا چهاردهم، به رشته تحریر در آورد تا امت اسلامى همچنان سرفراز و استوار در مقابل فتنههاى دشمنان ایستادگى كند. زمانى كه استعمارگران با به راه انداختن جنگهاى جهانى در صدد برآمدند ملل اسلامى را مورد تجاوز قرار داده، مستعمره خویش سازند، امینى با تالیف شریف «شهدا الفضیلة» بزرگ اسوههاى شجاعت و ایثار را در مقابل دیدگان مردم غیور مسلمان قرار داد و آنان را به پایدارى و استقامت فرا خواند. غواص بحر معانى محدث، مفسر، فیلسوف، متكلم و فقیه امین شیعه پس از «شهداء الفضیلة» به تحقیقات دامنهدارى دست زد. او بر آن بود فلسفه سیاسى اسلام را براى مردم كوچه و بازار هم قابل فهم كند، پس به كوشش فزونتر پرداخت و با تحقیق و تعلیق بر كتاب «كامل الزیارات» ابن قولویه قمى، كه از مشایخ شیعه به شمار مىرود، معتبرترین متون زیارات را در اختیار امت اسلامى قرار داد. او همچنین با تالیف «ادب الزائر لمن یمم الحائر»، كه شرح آداب زیارت حضرت امام حسین(ع) است، فلسفه زیارت را بیان كرد. علاوه بر این شیخ مصلح عبدالحسین امینى، كه سالها در مكتب درس استادان بزرگ نشسته، فقه، اصول، فلسفه و كلام اسلامى را فرا گرفته بود، «ثمرات الاسفار» را در دو جلد فراهم آورد و بر «رسائل» و «مكاسب» شیخ اعظم انصارى حاشیه نوشت. رسالهاى در باره نیت، رسالهاى در علم «درایة الحدیث» و «رسالهاى در بیان حقیقت زیارت»، در پاسخ به برخى از علماى پاكستان از دیگر آثار علامه امینى در این دوره است. او با تألیفات گرانقدر خویش بنیه علمى خود را در برابر چشم معاصران قرار داد، از حضرات آیات عظام: سید ابوالحسن اصفهانى، میرزا محمد حسین نائینى، شیخ عبدالكریم حائرى و شیخ محمد حسین كمپانى اصفهانى، اجازه اجتهاد دریافت كرد و به زادگاهش تبریز بازگشت تا «امین الشرع» دیار خویش باشد. اما دلش دیگر بار آهنگ نجف كرد. او در این دوره رو به قرآن كریم آورد تا راه سعادت بشر را از كتاب الهى استخراج كند. شاگرد مكتب وحى آیات 172 و 180 سوره اعراف،7 واقعه و 11 مؤمن را برمىگزیند و به تفسیر آن پرداخت. آنگاه «العترة الطاهرة فى الكتاب العزیز» را نگاشت و حق اولویت و مولویتخاندان رسالت را تبیین كرد. شهر آرمانى غدیر تالیف رسالات گوناگون جان شیفته امین شریعت را خشنود ساخت، پس تصمیم گرفت مدینه فاضله اسلامى را به امت اسلامى عرضه كند و داستان سال دهم هجرت رادر خاطرهها زنده سازد. زمانى كه استعمارگران با حیلههاى خاص خود امپراطورى عثمانى را از بین بردند، او چنان اندیشید كه هرگز نباید به دولتهاى غارتگر اجازه داد جایگزین دولتبه ظاهر اسلامى عثمانى شوند در دیدگاه او بهتر آن بود كه امت اسلام، پس از زوال دولت623 ساله عثمانى و چشیدن تلخىهاى بسیار، نظام مدینه فاضله اسلامى را - كه در آن اصل بنیادى غدیر مطرح است. - تجربه كند، نظامى كه پیامبر(ص) جز به آن سفارش نفرموده است. علامه امینى با تالیف «الغدیر» خاطرات عصر نبوى را تجدید كرد; عصرى كه سرورى از آن امت قرآنى بود، رسول اكرم(ص) رهبرى آن را بر عهده داشت و خود على بنابىطالب(ع) را جانشین خویش قرار داد. امینى، احیاگر سنت نبوى، با «الغدیر» جلوههاى شوكت و عظمت امت اسلامى را در خاطرهها زنده كرد و اصل اصیل و محور حكومت قرآنى، غدیر خم، را یادآور شد. دكتر سید جعفر شهیدى - كه خود در نجف و تهران از یاران آن فرزانه بود، نقل مىكند كه، روزى علامه امینى به من گفت: «براى تالیف «الغدیر» ده هزار جلد كتاب خواندهام.»
وى در ادامه مىگوید: «او مردى گزافهگو نبود. وقتى مىگفت كتابى را خواندهام، به درستى خوانده و در ذهن سپرده و از آن یادداشت برداشته بود.» (5) احیاگر مدینه فاضله قرآنى، به یارى كتاب خدا، حدیث و شعر، مبانى فلسفه سیاسى اسلام را به جهانیان ابلاغ كرد. او نه تنها با رجوع به قرآن و سنت و رعایت موازین «سند شناسى» و «نقد حدیث» حقایق غیر قابل انكارى را در برابر چشم امت اسلامى قرار داد و مساله اختلاف اهل یك كتاب و قبله را از میان برداشت، بلكه جهانیان را به این مساله واقف ساخت كه امامت و رهبرى از مبانى اصیل اسلامى است. غواص غدیر با نقد آثار و تالیفات كسانى چون «ابن تمیمه»، «آلوسى»، «قصیمى» و «رشید رضا» در صدد برآمد نهال وحدت و اخوت اسلامى را در دل مسلمانان بكارد. وى در پى اسناد حدیث غدیر بیست و چهار كتاب تاریخى، بیست و هفت محدث، چهارده مفسر قرآن و هفت متكلم مسلمان را مىیابد كه به نقل حدیث غدیر پرداختهاند. آنگاه گروهى از صحابه پیامبر(ص) را، كه راوى حدیث غدیر شمرده مىشوند، به ترتیب حروف الفبا ذكر مىكند. او در بخش راویان اولیه حدیث غدیر به نام حدود ده تن از اصحاب رسول خدا(ص) و هشتاد و چهار «تابعى» اشاره مىكند. سپس طبقات دانشوران راوى حدیث غدیر را برمىشمارد. و از 360 دانشمند نام مىبرد. البته «الغدیر» تنها گنجینه راویان غدیر نیست در این كتاب نورانى آیات الهى و متن روایات بسیار یافت مىشود; آیات و روایاتى كه باید آنها را كلید ورود به شهر نیكبختى جاودان دانست. متون هدایتگرى كه آیات شریف تبلیغ (6) اكمال دین (7) و ولایت (8) از سوره مائده، آیات سوره معارج (9) ، سوره هل اتى (10) و روایات گرانقدر غدیر و ولایت، اخا، منزلت، ثقلین، تبلیغ، انذار العشیرة، رد الشمس، سد الابواب، على مع الحق و إن علیا اول من اسلم... تنها بخشى از آن شمرده مىشود. او براى نگارش این كتاب به دورترین سرزمینها مسافرت كرد و كتابهاى بسیارى را مورد بررسى قرار داد. نام بخشى از كتابخانههایى كه آن بزرگوار در تالیف الغدیر در آنها به تحقیق پرداخته و تعداد كتابهایشان چنین است: كتابخانه ناصریه، 000/30 جلد كتاب ،لكنهو كتابخانه مدرسة الواعظین 000/20 جلد كتاب، لكنهو. كتابخانه سلطان المدارس 000/5 جلد كتاب، لكنهو. كتابخانه ممتاز العلماء، 000/18 جلد كتاب، لكنهو. كتابخانه فرنگى محل، 000/9 جلد كتاب، لكهنو. كتابخانه ندوة العلماء، 000/60 جلد كتاب، لكنهو. كتابخانه امیرالدوله 000/110 جلد كتاب لكنهو. كتابخانه دانشگاه اسلامى علیگره، 000/500 جلد كتاب، علیگره. كتابخانه عمومى رظلا، رامپور. كتابخانه خدابخش، 000/50 جلد كتاب، پتنه. كتابخانه عمومى دانشگاه عثمانى، 000/111 جلدكتاب، حیدرآباد. كتابخانه عمومى آصفیه، 000/125 جلد كتاب، حیدرآباد. كتابخانه سالار جنگ 000/52 جلد كتاب حیدرآباد علامه نستوه پس از بررسى اسناد حدیث غدیر و اثبات این واقعه مهم عصر نبوى، شاعران چهارده قرن را، كه از سفره قرآن توشه برداشتهاند، به شهادت آورد تا هم از نامآوران و مبارزان مكتب ارجمند علوى یاد كرده باشد و هم فضایل امام على(ع)، وصى حضرت رسول اكرم(ص)، را به اثبات رساند. وى ادبیات متعهد شیعى را یكى دیگر از حجتهاى واقعه غدیر دانست و براى فراهم آوردن شعر بزرگمردان فضیلتسالها تلاش كرد تا علاوه بر گردآورى شعر حماسهسرایان غدیر، اشتباهات عمدى محققین مغرض را بر ملا سازد. در سال 1324 ش چاپ اول كتاب الغدیر در نجف آغاز شد و تا نه جلد آن به چاپ رسیده، و در سراسر جهان منتشر شد. با انتشار كتاب گرانمایه «الغدیر» سیل نامهها و ستایشهاى دانشمندان بزرگ مسلمان و برخى از حكام كشورهاى اسلامى به سوى دانشمند فرزانه به حركت درآمد. نكته مهمى كه در تمام ستایشها به چشم مىخورد، پذیرش غدیر به عنوان محور حركت اسلامى و بنیان حكومت اسلامى بود. پادشاهان فرصتطلب در صدد بودند از این جنبش دینى به نفع خود بهره گیرند، ولى دانشمندان از جایگاهى بىغرضانه به مساله مىاندیشیدند و در حقیقت، بعد از قرنها به راهنمایى مصلح بزرگ حضرت علامه امینى، زنجیر متصل به وحى را یافته بودند. شیخ محمد سعید دحدوح از دانشمندان محقق و امام جمعه و جماعت «اریحا»، منقطهاى در نواحى حلب در نامه ادیبانهاش به مؤلف «الغدیر» چنین نوشت: «آقاى من! كتاب «الغدیر» را دریافت كردم و آن را مورد مطالعه قرار دادم... قبل از آنكه در امواج انبوه معانى آن وارد شوم نیروى فكر و اندیشهام در آن شناور گشت و شمهاى از آن را با ذائقه روحى خویش چشیدم. احساس نمودم كه این همان یگانه سرچشمه و منبع آب گوارائیست كه هرگز دگرگون نشود. این منبع جوشان معانى از آب باران صافتر و گواراتر و از مشك خوشبوتر است...». (11) بوستان هدایتصاحب الغدیر در سال1373 هجرى قمرى، هشتسال پس از انتشار نخستین جلد الغدیر، كتابخانهاى بنیاد نهاد، آن را «مكتبة الامام امیرالمؤمنین(ع)» نامید و در روز عید غدیر افتتاح كرد. فعالیت این كتابخانه با 42000 جلد كتاب خطى و چاپى آغاز شد. براى غنى ساختن این كتابخانه نسخههاى خطى بسیار از كتابخانههاى معتبر جهان تهیه شد. بایستهاى جهان تشیع علامه مصلح با جهان تشیع و تاریخ پرفراز و نشیب آن آشنایى كامل داشت. او به مقدار هر حرفى از كتاب الغدیر تجربه اندوخته بود و نانوشتههایى داشت كه باید در جامعه پیاده مىشد، تا نظام اجتماعى، نظام الهى شود. زمانى كه علامه امینى از دفتر تبلیغات اسلامى قم - دارالتبلیغ - دیدن كرد و برنامههاى آن مؤسسه در اختیارش قرار گرفت، فرمود: «باید درسى تحت عنوان «ولایت» غیر از آنچه كه در درس علم كلام و اعتقادات مطرح مىشود، به طلاب آموزش داده شود.» (12) این سخن، ژرفنگرى آن مصلح اجتماعى را نشان مىدهد. علامه امینى براى احیاى فلسفه سیاسى اسلام تدریس «ولایت» را امرى ضرورى مىدانست و آموزش آن در محدوده كتب كلامى را كافى نمىدید. او با مشكلات تالیف و نشر كتاب آشنا بود و در این اندیشه بود تا با تاسیس «دار التالیف» (خانه نویسندگان) رفاه مورد نیاز محققین را فراهم آورد تا نویسندگان بى هیچ آشفتگى خیال به تحقیق و تالیف مشغول شوند. آن بزرگوار همچنین هنگام تالیف الغدیر نشریات بسیارى دیده بود كه در باره اسلام سخن گفته بودند. حجم گسترده این نشریات او را در این اندیشه فرو برد كه با تاسیس مجمعى این نشریات را گردآورى كرده، مورد ارزیابى قرار دهد. حضرت علامه امینى با بحثهاى عمیق علمى و كاوشگرانه پیرامون امامت و ولایت از نخستین متفكران اسلامى بود كه به «ولایت فقیه» در عصر غیبت رسید و بحث و درس اختصاصى پیرامون آن را امرى لازم و ضرورى دانست. او حكومت را از آن ولى فقیه به شمار مىآورد و مىگفت: «دیگران غاصبند و این مقام، حق مسلم آن فریادگر [امام خمینى - ره -] است.» (13) و در جاى دیگر به صراحت بنیانگذار جمهورى اسلامى را ستود و گفت: «الامام الخمینى ذخیرة الله للشیعة.» «امام خمینى ذخیره خدا براى جهان تشیع است.» او از طلوع فجر صادق خبر داشت و از رسالتى كه بر دوش مجدد قرن نهاده شده بود آگاه بود; از این رو شاگردى چون حضرت نواب صفوى را تربیت كرد تا حكومت علوى را فریاد زند و پایههاى حكومت غاصبان را به لرزه افكند. (14) نماز آخر تلاش بىپایان، معمار مدینه غدیر را در بیمارى فرو برد; بیمارى و ضعفى كه بتدریج فزونى یافت و او را از كوشش علمى باز داشت. بیمارى و بسترى شدن علامه حدود دو سال به طول انجامید و حتى درمانهاى خارج از كشور نیز مفید واقع نشد. سرانجام در نیمروز جمعه 12 تیرماه1349 برابر 28 ربیع الثانى 1390 ق، آیتى از آیات الهى و عاشقى از عاشقان ولایت، جهان خاكى را بدرود گفت. وى، كه همواره در نماز بود و جز به عبادت خداى كعبه و خدمتبه مولود آن نمىاندیشید، در شصت و هشتسالگى از دنیا رفت و جهانى را در غم ارتحال خویش فرو برد. و به راستى الغدیر وى، چراغ خانه دلها و مشعل هدایت امت اسلامى فروزان باقى ماند. سید علیرضا سیدكبارى پىنوشت ها: 1- الغدیر، علامه امینى، ترجمه...، ج 1، ص156. 2- همان، ج 2، ص 25; ترجمه الغدیر، ج3، ص43 و 44. 3- اعتقادات، شیخ صدوق، ص 110. 4- الغدیر، ج 1، ص 154; شهداء الفضیلة، علامه امینى، ص7. 5- «شهداء الفضیلة»، مقدمه شیخ محمد خلیل الزین عاملى، ص 4. 6- اندیشهاصلاحى در نهضتهاى اسلامى، محمد جواد صاحبى، ص 208 و209. 7- مائده،67. 8- مائده، 5. 9- معارج،3 -1. 10- مائده، 55. 11- حماسه غدیر، محمد رضا حكیمى، ص 480. 12- الغدیر، ترجمه، ج 1، ص16 و17. 13- به نقل از استاد جواد محدثى از حضرت آیتالله مكارم شیرازى. 14- فریاد روزها، محمد رضا حكیمى، ص 24. منبع:ماهنامه كوثر، شماره 2
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 684]
-
گوناگون
پربازدیدترینها